Fritillaria lub fritillaria (Fritillaria) - to roślina wieloletnia, która należy do rodziny liliowatych. Ten rodzaj obejmuje około 150 różnych gatunków. Na wolności takie rośliny można znaleźć w strefie umiarkowanej na półkuli północnej, w zachodniej i wschodniej Azji. Nazwa kwiatu fritillaria wywodzi się z łaciny od słowa "fritillus", które nazywa się szkłem do wyrzucania kostek. Faktem jest, że kwiaty cietrzewia i to szkło mają bardzo podobny kształt. Nazwa głuszca pochodzi od słowa "pockmarked", co po rosyjsku znaczy "pied".
Funkcje cietrzewia
Takie rośliny mają podobny wygląd do małej palmy, na szczycie której są spektakularne kwiaty. Często nazywane są "drzewem raju". Skład lukovichek obejmuje kilka mięsistych i stosunkowo szerokich skal, które są aktualizowane co roku. Wagi na cebuli nie są dostępne, a zatem nieostrożne obchodzenie się z nimi może być bardzo łatwe do zranienia. Na ziemiach liściastej łodygi znajduje się duża liczba podłużnych lancetowatych lub wąsko liniowych płyt liściastych, które są rozproszone lub whorled.Zawieszone kwiaty mogą być pojedyncze lub stanowić część kwiatostanu lub baldaszkowatego kwiatostanu, który wygląda bardzo imponująco ze względu na nasycony kolor okwiatu purpurowego, czerwonego, żółtego lub białego. Rośliny te są efemerydami, u podstawy którejkolwiek z płytek liściowych znajduje się nektarnik, który jest okrągłym, owalnym lub trójkątnym zagłębieniem. Owocem jest sześciostronne pudełko, wewnątrz którego znajduje się wiele nasion, może być bezskrzydłe lub uskrzydlone.
Rodzaje i odmiany orzechów leśnych ze zdjęciami i nazwami
Klasyfikacja cietrzewia nie jest bardzo prosta, ale wszystkie te profesjonalne subtelności są bezużyteczne dla prostego ogrodnika. Poniżej znajduje się ogólny przegląd najpopularniejszych gatunków i odmian w kulturze. Takie rośliny są podzielone na 6 sekcji.
Sekcja I Eufritillaria
Składa się z 4 grup. W tej części są tylko te gatunki, których ojczyzną jest Morze Śródziemne, Europa Zachodnia i Azja Zachodnia. Pardwa to najbardziej reprezentatywny przedstawiciel takiego działu: uprawiany jest od 1572 r., Tak nazwany, ponieważ kolor kwiatów jest bardzo podobny do koloru cietrzewia. Wysokość krzewu sięga 0,35 m.Wiszące kwiaty w kształcie dzwonu są pojedyncze, 2 kwiaty rzadko rosną. Mają brunatno-fioletowy kolor i wzór szachowy. Taka roślina jest bezpretensjonalna i ma wiele odmian i form ogrodowych:
- Afrodyta i Alba to formy z białymi kwiatami;
- Artemis - kwiaty zielonkawo-purpurowe;
- Jowisz - ma stosunkowo duże kwiaty w kolorze ciemnoczerwonym.
Grupy takie jak kaukaska, szachy, góra, Michajłowski, igła-płatek, żółć itp. Są również zaliczane do tej grupy.
Sekcja II Petilium
Obejmuje największe gatunki z Turcji, Turkmenistanu, zachodnich Himalajów i północno-wschodniego Iraku. Pardwa królewska uważana jest za bardzo żywego przedstawiciela tej sekcji (dziś nazywana jest pardwę cesarską). Gatunek ten pochodzi z Turcji, do krajów europejskich został wprowadzony w 1580 roku, obecnie istnieje około 20 różnych form. Charakterystyczną cechą tego typu jest nieprzyjemny zapach wydobywający się z cebuli, łodyga na wysokości może osiągnąć około 100 centymetrów. Mętne płytki liściowe są szeroko lancetowate.Średnica opadających kwiatów w kształcie dzwonu ma około 6 centymetrów, są w kolorze pomarańczowym, na powierzchni brązowe żyły, a u podstawy występuje plamka tego samego koloru. Popularne odmiany:
- Aurora. Krótki krzak może osiągnąć wysokość zaledwie 0,6 m. Kolor kwiatów jest czerwono-pomarańczowy.
