Lychnis - nazwa rośliny pochodzi od greckiego słowa "lychnos", co oznacza światło, lampa. W czasach starożytnych liście jednego z gatunków tego rodzaju były używane jako knoty.
A także korzenie Lychnis (świt biały, lub lihnis alba (lychnis alba) mogą być używane do usuwania tłuszczu i usuwania plam podczas mycia, mycia rąk.
© Matt Lavin
Rodzina goździka - Caryophyllaceae syk.
Rodzaj obejmuje trzydzieści pięć gatunków, wspólnych na półkuli północnej, aż do strefy arktycznej. Rhizomatous byliny z wyprostowanymi, licznymi łodygami, kończące się częściej tarczycy, rzadziej inne kwiatostany. Liście jajowate lub podłużne - lancetowate. Cała roślina jest zwykle bardziej lub mniej owłosiona. Kwiaty są dość duże, białe, różowe, żółtawe lub jaskrawoczerwone. Owoce. Nasiona są kruche, ciemnobrązowe, o średnicy 1,5-2 mm.
© Morgiana
Gatunek
Lychnis Arkrait - Lychnis arkwrightii.
W kulturze stosuje się odmianę Vesuvius ("Vesuvius"). Odwieczna, zielna roślina tworzy zwarty krzew o wysokości 35-40 cm, pomarańczowo-czerwone kwiaty o średnicy do 3 cm są interesująco połączone z zielonawo-brązowymi liśćmi. Kwitnie w drugim roku po siewie w czerwcu-sierpniu.
Siać na sadzonki wczesną wiosną.Pędy pojawiają się w świetle w 14-30 dni w temperaturze 20-25 stopni. Sadzone w otwartym terenie na początku czerwca, przed sadzeniem roślin muszą być stwardniałe. Do stałego miejsca - w sierpniu, w odległości 25-40 cm od siebie. Mrozoodporna, bezpretensjonalna roślina. Rośnie dobrze w miejscach nasłonecznionych. Preferuje dobrze odwodnione, lekkie, bezkwasowe, bez stojącej wody. Reaguje na karmienie. Wyblakłe kwiaty są usuwane. Jesienią część nadziemna jest odcięta. W suchej pogody wymaga obfitego podlewania. W jednym miejscu dorastał do 6 lat. Propagowane przez dzielenie krzaków i nasion. Służy do sadzenia grup w klombach, tworząc spektakularne jasne plamy.
Lychnis alpine - Lychnis alpina.
Zamieszkuje strefę tundry z leśną tundrą Skandynawii, wschodniej Ameryki Północnej i wschodniej Grenlandii, a także górską tundrę i pasy alpejskie Europy. Rośnie na skałach u wybrzeży mórz, wzdłuż żwirowo-piaszczystych brzegów rzek i jezior, wśród wysokogórskiej tundry na piargach iw szczelinach skalnych.
Wieloletnie zioło o wysokości 10-20 cm. Tworzy podstawowe rozety i kilka kwitnących łodyg z przeciwległymi liniowymi liśćmi.
Łodygi smoły alpejskiej w przeciwieństwie do zwykłej smoły nie są adhezyjne.
Kwiaty są różowoczerwone lub szkarłatne, zebrane w kwiatostanach wiechowatych, w górnej części bardziej lub mniej gęste. Kwitnie w czerwcu i lipcu.
Jest to bezpretensjonalny wygląd, który nie wymaga specjalnej troski. Rozwija się w słonecznych, suchych obszarach. Nie toleruje gleby mokrej i wapiennej. Propagowane przez nasiona. W ogrodzie skalnym sadzi się w suchych miejscach, najlepiej na słonecznych obszarach, w ścianach z kwiatów kamiennych.
Lychnis koronchaty - Koronaria Lychnis.
Ojczyzna: Europa Południowa.
Zielna bylina osiągająca 45-90 cm wysokości. Nie gęsty pędzel białych lub różowych kwiatów kwitnie w czerwcu-lipcu nad szarymi liśćmi. Gatunek ten dobrze rośnie na jałowej glebie. Zimowy hardy
Lychnis sparkling - Lychnis fulgen.
Ojczyzna - Wschodnia Syberia, Daleki Wschód, Chiny, Japonia.
