Nie wszyscy ogrodnicy doceniają rośliny łubinu na próżno, ponieważ te wysokie kwiaty z jasnymi długimi kwiatostanami w sprawnych dłoniach stają się spektakularną dekoracją klombów. Kultura ta jest uniwersalna, ponieważ łączy się z wieloma innymi roślinami ozdobnymi, pięknie prezentuje się w pojedynczych nasadzeniach i pomaga tworzyć ciekawe i niezwykłe kompozycje w ogrodzie. Na szczęście istnieje wiele gatunków i odmian tego prostego, ale atrakcyjnego kwiatu na świecie. Ponadto łubin jest używany jako zielony obornik, pasza i surowce lecznicze.
W artykule omówiono wygląd łubinu, jakie są jego odmiany, a także podano wskazówki dotyczące sadzenia tej rośliny na stronie i sposobu jej wykorzystania.
Ojczyzna - Morze Śródziemne, Ameryka Północna.
Roślina otrzymała swoją nazwę od łacińskiego słowa "toczeń" - wilk, stąd wilcza "fasola", w przeciwieństwie do prawdziwej fasoli, na obecność gorzkich, trujących substancji w nasionach. W Europie wieloletni łubin wielolistny został wprowadzony z Ameryki Północnej na początku XX wieku.
Jak wygląda kwiat łubinu: charakterystyczny (ze zdjęciem)
Ten kwiat jest niezwykle interesujący, ponieważ, w zależności od komfortu środowiska, może żyć jako roczny, dwuletni lub wieloletni.W centralnej Rosji najczęściej uprawiane są byliny.
Zgodnie z opisem botanicznym łubin ma mocne taprootowe i zielne łodygi. Roślina jest kompleksem oddzielonym palmami, na długich liściach liści i kwiatostanie z pięknymi kwiatami. Niektóre odmiany mają pędzel kwiatowy do 1 m długości, inne, wręcz przeciwnie, mają wiele krótkich i szerokich kwiatostanów. Kolor kwiatów - od białego i żółtego do różowego, czerwonego i fioletowego. Istnieją dwie odmiany łubinów, mają wspaniałe połączenie różnych kolorów: biały z niebieskim, niebieski z żółtym, pomarańczowy z jasnoczerwonym.
Kwitną od czerwca do lipca przez długi czas i luksusowo. Kwitnące szypułki powinny być przycięte do samego korzenia, nie pozostawiając pniaków, ponieważ są puste, a wchodząca do nich woda może spowodować gnicie kłącza. Jeśli nie zapłodnicujesz rośliny, kwitnie ponownie w sierpniu.
Po odcięciu pędów kwiatowych powstają nowe pędy roślin, które mogą przedłużyć kwitnienie do późnej jesieni. Łubin dobrze się rozwija i kwitnie przez 3-4 lata, po czym zaleca się zastąpienie starych roślin młodymi sadzonkami.
Charakterystyka łubinu
Lupin ma swoje cechy, które odróżniają go od wielu innych kwiatów ogrodowych.
Jak wspomniano powyżej, otrzymał swoją nazwę na cześć wilka za odporność na wszelkie warunki, a jedyny minus rośliny tkwi ponownie w jego wytrzymałości. Nawet jako roczny, w jednym sezonie, jego krzew ma czas, aby wyrosnąć na niewiarygodne rozmiary, stracić kształt, a nawet zdobyć kwiaty, które są w zasięgu, więc łubiny muszą być przycięte lub wyciągnięte w czasie. Należy również pamiętać, że tylko kwiaty o 1 odcieniu powinny być sadzone obok siebie, w przeciwnym razie roślina będzie ponownie zapylać w stosunkowo krótkim okresie czasu, a po zmieszaniu odcieni kwiatostanów straci atrakcyjny wygląd. Prostota rośliny jest główną zaletą w opisie łubinu roślinnego, w tym przypadku prawie nie będzie konkurencji, ponieważ jego zdolność do życia nawet na najbardziej ubogiej glebie jest po prostu niesamowita. Aby przeżyć, może konkurować nawet z chwastami.
Rośliny, na których pojawiają się od czasu do czasu niebieskie kwiatostany, powinny zostać usunięte, ponieważ dziki łubin jest przodkiem wszystkich wielokolorowych mieszańców i, wymawiając odmiany kulturowe, z pewnością będzie miał przewagę nad potomstwem, a zatem w przyszłości wszystkie łubiny odmianowe będą stopniowo dzika.