- Lutea i Lutea Maxim. Kolor kwiatów jest żółto-złoty. Na wysokości krzewów można osiągnąć odpowiednio 1 mi 1,2 m.
- Slaferino. Ta opcja jest klasyczna. Na powierzchni pomarańczowych kwiatów znajduje się czerwona siatka.
Również w tej sekcji są cietrzewka Radde i Grouse Edward.
Sekcja III Theresia
W tej sekcji jest tylko jeden przedstawiciel, a mianowicie gęś perska, której miejscem urodzenia jest zachodnia Azja.
Sekcja IV Rhinopetalum
W tej części znajdują się gatunki z Afganistanu i zachodnich Chin, takie jak: jarząbek, dwubarwna, Kamczatka i pokrewne. Popularne odmiany leszczyny związane:
- Światło reflektorów Wysokość krzewu wynosi około 0,6 m. Na powierzchni zielonych kwiatów występują plamki w kolorze oliwkowym.
- Wayne Roderick. Ta odmiana została stworzona przez chińskich hodowców. Kwiaty są pomalowane na opalizujący szmaragdowo-brązowy kolor, szczyty są zielone, mają ślady czerwonego lub brązowo-czarnego koloru.
Sekcja V Korolkowia
W tej części znajduje się tylko 1 gatunek - głuszca Severtsova. Roślina ta jest endemiczna dla Azji Środkowej (na wolności można ją tylko tam znaleźć).
Sekcja VI Liliofiza
Ta sekcja zawiera widoki z Ameryki Północnej. Na przykład, leszczyna jest szara: wysokość krzewu wynosi około 0,15 m, żółto-złote, długie kwiaty na wewnętrznej powierzchni mają małe kropki w kolorze brązowym. W krajach europejskich służy wyłącznie do ozdabiania szklarni.
Uprawa pardwy w ogrodzie
Następnie zostaną opisane, jak rozwijać się w ogrodzie jest bardzo popularny wśród ogrodników ciecierzyca cesarska, lub ciecierzyca królewska, lub królewska korona. Na średnich szerokościach geograficznych roślina ta zaczęła uprawiać od XVI wieku, ale do dnia dzisiejszego wielu ogrodników zastanawia się nad tajemnicą swojej uprawy. Faktem jest, że pomimo podejmowanych wysiłków i wysiłków na rzecz hodowli takiego głusza bardzo często nie ma kwiatów.
Kwitnienie leszczyny królewskiej zaczyna się natychmiast po zniknięciu śniegu. Jego bogate pomarańczowe lub żółto-cytrynowe kwiaty, położone na wysokich szypułkach, wyglądają niesamowicie imponująco.Można je łączyć z dowolnymi wiosennymi kwiatami. Jedna dorosła żarówka często rośnie 2 szypułkami, z nowymi cebulkami pojawiającymi się u ich podstawy. Jeśli chodzi o dzieci, ten rodzaj produktów wytwarza bardzo mało, w związku z tym ceny w wyspecjalizowanych sklepach są stosunkowo wysokie.
W przypadku tej rośliny zaleca się wybór słonecznej strefy, ale można ją uprawiać w zacienionym miejscu. Odpowiednia gleba powinna być umiarkowanie wilgotna, lekka i bogata w składniki odżywcze. Ta roślina również potrzebuje dobrego drenażu.
Grzęda lądowania
O której godzinie posadzić
Po zakończeniu okresu wegetacji cebulki cietrzewia są usuwane z gleby i przechowywane do przechowywania w dobrze wentylowanym i suchym pomieszczeniu. Trzymaj je, dopóki nie urosną. Gdy to nastąpi, cebulki powinny być sadzone w otwartym terenie. Z reguły czas lądowania przypada na ostatnie dni sierpnia lub pierwszego września. Podczas przechowywania należy pamiętać, że takie żarówki nie mają pokrycia ochronnego, dzięki czemu mogą bardzo szybko wyschnąć. W związku z tym, aby nabyć taki materiał do sadzenia późną jesienią sprzedaży nie powinno być, ponieważ, najprawdopodobniej cebula jest już sucha i nie da zarazków.W przypadku, gdy nie masz czasu na sadzenie cietrze w otwartej glebie w odpowiednim czasie, wtedy żarówki można uratować, umieszczając je na półce lodówki (w przegrodach na warzywa), wcześniej spływając do wilgotnego torfu. Jeśli sadzisz takie kwiaty później niż w ostatnich dniach września, przygotuj się na to, że na wiosnę raczej nie rozkwitną. Przed sadzeniem cebulki należy dezynfekować roztworem manganu potasowego, a następnie posypać trochę pokruszonym węglem drzewnym.
