Koniczyna

Roślina zielna z rodziny Melilotus (Melilotus) jest członkiem rodziny motylkowatych. Melilot jest cenną rośliną sieczną i paszę, podczas gdy w kulturze jest obecny od ponad dwóch tysięcy lat. Niektóre gatunki tej kultury są uprawiane jako rośliny o właściwościach leczniczych. Roślina ta jest popularnie określana jako burcoon, dolna trawa i słodka koniczyna. W naturze koniczyna występuje w Azji i Europie, woli rosnąć na nieużytkach, łąkach i ugórach. To zioło ma specyficzny zapach.

Funkcje koniczyny

Wysokość rozgałęzionej łodygi koniczyny może wynosić od 0,5 do 2 metrów. Dotknij root. Płytki liściowe są trójlistkowe (co wygląda jak koniczyna), składają się z uzębionych listków. Apical wydłużone wydłużone szczotki składają się z małych kwiatów w kolorze żółtym lub białym. Owocem jest goła fasola o zaokrąglonym kształcie i długości sięgającej 30-40 milimetrów. Nasiona zachowują żywotność przez stosunkowo długi czas, a raczej przez 14 lat.

Melilot uprawia się jako siderata, ponieważ pomaga poprawić strukturę gleby i jej nasycenie substancją, taką jak azot.Rośnie również jako roślina pastewna, ponieważ tworzy odżywczą biomasę zawierającą bardzo dużą ilość witamin. Ta biomasa wyróżnia się tuczem i działaniem udoju. Również to zioło, które ma przyjemny zapach świeżego siana, jest szeroko stosowane do aromatyzowania mydła, perfumowania tytoniu, a w przemyśle perfumeryjnym służy do utrwalania aromatu. Ta roślina należy do najlepszych roślin miodowych. Z nektaru zebranego z kwiatów tej kultury otrzymuje się biały lub bursztynowy miód, który ma bardzo przyjemny aromat wanilii.

Rosnące koniczyny

Sadzenie w otwartym terenie

Tylko niewielka liczba gatunków koniczyny jest uprawiana, podczas gdy biała koniczyna jest najbardziej popularna wśród ogrodników, a koniczyna jest również żółta. Ta kultura jest z reguły propagowana za pomocą metody nasiennej (generatywnej). Donnik nie ma bardzo wysokich wymagań co do składu gleby. Zioło to rośnie dobrze na czarnuszce, solonetz, glebie słabo bielicowej i węglanowej. W żadnym wypadku nie można go sadzić w kwaśnej glebie, ale także na terenach podmokłych, gdzie wody gruntowe znajdują się wystarczająco blisko powierzchni gleby.

Melilot ma zdolność gromadzenia azotu, a także ekstrakcji składników odżywczych ze słabo rozpuszczalnych związków glebowych, dzięki czemu jest w stanie doskonale rosnąć i rozwijać się nawet na ubogiej lub zubożonej glebie. Wybierając miejsce do sadzenia, należy wziąć pod uwagę, że z dużej liczby przedstawicieli roślin strączkowych, kultura ta ma największą światłością, dlatego strona powinna być otwarta i słoneczna.

Przed posadzeniem strona powinna być starannie przygotowana. Aby to zrobić, konieczne jest kopanie, z wprowadzeniem fosforanów i nawozów potasowych, na przykład, 50 gramów superfosfatu i 20 gramów soli potasowej są brane na metr kwadratowy.

Nasiona tej rośliny są niezłomne, co znacznie komplikuje wygląd sadzonek. Dlatego 20-30 dni przed siewem muszą zostać spulchnione. Aby to zrobić, musisz zaszczepić dwa lub trzy razy za pomocą kleveroterki. Do tych celów można również użyć specjalnie zaprojektowanego do wertykulatora.

