Spacerując po ogrodzie botanicznym lub miejskim arboretum, można zauważyć niezwykłe cienkie drzewa, których korona jest usiana dużymi pąkami. Są to tak zwane standardowe róże.
W rzeczywistości róża w łodydze nie jest drzewem, chociaż jest do niej bardzo podobna. Ponadto taka roślina nie należy do określonego gatunku, grupy lub odmiany.
Drzewa standardowych róż mają pewne zalety:
- piękny i spektakularny;
- kwitną długo i obficie;
- zajmują mało miejsca na działkach ogrodowych;
- mają odporność na zwykłe „różowe” choroby.
Róże stemplowe są tradycyjnie podzielone na kilka grup:
- Karzeł - wysokość pnia bez korony wynosi do 50 cm Takie róże dobrze wyglądają wzdłuż krawędzi ścieżek ogrodowych, na tarasach i balkonach. Drzewa można sadzić w doniczkach i doniczkach.
- Pół-łodyga - do 80 cm, służą jako dekoracja małych ogrodów.
- Standardowe stemple - wysokość lufy do 1,3 metra.
- Płacz wysoko ułożony do trzech metrów wysokości. Sadzone są w dużych ogrodach i parkach. Stosowane są odmiany róż pnących, w których opadają gałęzie, jak wierzba płacząca. Stąd nazwa.
Róże z pieczęci nie są bardzo wymagające, dlatego często sadzi się je w dużych ogrodach, parkach i przed fasadami domów.
Kwitnące drzewa świetnie wyglądają w obszarach rekreacyjnych.
Jak rosną takie różowe drzewa? Sekret tkwi w szczepieniu na stado. W ten sposób możesz zasadzić niemal każdą „Królową kwiatów”. W przypadku łodygi wybiera się odmiany dzikiej róży, które są dostosowane do sezonu zimowego i mają mocny system korzeniowy. Dzięki niej róża ma odpowiednie odżywianie, co bezpośrednio wpływa na jej obfite i długie kwitnienie. Szczepienia są najczęściej wykonywane przez nerki, rzadziej przez sadzonki.
Róże w łodydze ozdabiały domy arystokratów i szlachty. Ale dzisiaj te drzewa kwiatowe świetnie wyglądają zarówno w projektach ogromnych ogrodów z wieloma gatunkami roślin, jak i w małym letnim domku. Luksusowe drzewa nadają szczególnego wyrafinowania, romansu i uroku.