Nazwy popularnych gatunków i odmian łubinu (ze zdjęciem)
Łącznie na świecie występuje co najmniej 200 gatunków łubinu, wśród których rośliny wieloletnie są najbardziej popularne w Rosji.
Multiwalentny łubin (Lupinus Polyphyllus Lindl.)
W Stanach Zjednoczonych gatunek ten nazywany jest łubinem wielkoowocowym.
Występuje w zachodnich i północno-zachodnich regionach Ameryki Północnej. Rośnie na brzegach rzek, łąk i poboczy oraz innych zaburzonych siedlisk. W Rosji naturalizowany i znaleziony w strefie tajgi europejskiej.
Ten, kto wyhoduje ten gatunek na działce, zna z pierwszej ręki, jak wygląda wielolistny łubin.
Jest to krótkotrwała wieloletnia lub dwuletnia roślina zielna o wysokości do 1,5 m. Liście są palmatologiczne, na długich ogonkach, z 9-15 wąskimi liśćmi lancetowate. Łodygi łodygi i liści pokrywają rzadkie, krótkie włosy. Kielich i młode liście - srebrzyste pokwitanie. Kwiaty są niebieskie, rzadko różowe i białe, zebrane w kwiatostany o wierzchołkowych wierzchołkach o wielu kwiatach o długości do 35 cm, które są owłosione. Nasiona są owalne, spłaszczone, prawie czarne.
Warianty lupinowe wielu liści różnią się bogatą gamą barw, dlatego można je często spotkać w klombach.
Odmiany wielowartościowego łubinu:
"Schloss frau" - różowe kwiaty;
"Castellane" - niebieskie lub fioletowe kwiaty;
"Albus" - odmiana o śnieżnobiałych kwiatostanach;
"Abendglut" - purpurowoczerwone kwiaty;
"Burgh Fraulein" - kremowe kwiatostany;
"Aprikot" - jasne pomarańczowe kwiaty;
"Carmineus" - czerwone kwiaty;
"Princess Juliana" - biało-różowe kwiatostany
"Kronloihter" - bogate żółte kwiatostany;
"Roseus" - różowe kwiatostany.
Nadal odpowiednie mieszańce "Russell", hodowane w Anglii prawie sto lat temu. Różnią się one od zwykłych łubin w ich piękniejszym i zróżnicowanym kolorze, wielkości kwiatów i szypułek, długim kwitnieniu. Zazwyczaj w sprzedaży są mieszaniny odmian.
Cała jasność i różnorodność odmian łubinu mnogopolistnogo pokazano w selekcji zdjęć przedstawionej poniżej:
Łubin drzewny (Lupinus arborescens).
Roślina wieloletnia do 1,5 m wysokości z liśćmi puszystymi i żółtymi lub białymi kwiatami, zebrana w cienkie kwiatostany proste.
Łubin wieloletni (Lupinus perennis) to roślina o wysokości do 60 cm z ciemnoróżowymi kwiatami.
Łubin biały (Lupinus albus).
Odpowiadając na pytanie, czym są łubiny, nie sposób nie wspomnieć o białym roczniku, który jest jednym z najpopularniejszych gatunków.
Ma tak potężny system korzeniowy, że może wzmocnić pełzające piaszczyste zbocze, kwitnie długo i jasno. Osiąga wysokość do 2 m. Liście odwrotnie jajowate, podłużne, gładkie na górze, lekko owłosione poniżej. Kwiatostany są długie, osiągają około 30 cm, w górnej części kwiaty są koloru żółtego, naprzemiennie poniżej. Owoc jest bobem, początkowo dojrzewającym, ponieważ dojrzewanie staje się gładkie. Wewnątrz owocu zawiera od 3 do 6 nasion. Nasiona są kwadratowe, gładkie, białe.
Łubin biały:
"Szlachetna dziewczyna" - ulubiona bezpretensjonalna, skutecznie kwitnąca bylina. Liście są bardzo piękne, kwiaty są czyste, zebrane w kwiatostany o długości do 35-40 cm. Wysokość rośliny do 100 cm, bardzo ozdobna w pojedynczych i grupowych nasadzeniach;
"Desnyansky" - do 120 cm wysokości, wewnątrz białe nasiona. Głównie używane jako pasza dla paszy;
"Gamma" - rośnie do 80 cm wysokości.
Opis kwiatu łubinu białego jest uzupełniony fotografią, na której można zobaczyć, jakie charakterystyczne cechy tego gatunku są:
Łubin żółty (Lupinus luteus).
