Apococactus - "ogon szczura" z luksusowymi kwiatami

Wcześniej grupa wspaniałych i nie podobnych do swoich kolegów ampularnych kaktusów, uwalniających długie rzęsy zwisających pędów i zaskakująco obficie, była znana wszystkim jako aporokaktus. I niech dziś zostaną przekwalifikowani do rodzaju dizocactus, z tego powodu ich status ekstrawagancki i pod wieloma względami egzotyczne rośliny w ogóle się nie zmieniły. Najsłynniejszy z sukulentów pokojowych ampelnye może poszczycić się tym samym pięknem i zielenią oraz kwiatostanami. A skromna popularna nazwa "ogon szczura" nie odpowiada spektakularnemu pojawieniu się tego kaktusa.

Dysocactus plyiform (Disocactus flagelliformis). © kevin jones

Ampelnaya cud liczby gwiazd pustyni

Łączone pod popularną nazwą "szczurzy ogony" i "kaktusy węża", rośliny dziś są równie często nazywane apocactus i dizocactus. Ale bez względu na to, jak je nazwiesz, nie można pomylić tych kultur z innymi członkami rodziny. A ze zmiany nazw ich popularność wcale nie ucierpiała. Oszałamiające piękno tego biczowego kaktusa, który wygląda doskonale w wiszących koszach lub wysokich donicach, urzeka od pierwszego wejrzenia. Ale nawet niezwykłe pędy nie przyćmiewają głównej zalety tej grupy kaktusów wewnętrznych - obfitego i bardzo eleganckiego kwitnienia.Wydaje się, że tworzone są jasne różowe lub szkarłatne barwy wdzięcznych kwiatów o długości do 10 cm, aby kontrastować z zaskakująco długimi pędami.

W rodzaju aporokaktusa epifityczne kaktusy o zaokrąglonych pędach były rozprowadzane po całym świecie ze swojej ojczyzny Meksyku. Dizocactus, przed włączeniem do ich aporocactus liczby, nazywa rośliny tylko ze spłaszczonymi, nie zaokrąglonymi łodygami. Dzisiaj, z systematycznego punktu widzenia, obie nazwy są synonimami, ale "prawomocna" nazwa dla wszystkich roślin pozostaje Dysocactus (Disocactus), z wyjątkiem tylko jednego gatunku - Aporocactus moennighoffii, który jest dalej klasyfikowany jako aporokaktus.

W naturze kaktusy z rodzaju Dizokaktus rosną, przywierając do krawędzi kamieni, skalistych zboczy, dużych gałęzi, tworząc osobliwe wiszące kaskady. Wspólną cechą wszystkich kaktusów z tej grupy jest obecność silnie rozgałęzionej łodygi, sięgającej 1 m długości o grubości zaledwie 1,5-3 cm. U młodych kaktusów o zaokrąglonych pędach łodygi najpierw wyrastają w górę, a następnie więdną pod własnym ciężarem i zaczynają zwisać jak rzęsy.Spłaszczone, gęsto rozgałęzione. Jasnozielony, błyszczący kolor w tym samym czasie stopniowo zmienia się w szarawy, a czasem nawet stonowany srebrny lub czerwonawy. Kwitnienie tych niesamowitych kaktusów jest fascynujące. Rośliny uprawiają kwiaty w kształcie tubylców o długości do 10 cm i praktycznie tej samej średnicy, piękne jasne pręciki w środku i wygięte płatki w kształcie trzciny ułożone w kilka rzędów i niezmiennie zakrzywione w kierunku łodygi. Różowo-czerwona paleta doskonale kontrastuje z kolorem łodyg dizokaktu. W sprzyjających warunkach w dizocactus po kwitnieniu, zaokrąglone jagody są związane, pokryte włosiem i pomalowane na czerwono.

Dizokaktus macranthus (Disocactus macranthus).

Rodzaje dizocactus

Obecnie najbardziej popularne rodzaje dysocactus z zaokrąglonymi pędami-rzęsami to:

