Lupin należy do rodziny motylkowatych i był uprawiany od tysięcy lat. Istnieją dowody na to, że celowo pierwsze ziarno łubinu wrzucono do ziemi cztery tysiące lat temu. Jego nasiona zawierają połowę białka i około jednej trzeciej oleju. Zwierzęta chętnie jedzą zarówno nasiona, jak i całą masę naziemną łubinu, która szybko przybiera na wadze i rzadko zachoruje.
Pole obsadzone żółtym łubinem.
Obecnie znanych jest około dwustu gatunków łubinu, ale w naszym kraju są tylko cztery gatunki uprawiane w kulturze, w tym jako zielone nawozy. Porozmawiamy dzisiaj o trzech z nich - gatunkach rocznych.
Co jest dobre dla łubinu ziemnego?
Oprócz zachowania biomasy, podczas orki i kopania, poprawiania struktury gleby, zamieniając ją z grubszej na bardziej luźną, łubin, między innymi gromadzi w glebie idealny azot pod względem dostępności, aw niektórych ilościach nie jest wymagane. Biorąc pod uwagę te bardzo pozytywne właściwości gleby, łubin jest bardzo często brany pod uwagę i uprawiany dokładnie jako sideral, poprawiając strukturę kultury gleby.
Sam rodzaj Lupinlub wilcza fasola (Lupinus) obejmuje rośliny zielne, jest to zarówno jednoroczne jak i wieloletnie, a także krzewy i krzewy karłowate. Lupin ma raczej potężny i wysoko rozwinięty system korzeniowy, dlatego może wchłonąć dużą ilość składników odżywczych z głębi gleby do swojej biomasy i dobrze rośnie bez podlewania na prawie każdym rodzaju gleby. Pomyśl tylko: centralny korzeń trawiastej rośliny może przeniknąć na głębokość dwóch metrów. Same guzki, które zawierają bakterie wiążące azot, znajdują się wyżej, robią tylko to, że odbierają powietrze azotu i przekształcają je w powiązane formy.
Guzki bakterii wiążących azot w korzeniu łubinuŁubiny roczne są używane jako zielone nawozy lub sideraty, co brzmi bardziej naukowo. Dlaczego? Wiele zależy od szybkości ich rozwoju, rosną, gromadzą bakterie brodawkowe w glebie i bardzo szybko zwiększają masę wegetatywną. Ponadto, wieloletnie łubiny w ciągu zaledwie kilku sezonów mogą zamienić się w bardzo prawdziwe chwasty, tylko ciężkie maszyny mogą uratować wiele, co nie ma miejsca w przypadku rocznych łubinów.
Zwykle, jako kultura sidereal, jest prawdopodobnie bardziej znana dla wielu biały łubinrównież łubiny wąskolistne i oczywiście łubin żółty.
Łubin rodzi nasiona, nasiona zwykle dojrzewają w ziarnach, mają dziwny kształt, kolor, rozmiar. Dzięki pracy naszych naukowców świat dowiedział się, że istnieje bezpośredni związek między kolorem kwiatu łubinu a kolorem skóry nasiennej. Po tym dowiedzieliśmy się, że łatwiej jest wybrać łubinu do siewu: w końcu białe nasiona pochodzą z kwiatów z białymi płatkami, a niebieskie i fioletowe płatki pochodzą z roślin, których nasiona są zabarwione na ciemno. Wielkość łubinu nie jest większa niż zwykły groch.
Korzyści z używania łubinu jako siderata
Do tej pory tylko pokrótce wspomnieliśmy o zaletach łubinu jako siderata, a teraz powiemy o tym bardziej szczegółowo. W swej istocie jest to prawie najtańszy i jeden z najskuteczniejszych sposobów zmiany struktury gleby na lepsze. Ponadto sama łubin, który ma wiele pozytywnych właściwości i cech, przynosi również korzyści. Na przykład, najpotężniejszy system korzeniowy, o którym już wspominaliśmy, jest w stanie dosłownie rozpuszczać fosforany monowodoroforu, a tym samym podnosić je do wyższych warstw gleby dostępnej dla innych roślin.Lupin, dzięki potężnemu i szerokiemu systemowi korzeniowemu, rozluźnia nawet silnie zbitą glebę i dosłownie zasila ją azotem.
