Należy do rodziny wierzbowej i osiąga wysokość około 10 metrów, o średnicy pnia 0,75 metra. Ma gładkie, zaczerwienione drewno pokryte szaro-zieloną korą. Jego grube, rozgałęzione gałęzie ozdobione są długimi, podobnymi do elipsy, ciemnozielonymi liśćmi. To drzewo zaczyna kwitnąć w kwietniu, zanim liście kwitną, a okres kwitnienia trwa 10-13 dni. Kwitnie kwiatów żeńskich i męskich, w kształcie kolczyków. Owoce w maju z nasionami, które są łatwo transportowane przez wiatr na duże odległości.
Sadzenie i pielęgnacja
Wierzby kozie można sadzić w dowolnym podłożu - nie jest wymagające na glebie, choć lepiej czuje się na lekkiej, świeżej glinie. Ma powierzchowny system korzeniowy, który jest bardzo wrażliwy na wilgoć. Uwielbia dobrze oświetlone obszary bez przeciągów. Dobrze znosi mroźne zimy, ale najmłodsze pędy mogą cierpieć z powodu silnych mrozów.
Dbanie o nią to usuwanie niepotrzebnych pędów pod miejscami szczepień, a także szybkie przycinanie, w celu kontrolowania wzrostu.
Gatunek ten rozmnaża się przez sadzonki, które bardzo dobrze korzeni, zwłaszcza jeśli przed sadzeniem są umieszczane w pojemniku z wodą. Sadzonki są sadzone w glebie, wstępnie zmieszane z kompostem.Miejsce lądowania jest dobrze nawodnione, a następnie nawadnianie odbywa się 2-3 razy w tygodniu.
Przydatna aplikacja wierzby koziego
Wierzba jest uprawiana na shtamba jako element dekoracyjny działki ogrodowej. Nietrudno się nią zaopiekować i zajmuje mało miejsca. Co najważniejsze, wymaga stałego przycinania, aby zachować spójność kształtu. Do uprawy na pniu używano pewnego rodzaju - "Pendula". Pień samego drzewa jest używany jako pień. W rezultacie - nie duże, ale piękne drzewo z wiszącymi gałęziami.
W jego korze jest dużo garbników stosowanych w przetwórstwie skór. Ekstrakty garbnikowe izolowane z kory wierzby traktują cienką skórę, z której wykonane są rękawiczki, a także wytwarzają saffiano. To drzewo jest wielką rośliną miododajną i jest bardzo cenione przez pszczelarzy. Pszczoły z tego drzewa przetwarzają wszystko: kwiatostany, rosę miodową, lepkie wydzieliny pączków, zamieniając je w miód i propolis.
Drzewo to jest szczególnie szeroko stosowane w medycynie tradycyjnej, jako środek uspokajający, przeciwgorączkowy, żółciopędny, gojący ranę. Odwar z kory tego drzewa służy do chorób śledziony i nerek, na przeziębienia i reumatyzm.W stanach zapalnych jamy ustnej stosuje się wywar z kory wierzbowej, można ją również doustnie zająć, aby znormalizować pracę gruczołów potowych.
Od czasów starożytnych po dzień drewno wierzbowe było wykorzystywane w budownictwie, do produkcji mebli i różnego rodzaju rękodzieła. Szczególnie szeroko stosowane pręty wierzbowe, które są bardzo elastyczne i dość trwałe. Słupki służą do wykonywania koszy o różnych kształtach i celach. Na obszarach wiejskich niemożliwe jest znalezienie gospodarstwa, które nie miałoby "koshul" utkanego z prętów wierzby. Ten kosz jest używany podczas zbioru ziemniaków. Kosze i kosze do zbierania jagód i grzybów są wykonane z pręcików obranych ze skórki, wytwarzane są laski cukierków, pudełka na chleb i inne przybory gospodarstwa domowego. Różnią się od plastiku (nowoczesnego) w bardziej naturalnym, naturalnym wyglądzie i przyjazności dla środowiska, są w stanie pokolorować dowolny stół i każde mieszkanie. W przypadku rzemiosła należy użyć jednego lub dwóch lat pędów wierzby.
Gatunek
Pójdźka z wierzby (Pendula). Drzewo liściaste z koroną do namiotu o szerokości do trzech metrów i wysokości do 2-3 metrów. Może rosnąć w cieniu, ale wymaga światła, na glebach o dowolnej wilgotności, nawet do 30 lat.Służy do dekoracyjnego projektowania obiektów parkowych i ogrodowych. Jest odporny na mróz, ale na zimę pożądane jest pokrycie. Najważniejszym momentem opieki jest przycinanie. Jeśli w pierwszych latach życia rozpocznie się formowanie korony, to w przyszłości bardzo trudno będzie skorygować jej wzrost. Wygląda dobrze obok bylin, drzew iglastych gatunków karłowatych.
Koza wierzby płacze. Bardzo piękne i ciekawe drzewo z elastycznymi, płaczącymi pędami. Pędy te tworzą sferyczną koronę, która jest obniżona do ziemi. Na wiosnę, w okresie kwitnienia, korona jest gęsto sprzymierzona puszystymi kolczykami.
Wierzba kozi wierzbowa odnosi się do form karłowatych i ma niską łodygę z kulistą koroną utworzoną przez niezwykłe pędy w dół. Szybko rosnąca forma wierzby jest wykorzystywana w nasadzeniach parków i ogrodów do tworzenia żywopłotów.
Willow Goat Kilmarnock (Kilmarnock). Roślina macierzysta, nie wysoka (do 1,5 metra) z długimi gałęziami zwisającymi do ziemi. Zaczyna kwitnąć w kwietniu z licznymi żółtawymi kolczykami, które emitują przyjemny aromat. To drzewo powinno być uprawiane w dobrze oświetlonym miejscu i na dowolnej glebie.Jednocześnie drzewo to jest odporne na wiatr i mróz.
White Willow (Cremesina) - bardzo popularny gatunek za granicą, który ma jasną szkarłatną kórkę młodych pędów. Różnorodność wierzby białej (Vitellina) ma młode pędy o złotożółtym odcieniu. Rośliny te są stale przycinane, więc mają tylko roczne pędy. Pozwala to podziwiać jasne gałęzie wczesną wiosną na tle śniegu. Ze względu na to, że są to duże rośliny, można je wyhodować na niewielkim obszarze, z góry odpowiednio ukształtowanym koroną. Aby utworzyć koronę w kształcie kuli, pień zostaje pocięty na wymaganą wysokość. Opcjonalnie - uciąć drzewo przy ziemi i uformować kulę "leżącą na ziemi".
Wierzba Babilonu jedno z najpiękniejszych drzew z gatunku wierzby i jest najlepszą ozdobą parków na południu Rosji. Jej ojczyzną są Północne i Środkowe Chiny. Preferuje doliny rzek z piaszczystymi lub wapiennymi glebami. Na skraju południa Rosji, prawie przez cały rok, nie zrzuca liści (od lutego do stycznia). W styczniu krople liści, a pod koniec lutego liście kwitną. W tym czasie babilońska wierzba przewyższa swoją malowniczością wiele wiecznie zielonych drzew.
