Wielu ogrodników, próbując wielu metod i środków, wciąż powróciło do starych i sprawdzonych metod przywracania właściwości odżywczych gleby - za pomocą roślin. Najpopularniejszy siderat przez cały czas był uważany za łubin, teraz jego popularność znów zaczęła rosnąć. Ponadto nie tylko przynosi wymierne korzyści działce ogrodowej, ale także ma atrakcyjny wygląd podczas kwitnienia.
Zastosowanie łubinu do ogrodu
Najczęściej ogrodnicy używają rocznego łubinu jako siderat. Najpopularniejsze są białe, żółte i wąskolistne. Zapotrzebowanie na te gatunki tłumaczy się tym, że mają ukorzeniony system korzeniowy, który wnika na głębokość 2 metrów w niższe poziomy gleby, a także fakt, że są one wyposażone w bakterie wiążące guzki, które pochłaniają azot z powietrza i nasycają je glebą.
Wygląd łubinów
Podczas korzystania z kompostu substancje mineralne i organiczne są dostarczane i gromadzone w glebie z łubinu. Następuje rozluźnienie gleby i niszczona jest beztlenowa mikroflora.
Ważne! Dzięki korzeniom łubinu następuje rozwój podpowierzchniowych warstw gleby. Roślina pobiera trudno dostępne składniki odżywcze z niższych warstw i zamienia je w łatwo przyswajalne.
W łubinach niebieskich i żółtych występuje wiele alkaloidów, które odpychają szkodniki i niszczą patogenne formy grzybów i bakterii, zmniejszają kwasowość gleby, zmieniając ją w obojętną lub lekko alkaliczną.
Jakie gleby wymagają sadzenia łubinu
Jeśli prawie wszystkie składniki odżywcze zostaną wypłukane z gleby (najczęściej jest to typowe dla gleby piaszczystej), lub wydajność zbiorów psiankowatych znacznie spadła w wyniku zubożenia gleby, wówczas w tym przypadku warto sadzić łubin. Roślina jest idealna na ubogie i zubożałe gleby, nieuprawianą ziemię i piaszczystą glinę.
Jak pokazuje praktyka, łubin może wzbogacić się w składniki odżywcze, azot i zwiększyć żyzność w innych glebach, dzięki czemu można bezpiecznie sadzić rośliny na tym terenie. W takim przypadku czas należy każdorazowo wybrać osobiście, w zależności od zubożenia gleby.
Uwaga! Nie zaleca się sadzenia wszystkich rodzajów łubinu na torfowiskach i obszarach ciężkiej gliny.
Jakie uprawy warto sadzić roczny łubin
Doświadczeni hodowcy warzyw zalecają sadzenie zielonego nawozu łubinowego przed psiankowatymi, zbożowymi i dzikimi truskawkami. Ponadto roślina jest dobrym prekursorem truskawek, malin, agrestu, śliwek, wiśni, ziemniaków, ogórków, pomidorów i papryki. W rezultacie wydajność wzrasta kilkakrotnie w porównaniu ze zwykłymi wskaźnikami.
Zmniejszenie kwasowości gleby za pomocą łubinu
Ważne! Nie zaleca się sadzenia rośliny jako prekursora roślin strączkowych. To dlatego, że mają wspólne choroby i szkodniki, które gromadzą się w ziemi.
Jakie odmiany łubinu są odpowiednie do roli zielonego nawozu
Niektórzy mieszkańcy lata obawiają się łubinu, jak siderata. Boją się, że po posadzeniu roślina będzie problematyczna w hodowli. Ta opinia wynika z faktu, że dla wielu roślina jest związana z łubinem wieloletnim lub dzikim, który występuje na niekończących się polach. W tym przypadku rzeczywiście rozmnaża się przez samosiew, a kłącza przejmuje wszystkie nowe terytoria.
Jednak absolutnie nie jest konieczne sadzenie bylin jako siderat. Specjalnie do tych celów istnieją odmiany roczne, które pomimo tego, że rozmnażają się przez nasiona, nie powodują problemów z terminowym koszeniem. Należą do nich łubin wąskolistny, żółty, biały i białoziarnisty.
Łubin wąskolistny (niebieski)
Jedna z najbardziej bezpretensjonalnych odmian. Roślina nie wymaga specjalnej pielęgnacji i toleruje niskie temperatury, a nawet zamarzanie. Pomimo nazw, ten łubin może być nie tylko niebieski, ale także liliowy, a także różowy i biały. Roślina osiąga wysokość półtora metra.
Odmiana wąskolistna lub niebieska
Najczęstsze rodzaje łubinu wąskolistnego to:
- Crystal
- Shift
- Niebieski Niemczinowski.
- Siderat 38.
Są one również uprawiane jako rośliny pastewne, ale spotkały się z dużym zainteresowaniem jako siderate. Ze wszystkich tych gatunków najczęstszym jest Siderat 38, znany jako żywy nawóz, ze względu na unikalne substancje w korzeniach.