Roczna wysokość około 1 m. Płytki liściowe mają kształt palca. Na ich powierzchni pojawia się lekkie pokwitanie.Kwiatostan - kolec pomarańczowy lub jasnożółty. Owocem jest fasola z 5 nasionami.
Łatwo dostosowuje się do piaszczystej gleby, a ponadto trafia do karmy dla zwierząt ze względu na wysoką zawartość białka w ziarnach.
Istnieje wiele innych ozdobnych rodzajów łubin, o czym świadczy wybór poniższych zdjęć:
Jakie są dekoracyjne odmiany łubinu
Dekoracyjne odmiany łubinu przeznaczone są do dekoracji ogrodu kwiatowego, dopracowania terenu i stworzenia pięknych kompozycji ogrodowych. W przeciwieństwie do odmian paszowych wyglądają jaśniej i bardziej spektakularnie.
Poniżej znajdują się nazwy tych odmian łubinu i ich zdjęcia, które najczęściej uprawiane są w klombach kwiatowych i służą jako prawdziwa dekoracja działki ogrodowej.
Hybrydowe odmiany różnią się wzrostem i gęstością kwiatostanu, otwarciem do góry, a także różnorodnością jaskrawych kolorów.
Istnieją bardzo piękne odmiany szkarłatne "Carmineus", "Hrabina", różne różowe, na przykład, "Roseus", "Albus", "Gejzer", "Biały rycerz" - biały, "Świecznik" - żółty, "Rubinkenig" - rubinowy fioletowy.
Lupin "Fajerwerki"mieszanka kolorów. Ulubione spektakularne kwiaty wielu ogrodników.Roślina ma wysokość 100-120 cm, liście są piękne, kompleksowo-palmowy, na długich ogonkach. Kruche kwiatostany czerwony, biały i żółty. Obfity kwiat w czerwcu. Użyj do granic, rabatok, mixborders.
Dowiedz się, jak wygląda łubin "Fajerwerki" pomogą na powyższym zdjęciu, co dowodzi, jak piękna jest ta odmiana.
Odmiana "Lulu Russell." Nowość, miniaturowe łubiny o wysokości do 50 cm, liście są piękne. Kwiaty są zbierane w racemes w różnych kolorach: biały, żółty, niebieski, różowy, czerwony. Kwitnie w czerwcu, lipcu. Bardzo dobre dla granic, rabatok.
Odmiana "Minaret" - niski krzak, osiągający 50 cm, 30 cm to długość szczotki rośliny. Kwiaty mocno przyciskają się do siebie.
Istnieją interesujące odmiany dwukolorowe. Ale najbardziej niewiarygodne kolory pochodzą z nasion, gdy mieszańce łubinu są zapylane między sobą.
Aby zrozumieć, jak łubin wygląda w ogrodzie, spójrz na poniższe zdjęcie i upewnij się, że roślina ta jest w stanie przekształcić i ożywić choćby skromny obszar:
Łubin warunki uprawy na działce
Łubin nie jest wrażliwy na warunki wzrostu, ale istnieje pewna uprawa agrotechniczna, którą zaleca się stosować w celu uzyskania dobrych wyników.
Lokalizacja Łubin jest światłolubny, ale rośnie w półcieniu.Pożądane jest, aby odpowiednie prekursory - rośliny zimowe i wiosenne - wyrastały na łubinu w wybranym obszarze. Nie zaleca się sadzenia roślin po roślinach strączkowych, prawdopodobieństwo wystąpienia chorób i szkodników jest wysokie.
Jeśli uprawa kwiatów łubinu odbywa się w miejscu niechronionym przed wiatrem, lepiej jest związać je z podporą, ponieważ mają cienką łodygę. Silne podmuchy wiatru mogą zniszczyć roślinę. Typowy drewniany słup lub cienka, ale mocna gałąź będzie odpowiednia dla wsparcia.
Gleba Gleba preferuje luźne, dobrze przepuszczalne, pożywne o neutralnej lub lekko kwaśnej reakcji. Na kwaśnych glebach łubin nie kwitnie, a liście tracą jasność. W obszarach, w których rosną łubiny, wapno dodaje się co 2 do 3 lat.
Na glebach alkalicznych istnieje wysokie prawdopodobieństwo rozwoju chorób tej kultury. Jeśli jest to taka gleba w ogrodzie, konieczne jest podlewanie obszaru roztworem słabego kwasu lub dodanie torfu przed posadzeniem kwiatów łubinu.