Roślina ma 40-60 cm wysokości. Wynika prosto. Liście podłużne, jajowate lub jajowate, jasnozielone. Kwiaty są szkarłatno-ogniste-czerwone, o średnicy 4-5 cm, z czteroczęściowymi płatkami, zebrane w kwiatostan kaprysowatej główkowatej. Kwitnie od lipca do końca sierpnia 30-35 dni. Przynosi owoce.
Lychnes Haage - Lychnis x haageana.
Ogród hybrydowy (L. coronata var. Sieboldii x L. falgens). Roślina jest wieloletnia, zielna, ma 40-45 cm wysokości. Liście podłużne - jajowate. Pomarańczowo-czerwone kwiaty do 5 cm średnicy, zebrane 3-7 w racemes.Płatki z głęboką kończyną, z każdej strony mają jeden wąski długi ząb (cecha hybrydy). Kwitnie od końca czerwca 40-45 dni. Zimowy-odporny, ale w bezśnieżne zimy wymaga schronienia. W kulturze od 1858 roku.
Lychnis of Chalcedony, lub Dawn - Lychnis chalcedonica.
Jest dystrybuowany w środkowych i południowych regionach europejskiej części Rosji, Syberii, Azji Środkowej i Mongolii.
Roślina jest wieloletnia, trawiasta, ma 80-100 cm wzrostu. Liście jajowate, lancetowate lub jajowate. Kwiaty ognistoczerwone do 3 cm średnicy z bilobowanymi lub ząbkowanymi płatkami, zebrane w podobny do corymbozy
mają średnicę do 10 cm. Kwitnie od końca czerwca 70-75 dni. Obficie owocujący. W kulturze od 1561 roku. Zima odporna na -35 stopni.
Ma kształt ogrodu (np. Albiflora) - o białych kwiatach do 2 cm średnicy. Znane formy z różowymi prostymi i podwójnymi kwiatami z czerwonym okiem pośrodku.
Lychnis of Jupiter - Lychnis flos-jovis.
W naturze rośnie na słonecznych stokach Alp.
Tworzy luźne krzewy o wysokości do 80 cm, rozgałęzione łodygi. gęsto liściasty. Liście lancetowate-owalne. Cała roślina jest gęsto biała owłosiona. Radykalne skrócone sesje zimowania. System korzeniowy jest potężny, ale płytki.Kwitnie obficie w środku lata. Kwiaty na wierzchołkach pędów są jasnopurpurowe, o średnicy około 3 cm. Istnieją formy białe i frotte. Nie lubi kwaśnych gleb. Jest krótkotrwały, wymaga odmłodzenia raz na 3-4 lata. Jest słoneczna, odporna na suszę, mrozoodporna, ale cierpi na bezśnieżne zimy. Pożądane jest lekkie schronienie zapobiegawcze.
© Tim Green aka atoach
Dorastanie
Lokalizacja Posadzone na mokrej lub bagnistej ziemi, słoneczne lub cieniowane. Na skład gleby nie obchodzi. W sprzyjających warunkach tworzy dużą grupę.
Opuszczać Bezpretensjonalna lokalna roślina, zupełnie niekonkurencyjna - musisz upewnić się, że nie jest ona uderzana przez innych. Hardy
Propagowane przez dzielenie krzaków, nasion.
Użyj W grupowych lądowaniach z nieagresywnymi sąsiadami wzdłuż brzegów dużych i małych zbiorników wodnych.
Choroby i szkodniki: Na Lychnis może mieć wpływ zgnilizna korzeni, obluzowanie, plama liści, ślinienie pennitsa.
Powielanie: nasiona, sadzonki (forma frotte) i dzielenie krzewu. Wysiew nasion i podział produkowany na wiosnę. Siać w kwietniu - lipcu w otwartym terenie. Optymalna temperatura kiełkowania wynosi 18 stopni. Pędy pojawiają się 18-24 dni po siewie.Dla bardziej spójnego kiełkowania zalecana jest zimna stratyfikacja posiewowa w ciągu miesiąca. W jednym miejscu rośliny uprawia się przez 4-5 lat. Po tym okresie, jesienią lub wiosną, wykopane są krzaki, podzielone na 3-5 części w zależności od zdolności rozwojowej i posadzone w odległości 25 cm Młode pędy uprawiane do 20-25 cm pocięte na sadzonki na początku lata i ukorzenione zgodnie ze zwykłą technologią. Ukorzenione sadzonki są sadzone w trwałym miejscu pod koniec sierpnia - na początku września.
© iagoarchangel
© peganum