Funkcje lądowania
Najpierw musisz zrobić przygotowanie strony. Trzeba kopać, jednocześnie wprowadzając do gleby humus lub torf. Jeśli ziemia jest ciężka, można ją skorygować, wykonując piasek. Również ta roślina będzie wdzięczna, jeśli włożysz popiół lub wapno. Głębokość sadzenia od dna jest równa 2-3 średnicom cebuli (około 20-25 centymetrów). Dno przygotowanego otworu powinno być pokryte warstwą piasku. W przypadku, gdy grunt jest ciężki, zamiast piasku stosuje się mokry torf. Następnie cebulki muszą zostać umieszczone w studni. Po dokładnym wyprostowaniu korzeni, otwór wypełnia się ziemią.Ktoś myśli, że ta procedura nie jest lądowaniem, ale przeszczepem.
Osobliwości opieki
Pisklę Hazel wyróżnia się bezpretensjonalnością, dlatego dbanie o nią zabierze minimalną ilość czasu i wysiłku od ogrodnika, oczywiście, tylko wtedy, gdy nie dba o jakość kwitnienia. Uprawianie takiego kwiatu zaleca się rozpocząć od początkujących ogrodników. Jeśli jednak chcesz, aby krzew pardwy podczas kwitnienia wyglądał tak efektownie, jak to tylko możliwe, będzie to wymagało trochę wysiłku ze strony użytkownika.
Jeśli okres letni jest suchy, wówczas trzeba będzie podlewać cietrzewie. Jednocześnie należy pamiętać, że nie należy dopuszczać do nadmiernego wysuszenia gleby na terenie. Kiedy te kwiaty zakończą sezon wegetacyjny, będą musiały być podlewane 1 raz w 2 lub 4 tygodnie, ponieważ cebulki nie powinny być w nadmiernie suchej glebie. Nie zapominaj również o terminowym podawaniu suchych nawozów. Pierwszy opatrunek jest produkowany w trzeciej dekadzie kwietnia, w tym celu stosuje się mieszaninę składników odżywczych składającą się z 1 wiadra próchnicy zmieszanego z 1 łyżką. l nitrofoski i taką samą ilość "Agricola" dla roślin kwitnących, 4-5 kilogramów mieszanki jest pobierana na 1 metr kwadratowy, a rozłożona jest na powierzchni działki warstwą 40-50 mm.Drugi opatrunek przeprowadza się po wyblaknięciu kury leszczyny, aby to zrobić, suchy nawóz wylewa się na powierzchnię terenu, tak więc 1 dużą łyżkę siarczanu potasu i superfosfatu należy pobrać na 1 metr kwadratowy. Następnie obszar należy podlać.
Za każdym razem po podlaniu rośliny należy usunąć trawę z trawy. Aby poluzować powierzchnię gleby nie powinno być, ponieważ można zranić korzenie, zamiast tego, powierzchnia miejsca bezpośrednio po zasadzeniu zaleca się zasnąć cienką warstwą popiołu drzewnego, a następnie narzekać humusem lub torfem, a grubość powinna wynosić 30 mm.
Przyczyny braku kwitnienia
Istnieje kilka przyczyn braku kwitnienia leszczyny:
- Okres letni okazał się surowy lub raczej chłodny. Pokrojoną w kostkę po kwitnieniu cebulę zaleca się naturalnie ogrzać i należy to zrobić przed sadzeniem w otwartej glebie.
- Zbyt mała cebula. W takim przypadku, jeśli średnica bańki nie osiągnie 50 mm, wówczas nie dojdzie do kwitnienia, ponieważ wszystkie jej siły będą skierowane na budowanie masy.
- Pardwa bardzo długo uprawiana w tym samym obszarze. W takim przypadku, jeśli nie wykopujesz żarówek, wtedy aktywnie dzielą się, co znacznie zmniejsza ich objętość. W związku z tym po wylocie piskląt leszczynowych należy wykopać bulwy średniej i dużej wielkości, a następnie sadzić je jesienią, a następnie z pewnością kwitną na wiosnę.
