Sitnik, czyli Dzhunkus - odważna nowoczesność

Sitnik to względna nowość dla naszych wnętrz. Roślin tych nie można znaleźć w większości encyklopedii roślin domowych. Ale warto je zobaczyć przynajmniej raz w kwiaciarni i nie można zapomnieć. Pędy dziwacznie skręcone w spiralę lub cienko i długie łodygi gałązek w derninka - sitnika mają coś do zdziwienia. Dzhunkus, znany również jako sitnik, jest jedną z najbardziej wrażliwych na wilgoć roślin domowych. Ale to nie jest takie trudne. A dziwaczne piękno nowoczesnych piękności od dawna zasługuje na znacznie większą popularność.

Dzielenie kiełków "Spiralis" (Juncus effusus 'Spiralis ") lub Splutticus.

Bogstar Room Career

Wśród krytych kultur jest wiele roślin, które są aktywnie wykorzystywane w projektowaniu krajobrazu. Ale większość z nich nadal znajduje się wśród letnikich lub kwitnących krzewów, ale uprawy dekoracyjne i liściaste to nie tak dużo. A wśród nich, dosłownie na palcach jednej ręki, można policzyć egzotyczne i ekstrawaganckie rośliny - zarówno pod względem wyglądu, jak i wzrostu oraz zgodnie z wymogami warunków. To do tych roślin należy sitnik, czyli junkus.Jest to znany mieszkaniec akwariów i jedna z najlepszych roślin widokowych do dekoracji zbiorników wodnych i wilgotnych rabatek w ogrodzie. Status rośliny doniczkowej z nim dzisiaj wydaje się bardziej prawdopodobny niż błąd. Ale sitnikowie są tak wyjątkowi, że nie można się dziwić, że projektanci i kwiaciarnie interesują się tą kulturą. Zgodnie z projektem graficznym, tylko sansevieria może sobie z nimi poradzić, a nawet wtedy, na jego tle, rusk wydaje się być tylko "obcy".

Sitniki, które można uczciwie nazwać zarówno junkus, jak i junkus (Juncus) są przedstawicielami rodziny o tej samej nazwie Sitnic (Juncaceae). Ich nazwa pochodzi od użycia pędów do tkania maty i kosze lub buty (z łaciny "splot") znany od czasów starożytnych imperiów. Są to odwieczne, krótko dojrzewające zboża, z których większość charakteryzuje się niską zimotrwalością i ekstremalną zdolnością do zwiększania wilgotności. W kulturze pokojowej, ograniczenia są ograniczone do wysokości od 40 do 50 cm, u podstawy cienkie, twarde łodygi są ułożone w łuszczące się pochewki o brązowawym zabarwieniu, które nie psują wrażenia trawy. Sitniki są w stanie rozkwitać, podobnie jak wszystkie trawy; kiedy małe kwiatki pojawiają się w kwiatostanach na fantazyjnych krzakach, wciąż wydają się nieziemskimi wizjami.Brązowawe lub brudne białawy, są zebrane w wiechy z zatłoczonymi asymetrycznymi gałęziami, jakby nachylone do boku przylistka, pozornie kontynuacja łodygi.

W kulturze pokojowej, w przeciwieństwie do ogrodu, Dzhunkusy nie może pochwalić się godną pozazdroszczenia różnorodnością. Ale jedyny gatunek, który może rosnąć w doniczkach, jest tak niezwykły, że rekompensuje brak specjalnego wyboru. Jako roślina doniczkowa wyhodowana jest tylko rozłożysta odmiana (Juncus effusus). Tak, i najczęściej mówimy o jednej odmianie, która dziś przyciąga uwagę wszystkich z cienkimi, bezlistnymi pędami skręconymi w spiralę.

Jedus effusus "Spiralis", który nazywamy po prostu spiralnym, jest nawet sprzedawany w kwiaciarniach pod tą nazwą - niepowtarzalnym przedstawicielem trawy traw, która produkuje grube, ale rozprzestrzeniające się trawy z cienkich i bardzo długich szypułek bez liści. Pędy Dzunkusa nie są proste, lecz fantazyjnie skręcone w spiralę, jakby zostały sztucznie skręcone ręcznie, by uzyskać tak nietypowy kształt.

