Szczaw

Szczaw (Rumex) to półkrzew lub roślina zielna, która jest jednoroczna lub wieloletnia, jest członkiem rodziny Buckwheat. Taka rosyjska nazwa wywodzi się z języka pro-słowiańskiego, a ma ten sam rdzeń ze słowem "zupa". W ojczyźnie zupy kultura ta nazywa się kislitsy, kislitskoy, sisushkoy, kislenitsy, sour, kisledyu. Przedstawicieli tego rodzaju można spotkać na różnych kontynentach, gdzie są przynajmniej niektóre rośliny, ale główna areola tej kultury obejmuje umiarkowane szerokości półkuli północnej, a mianowicie: skraj lasu, stoki wąwozów, brzegi bagien, jeziora, rzeki i łąki. Nawet szczaw rośnie jak trawa chwastów w pobliżu mieszkania danej osoby, podczas gdy bezpretensjonalny jest skład gleby. Ten rodzaj zrzesza ponad 150 gatunków, ale najbardziej popularnym gatunkiem jest szczaw, kwaśny lub zwyczajny.

Cechy szczawiu

Szczaw jest zielną rośliną dwupienną z rozgałęzionym krótkim krótkim korzeniem. Wyprostowany żebrowany trzon ma wysokość metrową, natomiast u podstawy jest pomalowany na ciemny fiolet.Na szczycie łodygi występuje kwiatostan wiechowaty. Całe blaszane blaszki liściowe są długo-petiolate i osiągają długość od 15 do 20 centymetrów. Kształt podstawy jest w kształcie strzały, a żyła środkowa wyraźnie zaznaczona. Praktycznie siedzące naprzemiennie ułożone płyty blaszki liściowej mają jajowaty kształt podłużny i podstawę w kształcie strzałki. Poligmiczne cylindryczne kwiatostany wiechowate składają się z różowych lub jasnoczerwonych kwiatów. Kwiaty żeńskie i męskie różnią się budową. Kwitnienie występuje w czerwcu i lipcu. Owoc jest spiczasty, gładki, brunatno-czarny, osiąga długość 1,7 cm, ma ostre krawędzie i wypukłe krawędzie.

Rosnący szczaw w otwartym polu

Siew w otwartym terenie

W tym samym miejscu szczaw może być uprawiany przez 3-4 lata, a jeśli przeszczep nie zostanie przeprowadzony na czas, będzie to niekorzystnie wpływać na jakość i wydajność danej rośliny. Do siewu wybierz obszary wolne od chwastów, z wilgotną pożywką, podczas gdy nie powinny one być wodą stojącą.Występowanie wód podziemnych w tym obszarze powinno być wystarczająco głębokie (nie mniej niż 100 cm). Co najlepsze, szczaw rośnie na obszarach o lekko kwaśnym glinie lub glinie piaszczystej, które są nasycone humusem. Również do uprawy takiej kultury jest dobrze odwodniona gleba torfowa.

Ziemia do sadzenia powinna być przygotowana jesienią, w tym celu kopanie odbywa się na głębokości bagnetu łopatowego, a 20-30 gramów chlorku potasu, 6-8 kilogramów kompostu lub próchnicy i 30-40 gramów superfosfatu na 1 metr kwadratowy wprowadza się do ziemi . Na początku okresu wiosennego mocznik musi być osadzony w ziemi (20 gramów na 1 metr kwadratowy terenu), w tym celu stosuje się prowizję. Siew tej kultury można przeprowadzać trzy razy w ciągu całego sezonu, a mianowicie na początku wiosny, latem i jesienią w zimie.

Wiosną szczaw powinien być wysiewany bezpośrednio po orce, a pierwsze zbiory będą zbierane jeszcze w tym roku. Latem zasiewy nasion powinny odbywać się w czerwcu i lipcu, kiedy będą prowadzone żniwa sałaty, rzodkiewki i zielonej cebuli. Sadzonki, które pojawiły się po letnim siewie, zanim zaczną mrozy, staną się silniejsze, a wraz z nadejściem następnej wiosny szczaw da obfite plony. Kulturę tę wysiewa się zimą w październiku lub listopadzie.Rośliny, które pojawiły się w następnym sezonie, ustąpią na wiosnę.

Najczęściej ogrodnicy sieją szczaw na wiosnę, faktem jest, że w tym czasie jest dużo wilgoci w glebie, podczas gdy pędy pojawiają się i rosną razem. Krzaki, które pojawiły się po letnim siewie, wymagają systematycznego podlewania. Podczas siewu nasion przed zimą, bardzo często sadzonki pojawiają się na krótko przed nadejściem mrozu, w końcu umierają. Do siewu szczawiu stosuje się łóżka o szerokości 100 cm i wysokości 12 cm, rzędy muszą być wykonane na całej długości, a odległość między nimi powinna wynosić około 25 centymetrów. Nasiona są zakopywane w ziemi na 10-20 mm, następnie powierzchnia jest ubita, a rośliny są podlewane.

