Incarville

Incarville cieszy się jasnymi delikatnymi kwiatami, które mogą urozmaicić zwykły projekt ogrodu. Ten przedstawiciel rodziny Bignoniev jest również nazywany gloksynią ogrodową. Jest szeroko rozpowszechniony w Azji Środkowej, Chinach i Tybecie.

Cechy botaniczne

Mały rodzaj ma 14 gatunków jedno-, dwu- i wieloletnich gatunków tej rośliny zielnej, czasem półkrzewowej. Wyprostowane łodygi (pojedyncze lub rozgałęzione) mogą dorastać do 1,2 m wysokości. U podstawy uformowana jest duża rozeta liściasta, pomalowana na ciemnozielone odcienie. Kształt blach różni się znacznie w zależności od rodzaju. Są okazy z dużymi zaokrąglonymi lub w kształcie serca liśćmi na długiej łodydze lub cirrusie, przypominającym paproć.

Korzeń bulwy ma wydłużony kształt, czasem z małymi mięsistymi gałęziami. Przypomina strukturę marchwi.

Kwiaty rurkowe składają się z pięciu stopionych i wygiętych na zewnątrz płatków. Kwiaty są białe, żółte, czerwone, różowe i fioletowe. Średnica jednego kwiatu osiąga 60 mm. Kwiaty są zbierane w kilku kawałkach na jednym szypu w postaci pędzla lub wiechy. Kwitnienie występuje od czerwca do końca lipca, w zależności od regionu od 20 do 45 dni.

Rodzaje Incarville

Większość odmian tej rośliny jest powszechna na wolności i mało uprawiana. Wśród ogrodników najbardziej znane są następujące odmiany:

1. Gęsty lub duży Incarvillea (Incarvillea compacta). Roślina wieloletnia do 30 cm wysokości. Roślina o dużych, lekko owłosionych liściach. Kształt podstawowych rozet jest pierzasty z centralną częścią w kształcie serca. Skręcone pąki pojawiają się na wierzchołkach pędów na początku maja i stopniowo otwierają się fioletowymi lub jasnoróżowymi gramofonami o średnicy do 6 cm Płatki są stopione, żółte u podstawy. W sierpniu nasiona dojrzewają.
2. Incarville Delaware. Średniej wielkości bylina o wysokości do 60 cm z długimi kolczastymi liśćmi, których długość wynosi 20 cm. Płatki są malowane w różnych odcieniach różu od malinowego do jasnego. Rdzeń kwiatu jest żółty, rurkowaty. Kwiatostan składa się z 3-4 pąków w postaci wiechy. Ta odmiana nie toleruje mrozu.
3. Incarville White (Snowtop). Jest bardzo podobny do poprzedniego, ale różni się śnieżnobiałymi kwiatostanami.
4. Incarvillea Mayra (Incarvillea mairei). Niska, wytrzymała, wieloletnia bylina. Z lekko rozciętą formą liści i dużymi różowymi kwiatami. Liście są ciemne, podstawowa rozeta ma długie mocne łodygi. Roślina jest bardzo zwarta. Na żółtym cylindrycznym brzegu kwiatów są białawe plamy.
5. Incarville Chinese. Szeroko rozpowszechniany w Azji. Ma cienkie rzeźbione liście jasnego koloru i delikatne kwiaty na długich szypułkach. Częściej niż inne są kopie z kremowożółtymi kwiatami. Pierwsze kwiatostany pojawiają się z początkiem lata, a gdy więdną, pojawiają się młode pąki. Okres kwitnienia trwa do mrozu.
6. Olga Incarvillea (Incarvillea olgae) lub różowy. Ma wysoką łodygę do 1,5 m wysokości i małe różowe kwiatostany. Średnica pojedynczego kwiatu nie przekracza 2 cm, listki Cirrus są pokryte tylko podstawą łodygi, reszta rośliny jest naga, czasem zdrętwiała.
7. Chiński Incarville White Swan. Wynik pracy hodowców, który zachwyci wielu ogrodników. Obficie kwitnąca krzaczasta roślina o wysokości do 50 cm i szerokości do 20 cm. Liście w kształcie paproci są przymocowane do łodyg u podstawy, a ich wierzchołek jest ozdobiony kwiatostanem 3-4 kremowych gramofonów. Średnica kwiatu wynosi 4-5 cm.