Wysiew nasion w otwartej glebie zaleca się wykonać w kwietniu lub maju. W tym celu nie należy wykonywać bardzo głębokich rowków w wilgotnej glebie, a odległość między nimi powinna wynosić od 0,45 do 0,6 metra.Po wysiewie nasion w otwartym terenie, rowki muszą być posypane niezbyt grubą warstwą gleby, po czym powierzchnia miejsca jest starannie ubita. Siew nasion nie poddanych wstępnemu skaryfikacji, radzą doświadczeni ogrodnicy, aby produkować zimą, a dokładniej, w lutym lub styczniu, są po prostu rozproszeni na powierzchni ziemi lub pokrywy śnieżnej. Deszcze, które występują na wiosnę, a także woda z roztopu, przyczyniają się do zmiękczenia stałego pędu nasiennego, w wyniku czego sadzonki pojawiają się na powierzchni ziemi, gdy temperatura wzrasta do 2-4 stopni. W regionach południowych siew nasion koniczyny w glebie otwartej zwykle przeprowadza się w sierpniu.

Opieka nad koniczyną ogrodową

Jeśli nasiona wysieje się na działce ogrodowej wiosną, pierwsze sadzonki będą wydawane około pół miesiąca później. Podczas formowania pary prawdziwych blaszek liściowych należy rozrzedzać rośliny, a także przeprowadzić pielenie, usunąć całą trawkę chwastów, delikatnie rozluźniając powierzchnię gleby między rzędami. Zalecana odległość, którą należy pozostawić między krzewami z rzędu wynosi 0,3 metra, ale nie dotyczy to przypadku, gdy roślina ta jest uprawiana jako siderata.

Melilot ma bardzo wysoką odporność na suszę, w związku z tym systematycznym podlewaniem taka kultura nie jest konieczna. Należy go jednak na czas karmić, ponieważ nawozy fosforowe i potasowe są wprowadzane do gleby.

W pierwszym roku wzrostu na krzakach koniczyny nie powstają owoce, ponieważ mają intensywny rozwój i wzrost systemu korzeniowego. Ponieważ kołnierz korzeniowy koniczyny znajduje się na otwartej glebie w zimie, dlatego wraz z nadejściem okresu wiosennego należy upewnić się, że teren nie jest zalany wodą stopioną podczas pokrywy śnieżnej. Podczas kwitnienia kultura ta przyciąga dużą liczbę pszczół, które zbierają nektar. Z niego okazuje się doskonały miód, charakteryzujący się wysokimi walorami smakowymi i leczniczymi.

Choroby i szkodniki

Donnik, podobnie jak prawie wszystkie uprawy rolne, podlega szerokiej gamie chorób, a także mogą tam mieszkać różne szkodniki uszkadzające roślinę. Najczęściej roślina ta ma wpływ na mączniaka prawdziwego, ascochytozę, peronosporozę, bakteriozę korzeniową, septoriozę i żółtą mozaikę.Co do zasady, choroby grzybowe mają wpływ na krzewy tylko w przypadkach, gdy są hodowane w warunkach, które nie są odpowiednie dla danej kultury. Zaleca się, aby chore rośliny traktowano jak najszybciej roztworem fungicydu, na przykład: Fundazole, Maxim, płyn Bordeaux, Abig-Peak itp. Jeśli koniczyna zostanie uszkodzona przez mozaikę, jej krzaki powinny zostać usunięte z gleby tak szybko, jak to możliwe i muszą zostać zniszczone, aby choroba nie rozprzestrzeniała się na działce. Faktem jest, że taka choroba dzisiaj nie jest uleczalna.

Na tej roślinie takie szkodniki mogą się osadzać: takie jak robaki i ryjkowce różnego rodzaju: koniczyna, lucerna czerwona i żółte nasiona; ryjkowce liściaste, brodawkowate i duże lucerny; Donkowate i mocne ryjkowce guzków; zielona palomena; plewy kapustne, rzepakowe, trawiaste, lucerne i musztardowe; kraevik i kamptopus graniczyli; czerwonoskrzydłe bezskrzydłe; ciernista ściana; tarcze liniowe, jagodowe i wiosenne. Aby pozbyć się szkodliwych owadów, eksperci zalecają stosowanie insektycydów systemowych, na przykład: Aktellik, Aktaru, Karbofos lub innych środków różniących się podobnym działaniem.Aby temu zapobiec, należy bezwzględnie przestrzegać zasad płodozmianu, nie zapominając o tym, że roślina jest chwastobójcza w odpowiednim czasie i nie należy zbytnio leniwie przetwarzać glebę i nasiona tuż przed siewem. Również w okresie wiosennym i jesiennym, aby zapobiec traktowaniu obszaru środkami owadobójczymi. Jeśli wszystko zostanie zrobione poprawnie, szkodniki ominieją dopływ i nie będą w stanie go skrzywdzić.