Jak dbać o łubin
Podlewanie Podlewanie jest ważne dla normalnego wzrostu i rozwoju tej rośliny, więc ta praca musi być wykonana prawidłowo.W upalną, suchą pogodę ilość podlewania wzrasta, w pochmurne dni - zmniejszona. Lepiej jest podlać kwiat, gdy ziemia wyschnie.
Po podlaniu ziemia wokół buszu jest poluzowana, chwasty są eliminowane. Podczas pielęgnacji łubinu, okresowo wlewaj ziemię pod krzaki, aby szyja korzeniowa była zawsze zamknięta przed wiatrem i przeciągami.
Hilling i poleganie. Ze względu na fakt, że w starych okazach szyja korzeniowa unosi się kilka centymetrów nad powierzchnią gleby, środkowa część krzewu stopniowo zanika, a boczne gniazda rozdzielają się. Dlatego, aby zachować dekoracyjne i przedłużyć życie, rośliny spud. Wysokie rośliny zlokalizowane na otwartych terenach wytwarzających wiatr powinny być powiązane z podporą.
Najlepszy sos. W drugim roku łubiny mają dość przed kwitnieniem: rozcieńcz 1 łyżkę wody na 10 litrów wody. łyżka siarczanu potasu, superfosfatu i Intermag dla kwiatów i roślin ozdobnych, wydając 3 litry na krzak. Na początku kwitnienia spiek drewna kolec 2-3 łyżki. łyżki pod krzakiem.
Pozostawienie po kwitnieniu. Ogrodnicy zajmujący się rozmnażaniem tej rośliny zainteresowani są pielęgnowaniem łubinu po kwitnieniu.Po kwitnieniu szypułki należy usunąć, ponieważ wtórne kwitnienie jest możliwe w sprzyjających warunkach pogodowych. W okresie jesiennym krzewy wysuwają się, aby zamknąć goły korzeń, posypać ziemię wokół rośliny warstwą ściółki.
Jeśli ogrodnik musi zebrać nasiona danej rośliny, można to również zrobić po kwitnieniu, ponieważ w tym czasie na roślinie utworzyły się ziarna. Kiedy dojrzały, pękają, nasiona rozpraszają się na ziemi. Aby nie stracić nasion dla hodowcy, konieczne jest wstępne zawiązanie fasoli, która jeszcze nie zaczęła pękać, za pomocą gazy, gdzie pozostaną one po pęknięciu owoców.
Zimowanie Dbając o pielęgnację łubinu podczas jego wzrostu, należy pamiętać, że pomimo faktu, że roślina ta toleruje zimę, przed nadejściem chłodnej pory należy wykonać pewne prace nad jej przygotowaniem.
Podczas przygotowania łubinu na okres zimowy, pąki rozkwitły, usuń pożółkłe suche liście. Jeśli kultura jest uprawiana w regionach o mroźnych zimach, na zimę jest pokryta warstwą torfu. Pod krzakiem usuń wszystkie opadłe liście, aby uniknąć rozwoju chorób i inwazji ewentualnych szkodników.
Choroby i szkodniki. Spośród chorób, łubin wpływa na mączną rosę w deszczowe, chłodne lato, a czasami ta kultura choruje na chorobę wirusową - mozaikę. Taka roślina powinna zostać zniszczona wraz z korzeniami i grudami ziemi. A w przypadku mączniaka prawdziwego można użyć "Fitsporin" lub nic nie robić. Mączniak prawdziwy pojawia się zwykle po zakończeniu kwitnienia, pod koniec lata, a zatem można po prostu odciąć roślinę do poziomu gleby, nie pozostawiając pniaków. Zazwyczaj liście i łodygi w ogóle nie są usuwane.
Reprodukcja sadzonek lub bocznych rozet
Propagowane przez nasiona i wegetatywnie (boczne rozety i sadzonki). Gatunki roczne mogą być rozmnażane tylko za pomocą nasion, i wieloletnich, i w inny sposób.
Aby zagwarantować zachowanie barwy ulubionych okazów, rozmnażanie łubinu odbywa się za pomocą sadzonek. Lepiej rozmnażać za pomocą gniazdek uformowanych w dorosłych, ale nie starych roślinach. Wiosenne sadzonki są cięte na sadzonki na wiosnę, które rozwijają się z pąków u podstawy łodygi; a latem - pędy boczne, które tworzą się w kątach liści.