Uważa się, że łubin jest po prostu idealną kulturą zielonego nawozu dla gleb ubogich w składniki odżywcze, które mają wysoką kwasowość (chociaż nie każdy łubin normalnie na nich rośnie) i na glebach piaszczystych, tj. Nadmiernie kruchych i pustych. Alkaloidy zawarte w biomasie łubinu, po jego zaoraniu i zmagazynowaniu w glebie, choć niezbyt energicznie i nie tak aktywnie, ale nadal przyczyniają się do odtleniania gleby, a podczas długotrwałej uprawy substrat często przybiera postać alkaliczną.
Te same alkaloidy obecne w łubinie tłumią działanie wirewormu w glebie, a gdy jest hodowany w ustalonym miejscu, wireworm wraz ze szkodliwą mikroflorą może całkowicie zniknąć.
Ze względu na fakt, że po uprawie łubinu, cała jego zielona masa jest osadzona w glebie, a gnijąc, zamienia się w cudowny zielony nawóz, a jednocześnie wzbogacając glebę w azot, w obszarach, w których rośliny uprawiane są po oborniku, wydajność wyraźnie wzrasta.A najciekawsze jest to, że dzięki najbardziej aktywnemu wzrostowi rocznych sideratów, wynik można już uzyskać w nieco ponad miesiąc po wysiewie. Jeśli weźmiemy pod uwagę to, że uprawy łubinu praktycznie nie wymagają opieki, okazuje się, że to tylko bajka, a nie roślina.
Pole obsadzone dorocznymi łubinami-sideratami.
Gatunki i odmiany łubinu rocznego
Lupin jeden rok, jak już wspomniano, jest z powodzeniem stosowany zarówno w kulturach paszowych, jak i warzywnych. Obecnie w Krajowym Rejestrze istnieje około 20 odmian łubinu, więc jest dokładnie to, co wybierać.
Naukowcy odkryli, że wraz ze wzrostem łubin dla własnej ochrony wytwarza znaczną ilość alkaloidów, to znaczy substancji zawierających azot, które chronią gospodarza (roślinę), a te z kolei całkiem skutecznie hamują, a nawet hamują rozwój różnych bakterii chorobotwórczych, zabijają nicienie , pozbyć się zgnilizny korzeni.
Łubin biały (Lupinus albus)
Jest bardzo odporny na suszę i nie wymaga roślin zapylających, ale uwielbia ciepło. Ten łubin nie może być nazwany niemowlęciem, może łatwo rozciągnąć się o dwa metry, a długość kwiatostanów osiągnąć trzy dziesiątki centymetrów.Jak tylko kwitnienie się skończy, jego owoc (fasola) zaczyna się formować, w każdym z nich od trzech do sześciu śnieżnobiałych nasion prostopadłościanu.
Jako kultury sidereal najczęściej używane odmiany Desnyansky 2 (jest to ulepszona odmiana od Desnyansky'ego, która została odebrana w 2003 r.), a także Gamma i Degas. Pozostałe osiem odmian, które są uwzględnione w rejestrze państwa, jest również dobre, ale zazwyczaj przeznaczone są na karmienie bydła, ponieważ akumulują się bardzo mało lub w ogóle nie gromadzą alkaloidów. Biały łubin ma jednak wadę: lubi stałe spulchnianie gleby, słabo przesuwając skorupę gleby i nie będzie odmawiał podawania siarczanu potasu (10-15 g na metr kwadratowy 2-3 razy z włączeniem do gleby).
Angustifolia (Lupinus angustifolius)
Jest to również roślina, która nie wymaga zapylania, ale jej dolne półtora metra jest granicą. Pomimo tego, że nazywa się go niebieskim, kwiatostany tego łubinu mogą być różowe, bladobiałe i oczywiście fioletowe, a nawet niebieskie. Nasiona są często zaokrąglone, ale jeśli sprzedajesz nasiona w kształcie beczułki, to nie przejmuj się nimi, są one również takie, co jest zupełnie normalne.Najważniejsze jest, aby uważnie przyjrzeć się nasionom, powinny one być czymś podobnym do marmurowego wzoru. Lupin wąskolistny, ponieważ często stosuje się kulturę zielonki, jest zaskakująco bezpretensjonalny i odporny na zimę, szybko rośnie i nie wymaga dodatkowego odżywiania.
