Selaginella, znana również pod nazwą wtyczki, to wieloletnia zarodnik okrywowy z ażurowymi listkami. Jasni hodowcy są bardzo popularni wśród hodowców kwiatów, ale nie wszyscy zdecydują się na tak nastrojową roślinę. Selaginella potrzebuje bardzo wysokiej wilgotności, ponieważ w domu, w lesie deszczowym, może być w wodzie przez wiele miesięcy. A jednak można hodować selaginella w domu, z wdzięcznością zachwyci niezwykłymi pędami.
Opis botaniczny
Selaginella należy do oddzielnej rodziny form życia Selaginella. Oznacza to, że nie jest to ani paproć, ani roślina liściasta i istnieje na ziemi dłużej niż każda z nich. W naturze występują formy epifityczne i lądowe. Wszystkie mają pełzające lub rosnące pędy z wieloma cienkimi procesami korzeniowymi.
Na krótkich rozgałęzionych gałęziach małe liście o długości około 5 mm znajdują się blisko siebie. Podobnie jak łuski pokrywają pędy i nadają im ażurowy kształt. Matowe lub błyszczące dwurzędowe ulotki mają miękką podstawę i mogą przyjmować różne kształty. Kolor liści zmienia się od jasnozielonego do ciemnozielonego. Istnieją również odmiany o niebieskawych lub metalicznych kolorach liści.
Niektóre gałęzie selaginelli kończą się małymi kłoskami z sporangiami o różnych kształtach. Dojrzewa w nich kilka dużych lub wielu maleńkich zarodników rośliny.
Rodzaje Selaginella
Rodzaj selaginelli jest bardzo liczne, ma ponad 700 odmian. Jednak tylko niektórzy z nich potrafili przystosować się do kultury. Najpopularniejsze to:
Selaginella Martens. Roślina składa się z pionowych, silnie rozgałęzionych pędów o wysokości do 30 cm, których kształt jest najbardziej podobny do liści paproci. W miarę wzrostu gałęzi mogą nieznacznie spaść. Kolor liści jest jasnozielony ze złotymi sporangiami.
Gatunek dekoracyjny Selaginella Martensi Jory lub Yori ma bardziej skromny rozmiar i przyciąga delikatnymi tonami. Zwarte krzewy o pionowych pędach o jasnozielonym kolorze i złotym obramowaniu rozprzestrzeniającym się z tropików Ameryki Południowej.
Selaginella jest beznogi. Ta odmiana ze względu na swoją dekoracyjność jest bardzo pożądana wśród ogrodników. Krótkie pełzające łodygi mają niezwykły kształt i są gęsto pokryte drobnymi rzeźbionymi liśćmi. W doniczce roślina selaginelli tworzy gruby kapelusz lub solidny zielony dywan.
Selaginella łuszcząca się (lepidophyllum). Gałęzie o długości do 10 cm są krótkimi jasnozielonymi liśćmi. W przeciwieństwie do reszty, gatunek ten rośnie na obszarach pustynnych. Z braku wilgoci wysycha i zwija się w lekką kulę, aw porze deszczowej otwiera się i ożywa. Dla tej cechy roślina została nazwana „rośliną wskrzeszającą” lub „różą Jerycha”.
Selaginella Swiss. Roślina wieloletnia składa się z bardziej luźnych, pełzających pędów. Są pokryte stosunkowo dużymi liśćmi o błyszczącej jasnozielonej powierzchni. Na krawędziach liści są małe, częste rzęski.
Selaginella Vildenova. Rozgałęzione, wyprostowane lub opadające pędy pokrywają małe liście. Mają zielonkawo-niebieski kolor z niebieską powłoką.
Metody hodowlane
Rozmnażanie selaginelli odbywa się najczęściej metodami wegetatywnymi. Aby wyhodować zarazę z zarodników, musisz dużo wysiłku, a nawet wtedy wynik nie jest gwarantowany.
Wiosną podczas przeszczepu można podzielić dorosłego krzewu na kilka części. Zwykle pędy mają wiele małych korzeni, więc podział jest możliwy nawet na małe obszary. Delenki należy sadzić w małych doniczkach z glebą torfową. Po przesadzeniu szczególnie ważne jest utrzymanie wysokiej wilgotności.
