Gigantyczna (lub złożona) thuja jest dużym drzewem (około 60 m wysokości i 16-12 m uprawianym), z włóknistą czerwonawo-brązową korą i grubą, niską koroną. W mroźne zimy kulturowo złożona thuja jest podatna na odmrożenia. W Moskwie występuje okaz krzewu, który osiągnął 2,3 mw wieku 16 lat i ma średnicę korony 1,5 metra.
Szkieletowe (główne) gałęzie tui są ułożone poziomo, małe gałązki z końcówkami "opadające". W złożonej tuji, w przeciwieństwie do zachodniej, wąskie liście mają około 1 mm szerokości i rosną bardziej zatłoczone - każde cm na zdjęciu ma od 8 do 10 pionków. Przezroczyste paski szparkowe o białawym zabarwieniu są widoczne na dolnej powierzchni. Liście są w płaszczyźnie, nawarstwione na siebie, z boku - z niewidocznymi gruczołami i prostymi krawędziami. Tui mają 10-12 mm podłużne stożki, z wgłębieniami u góry, nasionami pędnymi i płaskimi.
Homeland giant Tui - surowe obszary na wybrzeżu Pacyfiku w Ameryce Północnej. Uprawiany jest od 1853 roku. Istnieje około 50 odmian gigantycznych Tui: "Zebrina", "Whipcord" i inne, które rzadko są tu widziane.
Thuja Whipcord - to jest złożona turzyca o wysokości około 1,5 metra. Każdego roku zwiększa wzrost o 7-10 cm, drzewo ma kształt sferyczny, z długimi (również zaokrąglonymi) słabo rozgałęzionymi "zwiędłymi" pędami, które mają szeroko rozstawione igły. Końce wystają, ostry jest zielony latem, a "brązowy" podczas mrozów.
Tuya Zebrina (Aureovariegata) - wyhodowana w 1868 r. W przeciwieństwie do dzikiego rośnie znacznie wolniej. Do 24 lat może mieć tylko około 3 metrów wysokości. Jej korona jest gęsta i niska, duże poziome gałęzie z końcówkami "opadającymi". Młode pędy mają pasek w kolorze kremowym, który na wiosnę staje się jaśniejszym odcieniem.