W miejscu, w którym sadzonki będą sadzone, piasek powinien być dodany do gleby, co ułatwi to.Materiał do sadzenia umieszcza się w ziemi, gdzie zostanie poddany adaptacji i zakorzeniony w ciągu 1 - 1,5 miesiąca. Po tym czasie wyhodowane i ukorzenione sadzonki mogą zostać przeszczepione do stałego miejsca, na przykład w ogrodzie kwiatowym lub klombie.
Wskazane jest, aby nie przechowywać rośliny dłużej niż przez określony czas, ponieważ będzie miał czas na osiedlenie się i zapuszczenie korzeni głęboko w glebę. System korzeni łubinu jest bardzo wrażliwy i boleśnie reaguje na każdą interwencję. W takim przypadku przeszczep będzie tolerowany przez roślinę raczej boleśnie.
Po zasadzeniu łubin wymaga regularnej pielęgnacji, polegającej na podlewaniu, poluzowaniu i eliminacji chwastów.
Reprodukcja nasion łubinu jesienią i wiosną
W celu poprawy kiełkowania nasion są one stratyfikowane. Aby to zrobić, nasiona umieszcza się w gazy i czyści w zamrażarce. Po wyjęciu z zamrażarki natychmiast umieszcza się w bardzo gorącej wodzie na czas nie dłuższy niż 1 minutę. Ta metoda prowadzi do pękania skorupy fasoli i uzyskania pożądanego efektu.
Możesz użyć innej metody stratyfikacji. Namoczyć nasiona przez 10 godzin w roztworze wybielacza lub 15 minut w nadmanganianu potasu.Na 1 szklankę wody, weź 2 krople wybielacza (10%). Po upływie określonego czasu nasiona umieszcza się w czystej zimnej wodzie i trzyma przez kolejne 10 minut. Ta metoda stratyfikacji polega na zapobieganiu uszkodzeniom roślin przez grzyby lub choroby.
Podczas rozmnażania nasion mrozoodpornych gatunków łubinu, lepiej siać je przed zimą pod koniec października - na początku listopada, po pierwszych przymrozkach - wtedy rośliny kwitną w sierpniu następnego roku. Głębokość siewu wynosi 1,5-2,5 cm Po posadzeniu nasiona posypuje się cienką warstwą ziemi lub torfu. Odległość pomiędzy otworami powinna wynosić co najmniej 15 cm, a wiosną, gdy śnieg rozpływa się, a ciepła pogoda, ogrodnik już widzi kiełki łubinu, a pod koniec lata zakwitnie.
Nasiona wysiewa się bezpośrednio w ziemi na wiosnę, gdy tylko topi się śnieg. Rośliny kwitną w następnym roku na początku maja.
Zalecenia dotyczące wzrostu siewek łubinu z nasion
Wielu ogrodników prowadzi uprawę sadzonek łubinu z nasion, przestrzegając prostych zaleceń.
Po stratyfikacji nasiona można wysiać do sadzonek za pomocą małych pojemników, takich jak doniczki z torfu, plastikowe kubki lub kompaktowe pojemniki.Każdy zbiornik powinien mieć otwory drenażowe.
Gleba do sadzenia sadzonek powinna składać się z czystego piasku rzecznego, torfu i ziemi darniowej. Główne warunki dla gleby - jej lekkość.
Przygotowaną mieszankę glebową należy napełniać w zbiorniku, lekko ubić, zalać wodą w temperaturze pokojowej, nałożyć nasiona na wierzch, nieco pogłębić i ponownie wlać. Następnie przykryj pojemnik folią lub szkłem i umieść w ciepłym, jasnym miejscu.
Pielęgnacja roślin łubinu po posadzeniu będzie polegać na okresowym podlewaniu (jak wyschnięcie ziemnej śpiączki). Pierwsze pędy pojawią się za 10-14 dni. Pod opieką sadzonki należy regularne podlewanie i wietrzenie młodych pędów. Film przez kilka godzin dziennie powinien zostać usunięty. Gdy rośliny są w pełni wyhodowane, można całkowicie usunąć polietylen.
Sadzonki łubinu powinny być sadzone w otwartym terenie i należy się nimi zająć, gdy ustabilizuje się pogoda, a nocne przymrozki znikną. W tym czasie sadzonki powinny tworzyć 5-6 liści.
Podczas sadzenia odległość między roślinami powinna wynosić około 40 cm Sadzonki powinny być sadzone na luźnej, dobrze nawilżonej glebie.Prace należy wykonywać ostrożnie, starając się nie uszkodzić systemu korzeniowego.