Dbaj o szczaw w ogrodzie

Bardzo łatwo jest dbać o szczaw hodowany w otwartej glebie, podczas gdy powierzchnia odstępu między rzędami powinna być systematycznie poluzowana, a krzewy powinny być podlewane, odchwaszczane, karmione i chronione przed szkodliwymi owadami i chorobami w odpowiednim czasie.

Konieczne jest podlewanie szczawu w czasie, jeśli krzaki będą cierpieć z powodu braku wody, spowoduje to nadmiernie wczesne powstawanie szypułek, co jest bardzo negatywne dla uprawy. Szypułki po ich wyglądzie należy wyciąć.Po nawodnieniu deszczów lub krzewów należy poluzować powierzchnię między rzędami i usunąć chwasty. Powierzchnia łóżek pokryta warstwą ściółki (materiał organiczny), ułatwiająca pielęgnację krzewów.

Musisz karmić krzaki dwa lub trzy razy w ciągu sezonu. Aby to zrobić, użyj roztworu dziewanny (1: 6), aw 10 litrach tej mieszaniny składników odżywczych wlej 15 g potażu i tego samego nawozu fosforowego. W drugim roku uprawy będą wymagały nawożenia roztworem kompletnego nawozu mineralnego, a od 1 do 20 gramów mocznika, od 30 do 40 gramów superfosfatu i od 15 do 20 gramów chlorku potasu na 1 metr kwadratowy ziemi. Konieczne jest karmienie krzewów nawozami zawierającymi azot za każdym razem po wycięciu liści, natomiast w pogodny dzień wprowadza się go w postaci roztworu.

Zbiór przeprowadza się po 4 lub 5 liściach o normalnej wielkości rosnących na każdym krzaku. Przed zbiorem łóżka należy usunąć wszystkie chwasty. Gdy liście są przycięte, powierzchnia odstępu między rzędami musi zostać poluzowana za pomocą motyki. Wytnij płytki liściowe muszą znajdować się na wysokości 30-40 mm od powierzchni witryny, podczas gdy trzeba spróbować nie uszkodzić wierzchołkowych pąków.W okresie od maja do lipca zbiory szczawiu można przeprowadzić 3 razy. Ostatnim razem zbiory przeprowadza się nie później niż 30 dni przed nadejściem mrozu, w przeciwnym razie będzie to miało bardzo negatywny wpływ na przyszłe zbiory. Jesienią powierzchnia między rzędami powinna być wypełniona kompostem lub humusem (4-5 kilogramów na metr kwadratowy), a odsłonięte korzenie powinny być posypane nimi.

Szczawkowate szkodniki i choroby ze zdjęciem i nazwami

Choroby szczawiu i ich leczenie

Mączniak rzekomy

W pierwszym roku wzrostu na zarośla może wpływać mączniak rzekomy (peronosporozom). W chrobich krzakach listowie staje się pomarszczone i zgrubiałe, a jego brzeg jest owinięty. Najaktywniej ta choroba rozwija się w deszczową pogodę. Aby temu zapobiec, należy z czasem usunąć z miejsca trawę chwastów, podczas gdy chore płytki powinny zostać odcięte w odpowiednim czasie. Chore krzewy należy spryskać roztworem mieszaniny Bordeaux.

Gray zgnilizny

Rozwój szarej zgnilizny następuje z powodu zagęszczenia lądowań przy wysokiej wilgotności. Na chorobowych krzewach tworzą się bordowe plamki, stopniowo stają się wodniste i powolne.Wtedy liście zaczynają gnić. W celu profilaktyki nie należy dopuszczać do zagęszczenia lądowań, natomiast powierzchnia łóżka musi być wypełniona warstwą ściółki (torfu).

Rust

Rdza w klimacie umiarkowanym jest dość powszechna. W chorych zaroślach, pęcherze o bladożółtym kolorze na powierzchni, z czasem pękają, a zarodniki grzybów wylewają się z nich. Aby zapobiec jesienią, miejsce powinno zostać oczyszczone z resztek roślinnych, a następnie przeprowadzić kopanie gleby. A wiosną powierzchnia łóżka pokryta jest warstwą ściółki (torf, trociny lub humus).