Hodowcy regularnie aktualizują odmianę Incarville. Ich działalność ma na celu znalezienie nowych odcieni płatków i kształtów liści. Obecnie istnieją już hybrydy z kolorami łososia, malin, cytryny i kremu.

Hodowla

Gloksynia ogrodowa jest łatwo rozmnażana przez nasiona, sadzonki i dzielenie krzewu wymaga pewnych umiejętności, dlatego są odpowiednie dla bardziej doświadczonych ogrodników. Ponadto rozmnażanie nasion może tworzyć własne odmiany o unikalnym kolorze.

Nasiona do przyszłego sadzenia są zbierane z góry, nieco niedojrzałe, aby zapobiec ich utracie i samosiewowi. Po wyschnięciu są przechowywane w hermetycznej torbie do początku marca. Przed siewem stratyfikacja na zimno odbywa się przez 2-3 tygodnie. Wysiew w dużym małym pudełku na żyznym neutralnym podłożu, które jest wstępnie zwilżone. Nasiona są pogłębiane o 5-10 mm i delikatnie kruszone ziemią.

Niezbyt przyjazne pędy pojawiają się pod koniec pierwszego tygodnia po wysiewie, jeśli temperatura w pomieszczeniu wynosi + 18 ... + 20 ° С. Gdy zmniejszy się tylko o 5 stopni, nasiona wykiełkują tydzień później. Wraz z pojawieniem się dwóch prawdziwych liści roślina jest zanurzona w osobnych doniczkach. Na początku lipca silniejsze sadzonki są wysyłane do ogrodu na stałe. Odległość między nimi powinna wynosić co najmniej 30 cm. W ciepłych regionach uprawy można natychmiast wysiewać na otwartym terenie. Zrób to od końca kwietnia do czerwca.

W celu rozmnażania wegetatywnego w czerwcu łodyga z małą częścią korzenia jest oddzielona od głównej rośliny. Aby układ korzeniowy uformował się lepiej, szypułkę umieszcza się w roztworze stymulującym (korzeń lub heteroauxin). Pędy kapie się w doniczce i przykrywa słoikiem, aby uniknąć wysuszenia gleby. Po 15-20 dniach pojawiają się pierwsze niezależne korzenie. Ale w tym roku wszystkie siły rośliny są skierowane na rozwój bulwy. Piękna rozeta liściowa i kwiaty tworzą się od drugiego roku.

Pielęgnacja roślin

Incarvilles potrzebują piaszczystej gliniastej żyznej gleby o dobrych właściwościach drenażowych. Najlepsze miejsca do uprawy to słoneczne obszary ogrodu. Podlewanie jest potrzebne niezbyt obfite, ale częste, aby gleba nie wyschła. Nadmierna stagnacja wody jest również szkodliwa, z tego powodu korzenie mogą gnić, a roślina umrze. Może mieć wpływ wełnowiec, przędziorek i mszyce. Aby zapobiec, możesz posypać popiołem ziemię lub użyć środków owadobójczych. Pomaga również regularne pielenie i suszenie gleby.

W celu aktywnego wzrostu i kwitnienia podczas sadzenia i 2 razy w sezonie wykonuje się złożony mineralny opatrunek wierzchni. Jednak nadmiar nawozów mineralnych zmniejsza zimotrwalosc rośliny, dlatego jedno z nawozów należy zastąpić organicznymi, na przykład dziewanny.

Roślina zimuje ze schronieniem tylko w ciepłym klimacie z lekkim mrozem. Aby chronić korzenie, gleba jest ściółkowana trocinami lub torfem, a także pokryta świerkowymi gałęziami. W regionach północnych konieczne będzie zastosowanie bardziej radykalnych metod. Na zimę bulwy są wykopywane i przechowywane w ciepłym miejscu. Wiosną, gdy pojawiają się zielone liście, bulwa wraca do ogrodu.

W jednym miejscu w ogrodzie Incarville dorasta do 5 lat, po czym się starzeje. Możesz go odmłodzić, kopiąc, dzieląc bulwy i sadząc w nowym środowisku.

Użyj

Jasne kwiatostany o różnych wysokościach nadają się do rejestracji terytorium w pobliżu ścieżek ogrodowych i żywopłotów, a także na obszarach skalistych. Pasuje do fiołków, irysów i Iberis. Możesz stworzyć całe łóżko kwiatowe z różnych rodzajów incarville, zbierając okazy o innym kolorze płatków i strukturze liści. Jasne kwiaty na długich łodygach mogą być używane do bukietów, ale nie różnią się trwałością.