Najczęściej oba sideraty używają jego odmian: Siderat 38, Benyakonsky 334, Różowy 399, Benyakonsky 484, Nemchinovsky blue, Vityaz, Kryształ, Odwróć śnieg, Rainbow, Belozerny 110, Nadzieja, Shift, Wąskie liście 109 i inni. Często te odmiany są używane jako nawóz zielony i żywią zwierzęta hodowlane ze względu na ich wysoką wartość odżywczą. Jedynym wyjątkiem jest różnorodność. Siderat 38. Faktem jest, że gdy był uprawiany, odkryto interesujący fakt: zawiera on w korzeniach pochodne alkoholu etylowego i, z oczywistych względów, takie rośliny nie pasują do żywego inwentarza. Jednakże, gdy uprawia się go jako gnojowicę, odmiana ta po prostu nie ma sobie równych, aktywnie rośnie, i zauważalnie szybko wzrasta zarówno masa nadziemna, jak i system korzeniowy. Jeśli porównamy łubin żółty i tę odmianę, możemy wyróżnić wyraźne zalety w porównaniu z odpornością na zimno, w tym w okresach późnej wiosny.Może rosnąć na silnie zakwaszonych rodzajach gleby, stopniowo, neutralizując je rok po roku.
Jest również interesujące i bardzo cenne, że ten typ łubinu pobiera więcej składników odżywczych z niższych warstw gleby, w związku z czym nie trzeba czekać na całkowity rozkład masy wegetatywnej po orce;
Łubin żółty (Lupinus luteus)
Roślina ta jest typowym "krzyżykiem", niskim, zwykle nie większym niż metr wysokości. Kwiatostan przypomina kłoska, żółty lub jasnopomarańczowy. W pełni dojrzewającej fasoli czasami występuje do pięciu nasion koloru beżowego, rzadziej z małą plamką, którą wielu błędnie bierze za chorobę.
Jeśli porównamy tego łubinu i łubinu wąskolistnego, to możemy powiedzieć, że żółty jest znacznie bardziej termofilny, więc nawet w celu pojawienia się jego pędów potrzebuje co najmniej 12 stopni ciepła, chociaż może przenosić mrozy powrotne z czterech do sześciu stopni szronu. Łubin ten również potrzebuje podlewania, przynajmniej raz w sezonie, w ilości pary wiader na metr kwadratowy gleby, a łuby będą rosły lepiej na piaskowcach i piaszczystych glinach, poprawiając je.Najczęściej uprawiamy dokładnie te odmiany tego łubinu - Gorodnensky, Siderat 892, Academic 1, Ciasto, Motyw 369, Pochodnia, Prestiż i Relight.
Łubin biały (Lupinus albus) 
Angustifolia (Lupinus angustifolius).
Łubin żółty (Lupinus luteus).
Rosnący łubin roczny
Tak więc powiedzieliśmy już wystarczająco dużo o łubinie jako kulturze, zwracamy się do zasad jej uprawy i wykorzystania.
Najbardziej zróżnicowana, ale bardzo ciężka glina, składająca się wyłącznie z nich, a także na kwaśnych torfowiskach, i tak nie będzie rosła.
Przed posadzeniem nasion łubinu należy wykopać glebę na pełnym łopacie i wyrównać. Jeśli chodzi o nawozy, to w początkowej fazie, nawet jeśli gleba jest bardzo słaba, nie zalecałbym stosowania nawozów azotowych ani substancji organicznych. Faktem jest, że bakterie wiążące azot bezpośrednio po rozpoczęciu wzrostu roślin zaczynają się rozwijać, ale nadmiar azotu, nawet w postaci materii organicznej, nie tylko pomoże w tym procesie, ale wręcz przeciwnie, hamuje go.
Siew zielonego nawozu, w szczególności łubinu, zwykle rozpoczyna się późną wiosną, często w drugiej połowie maja, kiedy gleba jest już wystarczająco ciepła i nie będzie ryzyka znacznego przymrozków.
Technika sadzenia, a dokładniej, siew, jest dość prosta: wszystko, co musisz zrobić, to wykopać, wyrównać glebę, zrobić rowki (głębokie na trzy centymetry), z odległości około 20 cm między nimi i spróbować umieścić w nich nasiona, tak aby między nimi odległość równa 9-12 cm (w zależności od wzrostu roślin). Standardowe zużycie nasion łubinu na splot ziemi w standardowym ogrodzie wynosi około trzech kilogramów, chociaż jeśli nasiona są małe, może być mniejsze.
Jeśli nasiona były przechowywane przez długi czas (rok lub dłużej) lub nie znasz dokładnego okresu ich przechowywania, to aby mogły szybko wyrosnąć, lepiej je scarować, to znaczy lekko uszkodzić skorupę każdego z nasion. Nie myśl, że w rzeczywistości wszystko jest tak proste, że łuska z nasion łubinu jest dość twarda, prawdopodobnie często obserwowałeś, jak kiełki, które dotarły na powierzchnię, nie mogą pozbyć się liścieni, więc musisz być ostrożny i nie zostać zranionym. Zwykle wystarczy kilka porządnych cięć za pomocą pióra biurowego lub papieru z papierem ściernym, najmniejszy papier, aby przyspieszyć kiełkowanie.