Nie tylko doświadczony, ale początkujący ogrodnik będzie w stanie rozwinąć taką kulturę w swoim ogrodzie. Jeśli stosujesz się do wszystkich zasad agrotechniki danej rośliny i odpowiednio się nią opiekujesz, problemy z koniczyną nie powinny w ogóle powstać.

Zbieranie i przechowywanie koniczyny

Zbiór słodkiej koniczyny jest zalecany przez ekspertów podczas jego kwitnienia. Aby to zrobić, za pomocą nożyczek lub sekatora, konieczne jest odcięcie wszystkich pędów bocznych, a także szczytowych racemes. Uzyskane surowce lecznicze należy wiązać w niezbyt dużych gronach, które należy zwisać z sufitu w suchym i dobrze wentylowanym pomieszczeniu, w którym mogą bardzo dobrze wysuszyć.Do tych celów można również użyć elektrycznej suszarki, podczas gdy na niej należy ustawić temperaturę na 40 stopni nie więcej, nie mniej. Po wyschnięciu pędów należy je dokładnie wymłócić. Następnie powstałą masę surowców leczniczych należy przesiać za pomocą sita wykonanego z drutu, który usunie duże kawałki łodyg, które muszą zostać wyrzucone. Liście, małe pędy, owoce i kwiaty koniczyny, które mają zapach kumaryny i gorzko-słony smak, mają właściwości lecznicze. Do przechowywania suszonej koniczyny za pomocą szczelnie zamykanych pojemników wykonanych z ceramiki lub szkła. Lecznicze surowce słodkiej koniczyny należy przechowywać w ciemnym i suchym miejscu.

Rodzaje i odmiany koniczyny ze zdjęciami i nazwami

Wśród ogrodników najbardziej popularne są tylko dwa rodzaje koniczyny. Poniżej zostaną podane ich szczegółowe opisy. Opisane zostaną także niektóre ich odmiany, które często są uprawiane na działkach ogrodniczych w różnych regionach.

Koniczyna biała (Melilotus albus), lub Burkun, gunba, gunoba, koniczyna męska, trawa Verkin

Wysokość tej dwuletniej rośliny może wynosić od 0,3 do 1,5 metra.Ta hodowla pastwisk i kiszonek ma pióropodobne blaszki liściowe, osłonki mające kształty w kształcie szydła, a także pachowe kwiatostany składające się z kwiatów o białym kolorze typu ćmy. Ta roślina miodu różni się od innych tym, że produkuje nektar nawet podczas długiego okresu zasuszenia, podczas gdy pszczoły latają do dopływu, ponieważ przyciąga ich raczej przyjemny aromat siana. W naturze tę kulturę można spotkać na terytorium Białorusi, Kazachstanu, Syberii, Ukrainy, Mołdawii, Azji Środkowej i Kaukazu. Woli rosnąć na zboczach, wzdłuż krawędzi pól i dróg, w wąwozach i suchych nieużytkach. Ogrodnicy uprawiają następujące odmiany koniczyny białej:

