Strefa pelargonii - opieka domowa, uprawa nasion

Strefa pelargonii (Pelargonium) - znany kwiat babci, który wielu przyzwyczaja nazywać pelargoniami, zgodnie z klasyfikacją botaniczną z rodziny geranium. Pochodzi z Ameryki Południowej. Lubi ciepło, w przeciwieństwie do swojego odpornego na zimno krewnego - prawdziwego geranium, który występuje w środkowej Rosji na łąkach i polach.

Strefowa pelargonia otrzymała swoją nazwę od swojej charakterystycznej granicy - ciemnej strefy pierścieniowej - na okrągłych wyciętych liściach. Liście i łodygi rośliny zawierają olejki eteryczne, więc po dotknięciu wydziela specyficzny zapach.

Strefowy pelargonia to wieloletni krzew zielny o wysokości do 90 cm. Szybkość wzrostu pędów jest wysoka - 20-30 cm rocznie. Wymaga odnowienia co 2-3 lata.

Kwitnie przez całe lato. Kwiatostany są proste lub podwójne, zebrane w wielokwiatowe czapki parasolowe. Paleta od białej do ognistej czerwieni.

Przydatne właściwości stref pelargonii

Korzystne właściwości strefowej pelargonii są znane od dawna:

• jego aromat jest stosowany w medycynie w leczeniu bezsenności, nerwicy, nadciśnienia tętniczego, chorób układu krążenia;
• liście mają działanie przeciwdrobnoustrojowe;
• roślina oczyszcza powietrze w pomieszczeniu;
• służy jako źródło olejków eterycznych dla przemysłu kosmetycznego.

Opieka nad strefą pelargonii w domu (krótko)

Strefowe pelargonie w domu dobrze rosną w następujących warunkach:

Opieka strefowa Pelargonium w domu (szczegółowo)

Opieka strefowa Pelargonium w domu nie wymaga specjalnego. Roślina jest dość bezpretensjonalna, z wdzięcznością reaguje na jej kompetentną obsługę.

Kwitnienia

Kwitnienie jest obfite i długie, od wiosny do jesieni. Wyblakłe parasole są usuwane, dzięki czemu nowe kwitną szybciej. Kolor kwiatów zależy od odmiany, głównie odcieni bieli, różu, łososia, czerwieni. Istnieją również niezwykłe odmiany, z wielokolorowymi plamami na płatkach.

Hodowcy skupiają się na wielobocznym pelargonii, a teraz na rynku kwiatowym można znaleźć odmiany z kwiatami o kształcie zbliżonym do róż, tulipanów, a nawet kaktusów.

Tryb temperaturowy

Wszystkie pelargonie domowe uwielbiają ciepło. Obniżając temperaturę powietrza poniżej + 8 ° C, południowi są trudni do zniesienia. Najbardziej komfortowe warunki dla strefowych pelargonii to: + 20-25 ° С latem, + 13-15 ° С na parapecie zimowym. Roślina nie lubi nagłych zmian temperatury, przeciągów, dotykania zimnego szkła, drenażu systemów grzewczych.

Rozpylanie

Strefa pelargonii w domu nie wymaga regularnego nawodnienia liści. Tylko w gorące lato można go spryskać ciepłą, chronioną wodą.

W sezonie grzewczym suche powietrze z akumulatora jest dla niego szkodliwe. Aby uniknąć jego negatywnego wpływu, doniczkę z rośliną należy umieścić na palecie z nawilżoną ekspandowaną gliną.

Oświetlenie

Wszystkie rodzaje i odmiany pelargonii nie lubią ciemnych pomieszczeń. Przy braku światła ich wygląd jest bardzo nieszczęśliwy, łodygi są wydłużone i gołe w dolnej części, liście są blade i małe.

Najpiękniejszy kwitnący zwarty krzew uzyskuje się w oknach wychodzących na południe. W ekstremalnym upale konieczne będzie zacienienie, chroniąc liście przed poparzeniem słonecznym.

W zachodnich i wschodnich oknach rozkwitnie także strefa pelargonii domowej, ale mniej spektakularnie i dłużej. Rzeczywiście, do obfitego kwitnienia potrzebuje 16 godzin jasnego oświetlenia.

Podlewanie

Podlewanie pelargonii to delikatna sprawa. Liście szybko żółkną po przesuszeniu, a korzenie gniją z powodu podmokłości.

