Bardzo popularną odmianą ziemnowodną jest wyhodowany orzesznik ziemny (Arachis hypogaea), zwany także orzeszem ziemnym, orzesznik limbo, przedstawiciel rodzaju Peanut z rodziny Bean. Naukowo orzeszki ziemne to rośliny strączkowe, a nie orzechy. Orzeszki ziemne pochodzą z Ameryki Południowej, gdzie było to popularne, gdy ląd nie został jeszcze odkryty przez Kolumba. Hiszpańscy konkwistadorzy przywieźli tę kulturę do Europy, a potem przyszła do Afryki później dzięki Portugalczykom, gdzie orzeszki ziemne stały się bardzo popularne, ponieważ nie tylko mają właściwości odżywcze, ale także dobrze rosną na skąpych glebach. Później ta kultura została przywieziona przez handlarzy niewolników do Ameryki Północnej. W latach trzydziestych XVI wieku orzeszki ziemne przybyły na Filipiny wraz z hiszpańskimi żeglarzami, a w Indiach i Makau Portugalczycy przynieśli je. Potem ta roślina przybyła do Chin i stała się prawdziwym wybawieniem z głodu dla lokalnych mieszkańców. Uprawa przemysłowa tej rośliny w Południowej Karolinie rozpoczęła się we wczesnych latach XIX wieku, a następnie orzeszki ziemne karmiły obie armie podczas wojny między południem a północą. Od wieków orzeszki ziemne są uważane za pożywienie żebraków przez wiele stuleci, dlatego rolnicy nie zwracali zbytniej uwagi na tę roślinę.Jednak wszystko zmieniło się w 1903 roku, gdy George Washington Carver, amerykański chemik rolny, był w stanie wynaleźć ponad trzysta produktów z takiej rośliny, a mianowicie kosmetyki, barwniki, mydło do prania, napoje, leki, atrament drukarski, lek do eksterminacji szkodników, itp. e. A ponieważ w tamtych latach żniwa bawełny znacznie ucierpiały od ryjkowca, Carver zdołał przekonać rolników, aby naprzemiennie uprawiali orzeszki ziemne z uprawą bawełny, która znacznie zubożyła glebę. W rezultacie roślina ta stała się główną kulturą handlową południowych stanów, a Carver został nawet wzniesiony pomnik w Dothan w Alabamie. Dzisiaj, w różnych regionach byłego ZSRR (Zakaukaziu, Ukrainie, itp.), Orzeszki ziemne są uprawiane na skalę przemysłową.
Funkcje orzeszków ziemnych
Uprawiane orzeszki ziemne są jednoroczne, które osiągają wysokość 0,7 m. Jego pędy są silnie rozgałęzione. Rdzeń trzonu jest również rozgałęziony. Grzeczne lub owłosione wyprostowane pędy są lekko ścięte, gałęzie boczne skierowane do góry lub leżą. Na powierzchni naprzemiennie sparowanych blaszek liściowych występuje pokwitanie, osiągają one długość 3-11 centymetrów, ogonek jest rowkowany i występują dwie pary spiczastych, eliptycznych listków.Krótkie pachowe kwiatostany składają się z 4-7 kwiatów o barwie czerwono-żółtej lub białawej. Życie każdego pojedynczego kwiatu trwa tylko około 24 godzin, ale kwitnienie orzeszków jest długie, jego początek przypada na ostatnie dni czerwca lub pierwsze - w lipcu, a kończy się na głębokiej jesieni. Owoce są obrośnięte owcami o dwóch owalnych ziarnach, długości sięgają 15-60 mm, a na ich powierzchni występuje wzór pajęczyny. Podczas dojrzewania owoc zgina się w kierunku powierzchni ziemi, po czym zanurza się w nim. To w gruncie ma miejsce ich dojrzewanie. Nasiona tej rośliny mają wielkość fasoli, są podłużne, a na wierzchu pokryte różowawym, ciemnoczerwonym, żółtoszarym skórką lub kremowym kolorem. Dojrzewanie owoców obserwuje się we wrześniu lub październiku.
Sadzenie orzeszków ziemnych w otwartym terenie
Cechy wzrostu orzeszków
Do uprawy orzeszków ziemnych nadają się tylko otwarte i słoneczne obszary, w których nie ma nawet niewielkiego cienia z innych roślin lub budynków. Wzrost tej kultury obserwuje się tylko w temperaturach powyżej 20 stopni. Jeśli temperatura jest niższa niż zalecana co najmniej o kilka stopni, wówczas następuje zatrzymanie wzrostu krzaków.Zasadniczo orzeszki ziemne w otwartym terenie są uprawiane na obszarach o ciepłym klimacie, podczas gdy nasiona w ziemi są produkowane w okresie, w którym obserwuje się kwitnienie akacji. Na terenie Rosji, szczególnie w regionach o relatywnie chłodnym klimacie, zaleca się stosowanie metody sadzenia do uprawy orzeszków ziemnych.