Pędy łubinu.
Używanie łubinu przez rok jako siderata
Po zasiewie łubinu ważne jest, aby pamiętać, że kultura ta jest siderealna, to znaczy ma na celu poprawę struktury gleby twojej działki, a nie samej twojej działki, dlatego musisz odpowiednio się nią zająć. Zwykle kilka miesięcy po rozpoczęciu wzrostu (nie później), rośliny są koszone i ostrożnie wykopywane z obrotem zbiornika. Nie zawsze można wykonać łopatę lub kosę. Często używa się do tego motobloku, najpierw przecinając korzenie płaskim nożem, a następnie kopiąc ziemię, mieszając z nią zieloną masę.
Co więcej, miejsce na kilka miesięcy musi pozostać w spokoju, aby zielona masa była zgnista i gotowa do zasadzenia na niej innych roślin. Jeśli pogoda jest sucha, raz w tygodniu można nawadniać teren, wydać kilka wiaderek wody na metr kwadratowy lub użyć naparu zwykłych ziół lub preparatów EM.
Jeśli wraz z przekształceniem łubinu w nawóz nawozowy na spóźniony, a strąki pełne ziaren ciemnieją, łatwiej jest kosić całą zieloną masę za pomocą konwencjonalnej kosiarki i położyć ją na kupie kompostu.Dlaczego? Tak, w bardziej dojrzałym wieku łodygi łubinu stają się tak gęste, że długo będą się rozkładać w glebie.
Łubin niebieski przed zasadzeniem w glebie z siewu wymaga tylko 55-60 dni, biorąc pod uwagę to, że można go siać jesienią, a następnie sadzić jesienią. Łubiny niebieskie wysiewa się natychmiast po zebraniu głównej rośliny z ogrodu, która zwykle przypada na drugą dekadę sierpnia, a już pod koniec października, najlepiej przed rozpoczęciem mrozów, tę syderyczną kulturę można kosić.
Jednocześnie, oczywiście, nie jest konieczne umieszczanie zielonej masy na dużej głębokości, wystarczy tylko zmieszać ją z glebą. Tych ogrodników, którzy nie mają możliwości mieszania trawy z glebą, koszoną jesienią, można po prostu kosić i pozostawić na powierzchni ziemi do początku okresu wiosennego.
Co najlepiej rośnie po sideratov?
Na polu, które znajdowało się pod zielonymi nawozami, ziemniakami, pomidorami, papryką, truskawkami i kapustą, najlepiej rozwijają się przedstawiciele rodziny motylkowatych, głównie ze względu na obecność tych i innych pospolitych szkodników.
Rada Zgodnie z jego własnymi obserwacjami, lepiej jest utrzymywać przejścia w ogrodzie nie pod czarną parą, jak to często bywa, ale pod łubinem, to znaczy pod kurwa. Łubin biały lub niebieski jest najlepszy do tego celu, ale nie zapomnij o dodatkowym nawadnianiu i pamiętaj, że po pokrojeniu sideratów między rzędami ogrodu nie trzeba ich zakopać w ziemi, lepiej po prostu przykryć je ziemią, tworząc coś w rodzaju ściółki.
Zasiane jako siderat, łubin wąskolistny.
Dlaczego łubin słabo rośnie?
Podsumowując, chcę odpowiedzieć na jedno z najczęściej zadawanych pytań - dlaczego łubin na stronie wcale nie chce się rozwijać? Odpowiedź jest taka, że pierwszym powodem jest zazwyczaj kwasowość gleby, jak już pisaliśmy, nie wszystkie łubiny dobrze rozwijają się na kwaśnej glebie, a łubin niebieski na ogół nie chce rosnąć na odczynie zasadowym.
Doradza się trochę cierpieć: na początkowym etapie rozwoju łubiny rosną dość wolno, na przykład, duże gospodarstwa przemysłowe używają tego, siejąc je na owies, rośliny ozime, roczne trawy, a po skoszeniu ich zielonej masy, łubiny również zaczynają aktywnie się rozwijać. Możesz więc uzyskać kilka zbiorów na tym samym polu.
A żeby nie wygrać łubinu ze zbóż, spróbuj posadzić go po zbożach ozimych, więc po prostu spowalniają wzrost chwastów!
Masz pytania? - czekam na nich w komentarzach!