Różne plamy (septoria, ovularia i inne) są bardzo trudne do rozróżnienia między sobą. Ale jeśli krzak zachoruje w którymkolwiek miejscu, na jego powierzchni powstają plamki o różnych kolorach, kształtach i kształtach. W związku z tym, gdy tylko pojawią się plamy na liściach, należy je odciąć i spalić. Jako środek zapobiegawczy konieczne jest usunięcie pozostałości roślinnych z powierzchni gruntu jesienią, a następnie wypełnienie powierzchni gleby warstwą ściółki (humusu).

Szczepy szczawiu i kontrola

Szkodniki, takie jak mszyce, żuki liściowe, błonki szczeciny, mole zimowe i wirewormy, najczęściej uszkadzają szczaw.

Mszyca

Mszyca osiedla się na krzaku i wysysa z niej sok, z którego powodu płytki liści stają się żółte, spowolnione, korzenie słabną, a rośliny umierają. Aby pozbyć się tak szkodliwego owada, należy użyć naparów czosnku, popiołu drzewnego, łopianu i wierzchołków pomidorów, wlewając do nich niewielką ilość mydła w płynie.

Jeśli na powierzchni liści pojawiają się dziury, oznacza to, że chrząszcze liściowe osiadły na krzaku. Wciąż taki szkodnik na powierzchni szwów blaszek liściowych organizuje układanie jaj. Aby zapobiec pojawieniu się takiego szkodnika na krzakach, należy sadzić feverfew w rzędach szczawiu. Z tego kwiatu można jeszcze zrobić napar, który jest traktowany krzakami dwa lub trzy razy w ciągu sezonu.

Sawfly

Piły również na krzakach szczawowych układają jaja, a jednocześnie zielone gąsienice wyglądające na gryzące liście, po których pozostaje tylko szkielet żył. W celu profilaktyki konieczne jest usunięcie z miejsca trawy chwastów na czas. Musisz również natychmiast oczyścić teren z resztek roślinnych i krzewy traktowane infuzją rumianku aptecznego, do którego należy wlać płynne mydło.

Zimowa miarka

Na łożu ogrodowym, zimowa miarka może się ustatkować w ostatnie wiosenne tygodnie, ale taki owad może wyrządzić wielką szkodę szczawiu. W okresie letnim zjada liście rośliny, a wraz z nadejściem jesieni taki szkodnik zbliża się do powierzchni ziemi. Do celów profilaktycznych wymagane jest jesienne wykopanie terenu.

Aby złapać motyle w kilku miejscach na miejscu, konieczne jest zainstalowanie pułapek, w związku z czym pojemniki wypełnione sfermentowaną cieczą, takie jak kompot, woda miodowa lub melasa, są zawieszane na wysokości licznika.

Wireworm

Wireworm jest larwą chrząszcza, szkodzi zarówno systemowi korzeniowemu rośliny, jak i jej liściom. Ze względów prewencyjnych konieczne jest szybkie usunięcie trawy chwastów z miejsca, konieczne jest zneutralizowanie nadmiernie kwaśnej gleby;

Gatunek i odmiany szczawiu

Powyżej wspomniano, że najbardziej popularnym rodzajem szczawu u ogrodników jest kwaśny lub pospolity szczaw.Również w ogrodach uprawiane gatunki takie jak: szczaw wróblowaty (mały, szczaw), woda (wodorosty), koń (grube, skrzyp, ruda), kędzierzawy, nadmorski, matowy, szpinak i rosyjski. Jako roślina lecznicza najczęściej rosną szczaw konia.

Szczaw koński (Rumex confertus)

Taka wieloletnia roślina zielna ma słabo rozgałęziony, gęsty i krótki kłącze, które ma wiele przypadkowych korzeni. Rowkowane, nagie, wyprostowane, samotne łodygi w górnym odgałęzieniu, ich wysokość może wahać się od 0,9 do 1,5 m, a grubość osiąga 20 mm. Naprzemienne płytki dolnej łodygi i rozety mają podstawę w kształcie serca, a ich kształt jest wydłużony - trójkątny - jajowaty. Pozostawia się do góry rozwarty, i mieć falistą krawędź, do osiągnięcia o długości 25 cm oraz maksymalną szerokość - 13 cm, mają długie łodygi i wpustem na górnej stronie. Górne liście macierzyste są krótkie, w odróżnieniu od dolnej ostrzejszy i krótkie, mają lancetowaty, jajowaty kształt. Mleczna powierzchnia arkuszy blachy ma gęste pokwitanie reprezentowane przez sztywny, krótki stos.Największa ilość omdleń znajduje się w żyłach liścia. Zieloni tego typu mają kwaśny smak. Niezbyt duże okółki składają się z biseksualnych żółto-zielonych kwiatów. Takie okółki tworzą thiry, które są puszystym, długim i wąskim kwiatostanem o kształcie panikulatu. Ten gatunek kwitnie w maju i czerwcu. Owocem jest orzech brunatny o długości około 0,7 cm i kształcie trójkątnym owalnym. W przyrodzie gatunek ten występuje w strefach stepowych i stepowych lasu, natomiast preferuje wzrost na glebie umiarkowanie wilgotnej i wilgotnej, uważany jest za typową trawiastą trawę łąkową.

