Na stromych zboczach Dniepru - Slavutychu tysiące ludzi przybywa, by podziwiać kwitnący ogród bzu, nie tylko mieszkańców Kijowa, ale także gości z Moskwy, Leningradu, dalekiej Syberii, a nawet z zagranicy. A wszystkich przyciąga kwitnący cud stworzony w Centralnym Republikańskim Ogrodzie Botanicznym Ukraińskiej Akademii Nauk w Kijowie.
Przedstawiono tutaj około 200 odmian bzu na obszarze półtora hektara. I jakie kolory tu nie zobaczysz, jakie smaki nie możesz oddychać! Trudno jest pisać o tym niezwykłym ogrodzie lub, jak to nazywają naukowcy, syringarii. Liczne amatorskie fotograficy i fotoreporterzy robią jej zdjęcia w czasie kwitnienia, studia filmowe i telewizyjne naprawiają je na filmie, a artyści go rysują.
Liliowy (liliowy)Z historii ogrodnictwa ozdobnego wiadomo, że bzy pierwszy raz przywieźli do Europy austriacki dyplomata z Konstantynopola już w 1563 roku. Ten dyplomata, badając niezwykłe ogrody ówczesnej stolicy Turcji, zachowane od czasów bizantyjskich, zwrócił uwagę na kwitnący krzew. Turcy nazwali tę roślinę "liliową". Wracając do ojczyzny, dyplomata wyjął nasiona rośliny, którą lubił.Następnie, pod nazwą "turecki kalina", bzyska wyemigrowała z Wiednia do sąsiednich krajów i wkrótce stała się modna we wszystkich krajach europejskich, w tym w Rosji. W tym czasie nie było dworu ziemskiego, w którym nie uznaliby oni za swój obowiązek zdobycia kilku krzaków modnych bzów.
Jednak prawdziwy rodowód bzu, jak orzech, długo nie był znany, a dopiero stosunkowo niedawno można było poznać jego szczegóły. Uważano, że bzy były miejscem narodzin Iranu, ale tylko w 1828 roku botanicy zdołali ustalić, że pochodzi on z niedostępnych terenów Alp Transylwańskich, a także z górskich regionów dzisiejszej Jugosławii i Bułgarii.
Liliowy (liliowy)Naukowa nazwa bzu "syring" jest związana z jedną z legend starożytnej Grecji. Opowiada o tym, jak Pan, bóg lasów i pól, uporczywie dążył do wzajemności od nimfy Syringa. Ale Bóg był bardzo brzydki: brodaty, rogaty, kozły. Piękno Syringa, uciekającego przed prześladowaniem kłopotliwego i brzydkiego Pana, zrozpaczonego, zmieniło się w piękną pachnącą roślinę. Pechowy Pan, opłakiwszy krzak, nagle stanął na miejscu nimfy, zrobił fajkę ze swojej gałęzi i wycofał się do swojej domeny.
Składając hołd legendzie, wybitny botanik Linnaeus nazwał niefortunną nimfę legendarnej roślinie.
W ogrodnictwie ozdobnym na świecie jest obecnie ponad 600 odmian bzu, różniących się strukturą i wielkością pędzli kwiatowych, zapachem, kolorem kwiatów, kształtem liści. Jeśli przed hodowlą nowych odmian bzu był monopol zagranicznych hodowców, obecnie dziesiątki wspaniałych odmian stworzonych przez naszych naukowców i praktyków. Wśród nich należy wymienić twórczość moskiewskiego Michurina, Laureata Nagrody Państwowej L. A. Kołesnikowa. Niesamowite piękno ma bzu! Jego ulubione odmiany stworzone przez niego są szczególnie atrakcyjne: Gastello, marzenie, pionier, bolszewik, który można obecnie znaleźć w ogrodach i parkach w Moskwie, Tbilisi, Taszkiencie, Rydze i innych miastach Związku Radzieckiego.
Liliowy (liliowy)Bzu to głównie roślina krzewiasta, czasami wyglądająca jak małe drzewo. Kolor kwiatów wyróżnia pięć grup bzu: fioletowo-niebieski, biały, purpurowo-różowy, fioletowy i fioletowy. Jednak L. A. Kolesnikow stworzył liliowe odmiany o nietypowym kolorze: niebieski, ciemnofioletowy z białą obwódką, purpurowo-srebrny i jaskrawoczerwony.
Sława odmian liliowych, hodowlanych i ukraińskich. Ich odmiany Ukrainy, pożary w Donbasie, Kijowie, Połtawie i innych powodują powszechny podziw.
Liliowy (liliowy)Pomimo południowego pochodzenia bzu dobrze rośnie w naszym kraju i toleruje nawet silne mrozy Wysp Sołowiecki, Tobolsk, Krasnojarsk. Jest dość wymagający na glebach i ich wilgoci, jest dobrze rozmnażany przez nasiona, pędy korzeniowe i zielone sadzonki, a także szybko rośnie. Lilac jest bardzo cenny jako roślina do szklarni i szklarni. Tutaj osiągają gwałtowne kwitnienie nawet w środku ostrej zimy.
Użyte materiały:
- S.I. Iwczenko - Zarezerwuj o drzewach
