Erigeron jest ogrodem lub dziką byliną z rodziny asterów. Mniej powszechne są rośliny jednoroczne lub dwuletnie. Rodzaj tego krzewu obejmuje ponad 200 gatunków, które rosną na całym świecie.
Funkcje erigeronu
Kwiat łatwo się rozmnaża, nie wymaga ubierania i częstego podlewania, toleruje niskie temperatury. Dzięki temu zyskał szczególną popularność wśród ogrodników. Nie potrzebuje częstych przeszczepów - roślina żyje w jednym miejscu do 5 lat, nie tracąc swojej jasności i blasku. Inna nazwa - małe płatki - otrzymana za pojawienie się pąka. Wokół jasnożółtego rdzenia są wąskie długie płatki białych, żółtych, różowych i różnych odcieni w jednym lub kilku rzędach. Rozmiar kosza zależy od odmiany i ma 2-4 cm średnicy, a wysokość waha się od 15 do 70 cm.
Pojedynczy kwiat zwykle powstaje na górze łodygi. Ale niektóre gatunki tworzą kwiatostany parasolowe. Rosnąca roślina zamienia się w krzak o szerokości 40-50 cm, a pąki otwierają się wczesnym latem i cieszą oko aż do październikowych przymrozków.
Małe płatki wolą jasne obszary, w których gleba nie zatrzymuje wilgoci. Jeśli te warunki nie są przestrzegane, roślina daje obfite liście i rzadkie kwitnienie. Nawilża glebę dopiero w suchym czasie. Wysokie pędy z pąkami wymagają podwiązki lub wsparcia. Aby przedłużyć kwitnienie, suszone oskubane kosze. W tym miejscu powstają nowe szypułki. Dorosłe rośliny nie wymagają przygotowania na okres zimowy. Młode krzewy jesienią są przycinane i pokryte ściółką z suchych liści i trocin.
Ten kwiat jest uniwersalny. Równie właściwe będzie spojrzenie na projekt balkonów i zjeżdżalni alpejskich. Nisko rosnące gatunki pełzające są wykorzystywane jako roślina ampel. Wysokie krzewy harmonijnie zdobią werandy i ścieżki ogrodowe, odpowiednie do tworzenia tła wzdłuż ogrodzenia. Odmiany karłowate mogą działać jak granica. Mały kamyk wygląda korzystnie w kompozycji bukietu. Ze względu na różnorodność i jasność kolorów, długie zachowanie wyglądu po cięciu, pąki erigeronu zachwycą oko przez więcej niż jeden dzień.
Rodzaje i odmiany małych płatków
Najbardziej żywy i bezpretensjonalny gatunek drobno-pieprzowy służył jako podstawa uprawy odmian ogrodowych i mieszańców.
Zobacz | Opis | Wysokość (cm) | Kwiaty |
| Piękne | Ma bezpośrednie pędy o gęstych liściach z jednym kwiatkiem na wierzchołku. Kwitnie przez całe lato od lipca do sierpnia. Najpopularniejsze odmiany to: Lilofee, Wuppertal, Pink Jewel, Azurfee, Rothe-Schönheit, Sommerneushnee, Dunkelste Aller. | 50-70 | Prosty (w jednym rzędzie) i frotte (w dwóch lub trzech rzędach). Różne odcienie: różowy, biały, malinowy, niebieski. |
| Karvinsky | Niska roślina, ma obfite liście i rośnie do szerokości 65 cm. Pędy pełzają, tworząc bujny dywan. | 15 | Płatki są ułożone w jednym rzędzie, na zewnątrz przypominają stokrotkę. Podczas kwitnienia zmieniają kolor trzykrotnie: najpierw różowy, potem biały, po koralowym lub malinowym. |
| Alpejski | Proste pędy z rzadkimi wąskimi liśćmi. | Do 30 | Duże kosze o średnicy do 4 cm. Płatki są wąskie, fioletowe, rdzeń jest żółty. |
| Pomarańczowy | Krzew o prostych łodygach i dużych zieleniach. Dorasta do szerokości 50 cm Popularne odmiany hybrydowe: Violet i Rose Triumph. | 30-50 | Płatki w kilku rzędach tworzą kosz frotte w kolorze żółtym lub pomarańczowym. |
