Brzozy są integralną częścią rosyjskiej kultury, pod pewnymi względami można je nawet nazwać jednym z jej symboli. Wiedząc o tym, każdy właściciel daczy z przyjemnością udekoruje swoją fabułę za pomocą tego drzewa, poznając rosyjski kolor. Jednak brzoza jest drzewem o wyraźnym polimorfizmie, prostych słowach o bardzo wielu różnych formach i gatunkach. Ten artykuł ma na celu zaznajomienie cię z najbardziej odpowiednimi dla drzew projektowania krajobrazu tego gatunku.
- Warty (opadanie)
- Papier
- Cherry
- The Daurian (czarny)
- Żółty (amerykański)
- Drobnokwiatowy
- Puszysty
- Prążkowane (Far Eastern)
- Woolly
- Schmidt (żelazo)
Warty (opadanie)
Brzoza brodawkowata jest najczęstszą ze wszystkich gatunków tego drzewa. Jest w stanie urosnąć do wielkości 25-30 metrów i ma obwód baryłki, osiągając 85 cm. 
Obszar wzrostu brzozy jest dość szeroki i obejmuje całe terytorium Europy, Afryki Północnej i Azji. Najwięcej z nich znajduje się na terytorium Kazachstanu, z jednej strony ograniczone, az drugiej góry Uralu.
Ta odmiana ma dobrą odporność na mróz, łatwo radzi sobie z suchym klimatem, ale wykazuje zwiększone zapotrzebowanie na światło słoneczne.
Młode drzewa tego gatunku mają brązowy kolor kory, który po osiągnięciu wieku dziesięciu lat przechodzi w tradycyjną biel. Dolna część dorosłego drzewa ostatecznie zyskuje czarny kolor i jest pokryta siecią głębokich pęknięć. 
Każda gałązka brzozy usiana dużą liczbą żywicznej gromadzeniu, które pojawiają się na parametry są podobne do brodawek, w rzeczywistości stąd nazwa tego drzewa. A imię "zwisające" znalazła dzięki właściwościom gałęzi młodych drzew, które zwisają.
Papier
Drzewo wygląda bardzo podobnie do zwykłej brzozy.
Wystarczająco duże plantacje drewna można znaleźć w Europie Zachodniej.Na terytorium Rosji znajduje się głównie w różnych parkach, ogrodach botanicznych i stacjach leśnych. Jego nazwa pochodzi od faktu, że starożytni Indianie używali jej kory jako materiału pisemnego. 
Korona jest nieregularnie cylindryczna, gałęzie są raczej cienkie i długie.
W okazach, których wiek nie przekroczył pięcioletniej granicy, kora jest brązowa z białymi soczewkami. Dorosłych mają białe kora, czasem z różowym odcieniem, prawie zawsze pokrywane wystarczająco długie, brązowy lub żółto plamki, łuszczenie płyt poziomych.
Młode gałęzie niosą puch i rzadko umieszczają żywiczne gruczoły o jasno brązowym lub zielonkawym odcieniu. Z biegiem czasu gałęzie zyskują ciemnobrązowy, błyszczący kolor i tracą zdolność dojrzewania.
Cherry
Ta odmiana rośliny ma swoją nazwę ze względu na kolor kory, która ma ciemnobrązowy, prawie wiśniowy odcień. To drzewo może dorastać do 20-25 m wysokości i ma obwód pnia do 60 cm. 
Obszar naturalnym siedliskiem jest ograniczona do Ameryki Północnej i krajów Europy Wschodniej: kraje bałtyckie, w centralnej części Rosji i Białorusi.
Kora zawiera dużą liczbę nieregularności i rozcięć o wystarczająco dużych rozmiarach. U młodych drzew kora ma przyjemny aromat i cierpki, pikantny smak. Młode pędy lekko owłosione, ale z wiekiem stają się nagie i nabiera brązowo-czerwonego odcienia.
Warto zauważyć, że pąki tej odmiany drzew, a także kory, mają czerwono-brązowy kolor.
The Daurian (czarny)
Dahurian brzoza jest wyjątkowo wymagająca gleby, więc obecność na miejscu drzewa jest wskazanie wyjątkowej jakości gleby. Preferuje wzrost gliniastych gleb i glin piaszczystych. 
Wysokość roślin waha się od 6 do 18 metrów i obwodzie pnia może osiągać do 60 cm. Powierzchnia naturalnym środowisku jest dość szeroki i obejmuje południową część Syberii, Mongolii, na rosyjskim Dalekim Wschodzie, w niektórych częściach Chin, Japonii i Korei.
Pień drzewa jest prosty, okazy rosnące w południowych częściach świata mają gałęzie, które wznoszą się pod ostrym kątem.Drzewa, które rosną na północnych szerokościach geograficznych, mają bardziej rozłożystą koronę.
Żółty (amerykański)
Żółta brzoza ma pewne cechy szczególne, z których główną jest to, że natychmiast wymieniają dwa różne gatunki tego drzewa, z których jeden występuje w Azji, a drugi w Ameryce Północnej. W tej sekcji omówimy drugi. 