Łubin niebieski jako siderat jest często stosowany, nie tylko ze względu na swoje właściwości, ale także jego szybki wzrost, odporność na zimno, głęboką penetrację korzeni, rozluźnienie i nasycenie górnych warstw gleby azotem.
Łubin żółty (Lupinus luteus)
Roślina tej odmiany jest niska, rośnie nie więcej niż metr wysokości z kwiatostanem przypominającym kłos jasnopomarańczowy lub żółty. W porównaniu z łubinem błękitnym jest termofilny, ale jednocześnie jest w stanie wytrzymać mrozy do -6 ° C. Aby roślina mogła wykiełkować, temperatura powietrza musi wynosić co najmniej 12 ° C. Podczas uprawy łubiny muszą być systematycznie podlewane. Najlepiej rośnie na piaskowcach i piaszczystych glinach.
Następujące typy są uważane za najczęstsze:
- Relight
- Gorodieński.
- Pochodnia
- Siderat 892.
- Motyw 369.
Ważne! Eksperci nie zalecają sadzenia łubinu żółtego na zimę.
Lupinus luteus
Łubin biały (Lupinus albus)
Roczny rośnie do jednego metra i jest uważany za wyjątkową roślinę. Łubin biały jest bardzo pięknym kwiatem, dzięki ażurowym liściom i śnieżnobiałym kwiatom, umieszczonym pionowo na łodydze. Ponadto roślina jest stosowana jako doskonała karma dla zwierząt. Dzięki zawartości łatwo przyswajalnego białka wysokiej jakości, łubin biały przewyższa rośliny strączkowe.
Zbawienie łubinów jest rozważane dla ubogich gleb. Jego potężny pręt korzeniowy wnika głęboko w glebę, wyciąga z niej pierwiastki śladowe i składniki odżywcze, nasycając je glebą.
Siderat łubinu białego, podobnie jak wszystkie inne gatunki, ma najpopularniejsze odmiany. Należą do nich:
- Gamma
- Desniansky.
- Degas.
Wadą uprawy łubinu białego jest to, że jest dość kapryśny dla gleby, wymaga systematycznego nawożenia i opatrunku górnego, ale jest bardzo odporny na suszę.
Lupinus albus
Łubin roczny biały
Bezpretensjonalna, średnio wysoka roślina o pachnących kwiatach i dużych nasyconych zielonych liściach może nasycić biedne gleby piaszczyste, gliniaste i gliniaste niezbędnymi pierwiastkami i substancjami. Wysokość tego gatunku rośnie do 50 cm, kwiatostany są niebiesko-białe, z żółtymi końcami.
Ważne! Ta coroczna odmiana jest zalecana do uprawy na obszarach, gdzie nie ma cienia. Odnosi się do roślin odpornych na zimno i higrofilnych.
Jak wyhodować łubin jako siderate
W zależności od zawartości alkaloidów w roślinie, łubiny alkaloidów i niealkaloidy są wydzielane. Różnica polega na tym, że te pierwsze są gorzkie, a te drugie są słodkie, dlatego gorzkie i słodkie korzenie są najczęściej stosowane jako nawozy, a wyłącznie do produkcji słodkich odmian uprawiane są pasze dla zwierząt.
Łubiny alkaloidowe są ogólnie zalecane do sadzenia jesienią lub wiosną. Ale nie powinieneś tego robić wczesną wiosną. Wyjaśnia to fakt, że roślina rozwija się powoli, a chwasty po prostu ją zmiażdżą. Nie należy opuszczać sadzenia zbyt późno, ponieważ roślina ta również nie toleruje zimna. Podczas lądowania należy wziąć pod uwagę wszystkie te funkcje.
Kiedy siać
Łubin powinien zostać zasiany, aby zanim roślina skoszona, miała czas zakwitnąć, a fasola zaczęła się na nim formować, ponieważ w tym okresie, zgodnie z opisami, siderat gromadzi maksymalną ilość użytecznych składników.
Mieszkańcy lata w większości próbują zasadzić swój ogród łubinami w drugiej połowie maja, ponieważ w czerwcu będzie za późno, aby to zrobić. Po wyhodowaniu roślin możesz wysiewać nasiona łubinu do połowy sierpnia. Wiosną można sadzić dowolną odmianę, ale w sierpniu nadszedł czas, aby wybrać te, które będą odporne na zimno.
Rosnące sadzonki
Kiedy kopać
Wielu początkujących ogrodników, którzy hodują łubin jako siderat, nie wie, kiedy siać, a kiedy sadzić roślinę, dlatego napotykają pewne problemy. Jak pokazuje praktyka, najbardziej optymalny czas sadzenia jest rozważany w połowie maja i na początku sierpnia.
Jeśli chodzi o wkraplanie roślin, ważne jest również, aby zrobić to na czas, zanim rozpocznie się kwitnienie. W przeciwnym razie roślina da nasiona, które następnie będą trudne do wyprodukowania, ponieważ rozprzestrzeniają się na całym obszarze działki przez samosiew. Aby uniknąć tej sytuacji, konieczne jest terminowe czyszczenie rośliny, czyli jej koszenie. Najkorzystniejszy okres jest uważany za początek kwitnienia, w fazie pojawiania się pąków.