Dzielenie kiełków "Spiralis" (Juncus effusus 'Spiralis ") lub Splutticus. © intratuin

Ale tylko dzięki legendarnej pośpiechu spirali reprezentacja tej trawy bagiennej w kulturze pokojowej jest nieograniczona. Po pierwsze, odmiana "Blonde Ambition" jest do niej bardzo podobna, tylko spirale są słomkowo-złote i mają większe "zakręty". Po drugie, wśród szuwarów można też znaleźć odmiany o prostym wyglądzie, których dekoracyjny efekt nie jest w żaden sposób gorszy od legendarnego "Spiralis":

• Odmiana Dzhunkus "Aureostriata" prezentuje potężne, proste, jaskrawo kolorowe łodygi, na których występują naprzemiennie zielone i żółte obszary.
• Odmiana "trawa ołówkowa" Dzhunkus (trawa ołówkowa) to śmieciak z dość grubymi, prostymi pędami, tworzącymi trawę, najbardziej podobną do zielonych wiązek chrustu lub przypominających gigantyczną trawę. Puste liście są malowane w błyszczącą ciemnozieloną barwę, rosną w gęstej darni, osiągając wysokość ponad pół metra.
• Odmiana "Dzhunkusa" Golden Line "(Golden Line) - odmiana o złotym kolorze, która wydaje się być sztucznym ornamentem i zadziwia fakturą prostych cienkich wydrążonych gałęzi i ogólną elegancją.

Sitniki - niepowtarzalne nowoczesne akcenty, które można wykorzystać w projektowaniu nawet najbardziej śmiałych i ekstrawaganckich wnętrz.Zastępują one pełnoprawny duży wystrój i rzeźby. Dzhunkusy czują się świetnie, nie tylko w pomieszczeniach zwykłych czy mieszkalnych, ale także w łazienkach lub szklarniach. Jest to jeden z najpiękniejszych "poziomych" dzielników przestrzeni, doskonale pełniących funkcję podziału na strefy. I wizualnie graficzny, składający się z wyrafinowanych linii i "uderzeń" korony, tworzy niepowtarzalne iluzje optyczne, rozszerza przestrzeń i tworzy wrażenie "rozszerzania" ścian.

Opieka nad śmieciem w domu

Sitniki - rośliny niestandardowe. Nie można powiedzieć, że bardzo trudno jest je hodować, ale aby odnieść sukces, konieczne będzie zaspokojenie niezwykle dużej potrzeby roślin w wilgoci i dosłownie stworzenie i utrzymanie torfowiska dla sitnik. Jeśli nie kupisz tej rośliny na paludarium, wówczas pielęgnacja zakładu będzie wymagać intensywnych i bardzo nietypowych. Dlatego też decyzję o zakupie Sitnika powinni podjąć ci, którzy nie tylko chcą wprowadzać do wnętrza dziwaczne akcenty, ale mają wystarczająco dużo doświadczenia i czasu i są gotowi stworzyć odpowiednie warunki dla Sitnika.

Jupus grass (Juncus effusus 'Pencil Grass "). © pokojovky

Sitnik Lighting

Jest to roślina światłolubna, która w kulturze pokojowej kocha dobre oświetlenie. Normalny poziom oświetlenia rośliny musi zostać wyjaśniony przy zakupie: niektóre pstrokate kłącza uczą półcieni szczególnie, aby rozszerzyć możliwości wystawiania go wewnątrz wnętrza, ale większość pomieszczeń, takich jak jasne światło otoczenia, niezbyt dobrze toleruje promieniowanie słoneczne w południe. Jeśli rośliny są przyzwyczajone do intensywnego oświetlenia, nie będą się bały nawet najjaśniejszych południowych miejsc.

Sitnik dobrze reaguje na dodatkowe oświetlenie i może rosnąć w całkowicie sztucznym świetle. Roślina czuje się najlepiej na zachodnich i południowych parapetach, ale w dobrze oświetlonych pomieszczeniach może być wyświetlana z pewną odległością od okna.

Wygodna temperatura

W hodowli pokojowej pośpiech jest rośliną niezwykle ciepłolubną. Lubi raczej gorące warunki z 24 stopniami ciepła, ale będą mu odpowiadać standardowe wskaźniki pokojowe z temperaturą powietrza nie niższą niż 18 stopni ciepła. Minimalna dopuszczalna temperatura na pośpiech wynosi 15 stopni. Lepiej jest zapobiec spadkowi wskaźników temperatury przed zimą: jeśli temperatura będzie spadać, pośpiech przejdzie w okres odpoczynku.Jego wzrost całkowicie ustanie, a pędy wyschną (roślina, podobnie jak szuwary ogrodowe, odzyska wiosnę). Jeśli pośpiech jest stary, wtedy okres odpoczynku jest dla niego organizowany co roku, ale krótki: aby to zrobić wystarczy obniżyć temperaturę do 16-18 stopni przez kilka tygodni w wigilię wiosny, krótko przed przeszczepem. Młode rośliny mogą być uprawiane bez fazy spoczynku.