Wysokość rośliny wynosi około 18-24 m, pień może sięgać do 1 m na wolności, występuje na wolności w Ameryce Północnej, w największych ilościach w jej południowych częściach.
Gatunek ten wyróżnia się dużym mrokiem, preferuje jego wzrost, brzegi rzek i mokradła. Ma świetlistą kórkę o złotym lub żółtawoszarym odcieniu, która jest bardzo dobrze podatna na złuszczanie, gęsto pokryta podłużnymi pęknięciami białego koloru.
Korzeń znajduje się dość powierzchownie, jest szeroko rozgałęziony. Młode pędy mają szary kolor, gdy osiągną wiek jednego roku na ich powierzchni powstają białe soczewki.
Drobnokwiatowy
Ten typ drzewa ma dość mały rozmiar liścia, długość tylko 1,5-3 cm, rombowy-jajowaty lub odwrotnie jajowaty. Ponadto jest wystarczająco mały w porównaniu z innymi członkami rodziny, tylko 4-5 m. 
Pień pnia rzadko przekracza 35-40 cm, a siedlisko gatunku ogranicza się do zachodniej Syberii i północnej części Mongolii.
Kora ma żółto-szary kolor, czasami z różowawym odcieniem, z dużą liczbą podłużnych pasm czerni lub brązu. Młode gałęzie są obficie upstrzone żywicznymi, brodawkowatymi wyrostkami i silnie owłosioną, brązowo-szarą barwą.
Puszysty
Brzoza brzoza dawniej była również nazywana białą, ale ponieważ nazwa ta jest często stosowana do kory brzozy, sugeruje się teraz odejście od tej nazwy, aby uniknąć nieporozumień. Wysokość wynosi około 30 m, a średnica pnia osiąga 80 cm.
To drzewo można znaleźć w zachodniej części Rosji, Syberii Wschodniej i Zachodniej, w górach Kaukazu i praktycznie w całej Europie. 
Kora młodych przedstawicieli roślin ma brązowo-brązowy kolor, który zmienia się na biały po ukończeniu ośmiu lat. Często młode osobniki są mylone z różnymi gatunkami olchy.
W dorosłych drzewach kora ma biały odcień prawie do samej podstawy pnia, nie ma pęknięć i nieregularności, z wyjątkiem małych segmentów w pobliżu ziemi. Młode pędy są gęsto pokryte puchem, gładkie.
Gałęzie nie są nachylone do więdnięcia. Crohna w młodym wieku jest dość wąska, ale z wiekiem rozprzestrzenia się.
Prążkowane (Far Eastern)
Ten rodzaj brzozy jest czasami mylnie nazywany żółtym. To drzewo znajduje się w lasach górskich, gdzie jego obfitość może osiągnąć nawet 60% całkowitej liczby roślin.Może osiągnąć wysokość 30 mz zasięgiem sięgającym do 1 m. 
Naturalnym siedliskiem jest Półwysep Koreański, Chiny i Daleki Wschód Rosji.
Kora jest jasnożółty, żółto-szary lub żółto-brązowy kolor, błyszczący, może być gładka lub lekko łuszcząca. Na bardzo starych okazach można zobaczyć obszary silnych oddziałów. Młode pędy mają krótki trzask.
Gałęzie są brązowe, często gołe, czasami zawierają na swojej powierzchni gruczoły żywiczne.
Woolly
Największą częstość występowania drzewa jest we wschodnich regionach Rosji - Jakucji, Chabarowsku, Irkuck Kaliningradzkim i Kraju Nadmorskim. gatunki wysokość w zakresie od 3 do 15 m, a pas subalpejska może spełniać tę roślinę w postaci tulei.
Młode gałęzie pokryte są dużą liczbą gruczołów i owłosionych włosów dwóch typów: pierwsza - bardzo krótka, aksamitna w dotyku, gęsta i ma czerwonawy kolor, a druga - wystarczająco duża, rzadko umiejscowiona, biała.Schmidt (żelazo)
Ten gatunek brzozy pochodzi od rosyjskiego botanika Fedora Schmidta, który pierwszy odkrył te drzewa. Żelazo brzoza ma specyficzne właściwości, z których jedna jest fakt, że ta roślina - Survivor jest w stanie wywiązać się z wieku 300-350 lat.
Wysokość drzewa sięga około 35 metrów o średnicy pnia 80 cm. W naturze można je znaleźć w Japonii, Chinach i na południe od Primorye terytorium Rosji.
Kora drzewa ma tendencję do łuszczenia się i obierania, kolor jest beżowy lub szaro-kremowy. Młode drzewa mają brązowy kolor. 
Kora młodych gałęzi jest ciemno-wiśniowa, która ostatecznie zmienia się w fioletowo-brązowy. Czasami gałęzie zawierają niewielką ilość smolistych gruczołów.