Selaginella można rozmnażać przez ukorzenienie sadzonek. Aby to zrobić, wystarczy wziąć odcinek łodygi o długości około 5-7 cm, ukorzenienie odbywa się na mokrym torfie. Zaleca się częstsze spryskiwanie pędów lub przykrywanie ich folią i regularne wietrzenie. Ukorzenienie zajmuje 1-2 tygodnie, po których roślina zaczyna wytwarzać młode pędy.
Funkcje przeszczepu
Selaginella potrzebuje częstych przeszczepów. Roślina szybko wypełnia całą doniczkę i wymaga nowej przestrzeni. Procedura jest przeprowadzana co roku lub co drugi rok. Garnek powinien być płytki i szeroki. Materiał drenażowy należy ułożyć na dole.
Gleba dla pająka powinna być pożywna, a także mieć neutralną lub kwaśną reakcję. Może składać się z takich elementów:
- torf;
- gruboziarnisty piasek;
- arkusz ziemi.
Podczas przesadzania należy usunąć część starej ziemnej śpiączki, aby roślina otrzymała więcej składników odżywczych ze świeżego podłoża.
Sekrety pielęgnacji roślin
Kwiat Selaginella jest bardzo trudny w pielęgnacji, więc wielu hodowców kwiatów nie żyje długo. Nie każdy może zapewnić wilgotne środowisko podobne do lasu deszczowego. Jeśli trudno jest stworzyć sprzyjające warunki w pomieszczeniu, możesz użyć selaginelli do zrobienia kompozycji butelek lub uprawy w akwarium.
Oświetlenie Selaginella wewnętrzna potrzebuje słabego, długotrwałego oświetlenia. Można go umieścić na parapecie północnym lub trzymać z tyłu pokoju.
Temperatura Optymalna temperatura w pomieszczeniu, w którym rośnie selaginella, powinna wynosić od + 18 ... + 20 ° C. Potrzebuje wsparcia przez cały rok. Roślina nie wymaga chłodzenia zimą ani nocą. Jeśli termometr wskazuje poniżej + 12 ° C, selaginella może umrzeć. Wskazane jest, aby latem zabrać roślinę na świeże powietrze tylko wtedy, gdy w pobliżu zbiornika znajduje się chłodne, zacienione miejsce. Ale nawet w tym przypadku musisz zadbać o niezawodną ochronę przed przeciągami.
Wilgotność powietrze w pobliżu kwiatu powinno wynosić 70-80%. Aby go utrzymać, należy spryskać koronę 4-5 razy dziennie, umieścić palety z wodą lub mokrą ekspandowaną gliną obok i włączyć nawilżacz. Zimą należy jak najbardziej usunąć doniczki z akumulatora z rośliny.
Podlewanie Selaginella będzie musiała być często podlewana, gleba powinna być zawsze lekko wilgotna, w przeciwnym razie liście staną się żółte i suche. Miękka woda w temperaturze pokojowej powinna być dobrze oczyszczona z zanieczyszczeń. Zaleca się wlać go do palety, aby gleba sama wchłonęła odpowiednią ilość.
Nawóz. Od kwietnia do września musisz karmić roślinę dwa razy w miesiącu. Użyj roztworu mineralnego do kwiatów liściastych w pomieszczeniach. Należy użyć połowy dawki wskazanej na opakowaniu.
Trudności w opiece
Selaginella jest przyzwyczajona do okresowego zalewania gleby, więc rzadko cierpi na zgniliznę korzeni. Pasożyty prawie nigdy nie atakują rośliny. Głównym problemem jest stworzenie sprzyjającego środowiska dla wzrostu tropikalnego piękna. Swoim wyglądem jest w stanie zasygnalizować niewłaściwą opiekę:
- liście ciemnieją i blakną w pomieszczeniu zbyt gorącym;
- ulotki stają się jasne lub przezroczyste z nadmiernym oświetleniem;
- łodygi są odsłonięte w zbyt ciemnych pokojach;
- liście na końcach pędów wysychają i spadają ze zbyt suchego powietrza;
- liście zwijają się i spadają z przeciągów.