Dzhunkusy źle tolerują przeciągi i wahania temperatury, szczególnie przechładzanie się śpiączki ziemskiej. Lepiej jest umieścić roślinę na trybunach, aby uniknąć kontaktu z parapetem lub parapetem. Latem pośpiech można wynieść na przeszklony balkon, w chronionych obszarach tarasu lub ogrodu.

Dzielenie kiełków "Spiralis" (Juncus effusus 'Spiralis ") lub Splutticus.

Junkus glazura i wilgotność powietrza

Strategia nawadniania dla sitnika jest bardzo łatwa do wyboru. Roślina nie jest podlewana z pewną częstotliwością metodą klasyczną: w przypadku sucharów zawsze należy utrzymywać wodę na poziomie wyższym niż poziom drenażu w zbiorniku. Jeśli uprawia się go w podwójnych zbiornikach, głębokich paletach, poziom wody nie może spaść poniżej 8-10 cm, jeśli pośpiech hoduje się hydroponicznie lub w automatycznych doniczkach do nawadniania, często do zbiornika dodaje się wodę.Nawet lekkie wysuszenie gleby do normalnej wilgotności może zniszczyć roślinę, a całkowite wyschnięcie jest całkowicie nie do przyjęcia. Do miski i wody można dodać wodę bezpośrednio do podłoża (jak w przypadku zwykłych roślin)

Woda do nawadniania pośpiechu musi być miękka i broniona. W przypadku tego zboża lepiej jest używać wody o tej samej temperaturze z powietrzem w pomieszczeniu.

Sitnik potrzebuje najwyższej możliwej wilgotności. Jeśli liczby w pomieszczeniu są poniżej 50%, a jeszcze bardziej, gdy grzejniki pracują, rusałka wymaga regularnego zwilżania. Zwykle przy utrzymaniu wysokiego poziomu wody częste podlewanie całkowicie kompensuje suchość, a źródło wody samo służy również jako stabilizator wilgotności rośliny. Jeśli warunki są ekstremalnie suche, po prostu odparowywanie wody nie wystarczy, to nie jest zbyt trudne do podniesienia wskaźników wilgotności dla tej rośliny: prosta metoda opryskiwania pozostaje ulubioną metodą sitnik. Przeprowadza się go nie wzdłuż łodyg, ale z wysokości iz dużej odległości, tworząc "dym". Oczywiście, śmieciarz będzie czuł się dobrze podczas instalowania nawilżaczy i ich rzemieślniczych odpowiedników, ale proste procedury będą wystarczające.Ale jeśli regularnie pojawiają się problemy ze wskaźnikiem wilgotności powietrza, lepiej jest zainstalować palety i zbiorniki wodne, fontanny pokojowe lub inne "stałe" nawilżacze.

Pokrzepiający wilgoć sitnik ma odwrotną, bardzo przyjemną stronę: sitnik sam służy jako doskonały nawilżacz powietrza. W rzeczywistości równa się wpływowi na atmosferę w pomieszczeniu z fontannami wewnętrznymi, a po umieszczeniu w pomieszczeniu ma bardzo korzystny wpływ na czystość i stabilność środowiska.

Najlepszy sos do sitnika

Nawozy do dekoracyjnych roślin liściastych lub uniwersalnych preparatów stosuje się tylko w okresie najbardziej aktywnego wzrostu, zwykle od wiosny do jesieni, z częstotliwością 1 raz na 2 tygodnie. Zimą szuwary nie żywią się, ale jeśli wzrost się nie zatrzymuje, wówczas nawożenie odbywa się z tą samą częstotliwością, ale zmniejsza dawkę nawozów o połowę.

Dzielenie kiełków "Spiralis" (Juncus effusus 'Spiralis ") lub Splutticus. © Amy

Przycinanie dla Dzhunkus

Przycinanie jako takie nie jest konieczne dla roślin. Jednak niektóre procedury będą nadal musiały być przeprowadzane regularnie:

• usunąć bezpośrednie pędy z roślin spiralnych i zielonych pędów od odmian barwnych do ziemi;
• wyciąć całkowicie suche lub uszkodzone gałęzie;
• starannie odciąć suche końce pędów, na które ma wpływ niewystarczająca wilgotność powietrza lub inne problemy.