Dlatego są one podlewane, gdy gleba wysycha na głębokość 2 cm: latem 3-4 razy w tygodniu, zimą rzadziej - raz na 8-10 dni.

Woda pozostała na palecie jest odprowadzana.

Gleba dla stref pelargonii

Gleba nie powinna być zbyt żyzna i „tłusta”. Nadmierne odżywianie doprowadzi do wzrostu zielonej masy wegetatywnej kosztem kwitnienia.

W kwiaciarni można kupić gotową glebę do ogólnego użytku. Aby samodzielnie przygotować podłoże, musisz wziąć w równych proporcjach glebę, próchnicę i torf. Dodaj gruboziarnisty piasek, aby uzyskać luźność i oddychalność.

Węgiel drzewny można dodać, aby zapobiec rozkładowi korzeni. Na dnie garnka - nie zapomnij umieścić drenażu z rozszerzonej gliny lub kamyków.

Nawóz i nawóz

Do bujnego i przyjaznego kwitnienia pelargonie potrzebują złożonego nawozu mineralnego o podwyższonej zawartości potasu i fosforu. Azot powoduje silny wzrost liści i łodyg, dlatego jego udział powinien być znikomy. Krzewy są karmione co 2-3 tygodnie od wiosny do jesieni. Odpowiednie są specjalne sosy do pelargonii lub pomidorów.

Jeśli roślina została niedawno posadzona, dodatkowe odżywianie wprowadza się dopiero po 1,5 miesiąca.

Opatrunek dolistny okazał się dobry - spryskać liście cyrkonią w ilości 4 kropli na szklankę wody.

Przeszczep pelargonii

Strefowy przeszczep kwiatów Pelargonium w domu można przeprowadzić przez cały sezon wegetacyjny. Doniczka powinna być trochę ciasna dla pelargonii - wtedy roślina wyda swoją siłę nie na wzrost, ale na kwitnienie.

Przeładunek do pojemnika o większej średnicy ma sens, gdy system korzeniowy znacznie urósł.

Dorosłe pelargonie nie są przesadzane do dużych doniczek, a jedynie zmieniają glebę.

Przycinanie

Właściwe uformowanie korony pelargonii jest główną trudnością w wyjeździe i warunkiem schludnego, pięknie kwitnącego krzewu. Bez wiosennego przycinania i jesiennego szczypania pędów roślina wygląda bardzo nieatrakcyjnie - wydłużone nagie pnie z rzadkimi kwiatami.

Strefa pelargonii dwukrotnie cięta:

• wiosną, aby stymulować kwitnienie - pędy są skracane, pozostawiając po 2 do 5 pąków na każdym;
• jesienią dla większego krzaczastości - uszczypnij wierzchołkowe pąki i pokrój cienkie, słabe pędy.

„Operację” należy wykonywać ostrym ostrzem lub dobrze zmielonym nożem. Narzędzia tnące należy zdezynfekować, aby zapobiec infekcjom.

Powielanie stref pelargonii

Pelargonia jest hodowana przez sadzonki i nasiona.

Rozmnażanie pelargonii przez sadzonki

Sadzonki - najszybszy i najłatwiejszy sposób rozmnażania wiele roślin. Ta metoda jest cenna, ponieważ przenosi charakterystyczne cechy odmianowe z rośliny matecznej na córkę.

Sadzonki o długości 7-15 cm są cięte wczesną wiosną lub późnym latem - wczesną jesienią. Łodyga jest cięta pół centymetra poniżej węzła liścia. Dolny arkusz jest odrywany. Duże liście są odcinane na pół, aby zmniejszyć parowanie.

Jeśli na przygotowanym segmencie znajduje się szypułka, lepiej ją usunąć, aby nie oderwał od rośliny sił tworzących korzenie. Jeśli łodyga zostanie pobrana ze słabej rośliny, dolny koniec można potraktować stymulantem do tworzenia korzeni.

Procent ukorzenienia sadzonek w pelargonii jest bardzo wysoki. W temperaturze 20-25 ° C korzenie pojawiają się po 2 tygodniach. Strefa pelargonii łatwo daje korzeń w czystej wodzie. Ważne jest, aby parapet nie był zimny, w przeciwnym razie istnieje ryzyko zgnilizny łodygi z powodu choroby „czarnej nogi”.

