Subtelności i niuanse sadzenia i pielęgnacji lilii: pełny przegląd technologii uprawy

• Typ: liliowy
• Okres kwitnienia: maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik
• Wysokość: 20-250 cm
• Kolor: biały, żółty, pomarańczowy, czerwony, cętkowany, dwupunktowy
• Wieloletnia
• Zimy
• Kochać słońce
• Kochać

Lily to niezwykle piękny kwiat o przyjemnym aromacie, czczonym w wielu kulturach. Grecy przypisywali jej boskie pochodzenie, wierząc, że lilia wyrosła z mleka Junona - matki bogów. A w dosłownym tłumaczeniu z greckiego „li-li” brzmi jak „biało-biały”. Rzymianie czcili ją jako główny kwiat podczas uroczystości, wychwalając wiosenną boginię Florę. Chrześcijanie i Żydzi zdobią nimi swoje święte ołtarze, uznając lilia za symbol czystości. Ten kwiat można znaleźć na ramionach szlacheckich rodzin z różnych krajów. Dziś lilie zdobią wiele parków i obszarów podmiejskich, służąc jako jasny akcent w każdym ogrodzie kwiatowym. Jednym z warunków bujnego kwitnienia tych cudownych roślin jest prawidłowe sadzenie lilii i dbanie o nie.

Główne grupy i popularne odmiany lilii

Według międzynarodowej klasyfikacji te piękne kwitnące byliny wieloletnie są podzielone na 9 grup:

1. Azji - obejmują 5 tysięcy odmian. Charakteryzują się bezpretensjonalnością i zimotrwalością, kwiaty nie pachną.
2. Kręcone - policz 200 stopni. Nazwa została nadana z powodu kwiatostanów przypominających świecznik z opadającymi głowami.
3. Królewna Śnieżka - obejmują 30 odmian. Mają wspaniały aromat i mogą mieć jasnożółty kolor. Bardzo nastrojowy.
4. Amerykański - mają 140 odmian. Kwiaty są bardzo oryginalne w jasnych egzotycznych kolorach, często ozdobione dwukolorowymi czarnymi plamkami. Dość wybredna.
5. Długo kwitnące - mają wydłużony kształt pąka skierowany w bok lub w dół, wyjątkowo aromatyczny. W warunkach ogrodniczych często cierpią na choroby wirusowe, są uprawiane bardziej jako rośliny szklarniowe.
6. Tubular - mają charakterystyczny kształt kwiatu przypominającego wydłużony gramofon, zebrany z gęstych płatków wosku. Moody, potrzebujesz schronienia na zimę.
7. Orientalny (wschodni) - Duża grupa ma 1300 odmian. Nastrojowy, wymagający upału, często dotknięty chorobą.
8. Hybrydy międzygatunkowe - łączą najlepsze cechy poszczególnych grup. Niezwykle piękny i egzotyczny. Wśród odmian uzyskanych w wyniku krzyżowania najbardziej popularne są hybrydy LA, hybrydy OT i hybrydy LO z dużymi kwiatami do 25 cm średnicy do destylacji.
9. Gatunki naturalne - odgrywają kluczową rolę w tworzeniu nowych odmian.

W warunkach naturalnych te rośliny zielne są wszechobecne w umiarkowanych szerokościach geograficznych półkuli północnej: na Morzu Śródziemnym, w południowo-wschodniej Ameryce Środkowej, Japonii i Chinach. Największy rozkład w środkowych szerokościach geograficznych stanowiły hybrydy azjatyckich lilii.

Lilie są jednym z najpiękniejszych przedstawicieli rodzaju bulwiastego. Należą do rodziny liliowców i są krewnymi cebuli, cietrzewia, tulipanów

Azjaci pochodzą z naturalnych gatunków lilii syberyjskich, takich jak Daurskaya i Tigrovaya, i dlatego są najbardziej odporne na zimę i przystosowane do niekorzystnych warunków klimatycznych. Pozostałe grupy lilii, takie jak orientalne, rurkowe lub kręcone, wymagają bardziej ostrożnej pielęgnacji.

Spośród hybryd azjatyckich najbardziej ozdobne są odmiany:

• „Marlene” - płatki o miękkim różowym odcieniu. Słynie z obfitego kwitnienia.
• „Landini” - spektakularne bordowe piękno o wysokości ponad metra.
• „Afrodyta” - kwiat frotte z różowymi płatkami.

Spośród starych i sprawdzonych odmian warto również podkreślić: „Inception” z kwiatami o bogatym czerwono-pomarańczowym odcieniu, „Destin” z delikatnymi płatkami o cytrynowożółtym kolorze, „Peprike” z jaskrawoczerwonymi kwiatami.