1. Dizokaktus martius (Disocactus martianus, wcześniej znany jako dwa gatunki - Aaporokaktus Kontsatti (Aporocactus conzattii) i Aporocactus martius (Aporocactus martianus) - interesujące ze względu na nietypowe, jasne, trawiasto-zielone kaktusy koloru z cienkimi pełzającymi, wiankowymi pędami, które szczególnie dobrze wyglądają na kamieniach i glebie akwariowej.Średnica łodyg osiąga prawie 2,5 cm, długość do 60-80 cm. Do 10 żeber wyraźnie wyróżnia się na pędach, które dzięki guzkom nadają łodygom efekt wzorca. Kolczaste kolce osiągają prawie 1 cm długości. W przeciwieństwie do innych dizokaktusov, odmiana Kontsatti kwitnie na czerwono, a nie na różowych kwiatach. Są duże, z wydłużonymi lancetowatymi płatkami i piękną kępką pręcików, w pąkach przypominają proste świece.
2. Oprawa Dysocactus (Disocactus flagelliformislepiej znany jako Aporokaktus pleyiform - Aporocactus flagelliformis) - produkując szczególnie cienką, liczną, pozornie sznurową odmianę rzęs. Pnącze podobne do bicza tego kaktusa są cienkie, elegancko zwisające, sięgające do 1 m długości i tylko około 1-1,5 cm średnicy. Na łodygach żebra praktycznie nie są wyraźne, areole są małe, a kolce włosia są żółtawo-brązowe, dzięki czemu pędy wydają się puszyste. Zygomorficzne kwiaty z zakrzywionymi płatkami zewnętrznymi o jasnoróżowym kolorze i ukośną koroną niezwykle "wystają" na cienkich pędach.

Do najlepszych gatunków z płaskimi pędami należą:

1. Dizokakus Akkerman (Disocactus ackermannii), tworząc zaskakująco mocne pędy przypominające pasy z zębatym brzegiem, na którym znajdują się aureole z kolcami.Gatunek ten jest uważany za bazę do hodowli odmian odmianowych ze względu na sztywność pięknych pędów rozgałęzionych, których odcinki mogą sięgać kilkudziesięciu centymetrów długości. Dziesięciocentymetrowe kwiaty na wysokiej rurze są puszyste, z dobrze otwierającą się koroną, zazwyczaj w kolorze czerwonym lub różowym.
2. Disocactus Biformis (Disocactus biformis) wyróżnia się liściastymi, spłaszczonymi pędami z piękną postrzępioną krawędzią, która elegancko rozgałęzia się i tworzy bardzo zgrabne krzewy. W przeciwieństwie do innych dizocactuses, ten gatunek wytwarza małe czerwone lub różowe kwiaty tylko do 5 cm średnicy.
3. Disocactus McDougall (Disocactus macdougallii) wytwarza potężne jasnozielone pędy o długości do 30 cm i szerokości do 5 cm z żółtymi igłami w kształcie włosia i obniżonymi aureolami. Kwiaty są niezwykle wdzięczne, o długości do 8 cm, z płatkami o różnych kształtach i różowo-fioletowym kolorze.
4. Dizocactus jest piękny (Disocactus speciosus) produkuje największy z rodzaju kwiatów o średnicy 13 cm i wysokości 8 cm, gęsto rozmieszczone szerokie płatki, w których tworzy się iluzja stałej halo. Czerwonawe pędy o długości sięgają 1 m przy grubości do 2,5 cm.Na brzegach pędów wyraźnie widać zęby i żółtawo-brązowe halo z centymetrowymi kolcami. Kwiaty są pomalowane w szkarłatne odcienie.
5. Dysocactus z Eichlamia lub Eyhlamii (Disocactus eichlamii) pyszni się falistą krawędzią młodych, tylko częściowo spłaszczonych liści o długości do pół metra. Zaskakująco zgrabne kwiaty, w których krótki kielich w kształcie lejka podkreślają długie lancetowate wypustki i wyblakłe pręciki, kwitną pojedynczo i w kwiatostanach. Różowo-karminowe kwiaty podkreślają jedynie niezwykłą naturę tego kaktusa.
6. Dizokaktus macranthus (Disocactus macranthus) - wyróżnia się średniej wielkości kwiatami cytrynowymi i jasnozielonymi, spłaszczonymi, zwężającymi się na końcach łodygami o wyrazistym zapachu i lekko różowawym odcieniu.
7. Dizocactus Quezaltecus (Disocactus quezaltecus) wyróżnia się silniejszym rozgałęzieniem liniowo-lancetowatego pnia z pięknym zaokrąglonym ząbkowaniem i trzema rzędami halo z dużymi kępkami pręcików. W tym kaktusie pędy boczne rosną tylko w górnej części głównej łodygi w kilku rzędach, stopniowo zmieniając ich czerwonawy kolor na ciemnozielony. Również na wierzchołkach rozkwitają duże kwiatostany pomarańczowe, czerwone lub purpurowe.
8. Disokaktus Filansodius (Disocactus phyllanthoides), znany również jako "niemiecka cesarzowa" - jeden z pierwszych dizokaktów o płaskich pędach, gęsto rozgałęziony, okrągły u podstawy i płaski u góry, stopniowo zaczerwieniony i osiągający 40 cm długości. Wszystkie pędy wtórne są lancetowate, płaskie, z ząbkowanym brzegiem, do 30 cm długości o szerokości 5 cm, zielone z gładką powierzchnią. Voronkovidnye dzwony z kwiatów o długości sięgają 8 cm i zdobią jasny różowy i czerwony kolor.