1. Medet. Ta wczesna roślina związana jest z ekotypem syberyjskim. Wysokość krzewu może wynosić od 1,1 do 1,2 metra. Średnia grubość pędów jest raczej szorstka. Długie wąskie racemes składają się z białych kwiatów o dużych rozmiarach. Odmiana ta jest bardzo odporna na suszę, mróz, a także jest tolerancyjna dla soli i nie boi się żadnych chorób i szkodliwych owadów, więc nie będzie problemów z jej uprawą.
2. Frost. Ta roślina ma dobrą krzaczastość.Gołe pędy o średniej szorstkości, pomalowane na zielono. Nagie trójlistkowe blaszki liściowe mają kolor zielony, a także słabo ząbkowaną krawędź. Wydłużona luźna flora jest wielkokwiatowa i składa się z białych kwiatów. Fasola ma kształt eliptyczny. Roślina jest bardzo odporna na mączniaka prawdziwego, ale jest wrażliwa na ryjkowce.
3. Chermasan. Wysokość tej wczesnie rosnącej rośliny wynosi około 200 centymetrów. Pędy są szorstkie, a na ich powierzchni nie ma żadnego pokwitania. Długość średniego kwiatostanu wynosi około 18 centymetrów, składają się one z kwiatów o białym kolorze. Ciemnoszara fasola ma kształt eliptyczny.
4. Steppe. Ta odmiana wczesnego dojrzewania jest wysoce odporna na suszę i plon. Szorstkie pędy proste w górnej części są krótko dojrzewające, aw dolnej części są puste. Wysokość łodygi może wynosić od 1,45 do 1,7 metra. Okrągłe potrójne blachy mają ząbkowaną krawędź. Są zielonkawe nagie, a na ich powierzchni znajduje się cienka powłoka woskowa. Gazy racicowe są luźne.Owocem jest dwuskrzydłowa lub jednoziarnista fasola o eliptycznym kształcie, która ma kolor słomkowożółty.
5. Volzhanin. Ta odmiana wyróżnia się tolerancją na sól, wydajność i odporność na suszę. Jest odporny na mączniaka i nie obawia się przymrozków powracających na wiosnę. Krzew jest wyprostowany, nie działa. Wysokość średniej zgrubości rozgałęzionych pędów może wynosić od 1,65 do 2,5 metra. Owoce to ziarna pojedynczo lub podwójnie nasienne o ciemnoszarym kolorze. Żółte nasiona są owalne.

Również ogrodnicy często uprawiają następujące odmiany tego typu koniczyny, a mianowicie: Lucerna 6, Srednevolzhsky, Volga, olbrzym Obsk, Om, Sayan, Sretensky, Meshchersky 99, Rybinsky, Nemyugyunsky, Bulat, Diomede, itp.

Melilotus yellow clover (Melilotus officinalis) lub koniczyna lecznicza lub koniczyna lecznicza

U ludzi ten gatunek często określa się jako Burkovina, Vargun, dziki chmiel, dzika gryka, donety, zimne mięso, lepka, mielona miotła i trawa kretowa. Na wolności ten gatunek koniczyny występuje na terytorium Białorusi, zachodniej Syberii, Ukrainy, Azji Środkowej i Kaukazu.Taka koniczyna woli rosnąć wśród krzewów, na skraju lasu, w młodych nasadzeniach, wzdłuż pól i dróg, wzdłuż wąwozów i łąk. To zioło, które jest co dwa lata, ma taproot, który ma bardzo dużą liczbę gałęzi. Wysokość prostej łodygi waha się od 150 do 200 centymetrów, w dolnej części jest drzewiasta. Trójwarstwowe blaszki liściowe mają długie szypułki i zielono-szare, szarobrązowe listki na krawędzi, o kształcie owalnym i podłużnym. Wielobarwne racemeny, o długości sięgającej od 50 do 70 mm, składają się z kwiatów w kolorze żółtym. Owocem tego typu słodkiej koniczyny jest poprzecznie pomarszczona fasola, która ma kolor brązowy. Wewnątrz fasoli są gładkie owalne nasiona, malowane w kolorze brązowo-żółtym lub żółtym, w pełni dojrzewają w sierpniu lub we wrześniu. Najpopularniejsze wśród ogrodników są takie odmiany koniczyny żółtej, takie jak:

