W 2001 roku brytyjski hodowca D. Austin wprowadził kolejne arcydzieło selekcji - odmianę parku Benjamina Brittena. W 2005 r. Róża otrzymała certyfikat na konkursie w Australii (Certificate of Merit, Australian National Rose Trials, 2005). Teraz jest aktywnie uprawiany przez wielu letnich mieszkańców i ogrodników.
Historia ocen
Opis mówi, że odmiana otrzymała nazwę światowej sławy, brytyjskiego muzyka E.B. Brittena. Kompozytor, dyrygent i pianista, zgodnie z encyklopedią, założył festiwal w Oldboro i jako pierwszy otrzymał Nagrodę E. Siemensa, która w środowisku muzycznym jest podobna do Nagrody Nobla.
W pełni otwarty Bud
Charakterystyczną cechą tej odmiany jest jej jasny, jakby szkarłatny kolor, oświetlony od wewnątrz. Dla grupy angielskich róż nie jest to typowe. Sam D. Austin opisał go jako czerwoną cegłę, ale paleta kwiatu jest znacznie bogatsza. Z wiekiem traci odcienie pomarańczowe, zastępuje je szlachetna malina.
Róża rośnie w szerokim rozgałęzionym krzaku, podatnym na gęstnienie. Kolczaste pędy, elastyczne. Liście jasnozielone półmatowe. Otwarty, grubo kwitnący kwiat (o średnicy 10-12 cm) ma kształt głębokiej miski z jasnożółtymi pręcikami na środku. W upale kwiat może stać się mniejszy.
Wysokość buszu zależy w dużej mierze od miejsca wzrostu. Deklarowane rozmiary 90-100 cm w Rosji, róża Benjamina znacznie przerasta.
Dla informacji! Według ogrodników na południu odmiana osiąga wysokość 2-2,5 m.
Obfite kwitnienie na końcach pędów na początku lata później zastępuje kilka pędzli. Odmiana dobrze nadaje się do cięcia. Roślina jest mocna, bezpretensjonalna, pięknie połączona z lekkimi odmianami angielskich róż. Zapach przenosi nuty gruszki, karmelu i wina.
Kwitnąca beniamina brittana
Angielska róża w projektowaniu krajobrazu
Róże Austin łączą nostalgiczny kształt piwonii starych róż, bogaty bogaty aromat z bezpretensjonalnością i zimową odpornością.
Dla informacji! Hodowca poczynił znaczące postępy w uprawie odmian o nietypowych starych różach (żółty, pomarańczowy, brzoskwiniowy).
W sezonie róże trzykrotnie kwitną w ciepłym klimacie. Kolejną cechą charakteryzującą zdecydowaną większość róż w tej grupie są pięknie opadające pędy. Kwitnienie dorosłego krzewu angielskiej róży (od trzech lat) jest fascynujące. Krzew jest przesiąknięty kwiatami od góry do dołu i przyciąga aromatem.
Ponieważ róże Austin są najczęściej klasyfikowane jako zarośla (park), są używane do tworzenia wysokich tablic, świetnie wyglądają obok drzew iglastych, bylin zielnych. W ogrodzie różanym może być tłem dla hybrydowej herbaty i róż floribunda. W monoplantacji producent zaleca sadzenie co najmniej czterech krzewów w szachownicę.
Cechy rosnących róż Davida Austina
Rośliny mogą rosnąć zarówno w formie krzaczastej, jak i pnącej (klimber). Wszystko zależy od konkretnej odmiany i klimatu. „Angielka” ujawnia swój potencjał po osiągnięciu trzech lat od momentu lądowania.
Zasady sadzenia róż
Lądowanie
Cienkie, delikatne płatki nie tolerują bardzo wysokiej wilgotności i słoneczników. Dla nich zaleca się wybranie miejsca uwzględniającego lekkie zacienienie w upale. Tępy cień prowadzi do wydłużenia pędów i rzadkiego kwitnienia.
Hodowcy zalecają sadzenie różnych odmian w grupach, zapewniając ich harmonijne połączenie kolorów. Aby stworzyć efektowny akcent kolorystyczny, D. Austin proponuje posadzenie trzech krzewów, zachowując między nimi odległość do pół metra. W praktyce ta metoda się nie usprawiedliwiła. Po 3-4 latach wielkość roślin jest taka, że nie można się nimi zająć, a same krzaki uciskają się nawzajem.
Dla informacji! Doświadczeni ogrodnicy zalecają sadzenie w odległości nie mniejszej niż metr, najpierw wypełniając przestrzeń między różami roślinami towarzyszącymi. Ważne jest, aby wybrać odpowiednie miejsce do sadzenia, ponieważ nie zaleca się ponownego sadzenia dużych krzewów powyżej pięciu lat.
Dalsza opieka
Opieka nad angielskimi różami nie jest skomplikowana, standardowe procedury należy uzupełnić, odcinając lub odcinając wyblakłe pąki. Nie wszystkie róże są samoczyszczące, zrzucając zwiędłe kwiaty, a ponadto przycinanie stymuluje układanie nowych pąków kwiatowych.