Za godnych zaufania przedstawicieli grupy orientalnej można uznać: „Mona Liza” z eleganckimi delikatnymi różowymi kwiatami, „Tiber” z kwiatami liliowego odcienia otoczonego białą obwódką, śnieżnobiałe piękno „Syberii”

Wybór materiału do sadzenia

Wybierając materiał do sadzenia, należy wziąć pod uwagę cechy klimatyczne tego obszaru, ponieważ nie wszystkie lilie mogą bezboleśnie tolerować wahania temperatury.

Kupując materiał do sadzenia, dokładnie sprawdź cebulę: czy są na niej plamy lub ślady zgnilizny. Te znaki wskazują na uszkodzenie chorób roślin. Żarówka powinna być równomiernie zabarwiona, płatki ściśle przylegają do siebie.

Etykietowanie pomoże określić przynależność odmianową zakładu:

• Pierwsza cyfra rzymska oznacza grupę lilii;
• Druga cyfra wskazuje pozycję kwiatu („a” - w górę, „b” - w bok, „c” - w dół);
• Litera przez ułamek oznacza kształt kwiatu („a” jest cylindryczny, „b” jest złożony, „c” jest płaski, a „d” jest chalmoidalny).

Przed sadzeniem najlepiej przechowywać żarówki w chłodnym miejscu, posypując je piaskiem, trocinami lub mokrym mchem. Niektóre pasują do dolnej półki lodówki do tych celów.

Do sadzenia wiosennego wybierz cebulki, na których wykluły się już kiełki i wyrosły krótkie białe korzenie

W przypadku, gdy żarówka zaczyna kiełkować z wyprzedzeniem, zaleca się sadzenie jej w doniczce, pozostawiając ją w ciepłym pomieszczeniu. Po mrozie warto przesadzić w otwartym terenie.

Wybór miejsca lądowania

Planując, gdzie umieścić egzotyczne piękno na stronie, powinieneś skupić się na jej przynależności do grupy. Linie rurowe, azjatyckie i wschodnie wykazują największą dekoracyjność tylko w dobrze oświetlonych miejscach.

Czują się dobrze w półcieniu lilii, w której podrzędne korzenie znajdują się w podziemnej części łodygi. Należą do nich odmiany kręconych lilii. Pożądane jest umieszczenie ich tak, aby podstawowa część była zasłonięta, a kwiatostan był oświetlony światłem słonecznym.

Lily to roślina kochająca ciepło, która preferuje dobrze oświetlone obszary, niezawodnie pokryta „osłoną” zielonych liści przed podmuchami wiatru

Lilie z dużymi kwiatami wyglądają spektakularnie w wykonaniu solo. Podczas sadzenia lilii o małych kwiatach w celu uzyskania wyrazistego efektu estetycznego lepiej jest tworzyć małe grupy, umieszczając je w odległości 10-15 cm od siebie. Na tle soczystych liści innych bylin jasne, pełne wdzięku kwiaty wyróżnią się korzystnie, tworząc wspaniały obraz.

Do sadzenia kwiatów idealne są miejsca położone na małej wysokości. Pomaga to zapobiegać stagnacji wody deszczowej, która często powoduje uszkodzenia roślin przez patogeny. Mokre gleby są śmiertelne dla wybrednych piękności. Można poprawić warunki na glinie i ciężkich glebach gliniastych, organizując drenaż. Aby to zrobić, połóż rowy, umieszczając je na niewielkim nachyleniu. Dno rowów wyłożone jest warstwą pokruszonej cegły lub małego żwiru, posypanego piaskiem rzecznym i pokrytego ziemią.

Aby gleba w pobliżu podstawy kwiatu była w cieniu i nie przegrzewała się w świetle słonecznym, w bezpośrednim sąsiedztwie lepiej jest sadzić liliowce, dzwonki i żywicieli. Ich rozprzestrzeniające się liście pokryją powierzchnię ziemi, tworząc optymalne warunki do rozwoju wybrednych piękności.

Właściwe przygotowanie gleby

Właściwa gleba daje 80% sukcesu w uprawie lilii. Bez względu na grupę cebuli wszyscy wolą rosnąć na bogatych glebach.

Na glebach wzbogaconych i dobrze osuszonych torfem dobrze rozwijają się odmiany grupy amerykańskiej i mieszańców wschodnich

Najlepszy nawóz do lilii jest uważany za próchnicę. Należy jednak zachować ostrożność: przy nadmiarze pokarmu rośliny zaczynają „tuczić”. To powoduje ich spowolnienie, spadek odporności na choroby i spadek odporności na mróz. Optymalny stosunek wprowadzonej próchnicy wynosi 7-8 kg na 1 m2.