Eischlamius Dysocactus lub Eichlamiia (Disocactus eichlamii). © Eric Hunt Dizokaktus macranthus (Disocactus macranthus). © Kiasog Disocactus filansodius (Disocactus phyllanthoides). © Lotus-Salvinia.de

Jednak większość przedstawicieli odmian dysocactus występujących w sprzedaży to hybrydy uzyskane przez skrzyżowanie 16 gatunków roślin ze sobą w różnych kombinacjach, aby uzyskać obfite kwitnienie i grubsze krzewy.

Dysocactus nie można nazwać trudnym do wyhodowania przez przedstawicieli rodziny Cactus. Rośliny te również nie tolerują nadmiernego nawadniania i preferują prawie suche zimowanie, jak wszyscy ich współtowarzysze. Ale w przeciwieństwie do większości kaktusów, "ogony szczurów" można rozkwitać jedynie poprzez stworzenie specyficznych warunków dla okresu zimowania.W przeciwnym razie wszystkie gatunki i odmiany roślin, które dziś są klasyfikowane jako dizokaktusy, mogą być uprawiane przez początkujących.

Martius dysocactus (Disocactus martianus). © Peter A. Mansfeld

Dizocactus w domu

Oświetlenie

"Ogony szczurów" są dziś uważane za jeden z najbardziej uwielbiających światło przedstawicieli sukulentów. Ale w przeciwieństwie do wielu innych kaktusów, te ampeliczne piękności z pędami nie tolerują zbyt dobrze światła słonecznego. W przypadku dizokaktów konieczne jest zapewnienie jasnego oświetlenia typu rozproszonego. Dla nich parapety orientacji wschodniej i zachodniej lub okna południowe z odpowiednim cieniowaniem w południe są uważane za idealne.

Ponieważ podczas zimy w fabryce kładzione są pąki, tryb oświetlenia w tym okresie jest dla niego bardzo ważny. W przypadku aporocactus w zimnych porach roku oświetlenie zwiększa się, przenosząc pojemniki do bardziej jasno oświetlonych miejsc. Jeśli nie dokonasz korekty, nie będzie można osiągnąć obfitego kwitnienia. Jasne oświetlenie jest również krytyczne podczas ciepłych okresów zimowych.

Przeważająca większość dizocactuses nie lubi sztucznego oświetlenia i potrzebuje naturalnie jasnego miejsca.

Wygodna temperatura

Niestety, wspaniałych dizocactuses nie można zaliczyć do podgatunków głównego sukulentu, które mogą kwitnąć w każdych warunkach. Najprostszym sposobem osiągnięcia kwitnienia jest zadbanie o zimowanie w ciepłym pomieszczeniu. "Ogony szczura" do wypuszczania kwiatów, należy zapewnić chłód lub uważnie monitorować oświetlenie i ostro dostosować pielęgnację.

W okresie aktywnego rozwoju nie jest to najbardziej kipiący od gorąca kaktus, który lepiej trzymać w temperaturze od 20 do 25 stopni. Więcej gorących warunków dizocactus toleruje dobrze tylko na świeżym powietrzu. Ale w okresie odpoczynku lepiej jest, aby aporocactus zapewniał chłodną temperaturę od 7 do 10 stopni. Ciepłe zimowanie doprowadzi do zmniejszenia liczby pąków, a jeśli oświetlenie nie zostanie skorygowane, w ogóle nie będzie kwitnienia.

W przeciwieństwie do wielu kaktusów, dizokaktus można przeprowadzać na świeże powietrze, umieszczając je na balkonach i tarasach (a nawet w ogrodzie), zapewniając ochronę przed bezpośrednim nasłonecznieniem i deszczem.

Światło Disocactus (Disocactus flagelliformis) jest lepiej znane jako Aporocactus Litorian (Aporocactus flagelliformis). © Olgapro

Podlewanie i wilgotność

Intensywność nawadniania tego kaktusa zależy od stadium rozwoju. Regularne procedury będą potrzebne tylko wiosną i latem.W tym samym czasie, podobnie jak w przypadku wszystkich innych członków rodziny kaktusów, należy ostrożnie unikać jakiegokolwiek przesuszania, a jedynie podłoże powinno być lekko wilgotne. Stojąca woda na patelni, zbyt obfite i częste podlewanie może doprowadzić do śmierci rośliny. Poniższą procedurę przeprowadza się dopiero po całkowitym wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby i częściowo wyschnięciu podłoża w środkowej części doniczki.

Podczas fazy odpoczynku dizokaktus wymaga znacznie mniejszego podlewania. Niezależnie od temperatury zawartości, następująca procedura w zimie powinna być przeprowadzona tylko wtedy, gdy substrat całkowicie wyschnie. Jeśli dizokakty są trzymane w chłodnych warunkach, podlewanie jest niezwykle rzadkie, zgodnie z niskim tempem suszenia gleby. Kiedy zimowanie w ciepłym kaktusie wymaga prawie suchych warunków.