| Różowy diament | Kompaktowy krzew o prostych łodygach i małych liściach. Wymaga podwiązki. | Do 65 lat | Pąki frotte w kolorze głębokiego różu. |
| Różowy skarb | Wysoka roślina o rzadkich i małych liściach. Kwitnie dwa razy w sezonie: wczesnym latem i we wrześniu. | Do 70 | Różowe i malinowe płatki w kilku rzędach tworzą bujne kwiatostany. |
| Jaskra | Krótka bylina z mięsistymi łodygami i liśćmi. Może rosnąć w szczelinach z kamieni i skał. | 20-40 | Małe różowo-liliowe płatki gęsto otaczają pomarańczowy rdzeń. |
| Trifidus | Roślina karłowata z puszystą zielenią, która jest gromadzona w dużych podstawowych rozetach. | 10-20 | Duże kwiatostany z nasyconym żółtym rdzeniem i jasnymi płatkami bzu. |
| Mały Miyabe | Niska wdzięczna roślina. Krótka pojedyncza łodyga wieńczy jasny kwiat. Podstawowa zieleń jest gruba i duża. | 15 | Kosz składa się z dwóch rzędów częstych trzcinowych płatków w kolorze różowo-liliowym. 2,5 cm średnicy. |
Sadzenie i pielęgnacja erigeronu
Małe płatki można rozmnażać, dzieląc kłącza, nasiona i sadzonki. Najbardziej żmudny jest wzrost z nasion. Siew w otwartym terenie przed zimą lub wczesną wiosną nie zawsze daje pożądany efekt. Bardziej niezawodnym sposobem jest wcześniejsze przygotowanie sadzonek. Aby to zrobić, na początku marca nasiona sadzi się w pojemniku z wilgotną glebą, lekko posypując na wierzchu. Zapewnij efekt cieplarniany, przykrywając go szkłem lub folią. Pędy pojawiają się po 3-4 tygodniach i rozwijają się bardzo powoli. Wczesnym latem młode pędy sadzi się na otwartym terenie w jasnym miejscu o dobrze przepuszczalnej glebie. Opuszczanie polega na rozluźnieniu ziemi, rzadkim podlewaniu i pieleniu.
Nawozy stosuje się w małych ilościach w okresie dojrzewania pąków, aby wydłużyć okres kwitnienia.
Podczas szczepienia młody pęd z częścią kłącza jest oddzielany od krzaka. Sadzone w przygotowanej miękkiej glebie, piasku mulczowym i trocinach. Kiedy roślina tworzy swój system korzeniowy i daje pierwszy liść, jest przesadzana do stałego miejsca. W domu sadzonki są kiełkowane za pomocą mini-szklarni. W tym celu plastikowa torba jest wypełniona neutralną ziemią, zwilżona, a otwory są wiercone. Podstawowa część pędu jest do nich wstawiona. Kiedy pojawiają się liście, możesz ocenić formację młodej rośliny, a następnie posadzić ją na działce ogrodowej.
Najprostszym i najskuteczniejszym sposobem rozmnażania erigeronu jest podzielenie krzewu. Wczesną wiosną wykopywane są największe rośliny, a kłącze jest cięte ostrym nożem na kilka części. Plasterki są pokryte popiołem i sadzone w stałym miejscu. Odległość między nimi powinna wynosić od 35 do 50 cm, w zależności od wielkości dorosłej rośliny i jej systemu korzeniowego.
Małe krzewy płatkowe wymagają ponownego sadzenia co 3-5 lat w celu odmłodzenia. Następnie kwitnienie staje się obfite i długie. Wielu ogrodników stosuje pędy przycinające, aby nadać roślinie piękny kształt.
Jedyną rzeczą, która może zaszkodzić erigeronowi, jest nadmiar wilgoci. Przy długotrwałych deszczach istnieje ryzyko zepsucia kwiatu. Ciemne plamy pojawiają się na łodydze i liściach. Przy niewielkiej zmianie krzew jest traktowany fungicydem (na przykład 1% roztwór płynu Bordeaux). Ziemia wokół jest pokryta warstwą popiołu. Przy poważnych uszkodzeniach nie można uratować rośliny.