Prawidłowe usuwanie kwiatów
Podlewanie
Regularność nawadniania jest skorelowana z porą roku. Wiosną konieczne jest zwilżenie korzeni, gdy roślina tworzy pąki, w upale suszenie gleby może wpłynąć na wzrost i rozwój krzewu. Zaleca się ściółkowanie podstawy, aby dłużej utrzymać wilgotność gleby w komfortowych warunkach dla rośliny. Po deszczu kwiaty z powodu obfitości płatków mogą gnić od nadmiaru wilgoci, należy je wstrząsnąć, aby nie stracić kwitnienia.
Aby czerpać korzyści wyłącznie z wody, musisz przestrzegać zasad:
- podlewanie pod korzeniem, ponieważ zwilżenie liści wywołuje rozwój chorób grzybiczych;
- wlewaj wiadro wody pod dorosłą roślinę raz w tygodniu przy braku deszczu;
- podlewanie zostaje zatrzymane do końca lata.
Ważne! Częste podlewanie małymi porcjami stymuluje wzrost korzeni powierzchniowych, łatwo ulegają one zranieniu podczas obluzowywania.
Najlepszy opatrunek
Dorosłe róże wymagają nawozu na czas. „Angielki” to prawdziwa praca - 4-5-letni krzew wytwarza około 200 lub więcej pąków kwiatowych w jednej fali kwitnienia. Aby roślina miała wystarczającą siłę, należy dbać o odżywianie przez cały sezon:
- wraz z przebudzeniem nerek nawozy azotowe muszą zostać wprowadzone do gleby, aby stymulować wzrost korzeni i pędów;
- podczas pączkowania roślina potrzebuje potasu i fosforu, z reguły używają specjalistycznych złożonych nawozów zawierających niezbędne mikro i makroelementy.
Ważne! Przestają dodawać azot w drugiej połowie lata, aby roślina nie marnowała energii na rosnące pędy, ale mogła zimować bez strat.
Przycinanie
W zależności od sezonu wykonywane są dwa rodzaje przycinania:
- sanitarne (na wiosnę);
- formatywne (w sezonie).
Wraz z nadejściem wiosny krzew musi być przygotowany do kwitnienia. Uszkodzone, wysuszone pędy są skracane do żywego drewna (lekka sekcja z zieloną ramką). Wycinane są również cienkie, słabe i rosnące wewnętrznie gałęzie.
Jeśli róża zimowała bez strat, możesz natychmiast przystąpić do formacyjnego przycinania.
Po uzgodnieniu przycinanie dzieli się na:
- silny (2/3). Służy do stymulowania wzrostu pędów bocznych i podstawowych;
- umiarkowany (1/2). Pośrodku pozostają wyższe (1-3) pędy, boczne są skracane stopniowo. Następnie kwitnie na różnych poziomach, tworząc efekt nalewania;
- słaby (1/3). W tym przypadku pędy odświeżają jedną trzecią w młodych różach lub krzewach o dobrym kształcie.
Uwaga! Pęd jest odcinany pod kątem skierowanym do góry nad nerką, który jest skierowany od środka krzaka. Odległość od niego do cięcia musi być utrzymana 1,5-2 cm.
Kadrowanie wzoru
Zimowanie
D. Róże Austina są odporne na mróz, dobrze znoszą zimy w ramie lub w bezramowym schronieniu. Jesienne przycinanie nie jest pożądane, przed ukryciem się w krzakach liście są odrywane, ponieważ zarodniki grzybów i szkodniki zimują na nich i wyginają się. Odmiany o twardych pędach są wyginane w kilku etapach.
Choroby i szkodniki
Typowe choroby angielskich róż:
- mączniak prawdziwy;
- mączniak rzekomy;
- czarne plamienie;
- rdza
- szara zgnilizna;
- rak bakteryjny.
Patogeny to bakterie i zarodniki grzybów, które żyją w glebie i mogą dostać się do ogrodu różanego z zainfekowanymi sadzonkami. Rośliny są traktowane zabiegami glebowymi i liśćmi ogólnoustrojowymi lekami przeciwgrzybiczymi. Jako środek zapobiegawczy są one traktowane płynem Bordeaux przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego.
Szkodniki:
- mszyce;
- wciornastki;
- ulotka rozety;
- sawanna różana;
- przędziorek.
W takim przypadku pomogą środki owadobójcze i roztoczobójcze, konieczne będzie szereg zabiegów w celu odstraszania owadów.
Uwaga! Jeśli zauważysz pojedyncze osoby, możesz wypróbować ludowe metody walki.
Rosa Benjamin Britten jest wspaniałym przedstawicielem galerii romantycznych róż w Austin. Jej obecność doda uroku każdemu ogrodowi, a wesołe pachnące kwiaty przyciągną wzrok.