O której godzinie sadzić w otwartym terenie
Orzeszki ziemne powinny być sadzone na wiosnę w dobrze rozgrzanej glebie (około 12-14 stopni), a produkowane są po zasianiu roślin melonowych. Tym razem, co do zasady, przypada w połowie maja lub później. Należy pamiętać, że mróz powrotny może zniszczyć tę kulturę. Orzeszki ziemne do siewu można kupić na rynku lub w sklepie spożywczym, ale musimy pamiętać, że nie powinno to być kandyzowane, smażone lub solone.
Reguły rotacji upraw
Podczas uprawy orzeszków ziemnych ważne jest obserwowanie rotacji płodozmianu. Roślina ta bardzo dobrze rośnie po ogórkach, ziemniakach, kapuście i pomidorach, zwłaszcza jeśli do uprawy włożono glebę organiczną. Obszar, w którym uprawiano rośliny strączkowe (groch, soczewica, fasola i fasola) nie nadaje się do siewu, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo zgnilizny korzeni.
Odpowiednia gleba
Odpowiednia gleba powinna być lekka, wilgotna i obojętna, ze stosunkowo wysoką zawartością magnezu, próchnicy i wapnia. Najlepiej nadaje się piaszczysta glina lub czarna gleba. Ziemia solona nie nadaje się do orzeszków ziemnych, a kwaśna gleba przed zasiewami jest niezbędna do wapna. Pod zasiewem tej kultury, strona musi być przygotowana wcześniej. Aby to zrobić, grunt musi zostać wykopany jesienią do głębokości 0,25 do 0,3 m, dodając humus (1-3 kilogramów na 1 metr kwadratowy wykres). Na wiosnę, ponowne kopanie terenu odbywa się jednak na płytszą głębokość, z Nitrophoska (50 gramów na 1 metr kwadratowy terenu).
Zasady lądowania
Do sadzenia tej kultury należy przygotować otwory o głębokości 10 centymetrów, które należy umieścić w szachownicy, odległość między nimi powinna być równa pół metra. Rozstaw rzędów powinien wynosić 0,25-0,3 m. Podczas wysiewu orzeszków ziemnych w ogrodzie metoda kwadratowa jest stosowana zgodnie ze schematem 0,7 x 0,7 m lub 0,6 x 0,6 m. Taką roślinę można wysiać metodą szerokiego rzędu, a rzędy muszą pozostawić odległość około 0,6-0,7 m, a pomiędzy kopiami z rzędu - od 15 do 20 centymetrów.
W jednej dziurze należy umieścić 3 duże nasiona, ponieważ małe nasiona bardzo często nie kiełkują. Kiedy nasiona są sadzone, konieczne jest bardzo dobre podlewanie roślin, przy użyciu węża z głowicą natryskową, aby nie myć nasion, ciśnienie powinno być dość słabe.
Rosnące orzeszki ziemne w ogrodzie
Pielęgnacja orzechów jest dość prosta. W okresie suchym należy go podlewać w odpowiednim czasie, a miejsce musi być usunięte w czasie i poluzować jego powierzchnię, nie zapominając o opatrunkach. Szczególną uwagę należy poświęcić pieleniu w czasie, gdy sadzonki są jeszcze bardzo młode i krótkie. Podczas usuwania trawy możliwe jest również poluzowanie gleby i odwrotnie. Po 6-8 tygodniach od zasiania należy zakończyć kwitnienie. W tym czasie jajniki zaczną rosnąć i schylać się na powierzchnię terenu, po czym wykiełkują w ziemi, gdzie dojrzewają owoce. Po tym jak jajniki zaczną się schylać do ziemi, cieniowanie krzewów powinno być wykonane z luźnej i wilgotnej ziemi (jak ziemniaki), w takim przypadku pojemnik osiągnie pożywkę znacznie szybciej. Hilling można zastąpić przez ściółkowanie powierzchni obszaru trocinami, torfem, humusem lub piaskiem, a grubość warstwy nie powinna być mniejsza niż 50 mm.Średnio pod każdą rośliną tworzy się 30-50 owoców, aw każdym z nich znajduje się 1-7 nasion.