- Cebula podczas sadzenia zostały nieprawidłowo pochowany. Jeśli cebulki zostaną posadzone bardzo blisko powierzchni gleby, będą bardzo wrażliwe na niekorzystne warunki pogodowe, więc mogą gnić z powodu ulewnych deszczów lub mogą zostać poważnie uszkodzone przez silne mrozy. Jeśli sadzisz cebulę bardzo głęboko, poświęcą wiele wysiłku na kiełkowanie i przeżycie.
- Zła gleba. Jeśli ziemia jest zbyt lekka, to w zimie zamarza. Dużo cieczy gromadzi się w glebie gliniastej, co powoduje gnicie cebuli. Wybierz odpowiednią glebę do sadzenia i nie zapomnij o dobrym odwodnieniu.
- Okres zimowy jest zbyt mroźny i prawie bez śniegu. Z tego powodu żarówki po prostu zamarzają. Aby tego uniknąć, powinieneś dobrze schronić się na zimę.W tym celu obszar pokryty jest warstwą ściółki (humusu lub torfu), której grubość może wynosić od 10 do 20 centymetrów.
- Kiedy płatki umierają, jajnik pozostaje. W takim przypadku, jeśli nie wyłączysz wszystkich jajników w odpowiednim czasie, żarówka zostanie zaabsorbowana przez jej rozwój, a nie przez swój własny, a zatem nie będzie miała czasu na przygotowanie się do przyszłego kwitnienia.
Cielęcina
Ogrodnicy, z reguły, uciekają się do wegetatywnej metody hodowli cietrzewia, a mianowicie podziału cebuli. Zwykle jedna dorosła cebula leszczyny daje tylko kilka dużych dzieci-córek. Należy zauważyć, że ta metoda hodowli jest raczej powolna, ponieważ rozdzielone dzieci rosną w otwartym terenie przez kilka lat przed początkiem pełnego rozkwitu. Jednak ta metoda hodowli wyróżnia się niezawodnością i wydajnością.
Jeśli chcesz, możesz "zrobić" dorosłą cebulę, aby stworzyć dziecko. Kiedy cebulki są wykopywane w lecie, należy wybrać największy i całkowicie zdrowy. Weź wysterylizowany instrument iw najbardziej mięsistej części bańki wykonuj płytkie skrobanie, którego średnica powinna wynosić 20 mm.Rana powinna wyschnąć na powietrzu bez żadnych zabiegów. Następnie zostaje zakopany w piasku (zawsze czysty i suchy) i oczyszczony w dobrze wentylowanym suchym pomieszczeniu. Po ostatnich dniach sierpnia lub pierwszym - wrześniu będzie miał korzenie, następnie zostanie posadzony w otwartym terenie, wstępnie potraktowany fungicydem. Wszystkie jajniki są usuwane, ponieważ roślina musi wydawać energię tylko na tworzenie się dzieci. Kiedy wyjmiesz żarówkę z ziemi, zachowaj ostrożność, ponieważ małe dzieci są trudne do zauważenia.
Pardwa wyrastają z nasion mogą być wyłącznie profesjonalistami na skalę przemysłową.
Placki po kwitnieniu
Po zakończeniu kwitnienia przez pewien czas głuszca zachowa swój efekt dekoracyjny ze względu na bujną zieleń, ale na początku lipca całkowicie straci swoją atrakcyjność. Kopanie cebulek powinno rozpocząć się, gdy liście staną się żółte i suche. Jednak nie jest konieczne dokręcanie przy kopaniu, ponieważ w tym czasie żarówki są atakowane przez różne szkodniki.
Wykopaną cebulę należy czyścić z wysuszonych łuski, myć w letniej wodzie i zanurzać na 30 minut. w roztworze różowego koloru manganowo-potasowego.Następnie, w razie potrzeby, wycina się plamki lub inne uszkodzenia. Konieczne jest wykonanie obróbki przecinków fungicydem i posypanie ich popiołem drzewnym. Następnie dodać żarówki w dobrze wentylowanym pomieszczeniu suchym, w celu uzyskania dobrze wysuszone ranę.
Jak przechowywać cebulę
Aby zapisać żarówki należy wybrać dobrze wentylowane suche miejsce, gdzie nie ma cieplejsza niż 30 stopni. Będą tam już od pierwszych dni lipca, a ostatni - w sierpniu, przed korzeni. Należy regularnie sprawdzać je, co pozwoli zidentyfikować czas chore lub zgniłe cebuli.