Szczaw zwyczajny lub kwaśny

Szczegółowy opis tego typu znajduje się na początku artykułu. Najbardziej popularne wśród ogrodników są następujące odmiany:

1. Broadleaf. Ten wieloletni jest odporny na mróz i ma wysoką wydajność, dojrzewa zaledwie w 40-45 dni. Jest jedzone świeże, a także wykorzystywane do produkcji zimowych blanków. Zielone liście liści liściowych mają wydłużony, owalny kształt.
2. Malachit. Termin dojrzewania takiej średniej odmiany wczesnej wynosi od 40 do 45 dni.Jasnozielone liście mają gładką lub żwawą powierzchnię i pofalowaną krawędź, która osiąga około 15 centymetrów długości. Wyprostowane gniazdo luźne.
3. Szpinak. Średnio wczesna odmiana jest odporna na mróz i choroby. Luźna i duża rozeta składa się z dużych, liściastych płyt o jasnym ciemnozielonym kolorze, których powierzchnia jest szampańska.
4. Duży liść. Ta wczesna odmiana jest odporna na mróz i strelkovuyu. Stałe gniazdo składa się z łagodnych zielonkawych liści. Długość blachy może osiągnąć 20 centymetrów, a nawet więcej. Taka odmiana dojrzewa w 30-45 dniach.
5. Krwawa mary. Ta dekoracyjna odmiana jest odporna na mróz, jest szeroko stosowana do gotowania. Odmiana została tak nazwana, ponieważ na powierzchni zielonych liści występują czerwone plamy. Długość liści wynosi 15 centymetrów, a ich szerokość to 10 centymetrów. Czas dojrzewania - 45-50 dni.
6. Odessa 17. Tak wczesna odmiana wysokiej plonowania ma ciemnozielone, liściaste płyty o wydłużonym kształcie, ich długość wynosi 16 centymetrów, a szerokość 7 centymetrów, są one częścią wyprostowanego luźnego gniazda.Ta roślina służy do gotowania zup, sałatek, a także do przechowywania.
7. Nikolsky. Średnia dojrzałość tej odmiany charakteryzuje się jej plonem. Uniesione luźne gniazdo składa się z płyt w kolorze zielonym o długości około 38 centymetrów i szerokości - do 12 centymetrów. Używane w żywności w świeżej formie, a także jest wykorzystywane do przygotowania zimowych blanków.
8. Sanguine. Ta wieloletnia roślina dojrzewająca wyróżnia się plonem. Półautka wyprostowana rozeta jest dość wysoka, łodyga jest bladoczerwona. Duże owalne-podłużne liściaste płyty w kolorze zielonym mają lekko żywą lub gładką powierzchnię, a także żyły koloru czerwonego.
9. Emerald King. Wczesna klasa różni się wysoką produktywnością. Gładkie, delikatne, zielonkawe płytki liściowe mają wydłużony, owalny kształt.
10. Mistrz. Ta roślina wieloletnia ma dekoracyjny, wysoki smak i wysoką plonowanie. Wysokość wyprostowanego wylotu wynosi około 0,4 m, a w średnicy dochodzi do 0,3 m. Składa się z soczystych zielonych dużych blaszek liściowych, których kształt ma wydłużone owalne kształty.
11. Szmaragdowy śnieg. Średnia dojrzałość tej odmiany ma doskonały smak i wysoką wydajność. Skład rozpościerającego się wychodzącego gniazdka zawiera słabo żywe, bogate zielone płyty liściaste średniej wielkości.
12. Maikop 10. Ta wczesna odmiana jest bardzo popularna wśród ogrodników, jest odporna na choroby i mróz i ma dobrą wydajność. Roślina zawiera umiarkowaną ilość kwasu. Mięsiste, duże, liściaste płytki są zabarwione na żółto-zielone, długość grubych ogonków jest średnia.
13. Ałtaj. Taka odmiana odporna na mróz ma ulistnienie w kształcie włóczni o średnim kwaśnym smaku, jego ogonki są długie i cienkie. Młode liście są malowane na kolor ciemnozielony, po chwili pojawia się czerwonawy odcień.
14. Lyon. Odmiana ma wysoką jakość i doskonały smak. Na grubych ogonkach są mięsiste liściaste talerze. Po pokrojeniu zielska rośnie bardzo szybko. Ta odmiana nie jest odporna na mróz i zimą może zamarznąć.
15. Czerwone żyły. Wysokość takiej dekoracyjnej odmiany wynosi około 0,4 m. Pionowa kompaktowa rozeta składa się z płyt w kształcie zielonej włóczni, podczas gdy żyły są bordowo-czerwone.W tej odmianie jedzone są tylko młode, liściaste talerze przed załadowaniem.