Wprowadzenie lekko rozłożonego obornika zawierającego patogenną mikroflorę z chorobotwórczymi roślinami może być szkodliwe dla roślin.

Gleba pod tymi kwitnącymi roślinami zielnymi musi zawierać wystarczającą ilość składników odżywczych, ponieważ w jednym miejscu roślina może żyć od 3 do 5 lat. Podczas kopania gleby przyprawia się ją nawozami mineralnymi, w tym azotem, potasem i fosforem. Są one wykonywane w tempie 100 gramów na metr powierzchni.

Ponieważ korzenie roślin sięgają dość głęboko, kopią glebę przed sadzeniem, kopią głębokość 30-40 cm. Aby osuszyć ciężką gliniastą glebę, dodaje się piasek

Większość przedstawicieli rodziny liliowców nie toleruje kwaśnych gleb, preferując lekko alkaliczne i lekko kwaśne kompozycje glebowe. Na kwaśnej dobrze przepuszczalnej glebie wygodne są tylko odmiany z grupy wschodniej. Mieszańce azjatyckie i LA bardziej lubią gleby neutralne i próchniczne, a lilie rurowe są najbardziej ozdobne na słabej, lekko zasadowej glebie z zanieczyszczeniami popiołu i piasku.

Aby zmniejszyć kwasowość gleby:

• Popiół drzewny - produkuje się go w ilości 150-200 g na 1 m2;
• Kreda - zrób podczas kopania na metr kwadratowy 300-500 gr.

Przetwarzanie materiału sadzeniowego

Cebulki są sprawdzane przed sadzeniem, odrzucaniem chorych próbek: usuwają uszkodzoną tkankę, odcinają zgniłe łuski i martwe korzenie.

Badany materiał przemywa się pod ciśnieniem przez 20-30 minut. Następnie, aby zapobiec rozwojowi chorób grzybiczych, są one najpierw trzymane w roztworze nadmanganianu potasu przygotowanym w proporcji 5 g na 10 litrów wody, a następnie w roztworze leku fundamentazol. W razie potrzeby można je wytrawić w roztworze owadobójczym na bazie chlorofosu i jednego procentu fosfamidu.

System korzeniowy tych roślin wysycha wystarczająco szybko. Dlatego po namoczeniu nie trzeba ich suszyć

Wybierz czas sadzenia

Optymalny czas sadzenia następuje po kwitnieniu roślin. Jest to okres od późnego lata do połowy jesieni. W przypadku pozyskiwania cebul wczesną wiosną sadzenie można wykonać, gdy tylko ziemia się rozmrozi i wyschnie. Spóźnione sadzenie wiosną jest ryzykowne, ponieważ młode pędy mogą zostać uszkodzone.

Sadzenie wiosenne jest bardziej odpowiednie dla odmian późno kwitnących, których cebulki powoli się formują. Obejmują hybrydy LO i odmiany z grupy wschodniej: Rio Negro, White Haven, Rialto, Marco Polo.

Podczas sadzenia roślin warto kierować się zasadą, że duże cebulki o średnicy 8-12 cm sadzi się na głębokości 25 cm, a małe na głębokości trzykrotnie większej od samej żarówki

Jedynymi wyjątkami są Chalcedon, Królewna Śnieżka i Testaceum. Tworzą podglebie rozetę liści, dlatego warstwa gleby nad nimi nie powinna przekraczać 2-3 cm.

Sadząc cebulki na ciężkich glebach, dno dołów do sadzenia jest pokryte 5 cm warstwą piasku. Aby uchronić je przed nornikami, na wewnętrznych ścianach wykopu układa się siatkę drucianą.

Cebulę układa się na dnie dołu, ustawiając na improwizowanej „poduszce” z piasku, a korzenie prostuje się. Nie można ich wykręcać i zginać. Miejsce lądowania jest oznaczone kołkiem i posypane ziemią, lekko ubijane. Dziura jest obficie podlewana opadającą wodą i przykryta ściółką z kory.

Lilie są bardzo wrażliwe na wysychanie korzeni. Aby żarówki nie zwijały się podczas przygotowywania otworu, lepiej owinąć je mokrym ręcznikiem lub schować w pudełku z mokrym torfem. Kruche młode pędy boją się ekstremalnych temperatur

Aby chronić młode pędy, posadzone cebulki są przykryte plastikowymi butelkami z rzeźbionymi dnami. W tym celu lepiej jest używać butelek o szerokich ściankach o objętości 2-3 litrów.