Jak zastosować łubin w ogrodzie (ze zdjęciem)
Gatunki ozdobne i odmiany łubinu są szeroko stosowane w ogrodzie. W okresie kwitnienia ten nieskomplikowany kwiat wygląda świetnie. Jego kolorowe bujne kwiatostany ożywiają ogród i nadają mu szczególny smak. Bujne, nasycone zielone liście dodają wysokiej łubinie jeszcze więcej wyrazistości.
Łubin w ogrodzie można sadzić w grupach na trawniku, na łąkach lub razem z innymi roślinami (odległość między roślinami wynosi 40 cm). Irysy, lilie, delphinium i floksy są dobrze połączone z łubinami.
Tę kulturę zaleca się umieścić w tle lub na środkowym planie mixborders lub rabatok, w klombach, pojedynczych roślinach lub całych grupach, wzdłuż granic terenu. Wzór sadzenia wynosi 70 × 70 cm, można go pokroić w bukiety, ale w wodzie kosztuje nie długo, nie dłużej niż tydzień.
W wielu krajach łubin jest sadzony jako "zielony nawóz" (uprawa pośrednia) na polach uprawnych i stosowany jako pasza. Gleba, w której rośnie, jest wzbogacona w azot i może być wykorzystana przez inne rośliny.
Alkaloid łubinu, który występuje we wszystkich narządach łubinu, jest szkodliwy dla owiec i bydła.Niektóre plemiona Indian Ameryki Północnej nakarmią konie roślinom w celach leczniczych.
Łubin zamiast obornika
Ta roślina jest naturalnym nawozem glebowym.
"Cięte łubinowe krzewy mają moc najlepszego nawozu, myślę, że jeśli właściciel nie ma nic, to łubin zawsze przyjdzie na ratunek, jeśli rozproszysz go i poczujesz we wrześniu we wrześniu na złej glebie, a następnie na czas wyciąć go za pomocą pługa lub motyki, wtedy wykryje właściwości piękny nawóz "- napisał w I wieku rzymski pisarz Columella.
Inny rzymski uczony, Pliniusz, który również żył w I wieku, w swojej "Historii naturalnej", składającej się z 37 książek, poświęca łubinu entuzjastycznym wersom:
"Nie ma ani jednej rośliny, która z natury bardziej zaskoczyłaby słońce i ziemię, po pierwsze, robi cykl ze słońcem każdego dnia, a nawet na pochmurnym niebie pokazuje farmerowi, która jest godzina, a ponadto kwitnie trzy razy ... A tylko on jeden jest wysiewany na polu, które nie zostało zaorane ... Nie wymaga wcale opuszczenia ... Powiedzieliśmy już, że gleba i winnice zostały ulepszone przez zasianie, a zatem sam nie potrzebuje nawozu, zanim będzie mógł zastąpić najlepszy nawóz. "
Lupine Chernozem
Lupin ma silny system korzeniowy, doskonale rozluźniający glebę. Ponadto bakterie brodawkowe żyją na swoich korzeniach, przekształcając azot z powietrza w azot glebowy, które rośliny dobrze wchłaniają. Tak jak wszystkie rośliny strączkowe, wzbogaca glebę w azot, poprawiając w ten sposób jej żyzność. Ta odporna na zimno roślina może być wysiewana pod koniec kwietnia, a w południowych regionach nawet wczesną wiosną, gdy tylko ziemia się roztopi. Coroczne gatunki szybko zdobywają dużą zieloną masę, która kwitnie w czerwcu. Ale nie muszą kwitnąć, aby nie wydawały zapasów odżywczych na tworzenie pąków i kwiatów. W momencie wysunięcia się szypułki należy ją wykopać wraz z całą zieloną masą i korzeniami do głębokości bagnetu łopatkowego. Bakterie guzków będą długo żyły na pozostałościach korzeni i będą nadal magazynować azot w glebie, a biomasa zielonej części łubinu wzbogaci glebę w składniki odżywcze, a jednocześnie będzie służyć jako dobry proszek do pieczenia w gęstej glebie. Natychmiast po wykopaniu należy ponownie zasiać nasiona rośliny, która przy ciepłej jesieni będzie miała czas na dojście do stadium pąków. W tym czasie konieczne jest ponowne wykopanie go lub dać mu na zimę, jeśli zasiejesz wieloletniego łubinu.Po trzech kolejnych uprawach łubinu, a następnie kopaniu, nawet glina staje się czarną ziemią.
