Ojczyzna melon, należący do rodziny dyni, to Asia. Tutaj, w warunkach gorącego lata, od Azji Środkowej po tropikalne regiony Indii, na świecie istnieje największa liczba roślin uprawnych i dzikich tej rośliny. Prawdziwym centrum melonowego pochodzenia, jako uprawa melonu rolniczego, jest region środkowoazjatycki, Afganistan, Iran oraz Chiny i Indie.
Ale aby zobaczyć gdzieś przodka odmian i melonów uzyskanych do tej pory jest mało prawdopodobne, aby odnieść sukces. Przez tysiące lat selekcji formy kulturowe stały się uderzająco różne od dzikich gatunków rosnących do dnia dzisiejszego. A coraz większe i słodsze owoce melonów z karawanami handlowymi i oddziałami Rzymian i innych zdobywców przybyły na północ Afryki.
Istnieją dowody na to, że w krajach europejskich istnienie melona i jego niezapomniany smak znaleziono tylko w średniowieczu, a w Rosji, na przykład w regionie Wołgi, melony importowane z Persji i Azji Środkowej uprawiano w XV wieku.
Centralne azjatyckie odmiany melonów: nazwy, zdjęcia i opisy
Chociaż nazwy melonów w Azji Środkowej nie są znane wielu, ich zdjęcia są niezmiennie zdumieni przez hodowców melonów i zwykłych konsumentów.Takich różnorodnych form i rodzajów melonów, jak w Uzbekistanie, Tadżykistanie i innych krajach regionu, nigdzie nie ma na świecie. Tutaj hodowcy melonów udało się uzyskać nie tylko najbardziej dużych owoców, do 25 kg, ale także najbardziej pysznych melonów.
Kształt owocu może być całkowicie odmienny od spłaszczonego i sferycznego do wydłużonego-elipsoidalnego. Paleta farb na skórze, gładka lub dziobana małymi pęknięciami, jest również zaskakująca.
Ilustracja pokazuje odmiany melonów o różnych kształtach, kolorze skóry i cechach konsumentów:
- melon typu kassaba;
- Melon Bukharka lub Chohar;
- Ananasowy melon lub Ich-Kyzyl;
- melon kassaba Assan Bey;
- Melon Chardżhui lub Gulyabi;
- Melon kantalupa.
Wśród odmian środkowoazjatyckich znajdują się letnie melony dojrzewające, gotowe do spożycia natychmiast po zebraniu z rzęsami, a odmiany są przechowywane świeże przez co najmniej 5-6 miesięcy i wykazują swoje najlepsze cechy dopiero wiosną przyszłego roku.
Melony z rodzaju Cassaba, na zdjęciu nazwy odmian tych melonów można zobaczyć jako cyfry 1 i 4, zwane również zimowymi, ponieważ ich dojrzewanie rozpoczyna się bardzo późno.
Po zebraniu owoce są utkane z trzciny i zawieszone w suchych pomieszczeniach lub pod szopami w celu starzenia i przechowywania. Dopiero w marcu twardy, zielonkawy miąższ staje się soczysty i słodki.
Melon Chohary, pod numerem 2, lub, jak to często określa się w regionach rosyjskojęzycznych, Bukharka ma gruby, biały, bardzo słodki miąższ i daje owalny, z lekko zaostrzonym końcem, owoce o wadze do 6 kg. Ze względu na wysoką soczystość tych melonów rzadko można znaleźć daleko od Azji Środkowej, ale tutaj różnorodność jest popyt i szeroko rozpowszechnione.
Ale melon Gulyabi, na zdjęciu pod numerem 5, jest dobrze znany na terytorium byłego ZSRR. Rzadko jaka roślina może odgrywać rolę w filmie fabularnym. Ten rodzaj melona środkowoazjatyckiego miał szczęście zagrać w filmie "Stacja dla dwojga", aczkolwiek pod pseudonimem. Każdy, kto oglądał ten film, pamięta obce melony sprzedawane przez bohaterów. W rzeczywistości nie ma takiej odmiany, ale duże, do 3-5 kg masy jajkowatych owoców melonów Chardjuis były dobrze znane w Związku Radzieckim.
Odmiana ta, wyhodowana w regionie Chardzhui w Turkmenistanie, wyróżnia się gęstym białym miąższem, słodyczą, dobrą jakością przetrzymywania i transportowością, dlatego nie jest zaskakujące, że owoce z uzbeckiej lub turkmeńskiej SSR zostały przywiezione do europejskiej części kraju nawet w głębokiej jesieni.
Pod trzecim numerem na zdjęciu jest melon ananasowy lub Ich-kzyl, który daje owalne owoce średniej wielkości. Masa takiego melona wynosi od 1,5 do 4 kg.I chociaż ta letnia odmiana nie była znana szerokiemu gronu hodowców i smakoszy melonów w centralnej Rosji, różowy, wysokoproblemowy miąższ tego pysznego melona jest ceniony w Uzbekistanie.
Dzisiaj, pod nazwą Pineapple Melon w naszym kraju, hodowcy oferują wczesną odmianę dojrzewającą, przypominającą Ich-kyzyl za pomocą formy, egzotycznych nut smakowych i siatki pęknięć na skórze. To prawda, że w ciągu zaledwie 60-75 dni od momentu sadzenia, nowoczesna odmiana może nawet w warunkach nieczarnej ziemi zadowolić hodowcę melonów owocami o masie do 2 kg, których nie są w stanie zrobić azjatyckie melony.