Jak podlewać
Ta roślina wymaga zwilżonej gleby, ale nie powinna być zbyt mokra. Podlewanie należy wykonać po wysuszeniu wierzchniej warstwy gleby. Kiedy krzaki zaczną kwitnąć, będą potrzebować obfitego podlewania, które układa się 1-2 razy w ciągu 7 dni rano. Kiedy krzaki ottsvetut, ogromne znaczenie nie będzie podlewane, ale nawilżanie roślin z opryskiwacza, który jest produkowany wieczorem 1 raz w ciągu 1-2 dni. Jeżeli podczas dojrzewania owoców obserwuje się deszczową pogodę, powierzchnia działki musi być przykryta folią. A w czasie długiego okresu zasuszenia zaleca się posypać tą rośliną, jeśli nie można jej ułożyć, a następnie krzewy należy podlewać wzdłuż bruzd położonych między rzędami. W sezonie roślina potrzebuje 4 lub 5 nawodnień.
Nawóz
Gdy siewki osiągną wysokość 10 centymetrów, będą potrzebować dodatkowego karmienia, w tym celu stosuje się następującą mieszankę odżywczą: za 1 wiadro wody pobiera się 45 gramów soli potasowej, 20 gramów azotanu amonu i 70 gramów superfosfatu.Na początku owocowania zaleca się ponowne karmienie krzewów, ale karmienie to nie jest obowiązkowe.
Rosnące orzeszki ziemne w domu
Wybierz zdrowe i mocne nasiona, które należy wylać na noc wodą, po dodaniu do niej jednej kropli Epinu. Już rano można zobaczyć na nasionach małe białe kiełki. Weź duży pojemnik i napełnij go luźną ziemią, w którą zasiane są nasiona. Sadzonki wydają się dość szybko, a gdy krzaki otworzą, wtedy hypofory staną się na miejscu kwiatów, schylają się i idą do podłoża, w którym następuje rozwój owoców.
Sadzonki powinny być chronione przed wszelkimi przeciągami, należy je umieścić na oknie orientacji południowej. W godzinach południowych krzewy muszą pritenyat. Podlewanie powinno być systematyczne, ale nie pozwól, aby płyn zatrzymał się w podłożu. W upalne dni krzewy należy zwilżyć za pomocą pistoletu natryskowego, w którym to przypadku przędziorki nie będą mogły na nich osiąść. Po 10-12 tygodniach od pojawienia się siewek, płytki liści zaczynają zmieniać kolor na czerwony, co wskazuje, że ziarna w podłożu w pełni dojrzewają.
Orzechowe szkodniki i choroby ze zdjęciem
Orzeszki ziemne mogą zachorować na mączniaka prawdziwego, fyllossticozę, Alternaria, więdnięcie fuzaryczne i szarą pleśń.
Mączna rosa
W początkowej fazie rozwoju mączniaka prawdziwego na obu powierzchniach liści tworzą się pojedyncze plamki proszku w proszku. Z biegiem czasu stają się coraz bardziej, aż całkowicie pokrywają całą płytę, w wyniku czego arkusz staje się żółty i obumiera. Dotknięte są nie tylko liście, ale także pędy i pąki. Jeśli krzaki są bardzo zagrożone, należy je spryskać roztworem środka grzybobójczego, na przykład: Quadrice, Switch, Topaz, Bravo, Ridomila, Skor lub Horus.
Phyllosticosis
Plamistość liści (fillostiktoz) jest mniej niebezpieczna niż mączniak prawdziwy, ale nadal musisz leczyć orzeszki ziemne. Zaatakowany krzew ma małe plamki w kolorze brązowym, które osiągają średnicę 0,6 cm, z czasem plamy w środku plamy, a tkanka w nich obumiera, a granica zmienia się w purpurowo-brązowy kolor. Ta choroba rozwija się najaktywniej przy wysokiej wilgotności. Zaleca się zwalczanie tej choroby poprzez rozpylanie środków grzybobójczych o szerokim spektrum działania.
Alternaria
Czarne plamki (Alternaria) rozwijają się w tych latach, kiedy pod koniec okresu wegetacyjnego panuje długa, ciepła i mokra pogoda. W dotkniętych krzakami plamach czarnego koloru pojawiają się na krawędziach blaszki liściowej, osiągając około 15 centymetrów średnicy. Z biegiem czasu małe plamki stają się coraz większe i zlewają się ze sobą, przez co dochodzi do zaniku brzegów blaszek liściowych. Na powierzchni plam jest gęsty kwiat w kolorze czarnym. Aby nie dopuścić do przestrzegania zasad tej kultury upraw, dzięki temu krzewy stają się bardziej odporne na patogenne bakterie.