Subtelności w trosce o egzotyczne piękno

Jak dbać o lilie? Aby zminimalizować opiekę nad tymi roślinami kwitnącymi, należy przestrzegać szeregu zaleceń:

• W sezonie karmić rośliny złożonymi nawozami i popiołem w ilości 50 gramów na metr kwadratowy. Górny opatrunek przeprowadza się w trzech etapach: wczesną wiosną, na etapie tworzenia pąków i po kwitnieniu. Nadaje się do wiosennego zaprawiania korzeni: azotan amonu (40 g na 10 l), nitroamofosforan (50 g na 10 l), roztwór sfermentowanej dziewanny w proporcji 1:10.
• Zapewnij terminowe podlewanie. Chociaż lilia nie lubi nadmiernej wilgoci, szczególnie suche dni wymagają częstego podlewania. Podlewanie pod korzeniem, starając się nie zwilżyć liści. Krople wody przypadkowo złapane mogą służyć jako oryginalne soczewki, powodując oparzenia słoneczne.
• Ściółkowanie gleby. Jest bardzo szkodliwy dla roślin cebulowych i przegrzania gleby, co zakłóca przepływ procesów biologicznych. Można temu zapobiec poprzez ściółkowanie gleby naturalnymi materiałami o lekkich odcieniach (skoszona trawa, słoma, trociny).
• Zwalczanie szkodników. Niebezpieczne dla nadziemnych części roślin są chrząszcz arbuza i mucha arbuza. Możesz pozbyć się szkodników, zbierając larwy ręcznie i spryskując łodygi preparatami takimi jak „Grzmot”, „Grizzly”, „Zjadacz much”.
• Podwiązki. Wysokie odmiany o cienkich łodygach muszą być przywiązane do podpór, zapobiegając w ten sposób ich łamaniu i wyleganiu.
• Aby zwiędłe kwiatostany po kwitnieniu nie zepsuły obrazu, należy je usunąć na czas. Szypułki są usuwane pod koniec sezonu.
• Po sezonie wegetacyjnym łodygi roślin należy wyciąć i spalić, aby zimą nie służyły jako przewodnik zimna do żarówki.
• Na zimę zaleca się pokrycie lilii ogrodowych blachą, trocinami lub świerkowymi gałęziami iglastymi. Tylko hybrydy azjatyckie i LA nie potrzebują schronienia.

Lilie sadzi się, oddzielając cebulki potomne, co trzy lata półtora miesiąca po kwitnieniu. W tym okresie zwiększyły masę i zyskały największą siłę.

Lilie sadzi się, oddzielając cebulki potomne, co trzy lata półtora miesiąca po kwitnieniu. W tym okresie zwiększyły masę i zyskały największą siłę

Wolno rosnące odmiany rasy kaukaskiej najlepiej sadzić dopiero po 5-6 latach. Odmiany azjatyckie można przesadzać nawet latem. Najważniejsze jest, aby kopać rośliny widłami ogrodowymi wraz z kawałkiem ziemi, zachowując system korzeniowy.

Podczas przesadzania cebul dzieci są ostrożnie oddzielane od łodygi i sadzone w łóżkach do sadzenia w celu uprawy. Natychmiast po posadzeniu są posypane kompostem lub próchnicą gnojową, tworząc warstwę o grubości 3-4 cm, z których w drugim lub trzecim roku uformują się pełnoprawne cebulki.

Liliowiec - lilia dla leniwych

Nic dziwnego, że hodowcy nazwali te bezpretensjonalne i odporne na choroby byliny „liliami dla leniwych”. Twierdzenie, że im piękniejszy kwiat, tym bardziej jest kapryśny, nie ma zastosowania do tej rośliny. Liliowiec dobrze rośnie na każdej glebie ogrodowej, czując się komfortowo zarówno w jasnym słońcu, jak i półcieniu.

Ich najbliżsi „krewni” - liliowce nie są gorsze od lilii ogrodowych, ale w przeciwieństwie do wybrednych piękności, są bardzo łatwe w utrzymaniu.

Sadzenie i pielęgnacja liliowców wymaga minimum czasu i wysiłku. I roślina zaczyna zachwycać kwitnieniem w pierwszym roku sadzenia. Te byliny preferują obojętną lub lekko kwaśną glebę. Mogą rosnąć na zubożałych glebach, ale wykazują największy efekt dekoracyjny na luźnych glinach bogatych w materię organiczną. Są tolerancyjne wobec rzadkiego podlewania, ale podobnie jak lilie, nie tolerują stagnacji wody.

W połączeniu z ozdobnymi ziołami i jednorocznymi kwiatami doskonale maskują powolne odchodzenie bulwiastych kwitnących wiosną

Liliowce mogą stać się jasną ozdobą każdego ogrodu kwiatowego.Przy odpowiednim doborze gatunków o innym okresie kwitnienia kwitnienie liliowców nie będzie trudne do rozciągnięcia przez cały sezon.