Rodzaj rośliny podobnej Hirita (Chirita) jest bezpośrednio spokrewniony z rodziną Gesneriaceae. Pierwotnie roślina z Azji Południowo-Wschodniej. W naturze można spotkać na zboczach wapiennych skał Indii, Malezji, Sri Lanki, a także Chin.
W 1822 roku roślina ta została odkryta przez angielskiego botanika Davida Dona. Zaczęli je jednak badać dopiero od połowy XX wieku. Od tego czasu prowadzone są również prace hodowlane, mające na celu hodowlę nowych odmian. W kwiaciarniach Hirita zaczęto sprzedawać nie tak dawno temu, więc nie jest zbyt popularna w kwiaciarniach.
Ten rodzaj zrzesza ponad 140 gatunków różnych roślin, wśród których znajdują się zarówno rośliny zielne, jak i krzewy. Mogą być zarówno wieloletnie, jak i roczne. Rośliny te mają bardzo piękne kwiaty, które mają formę w kształcie dzwonu. Kolor kwiatów może być inny, na przykład: liliowy, niebieski, biały, żółty lub różowy.
Ten rodzaj jest podzielony na 3 sekcje, a mianowicie: microchiritis, hirita i gibbosakkus. W domu najczęściej uprawiane są zwarte hyrity z sekcji gibbosaccus. Mają zebrane liście są prawie takie same jak fiołki.
Liście są gładkie i owłosione, i są pomalowane na zielono lub mają pstrokate zabarwienie. Kwiaty są podobne do kwiatów streptocarpus. Gniazda mogą mieć od 5 do 30 centymetrów.
Trzeba dbać o Hiritów prawie tak samo, jak o dość dobrze znane Saintpaulie (fiołki Usamby).
Domowa dbałość o higienę
Warunki temperaturowe
W ciepłym sezonie wymagana jest umiarkowana temperatura (od 18 do 22 stopni), a zimą wymagany jest chłód (od 15 do 18 stopni). Zimą nie można postawić zimnego parapetu. Ta roślina nie cierpi na gwałtowne wahania temperatury.
Oświetlenie
Lubi jasne światło, ale jednocześnie musi być rozproszony. W ciepłym sezonie wymaga cieniowania od bezpośrednich promieni słońca. Zalecane jest umieszczenie okien na parapecie znajdującym się w zachodniej lub wschodniej części pomieszczenia. W okresie jesienno-zimowym z reguły konieczne jest wystawienie na działanie światła. Kwitnienie występuje tylko wtedy, gdy czas trwania wynosi co najmniej 12 godzin.
Jak podlewać
Konieczne jest podlewanie, ponieważ ziemia powinna dobrze wyschnąć. Ze względu na fakt, że Hirites mają soczyste liście, może przetrwać niedobór wody o wiele łatwiej niż przelew. Jeśli zimą roślina znajduje się w chłodnym miejscu, wówczas podlewanie powinno być rzadkie.Jeśli w tym czasie jest ciepło, a następnie podlewać, jak latem jest umiarkowane.
Najlepszy sos
Konieczne jest nawożenie od kwietnia do września i do tego celu stosują ciekłe złożone nawozy do świętych pawilonów. Nie nakładaj zbyt dużo nawozu na glebę. Po przeprowadzeniu przeszczepu chiritu nie karmi się przez 8 tygodni.
Wilgotność
Nie ma specjalnych wymagań dotyczących wilgotności powietrza. Zaleca się jednak, aby było to około 50 procent, a przy niskiej wilgotności kwiat czuje się dobrze. Spryskiwanie rośliny nie jest konieczne.
Funkcje przeszczepu
Transplantacja jest przeprowadzana tylko w razie potrzeby w okresie wiosennym. Puli nie należy wybierać bardzo duże. Młodą roślinę sadzi się w bardzo małej doniczce, a gdy rośnie, jest ostrożnie przenoszona do nieco większej doniczki. Garnek powinien być niski i szeroki. Ziemia do sadzenia powinna być dobrze osuszona.
Hiryci nie żyją długo, w związku z tym są rzadko przeszczepiani i często odnawiają się z cięcia.
Zmielona mieszanina
Gotowy mix dla Saintpaulia. Możesz stworzyć odpowiednią mieszankę własną, łączącą arkusz, torf i ziemię torfową, a także gruboziarnisty piasek rzeczny, wzięty w równych proporcjach.
Okres odpoczynku
Nie ma wyraźnego okresu odpoczynku.Jeśli w zimie, aby umieścić w chłodnym miejscu (około 15 stopni) i rzadko podlewane, roślina spowolni wzrost i nie zakwitnie. Ten stan jest uważany za względny okres odpoczynku. Kwiat, który jest ciepły w zimie i otrzymuje wystarczającą ilość światła, zwykle rośnie i kwitnie.
Metody hodowlane
Może być rozmnażany przez sadzonki liści, stepons, nasiona lub części liścia. Do ukorzeniania sadzonek używać wody lub piasku (przykryć folię).