Uwaga! Konieczne jest jednoczesne koszenie kultury na całym terytorium, po czym orka jest absolutnie konieczna.
W sprzyjających warunkach i terminowym nawilżeniu gleby Lupinus rośnie przed pączkowaniem przez około 50 dni, najczęściej około 60 dni upływa średnio przed tym punktem.
Podstawowe zasady opieki
Wyjazd nie jest trudny. Najważniejsze jest to, że gleba jest odpowiednia, a wtedy roślina może łatwo opanować zupełnie inne obszary. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w zasadzie chwasty pojawiają się przed pędem rośliny, dlatego należy je systematycznie i terminowo usuwać.
Kwitnące łubiny
Podlewanie i wilgotność
Jeśli lato nie jest suche, a deszcz mija co tydzień, nie ma potrzeby dodatkowego podlewania łubinu. W przeciwnym razie, jeśli jest gorąco, a ziemia systematycznie wysycha, roślinę należy dodatkowo podlać. Roślinę można podlewać zarówno metodą deszczową, jak i pod korzeniem. Aby zapobiec pojawianiu się skorupy ziemskiej, zaleca się dbanie o ściółkę po każdym podlewaniu.
Nawóz i nawożenie
Często ogrodnicy zadają sobie pytanie, jak karmić łubiny uprawiane jako zielony nawóz. Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta. Ponieważ korzenie rośliny są nasycone azotem, nie wymaga dodatkowego nawożenia. Jedyne, co można zrobić, to zastosować nawozy potasowe i fosforowe jesienią.
Główne problemy podczas uprawy łubinu jako siderata
Wydaje się, że nie ma nic prostszego niż uprawa chwastów na działce, która doskonale czuje się na wolności i rozmnaża się przez samosiew. Ale kiedy rośnie łubin w ogrodzie. Niemniej jednak mogą pojawić się pewne trudności. Może się to zdarzyć w wyniku pewnych czynników.
Przed posadzeniem kwiatu musisz upewnić się, że gleba nie jest alkaliczna, ponieważ jest prawdopodobne, że nie będzie rosła na takiej glebie. Początkowo roślina będzie zakopana w chwastach i powoli się rozwija, więc trzeba będzie ją usunąć. Ale nie powinieneś się tym martwić, gdy tylko wzrośnie i żadne chwasty nie będą mogły przeszkadzać w jego rozwoju.
Choroby i ich zapobieganie
Jak wszystkie rośliny, łubin jest podatny na niektóre choroby. Najczęstsze to:
- Zgnilizna - choroba może obniżyć plon i jakość rośliny z 17 do 50%. Zgniłe korzenie i liścienie świadczą o rozwoju choroby. Grzyby Fusarium mogą wywoływać chorobę. Wczesne zastosowanie nawozów fosforowo-potasowych i zaprawianie nasion może zapobiec problemowi.
Antracnoza na łubinie
- Antraknoza - prowadzi do zniszczenia roślin do 70 procent. Rozwój choroby jest wskazywany przez pojawienie się brązowych lub pomarańczowych plam na liścieniach, które następnie zaczynają rozprzestrzeniać się wzdłuż głównej łodygi.
- Sentoriosis - plamki jasnobrązowego lub jasnożółtego odcienia zaczynają pojawiać się na liściach łubinu.
Ponadto roślina może być narażona na choroby bakteryjne i wirusowe, takie jak plamienie bakteryjne i mozaika.
Częste szkodniki
Łubin jest uważany za odporną roślinę, ale mimo to podczas jego uprawy mogą pojawić się pewne problemy związane ze szkodnikami i chorobami. Najczęstszymi szkodnikami są mszyce i larwy muchy zarodkowej. Mszyce najczęściej pojawiają się w czasie, gdy pąki są związane z rośliną. Larwy muchy zarodkowej pojawiają się w późniejszym życiu, gdy pojawiają się pierwsze zarazki. Możesz pozbyć się problemów, stosując środki owadobójcze.
Mszyce na łubinie
Inne problemy i ich rozwiązania
Często ogrodnicy stają przed problemem, takim jak powolny wzrost roślin. Niewłaściwy skład gleby może go sprowokować. Aby wykluczyć takie prawdopodobieństwo, konieczne jest sprawdzenie gleby pod kątem kwasowości przed sadzeniem. Jeśli w glebie zostanie wykryta reakcja alkaliczna, kwiat nie wzrośnie.
Ogrodnicy często wolą używać łubinów jako siderata w celu zwiększenia żyzności gleby. Roślina jest uważana za przydatną i pomaga poprawić właściwości biologiczne gleby i jej wydajność. W tym przypadku najważniejsze jest, aby wybrać odpowiednią różnorodność roślin i hodować ją za pomocą technologii. W przeciwnym razie samosiew łubinu wypełni cały obszar i nie przyniesie oczekiwanego rezultatu.