Zbiorniki, transport i podłoże

Sitniki można uprawiać nie tylko w paludariach, ale także wybierając pojemniki dla nich, biorąc pod uwagę, że roślina musi stworzyć warunki bagienne. Dla sitnik wybrać metodę hydroponiczną lub zbiorniki ze zbiornikiem wody lub podwójne donice, w których można utrzymać wysoki poziom wody. Pomimo pozornie powierzchownego systemu korzeniowego, kłącze wytwarza nie tylko włókniste, ale również wystarczająco cienkie nitkowate korzenie boczne. I dla niego wybrać pojemność, w której wysokość przekracza średnicę. Pojemnik nie powinien być zbyt ciasny, ale nie zwiększa średnicy o więcej niż 5 cm w porównaniu z poprzednią doniczką.

Sitnik preferuje kwaśne podłoża. Gleba powinna być pochłaniająca wilgoć, ale lekka i bardzo luźna. W przypadku roślin można użyć specjalnego podłoża do paludarium, gleby do roślin wodnych. Jeśli sam przygotowujesz glebę, używaj ogrodowej lub uniwersalnej gleby, dodając do niej torf torfowy, torfowiec, piasek, perlit, kamyki lub inne dodatki polepszające.

Przeszczep śmiecia jest potrzebny tylko wtedy, gdy roślina jest bardzo cienka w zimie lub ma obniżoną latem, wypełnia całą powierzchnię doniczki. W rzeczywistości aktywny rozwój korzeni, obumieranie starych korzeni, stała ultra-wysoka wilgotność tworzy środowisko dla rozprzestrzeniania się zgnilizny i kwaszenia. I lepiej jest co roku przenosić pęd do nowej gleby, utrzymując w ten sposób zdrowe środowisko dla wzrostu roślin. Ponadto nie należy obawiać się przeszczepu: sitnik doskonale je toleruje, nie boi się usunięcia podłoża, a nawet pozwala sprawdzić korzenie, usuwając zepsute. Jeśli to konieczne, pośpiech jest doskonale przywrócony po transplantacji w trybie nagłym. Ale lepiej jest przeprowadzić tę procedurę wczesną wiosną.

Duże fragmenty i wysoki drenaż muszą być ułożone na dnie zbiornika. Do eksplozji preferowana jest glinka ekspandowana, ale można też użyć innych materiałów. Po usunięciu rośliny ze starego pojemnika należy usunąć wszystkie zepsute liście i zbadać kłącze. Rośliny ustawione na tej samej głębokości, na której rosły w poprzednim doniczce. Procedura przeszczepu śmieci musi zostać zakończona przez ściółkowanie gleby: nawet zwykły gliniasty lub zwykły kamień dekoracyjny nie tylko pozwoli na stabilizację wilgoci,ale także, aby zapobiec wysychaniu wierzchniej warstwy gleby.

Dzielenie kiełków "Spiralis" (Juncus effusus 'Spiralis ") lub Splutticus.

Choroby i szkodniki Junkus

Sitniki z powodu braku liści nie cierpią na szkodniki, a choroby, z wyjątkiem zgnilizny, nie są dla nich straszne. W przypadku oznak obecności jakichkolwiek owadów na łodygach wystarczy jeden środek owadobójczy lub środek grzybobójczy w sprayu. Z objawami gnicia korzeni lepiej jest wykonać przeszczep w trybie nagłym.

Typowe problemy w rozwoju:

• suszenie i obumieranie liści dzhunkusa przy niskiej wilgotności, w zimnym lub suchym powietrzu (w zimie te znaki oznaczają po prostu okres uśpienia, a wiosną roślina odzyska samodzielnie, ale to samo zjawisko w lecie wskazuje na rozprzestrzenianie się zgnilizny korzeni);
• utrata koloru liści, blade łodygi z silnym cieniowaniem.

Powielanie pośpiechu w pomieszczeniach

W hodowli pokojowej ta trawa jest reprezentowana wyłącznie przez rośliny odmianowe. I mogą być rozmnażane tylko wegetatywnie. Przed transplantacją duże krzewy krzewiaste można podzielić na mniejsze desenki i nie jest wcale konieczne pozostawienie tylko 2-3 części: najważniejsze jest to, że powinno być co najmniej tuzin łodyg w każdej z podziałów i powinna istnieć potężna, wolumetryczna wiązka korzeni.