W swoich preferencjach dotyczących wilgotności powietrza "ogony szczurów" różnią się nieco od innych odpowiedników. Dizokaktus absolutnie nie potrzebuje warunków wysokiej wilgotności, ale uwielbia spryskiwać latem, jeśli temperatura powietrza wzrośnie powyżej 24-25 stopni Celsjusza. Rozpylanie zwykle przeprowadza się w ciepłej wodzie, lekko zwilżając roślinę.Jesienią i zimą opryski są surowo zabronione.

Dysocactus Ackermann (Disocactus ackermannii). © John C. Disocactus biformis (Disocactus biformis). © Universität Göttingen Disocactus jest piękny (Disocactus speciosus). © Universität Göttingen

Najlepsze opatrunek dla dysocactus

Nawozy dla tego typu kaktusów powstają wyłącznie w okresie aktywnego rozwoju. Nawozy roślinne są zwykle dodawane do wody w celu nawadniania od marca do połowy lata. Najprostszy sposób na nawigację w czasie kończenia opatrunku do pełnego kwitnienia. Jak tylko kaktus odrzuci ostatnie kwiaty, konieczne jest zaprzestanie nawożenia w dowolnej formie. Podczas aktywnego okresu rozwoju, specjalne mieszanki nawozów przeznaczonych dla członków rodziny Cactus są używane do dizokaktusów. Optymalna częstotliwość zabiegów to 1 suplement na miesiąc.

Przeszczep i podłoże

Do uprawy tego kaktusa bardzo ważne jest przygotowanie luźnego, o bardzo wysokiej przepuszczalności zmielonej mieszaniny. Możesz sam przygotować podłoże, mieszając w równych proporcjach liść, darni i piasek, lub zakupić gotowe podłoże dla kaktusów, które mają optymalne właściwości.

Podczas sadzenia tej rośliny należy zwrócić uwagę na kształt zbiornika.Tylko bardzo szerokie, ale nie głębokie doniczki są odpowiednie dla aporokaktu, ponieważ system korzeniowy rozwija się bardzo słabo. Zdolność przepustowa powinna wspierać głównie dużą kaskadę pędów, aby była trwała. Na dnie zbiornika należy ułożyć drenaż, który powinien zająć około 1/3 wysokości doniczki.

Konieczne jest coroczne sadzenie dizokaktusa w młodym wieku i około 1 raz w 2 lub 3 lata dla dorosłych, silnych roślin, które są trudne w obsłudze. Podczas przesadzania należy zachować szczególną ostrożność, aby nie uszkodzić łodyg. Zaleca się wykonanie procedury z asystentem, który będzie trzymał pędy, nie pozwalając im się zepsuć.

Martius dysocactus (Disocactus martianus, dawniej znany jako dwa gatunki - Apococactus aporocactus - Aporocactus conzattii i Martius aporocactus (Aporocactus martianus).

Choroby i szkodniki z dysocactus

Choroby grzybicze i inne problemy zagrażają forvorokaktusam tylko w przypadku naruszenia zasad opieki. W szczególności, w dizokaktusie, zgnilizna jest bardzo aktywna podczas nadmiernego suszenia substratu lub gdy podstawa łodyg jest mocno mokra. Ale szkodniki występują znacznie częściej w tego typu kaktusach.Pajęczaki, łuski i nicienie wymagają natychmiastowej kontroli insektycydów i wczesnego wykrycia problemu.

Hodowla "ogonów szczurów"

Ten rodzaj kaktusów najłatwiej się rozmnaża w sposób wegetatywny. Ponieważ roślina produkuje bardzo długie pędy, można wyciąć z nich sadzonki, dzieląc patyki na kawałki o długości 7-8 cm. Sadzonki muszą być wysuszone w ciągu tygodnia, a następnie posadzone w zwykłym podłożu do korzeniowania równych części torfu i piasku, pogłębiając je o 1-2 cm. Ten typ kaktusa powinien zakorzenić się pod szkłem lub kapeluszem, przy temperaturze powietrza około 20-22 stopni i wsparty bardzo lekka, ale stabilna wilgoć podłoża. Natychmiast po ukorzenieniu sadzonki należy sadzić w małych pojedynczych doniczkach.

Z nasionami aporocactus rozmnaża się bardzo rzadko, podczas gdy technologia uprawy sama w sobie przypomina pod wieloma względami reprodukcję innych kaktusów. Są one wysiewane w mieszaninie substratu i piasku, utrzymywane w cieple iw jasnym świetle, z rowkami w dół. Zakorzenienie lekką wilgotnością gleby może trwać dłużej niż 3-4 miesiące.