Więdnięcie Fusarium
Jeśli krzew jest dotknięty więdnięciem fuzarycznym, pojawia się zgnilizna korzeni. Sama roślina przestaje rosnąć i rozwijać się, jej nadziemne części żółkną i szybko zanikają. Choroba jest niebezpieczna, ponieważ ustępuje przez pewien czas, ale podczas kwitnienia i kładzenia ziaren obserwuje się jej szybszy rozwój, w wyniku czego krzew umiera zanim zbierze plony.Aby zapobiec konieczności przestrzegania zasad tej uprawy, a także potrzebują czasu na zbiory.
Gray zgnilizny
Zasadniczo rozwój szarej zgnilizny obserwuje się pod koniec kwitnących krzewów. W zaatakowanych roślinach pojawiają się plamy zardzewiałego brązu, które przechodzą od płatków liści wzdłuż ogonków liściowych do pędów. Z tego powodu górna część łodyg zanika i obumiera. Na zaatakowanych krzewach nie obserwuje się powstawania ziaren. A jeśli owoce już są uformowane, następuje ich deformacja. Choroba rozwija się bardzo szybko w ostatnich tygodniach lata, jeśli pogoda jest ciepła i wilgotna. Aby zapobiec rozwojowi szarej zgnilizny, konieczne jest uprawianie takiej uprawy na wysokim podłożu rolniczym.
Rzadziej orzeszki ziemne rozwijają suchą zgniliznę, cercosporozę, karłowatość lub ramularię.
Szkodniki
W tej kulturze mogą żyć mszyce, wciornastki lub gąsienice. Aby pozbyć się takich szkodników, powierzchnia terenu musi być pokryta warstwą pyłu tytoniowego lub popiołu drzewnego. Aby pozbyć się wciornastków, krzewy należy spryskać akarycydem owadobójczym.
O wiele trudniej jest pozbyć się wirewormu (larwy chrząszcza), który żyje w glebie.Pomimo faktu, że owoce pokrywają skorupę, takie szkodniki łatwo przegryzają przez nią ruchy i zjadają nasiona. Możesz pozbyć się takiego szkodnika za pomocą pułapek. Aby to zrobić, wykop otwory w kilku miejscach na działce, wrzuć do nich kawałki marchwi, buraków lub ziemniaków. Boksy na górze powinny być pokryte kawałkiem łupka, płyty lub metalu. Po jakimś czasie pułapkę należy otworzyć i zniszczyć kawałki warzyw wraz ze szkodnikami. Aby temu zapobiec, konieczne jest przestrzeganie zasad agrotechnologii tej uprawy, obserwowanie płodozmianu, a także terminowe odchwaszczanie.
Warunki gromadzenia i przechowywania
Po tym jak płytki z orzeszkami ziemnymi zamieniają się w żółte, 2 owoce muszą być usunięte z ziemi. Jeśli możesz bardzo łatwo wysiać nasiona, to czas zacząć zbiory. Z reguły czyszczenie odbywa się w czasie, gdy temperatura zewnętrzna jest utrzymywana w granicach 10 stopni. Jednak nie warto opóźniać zbioru owoców, ponieważ jeśli gleba zostanie zamrożona, nasiona staną się gorzkie i nie będą mogły być zjedzone. Owoce należy zbierać w suchy i bezchmurny dzień.Aby wyekstrahować ziarno z ziemi, należy użyć widelca.
Wykopany owoc musi zostać uwolniony od ucieczek. Są one układane w zacienionym miejscu na świeżym powietrzu do wyschnięcia. Po prawidłowym wyschnięciu ich skorupek owoce wlewają się do torebek tkankowych, które są przechowywane w chłodnym (około 10 stopni) suchym pomieszczeniu o dobrej wentylacji.
Rodzaje i odmiany orzeszków ziemnych
Rodzina Bean zawiera około 70 rodzajów orzeszków ziemnych. W Ameryce Południowej uprawia się kilka gatunków tej rośliny, a poza tym kontynentem uprawia się tylko 2 gatunki kłosów, mianowicie orzechy arachidowe i orzeszki ziemne uprawiane. Istnieje wiele uprawianych odmian orzeszków ziemnych, które są tradycyjnie podzielone na 4 grupy:
- Grupa hiszpańska (odmiany hiszpańskie). Ten mały orzeszek ziemny uprawia się na południowym zachodzie i południowym wschodzie USA, a także w Afryce Południowej. W porównaniu z innymi odmianami zawiera więcej oleju. W takiej roślinie małe jądro pokrywa brązowo-różową muszlę. Z reguły owoce te są wykorzystywane do produkcji masła orzechowego, solonych i kandyzowanych orzechów. Największymi dostawcami tego rodzaju orzeszków ziemnych są Oklahoma i Teksas.Wysokiej jakości tej grupy: Spenish Dixie Spenteks argentyńskiej, Spenet Natal zwykły, stare, Comet Spenhoma, Florispen, Spenkromm, Tamspen 90 O'Lin, Spenko, widelce, biały kernel Shafers Spenish i in.