Rosnące pelargonie z nasion

Strefa pelargonii jest łatwo rozmnażana przez nasiona. Płaszcz nasienny jest dość twardy. Aby poprawić kiełkowanie, zaleca się je wertykulować - pocierać drobnoziarnistym papierem ściernym.

Następnie nasiona moczy się przez kilka godzin między warstwami tkanki. Następnie wysiewa się je w pojemniku z nawilżonym podłożem składającym się z torfu i perlitu w stosunku 1:10. Posyp ziemią, przykryj szklanką. Zbiorniki z materiałem siewnym są przechowywane w temperaturze 20-23 ° C. Monitoruj zachowanie wilgoci w górnej warstwie. Wylęgają się nasiona do 2 tygodni. Szkło usuwa się, a pojemnik z sadzonkami umieszcza się w rozproszonym świetle. Po pojawieniu się 2-3 prawdziwych liści zbierane są sadzonki.

Choroby i szkodniki

Strefowe choroby pelargonii są przenoszone przez glebę lub pojawiają się z powodu niewłaściwej opieki. Najczęstsze problemy to:

• Białe kółka na liściach pelargonii - znak rdzy. Choroba pojawia się z powodu zbyt ciepłej i mokrej zawartości.
• Na łodygach i spodzie liści plamy z szarym puchem - szara pleśń z powodu zalania.
• Liście pelargonii stają się czerwone - powietrze w pomieszczeniu jest zbyt suche lub zbyt zimne.
• Dolne liście pelargonii zmieniły kolor na żółty i pojawiają się na nich brązowe plamy - niewystarczające podlewanie.
• Gnijąca łodyga pelargonii na poziomie gleby - nadmierne podlewanie.
• Pelargonia ma czarną łodygę - choroba grzybicza „czarna noga”. Przyczyną jest zwiększona wilgotność gleby lub zanieczyszczona gleba.
• Pelargonia nie kwitnie - nadmiar nawozu, brak światła lub zbyt ciepłe zimowanie.
• Żółte plamy na liściach - słoneczne „oparzenia”.
• Końcówki brązowego liścia - powietrze jest zbyt suche.
• Opal liście od dołu łodygi - Naturalny proces zachodzący wraz ze wzrostem roślin.
• Żółte krawędzie liści pelargonii - przeciągi, bliskość akumulatora grzewczego, nagłe zmiany temperatury.

Spośród szkodników na strefę pelargonii najczęściej wpływają mączliki, przędziorków, wełnowce i mszyce.

Rodzaje domowego pelargonii ze zdjęciami i nazwami

Strefa geranium (Pelargonium zonale)

Wieloletni krzew o wysokim rozgałęzieniu, do 90 cm wysokości. Zaokrąglone karbowane liście mają okrągłą obwódkę o ciemnym kolorze. Kwiaty o średnicy 2-3 cm, odcienie od białego do czerwonego, proste lub podwójne, zebrane w parasolowe kwiatostany-czapki. Kwitnie od wiosny do jesieni. Latem można sadzić na otwartym terenie.

Royal Geranium (Pelargonium Regal)

Inne nazwy - wielkokwiatowa hybryda pelargonii, pelargonia angielska. Gatunek ten ma prostą, słabo rozgałęzioną łodygę z acutifoliate złożonymi drobnozębnymi liśćmi na krawędziach. Kwiaty są piękne, duże, do 5 cm średnicy, proste i podwójne, od białego do czerwono-fioletowego. Są uprawiane tylko w warunkach wewnętrznych.

Tarczyca pelargonia lub tarczyca (Pelargonium peltatum)

Niski krzew z opadającymi, lekko żebrowanymi gałęziami. Liście są tarczycowe, błyszczące, zielone, mięsiste. Kwiaty 5-8 sztuk są zbierane w parasole. Kwitnie przez całe lato. Często stosowany jako kultura ampel.

Pachnący geranium (Pelargonium odoratissimum)

Roślina o silnie rozgałęzionej jasnozielonej łodydze. Rzeźbione liście w kształcie płatków palmowych pokryte są kosmkami, które po dotknięciu emitują silny przyjemny aromat. Nijakie kwiaty są zbierane w parasole i nie przedstawiają wartości. Stosowany w kulturze ogrodowej i wewnętrznej.