Dzicy przodkowie nowoczesnych słodkich arbuzów nadal rosną w pustynnych, suchych dolinach Botswany, Namibii, RPA i innych krajów w regionie. W przeciwieństwie do odmian uprawnych, dzikie rośliny nie mogą być nazwane ani cukrem, ani dużymi. Jasnożółty lub biały miąższ w 250-gramowym owocu lub świeży lub gorzki.
Transformacja arbuza
Mimo to dzikie arbuzy w Afryce były wysoko cenione, ponieważ dla podróżujących i karawan czasami były jedynymi dostępnymi źródłami wilgoci. To właśnie z karawanami towarowymi arbuzy dotarły na Bliski Wschód, do Azji Mniejszej i Azji Środkowej.
Próby uzyskania większych i słodszych owoców zostały wykonane w starożytnym Egipcie, arbuzy były uprawiane w Indiach, Persji i Chinach. W Europie kultura stała się powszechna nie wcześniej niż w XVI-XVII wieku, a te odmiany arbuzów, jak na zdjęciu jednego z martwych natur tamtej ery, były gorsze pod względem słodyczy, soczystości i koloru niż owoce dojrzewające na nowoczesnych łóżkach.
Dopiero w ciągu ostatnich stu lat hodowcy mogli zdobyć niewiarygodną liczbę nowych odmian i hybryd, dając smakoszy okazję do spróbowania mięsa o odcieniach nie tylko czerwonych lub różowych, ale także żółtych lub prawie białych.Tak, a kora arbuzów w obecnych łóżkach może być nie tylko ciemnozielona lub prążkowana, ale także żółta, biała, plamista lub z marmurowym wzorem.
Mieszkańcom i rolnikom w lecie oferuje się kilkaset odmian uprawnych i form hybrydowych, które produkują słodkie owoce o wadze od jednego do 90 kilogramów. Jakie są odmiany prezentowane na zdjęciu "Carolina Krzyż ", średnio rośnie do 30-50 kg, ale czasami osiąga wagę prawie 200 kg.
Era Astrachańskich arbuzów
W Rosji arbuzy od dawna uprawiane są na Ukrainie, w Kubanie i na południu Wołgi, gdzie warunki pogodowe umożliwiły dojrzewanie dużych słodkich owoców. W czasach radzieckich i do tej pory arbuzy z Astrachania cieszyły się szczególnym szacunkiem i popytem ze strony kupujących. Wyrażenie "arbuz arakszowy" oznaczało, że pod cienką skórką z pewnością pojawi się szkarłatne, słodkie mięso o niepowtarzalnej słodyczy i aromacie.
Obszar ten uważany był za główny melon Związku Radzieckiego, a główną odmianą na plantacji był arbuz Astrachański.
Pierwsze zbiory owalnych owoców w paski otrzymano w 1977 r. W Astrachańskim Instytucie Warzyw i Melonów. Arbuzy dojrzewające 70-80 dni po siewie okazały się tak owocne, że na hektar melona zebrano do 120 ton arbuzy cukrowej,który może być przechowywany nawet do 2,5 miesiąca i łatwy w transporcie. Okoliczności te sprawiły, że arbuzy Astrachańskie stały się najbardziej popularne i ukochane w kraju.
Arbuzy Volgograd z wioski Bykowo
Drugie miejsce pod względem liczby melonów uprawianych w Rosji zajmuje region Wołgograd. Tutaj, na podstawie jedynego specjalistycznego stanowiska hodowlanego i eksperymentalnego Bykovskaya hodowanego na melonach, takie sławne odmiany arbuza uzyskano na zdjęciu jako Kholodok, Bykovsky 22, Triumph i ponad cztery tuziny bezpretensjonalne wobec warunków ryzykownego rolnictwa i bardzo produktywnych odmian ukochanej kultury.
Arbuz z Wołgogradu Chłód późnego dojrzewania, który jest łatwo przechowywany do Nowego Roku i nie traci ani dobrego smaku, ani soczystości, nadal uważany jest za arcydzieło selekcji melonów. Do uprawy w wiejskich łóżkach najczęściej wybiera się tę odmianę.
Watermelon Crimson Sweet
Jeśli sowieccy i rosyjscy hodowcy byli na ścieżce pozyskiwania odmian arbuzów, najbardziej odpornych na zmienne koleje lokalnego klimatu, to zagraniczni biologowie na pierwszym miejscu mają nieco inny cel.Najbardziej poszukiwane są tu owoce o dużych owocach, spektakularne pod względem formy i koloru kory i miąższu, arbuzy o wysokich właściwościach konsumenckich i handlowych o wysokiej odporności na choroby. Jednak w celu uprawy dobrych zbiorów w tym przypadku będziesz musiał poświęcić więcej wysiłku i zrobić dużo nawozu.
Spośród zagranicznych odmian nasi letnicy są najbardziej znani z arbuza Karmazynowy słodki, uzyskanego przez amerykańskich hodowców. Owoce tej odmiany nie różnią się dużym rozmiarem i średnio mają masę do 5 kg. Odmiana, która wygląda jak słynny arbuz Astrachań, ma umiarkowaną słodkość i daje stabilne plony w 65-80 dni.
Na podstawie popularnej odmiany arbuza Karmazynowy słodki w ciągu ostatnich lat uzyskano wiele odmian, większych niż przodek, jak również tych, które są w stanie dłużej przechowywać.