1. Sarbas. Ta odmiana jest w połowie sezonu, wyróżnia się wysoką wydajnością, a także odpornością na suszę i mróz.W tej odmianie aktywny wzrost i rozwój obserwuje się wiosną. Po skoszeniu trawy rośnie stosunkowo szybko. Taka koniczyna jest wysoce odporna na mączniaka prawdziwego, a szkodliwe owady, które niszczą nasiona, nie żyją na niej.
2. Koldybansky. Ta odmiana jest odporna na suszę. Krzew w takiej koniczynie słabo rozwinięty. Pędy są dość szorstkie, a ich wysokość może wynosić od 0,8 do 1,2 metra. Nasiona mają stosunkowo mały rozmiar. Ta odmiana jest jedną z najlepszych roślin miodnych.
3. Ishimsky wcześnie. Ta mrozoodporna roślina jest odporna na sól i odporna na suszę. Jest wczesne dojrzewanie i ma wysoką wydajność. Zioło to jest odporne na mączniaka prawdziwego, a nawet na wszystkie szkodniki, które uszkadzają nasiona. Ten pionowy krzew o wysokości dochodzi do około 0,8 metra, ma średnią krzaczastość.
4. Kokshetau. Jest to roślina odporna na suszę i sól odporna na mróz, zdolna do produkcji bogatego zielonego zboża. Z jego nektaru okazuje się miód, charakteryzujący się najwyższą jakością.
5. Omsk. Te wczesne kwiaty roślin są pomalowane na żółto. Dwa ziarna fasoli mają stosunkowo duży rozmiar.

Właściwości dopływu: szkody i korzyści

Przydatne właściwości koniczyny

Roślina zielna koniczyny leczniczej zawiera tsimarynę, garbniki i substancje tłuszczopodobne, olejek eteryczny, flawonoidy, kwas askorbinowy, karoten, tokoferol, cukry, śluz i glikozydy, w procesie ich podziału okazuje się kumaryna, która jest krystaliczną substancją o dość przyjemnym aromacie siana .

Fakt, że roślina ta ma właściwości lecznicze, ludzie stali się znani od bardzo dawna, nawet w czasach starożytnych. Zioło to ma działanie wykrztuśne, przeciwnadciśnieniowe, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwzakrzepowe, fibrynolityczne, zmiękczające, napotne, wiatropędne, przeciwdrgawkowe, gojące się rany i uspokajające. Preparaty na bazie koniczyny leczniczej stosuje się w leczeniu zapalenia oskrzeli, nadciśnienia, zaparć, histerii, migreny, bezsenności, reumatoidalnego i dnawego zapalenia stawów, kaszlu, obrzęku, miażdżycy, wzdęć,neurastenię, zwiększoną pobudliwość nerwową, rozlany toksyczny wole, i są one również stosowane do ropnych ran, stanów zapalnych narządów płciowych u kobiet, czyraki i czyraki.

Miód, który został uzyskany z nektaru koniczyny, ma również właściwości lecznicze. Jest szeroko stosowany w chorobach górnych dróg oddechowych, bezsenności, nerwicach, nadciśnieniu, bolesnych odczuciach w głowie, a także w schorzeniach stawów i żylaków. Ten bardzo smaczny i niesamowicie zdrowy miód przyczynia się również do stymulacji laktacji. Miód ten ma łagodne działanie przeczyszczające i moczopędne.

Kto jest przeciwwskazany koniczyny

Donnik, jak również wszystkie preparaty na jego bazie, nie mogą być stosowane przez kobiety w ciąży, a także osoby cierpiące na choroby nerek. Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że trujące substancje są zawarte w składzie tej rośliny, dlatego należy ściśle przestrzegać dawkowania. Jeśli koniczyna zostanie użyta w bardzo dużych objętościach, będzie miała bardzo negatywny wpływ na mięśnie gładkie, a także przyczynia się do depresji układu nerwowego.Jeśli takie leki są stosowane przez dłuższy czas, może wystąpić senność, nudności i bolesne odczucia w głowie, zawroty głowy i wymioty. W niektórych przypadkach dochodzi do podskórnego krwotoku wewnętrznego, uszkodzenia wątroby i porażenia ośrodkowego układu nerwowego. W związku z tym takie preparaty powinny być stosowane wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego, który musi wybrać wymagane dawkowanie. I nie zapomnij o ścisłym przestrzeganiu tej dawki.

Obejrzyj wideo: Przeleć mnie w tej (Może 2024).