Rabarbar jest nie tylko smaczny, ale ma również właściwości lecznicze. Chińczycy od dawna stosowali rabarbar, a także w kuchni, a także w medycynie. Aż do 18 wieku, produkt ten był importowany do Rosji z Chin, a następnie farmaceuci zaczęli go hodować do własnych celów, a następnie każdy, kto chciał zobaczyć rabarbar na ich stole.
Rabarbar (Rheum) - rodzaj roślin zielnych z rodziny gryki. Do celów leczniczych uprawia się rabarbar (Reum officinale), falisty rabarbar jest częściej stosowany w kuchni (Rheum rhabarbarum) i rabarbaru (Rheum palmatum).
Gatunki roślinne różnią się wyglądem od medycznego: w pierwszym liście są całe, w drugim są dłoniasto ścięte lub klapowane.
Rabarbar © David MorrisRabarbar jest dużą, wieloletnią rośliną z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym, ma silny korzeń. Mięsiste ogonki są używane w żywności, kompot może być z nich wykonany, gotowane kisiel, kandyzowane owoce i nadzienie z ciasta. Ogonki zawierają wysoki poziom kwasu askorbinowego, cukru, rutyny i pektyny. To młode źdźbła powinny zostać skonsumowane., jak w starym kwasie szczawiowym gromadzi, niebezpieczne dla zdrowia.
Rabarbar jest wymagający w składzie gleby, ciężka glina, piaszczyste i bagienne gleby nie nadają się do tegoJest to roślina bardzo odporna na zimno i wilgoć, ale nie toleruje stojącej wody. Rabarbar jest rozmnażany przez siew nasion na wiosnę iw drugiej połowie lata, a także w okresie zimowym, sadzonek jednorocznych roślin lub wegetatywnie.
Pędy rabarbaru pojawiają się od 8 do 20 dni po zasiewie. W pierwszym roku życia rabarbar tworzy od 3 do 4 małych liści podstawowych, które zamierają na zimę. W drugim roku rabarbar rośnie w drugiej połowie kwietnia, ale rozwija się bardzo powoli. Pod koniec okresu wegetacyjnego tworzy potężne podstawowe liście. Zaczyna kwitnąć w trzecim roku życia, a jego rozwój przebiega dość szybko - kwitnie w połowie czerwca, a do końca czerwca zaczyna się dojrzewanie nasion.
Rabarbar © BotBlnDo celów leczniczych stosuje się głównie rabarbar. Ze względu na wysoką zawartość glikozydów, preparaty korzeni rabarbaru mają podwójne zastosowanie: w dużych dawkach, jako środek przeczyszczający, w małych dawkach, jako środek ściągający. Rabarbar pomaga w zaparciach, wzdęciach, atonii jelit, w takich przypadkach jako środek przeczyszczający w postaci proszku, nalewki lub soku rabarbarowego. Pacjenci skłonni do hemoroidów i krwawienia, ten lek jest przeciwwskazany.
Przy długotrwałym stosowaniu rabarbaru nie jest wykluczone uzależnienie, a w konsekwencji osłabienie efektu terapeutycznego, dlatego zaleca się przemianę preparatów rabarbarowych z innymi, np. Czyściutkami lub rokitnikiem.
Jako środek przeczyszczający proszek rabarbarowy przyjmuje od 0,5 do 2 gramów. dziennie. Jak nalewka - 120g. dziennie. W postaci soku 250-500gr.
Proszek z rabarbaru jest stosowany jako środek antychitowy i choleretic, pomaga w ogólnym wzmocnieniu organizmu w chorobach takich jak gruźlica i anemia. W leczeniu młodych pacjentów rabarbar należy stosować ostrożnie ze względu na ten sam kwas szczawiowy, który może powodować poważne zatrucia.
Rabarbar, ogólny widok rośliny kwitnącej (po prawej) i kwiatostany (po lewej)Aby przygotować preparat leczniczy z rabarbaru, należy wykopać korzeń we wrześniu, umyć, pokroić na kawałki, suszyć na słońcu, a następnie suszyć w temperaturze + 6 ° C.
Napar przygotowany jest w ten sposób: 2 łyżki posiekanych korzeni parzone są w 250g. wrzącej wody. Proszek jest również dość prosty: wysuszony i zmiażdżony korzeń rabarbaru zmielić w młynku do kawy i lek jest gotowy.
Przeciwwskazania: W dużych dawkach, leki mogą powodować wymioty, biegunka, kolikooobraznye ból brzucha, tenesmus, zwiększony przepływ krwi do narządów miednicy.Aby tego uniknąć, dawkę środka przeczyszczającego wybiera się indywidualnie. Preparaty rabarbaru są przeciwwskazane w przypadku ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego i zapalenia pęcherzyka żółciowego, ostrego zapalenia otrzewnej, niedrożności, utrudnienia w jelitach i krwawienia z przewodu żołądkowo-jelitowego. Ostrożność podczas ciąży.