Właściwości szczawiu: korzyści i szkoda

Lecznicze właściwości szczawiu

Szczaw ogrodnika jest ceniony za to, że daje zielone warzywa na wiosnę, gdy występuje szczególnie dotkliwy niedobór witamin, a wciąż jest za mało świeżych warzyw. Zielona część rośliny obejmuje białka, węglowodany, kwasy organiczne, błonnik, witaminę C (kwas askorbinowy), E (tokoferol), A (beta karoten), K (filochinon), H (biotyna), PP (niacyna) i witaminy grupy B: tiamina, ryboflawina, kwas pantotenowy i kwas foliowy, pirydoksyna. Również ta kultura jest uważana za źródło potasu, wapnia, magnezu, chloru, siarki, fosforu, sodu, fluoru, miedzi, cynku, żelaza, manganu i jodu. Skład kłącza szczawiu końskiego zawiera witaminę K, olejki eteryczne, żywice, żelazo, garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne, takie jak kawa i szczawiowy, a także inne substancje potrzebne organizmowi ludzkiemu. Szczaw koński jest bardzo podobny w składzie do tak bardzo użytecznej rośliny, jak rabarbar.

Młode liście takiej kultury odznaczają się największą wartością odżywczą i korzyściami, podczas gdy zawierają kwas cytrynowy i jabłkowy.Liście szczawiu kwaśnego odznaczają się działaniem znieczulającym, przeciwzapalnym, ujędrniającym, gojącym rany, działaniem przeciw palącym i antytoksycznym, a także pomagają poprawić trawienie. W przypadku niestrawności stosuje się wywary z liści. Napój ma działanie przeciwalergiczne i żółciopędne, poprawia pracę wątroby, a także eliminuje swędzenie i trądzik.

Roślina ta jest używana do bolesnych miesiączek i podczas menopauzy. Do tego 1 łyżka. świeżo przegotowaną wodę należy łączyć z 1 dużą łyżką suchych liści. Napój powinien parzyć przez 60 minut, po czym jest pijany trzy razy dziennie na jedną trzecią szklanki w 30 minut. przed posiłkiem.

Gdy niepłodność pomaga następujący skład: 1 łyżka. świeżo przegotowaną wodę należy połączyć z 1 dużą łyżką szczawika, mieszaninę gotuje się przez 60 s, a następnie usuwa się ją z ognia i pozostawia do całkowitego ochłodzenia. Pij lekarstwo w taki sam sposób, jak w bolesnych okresach. Aby zwiększyć efektywność napoju, konieczne jest wlewanie rdestu lub mumii.

Rosnące liście szczawiu zwyczajnego są stosowane w celu poprawy czynności wątroby, stymulują tworzenie żółci, a także mogą zatrzymać krwawienie.Środki wytwarzane na bazie kłącza szczurzego konia są stosowane w chorobach wątroby, krwawieniach z macicy i płuc, hemoroidach, zaparciach, szczelinach odbytu, a także na zewnątrz w przypadku oparzeń, zapalenia dziąseł, zapalenia jamy ustnej, ran i chorób skórnych. W medycynie alternatywnej taki szczaw jest stosowany jako środek przeciwnowotworowy. Z liści szczawiu końskiego przygotuj wywar, który pomaga w przeziębieniach, biegunce, zapaleniu okrężnicy, jelitach i zapaleniu kości.

Przeciwwskazania

Eksperci nie zalecają, istnieje kwaśny szczaw zbyt dużo lub przez długi czas, ponieważ zawiera dużo kwasu szczawiowego i może przyczynić się do naruszenia czynności nerek i metabolizmu mineralnego w organizmie. Również tej rośliny nie można spożywać z wrzodem żołądka i dwunastnicy, chorobą nerek, zapaleniem żołądka o wysokiej kwasowości, dną i ciąży.

Obejrzyj wideo: Szczaw konserwowy własnych roboty - Wiosna (Październik 2024).