- Grupa Valencia. Większość odmian tej grupy ma duże jądra. Wysokość silnie rosnącego krzewu wynosi około 1,25 m, gładkie owoce są trójsadzone. Owalne nasiona pokryte są bogatą czerwoną skorupką, więc często nazywa się je czerwonoskórym. Ta grupa jest uważana za podgrupę języka hiszpańskiego.
- Grupa Runner. Odmiany ujęte w tej grupie są bardziej wydajna, smak im wyższa niż hiszpańskich odmian, jak również tych owoców jest znacznie lepsza par smażone. Owoce o podłużnym kształcie mają duży rozmiar. Są one używane do wytwarzania masła orzechowego, a także solonych orzeszków ziemnych do piwa. Najlepsze odmiany z tej grupy: Dixie Runner, Early Runner, Wirginia wiązka 67, Bradford Runner, egipski gigant Runner 56-15 North Carolina, Georgia zielone, pachnące Runner 458, Południowo-Runner 56-15 i inne.
- Virginia Group. W tych odmian orzeszków dużych owoców i wybrane, są smażone w skorupkach, i jest stosowany do wytwarzania produktów cukierniczych.Najlepsze oceny: Shulamit, Hull, Wilson, Gregory, Virginia 98R, Perry, Virginia 92R, Karolina Północna 7, Północna Karolina 9 itd.
Właściwości orzechowe: szkoda i korzyści
Korzystne właściwości orzeszków ziemnych
Orzeszki ziemne zawierają: kwas linolowy, pantotenowy i foliowy, tłuszcze roślinne, gluteniny, łatwo przyswajalne białka, skrobię, cukry, witaminy A, E, D, PP, B1 i B2, żelazo, makroelementy magnezu, fosforu i potasu. Ziarna zawierają przeciwutleniacze, które są uważane za najbardziej skuteczne środki zapobiegawcze chorób sercowo-naczyniowych. Takie przeciwutleniacze wciąż znajdują się w granacie, czerwonym winie, truskawkach i jeżynach. W białkach tej rośliny obserwuje się optymalny stosunek aminokwasów, dzięki czemu są doskonale wchłaniane przez organizm ludzki.
Tłuszcze, które są częścią owoców, mają niewielki efekt żółciopędny, dlatego są zalecane do chorób wrzodowych żołądka i zapalenia żołądka. Kwas foliowy bierze udział w odnowie komórek ludzkiego ciała. A przeciwutleniacze, których jest dużo orzeszków ziemnych, pomagają chronić komórki przed wolnymi rodnikami, a także doskonale zapobiegają chorobom serca, miażdżycy, niedokrwieniu naczyń, przedwczesnemu starzeniu się i powstawaniu komórek nowotworowych.
Owoce tej rośliny mają działanie uspokajające na osobę o zwiększonej pobudliwości, pomagają w szybkim odzyskaniu siły, poprawiają pamięć, zwiększają potencję, zwiększają pożądanie seksualne i eliminują bezsenność. Ponieważ w orzeszkach ziemnych występuje duża ilość białka, pomaga to zwiększyć uczucie sytości, dlatego dietetycy często używają go jako podstawy diety odchudzającej. Wiadomo też, że w takich owocach nie ma cholesterolu.
Przeciwwskazania
Jeśli w nadmiernie dużych ilościach są orzeszki ziemne, może to zaszkodzić nawet stosunkowo zdrowemu człowiekowi. W związku z tym przy jego stosowaniu konieczne jest poznanie środka, zwłaszcza dla osób cierpiących na nadwagę. Jeśli dana osoba jest podatna na alergie, orzeszki ziemne mogą być bardzo szkodliwe, szczególnie jeśli jądra są spożywane razem ze skórą, która zawiera silne alergeny. Nie można ich jeść podczas artrozy i zapalenia stawów. Należy również pamiętać, że spożywanie zjełczałych lub spleśniałych owoców może powodować zatrucia.