Sugar Babe: Watermelon Sugar Baby
Inna znana odmiana rosyjska, Sugar Baby lub Sugar Babe, produkuje okrągłe ciemnozielone owoce z czerwonym miąższem 75-80 dni po posadzeniu. Watermelon Sugar Baby wygląda jak Spark, słynna wśród letnich mieszkańców, ale nieco większa. Arbuzy Cukrowe Maluszne ważą od 3 do 4,5 kg, a ich mięso odznacza się wyraźnym ziarnem i słodyczą.
Jeśli odmiany Spark, która pojawiła się w ZSRR już w 1960 roku, stała się znana na Zachodzie, możliwe jest, że jej okrągłe owoce z ciemną, bez pasiastej kory, będą nazywane "czarnym arbuzem". A w Japonii Spark mógł konkurować z najdroższym arbuzem na świecie, Densuke, z tym samym bogatym kolorem skóry, a to dzięki temu kosztuje do 250 $ za sztukę.
Księżyc i gwiazdy na skórki z arbuza
Oczywiście, na podstawie niektórych starych odmian czarnego arbuza w 1926 roku w stanie Missouri uzyskano gatunki o romantycznej nazwie "Księżyc i gwiazdy". Na czarno-zielonej korze tego arbuza, a nawet na liściach występują rozproszone, jaskrawożółte plamy o różnych rozmiarach, przypominające nocne światła na tle nocnego nieba.
Przez prawie sto lat ten arbuz, jak na zdjęciu, pozostaje popularny, a dziś pojawiają się hybrydy nie tylko z różowoczerwonym, ale również z żółtym miąższem. Nie jest to rzadkie wśród owoców "gwiazdowych" i podłużnych melonów wodnych o wadze od 9 do 23 kg, z których z powodzeniem korzystają konsumenci.
Marmurowy arbuz
Inna odmiana owoców dzięki drobnej siatce ciemnozielonych żył na jasnym tle kory nazywana jest marmurowymi arbuzami. Zwykle są to podłużne arbuzy o masie od 5 do 15 kg z soczystą, różową lub czerwoną papką, niewielką ilością nasion i doskonałym smakiem.
Przykładem marmurowego arbuza jest odmiana francuskiej hodowli Charleston Grey, która dała początek całej rodzinie uprawnych mieszańców. Rosyjscy hodowcy nie są daleko w tyle za swoimi zachodnimi kolegami i przedstawili ogrodnikom wczesny dojrzały Honey Giant, rodzaj arbuza, jak na zdjęciu, dający duże owoce o długości do 60 cm i wadze do 15 kg, odporny na suszę i powszechne choroby upraw.
Białe arbuzy mogą być słodkie
Jeśli kora marmurkowych arbuzów ma jasnozielony odcień o niepozornym wzorze, arbuz odmiany amerykańskiej Navajo Winter ma niemal białą skórę.
Miąższ tego białego arbuza może być zarówno różowy, jak i czerwony, ale musi być chrupiący i bardzo słodki. Odmiana uważana jest za odporną na suszę, a owoce można łatwo przechowywać nawet przez 4 miesiące.
Jeśli ogrodnicy, ogrodnicy i konsumenci już zdążyli się przyzwyczaić do wielobarwnej skórki arbuzów, to białe lub żółte mięso tych słodkich owoców dla Rosjan wciąż jest cudem. Ale właśnie takie niezwykłe hybrydy, uzyskane z krzyżowania uprawianych odmian arbuzów i dzikich odmian, są u szczytu popularności i mogą mieć mięso wszystkich odcieni od kremowej pomarańczy, żółtej do półprzezroczystej białej.
Jednak czasami pod przykrywką białego arbuza, ufni mieszkańcy lata oferują peruwiańską gurę morelową, fitssifolię, w formie listowia, oraz z wyglądu owoców, przypominających marmurowy arbuz, ale nie mogących konkurować z nim w słodyczy.
Jak smakuje żółty arbuz?
Żółte arbuzy z miąższem są dziś oferowane kupującym o nazwie ananas, chociaż podobieństwo tych owoców jest ograniczone tylko pięknym odcieniem plastrów, a zmiana koloru nie wpływa na smak żółtego arbuza.
Rosyjscy hodowcy oferują letnim mieszkańcom wypróbowanie arbuzów ananasa, zebranych z własnych łóżek. Arbuzy odmian Lunny gotowe do zebrania w 70-75 dni od momentu oplucia sadzonek. Owoce z atrakcyjną skórą w paski osiągają 3,5-4 kg i mają doskonałe właściwości smakowe.
Hybryda rodzimej hodowli Prince Hamlet F1 wyróżnia się nie tylko przedwczesnością. Jego główna "atrakcja" ukryta jest pod gęstą cienką korą. Miąższ tego ananasowego arbuza o wadze do 2 kg jest cytrynowy, słodki.
Ale odmiany arbuza na zdjęciu, dar słońca można łatwo pomylić nie z ananasem, ale z melonem, ponieważ owoce tej rośliny mają zadziwiająco żółtą, równą kórkę, bardzo podobną do skórki innej popularnej uprawy melona.Ten żółty arbuz, ze względu na akumulację do 12% cukru, ma wspaniały smak, soczystą konsystencję miąższu i wczesne dojrzewanie.
Obecnie firmy hodowlane w Holandii, USA i Japonii aktywnie pracują w dziedzinie pozyskiwania diploidalnych mieszańców, dając bezpestkowe arbuzy. Od kilku lat w naszym kraju uprawiane są takie owoce, całkowicie pozbawione nasion lub mające jedynie swoje podstawy.
Przykładem tego jest hybryda żółtego arbuza Prince Hamlet i podłużnego arbuza amerykańskiej selekcji Stabolit F1.