Melon torpedowy, na zdjęciu, należy do odmian późnego dojrzewania, jego duże podłużne owoce, ze względu na kształt, w którym roślina ma swoją nazwę, dobrze tolerują transport. W Uzbekistanie, skąd pochodzi ta stara odmiana, licząca co najmniej trzy wieki historii, owoce nazywane są melonem Mirzachul.
W dojrzałych owocach kolor łuszczonych pęknięć staje się miękki żółty z różowym odcieniem, miąższ zyskuje wykwintny aromat, wyróżnia się słodyczą i soczystością.
Europejskie melony: odmiany, nazwy i zdjęcia popularnych gatunków
Wczesne dojrzewające melony Kandalyaki są szczególnie popularne na Wschodzie, a ich okrągły kształt i niewielkie rozmiary przypominają najbardziej znaną odmianę melonów w naszym kraju, Kolkhoznitsa.
Jak widać na zdjęciu, Melon Kolkhoznitsa jest średniej wielkości, o wadze do 2 kg, owoce o białym lub żółtawym miąższu, nawet w trudnych warunkach klimatycznych Rosji, zbierając dużo cukru. Pomimo pojawienia się nowych mieszańców, ze względu na bezpretensjonalność i wczesną hodowlę, zbiorowa odmiana rolnika, na zdjęciu w momencie zbiorów melonów, jest najbardziej rozpowszechnionym pokrojem melona tego rodzaju.
Na zdjęciu z nazwami i odmianami melonów pod numerem 6 znajduje się inny starodawny gatunek roślin o godnej pozazdroszczenia i trudnej historii. Ten Muskalon pochodzi z Afganistanu lub Iranu, z woli losu przez Armenię i Turcję, która przybyła do Europy, a raczej do stołu Głowy Kościoła Katolickiego.
Smak ukryty pod grubą skorupą jasnego mięsa melona kantalupa, jak na zdjęciu, tak zadowolony Papież, że owoce tej odmiany zostały nazwane imieniem papieskiej posiadłości w Cantalupo-in-Sabine, gdzie została rozbita cała plantacja melona.
Dziś melon kantalupa jest najbardziej znaną i poszukiwaną odmianą w Europie i USAwielu służyło jako hodowcy do tworzenia nowych, produktywnych i bezpretensjonalnych odmian.
Jak widać na zdjęciu, melon kantalupa ma owalny lub lekko spłaszczony kształt i jest pokryty grubą siatką białawych pęknięć.
To sprawia, że Cantalupu jest melonem odmiany Ethiopka. Ten melon jest owalny, podobnie jak kantalupa, owoce o szorstkiej powierzchni mają masę od 3 do 7 kg. Ale jeśli papieski melon ma miąższ o bogatym pomarańczowym kolorze, to zgodnie z opisem melon Ethiopki jest biały, bardzo soczysty i słodki.
Melon bananowy lub wydłużona odmiana kantalupa rosnącego na zachodzie, osiągająca 80 cm długości, ma pyszny smak i aromat. Co więcej, owoc nie tylko przypomina banana w kształcie i kolorze miąższu, ale smak melona jest równie miękki, oleisty i delikatny. Spróbuj wyhodować ten niezwykły melon na swojej działce obok ziemniaków, marchwi i innych warzyw.
Najbliższym krewnym tej niezwykłej odmiany jest Srebrny Melon lub Ogórek Ormiański, który ma korzenie wspólne z kantalupą, ale jest tak odmienny od zwykłych owoców melona.
Od melona z dojrzałych owoców, do 70 cm długości i wadze do 8 kg, pozostał tylko aromat melona, a ormiański ogórek jest nadal spożywany na zielono.Co więcej, roślina jest wyjątkowo bezpretensjonalna wobec warunków uprawy i owocowania aż do mrozów.
Egzotyczne melony: zdjęcia i nazwy odmian
Od pewnej liczby krewnych wietnamski melon jest przydzielany jasnym wzorem z naprzemiennych jasnobrązowych i brązowych pasków. Jednak nie jest to jedyna zaleta tej odmiany.
Nic dziwnego, że odmiana z Wietnamu nazywa się melonem ananasowym. Ma bardzo dobry smak, silny charakterystyczny aromat i miękką, przyjemną miazgę. Wielu porównuje tę odmianę ze słynnymi południowymi i środkowoazjatyckimi melonami, tylko waga wietnamskich melonów ledwo spada do 250 gramów.
Melotyczny melon z Malediwów twierdzi, że jest najbardziej miniaturowym przedstawicielem rodzaju. W domu dzikie rośliny to wieloletnie pnącza.
W Europie i Stanach Zjednoczonych w ostatnim czasie kultura jest często nazywana arbuzem karła i pod tą nazwą odmiana melona, na zdjęciu, uprawiana jest wewnątrz i wewnątrz. Owoce są jadalne, ale nie słodkie, ale mają kwaśny, orzeźwiający smak i nadają się do konserwacji i świeżego użytku.
Kivano, kolejna egzotyczna kultura melonów, przybyła do Europy z Afryki.To nie na darmo, że trawiasta liana, która daje żółte lub pomarańczowe owoce o długości do 12-15 cm nazywa się rogatym melonem, ponieważ jasne dynie zdobią stożkowe miękkie kolce.
W przeciwieństwie do zwykłych odmian melonów, gdzie miąższ jest częścią jadalną, kivano jedzone jest zielonkawym rdzeniem z licznymi białymi lub jasnozielonymi nasionami. Słodka soczysta, podobna do odświeżającej galaretowatej miąższu rogatego melona może być używana jako świeża i używana do produkcji dżemów, marynat i pikli.
