Aronia to roślina znana w wielu częściach Rosji i za granicą. Bezpretensjonalny krzew służy nie tylko do uprawy zdrowych i smacznych owoców, ale także do kształtowania krajobrazu. Latem zielone liście jesienią barwią się wszystkimi odcieniami żółtego, złotego, czerwonego, w postaci pojedynczych nasadzeń lub żywej ściany, pięknie dekorując fabułę.
Opis Aronia aronia
Odwieczne krzewy liściaste z północnoamerykańskiego kontynentu, po przeniesieniu się do Europy i na terytorium Rosji, okazały się bardzo wytrwałe, wybredne i szybko rozprzestrzeniające się jako ozdobna lub dziko rosnąca kultura.
Dzięki pracom selekcyjnym I.V. Michurin i jego współpracownicy, którzy otrzymali odmiany aronii o dużych owocach, zwróciła na siebie uwagę ogrodników.
Sadzenie i pielęgnacja aronii Aronia wymagają minimalnej wiedzy i zastosowania sił. Bezpretensjonalny krzew:
- toleruje zimowe uszkodzenia;
- zaczyna przynosić owoce po 3 latach od posadzenia, z plonami stabilnymi i rocznymi;
- łatwa do ukształtowania korona.
Zgodnie z opisem, aronia w naturze ma wysokość od 2 do 3 metrów. Początkowo korona krzewu jest dość zwarta, ale gdy rośnie, staje się bardziej rozgałęziona, rozłożysta, szeroka. Średnica dorosłego krzewu osiąga dwa metry, więc ogrodnicy uprawiają roczne przycinanie i zakładanie roślin. Łatwo odróżnić pędy wieloletnie od nowego wzrostu przez kolor kory.
Im starsza gałąź, tym bardziej szara staje się jej powierzchnia. Kora jedno- lub dwuletniego drewna ma czerwonawy lub brązowo-brązowy odcień.
Chociaż kultura często nazywana jest aronią, w ścisłym związku rośliny nie składają się. Jest to wyraźnie widoczne, jeśli spojrzeć na liście aronii Aronia. W przeciwieństwie do rozciętych liści jarzębiny, tu liściaste płytki o długości 5-8 cm są owalne lub odwrotnie jajowate, proste. Mają gładkie przednie i owłosione tylne powierzchnie oraz postrzępioną krawędź. Scape jest krótki, gęsty.
Kiedy liście krzewu zmieniają kolor z ciemnozielonego na żółty i purpurowy jesienią, zmienia się wygląd rośliny. Na tak jasnym tle, purpura z niebieskawym odcieniem dojrzałego pędzla owocowego wygląda niesamowicie pięknie.
Aronia Aronia zaczyna kwitnąć w drugiej połowie maja i trwa do pierwszych dni lata, następnie zielone jajniki pojawiają się w miejscu białych lub jasnoróżowych kwiatów zebranych w corymbose kwiatostany. Prawie czarne owoce dojrzewają wczesną jesienią i mogą pozostać na gałęziach do połowy października bez utraty jakości. Niepobrane rośliny są chętnie spożywane przez ptaki.
Sadzenie aronii Aronia
Podobnie jak w przypadku wszystkich krzewów owocowych, istnieją dwa okresy sadzenia dla aronii. Jesienią sadzonki są przenoszone na ziemię od połowy września do listopada. Na wiosnę krzewy najczęściej sadzi się w kwietniu, gdy zaczyna się roślinność, ale pąki liści jeszcze się nie obudzą.
Podczas sadzenia aronii Aronia musi wziąć pod uwagę cechy klimatyczne regionu. Ważne jest, aby drzewko miało czas na aklimatyzację przed nadejściem jesiennej, zimnej pogody, a na wiosnę nie wpadnie pod mróz, który jest szkodliwy dla przebudzonej korony.
Kultura jest bezpretensjonalna i może rosnąć na różnych rodzajach gleby, w tym na glebach piaszczystych ubogich w składniki odżywcze. System korzeniowy znajduje się na głębokości nie większej niż 60 cm, więc drzewa aronii nie boją się blisko położonych wód gruntowych i wiosennych z powodu szybko topniejącego śniegu.Na takiej głębokości gleba nie pozostaje zbyt długo wilgotna, a korzenie nie mają czasu na gnicie.
Co najważniejsze, roślina jest osadzona na luźnych żyznych glebach, które łatwo przyjmują i oddają wilgoć. Jednocześnie strefa lądowania powinna znajdować się w słońcu po stronie chronionej przed zimnym wiatrem. Pomoże to sadzonki zakorzenić się i szybko urosnąć.
Wcześniej przygotowane sadzonki, aby wygodnie mieściły się w systemie korzeniowym sadzonki. Średnio głębokość i szerokość przyszłego siedliska rośliny to rana 50-60 cm .Jeśli kilka sadzonek ma być posadzonych na raz, należy wziąć pod uwagę ich wzrost i przestrzegać odstępu 3 metrów dla pełnego rozwoju i oświetlenia korony.
Usunięto z pestki zmieszanej gleby:
- od 8-10 kg selektywnej humusu;
- dwie szklanki przesianego popiołu drzewnego;
- 150 gramów superfosfatu.
Lądowisko jest wypełnione ziemią za trzecią, jest dobrze wylana z osiadłej wody i czeka, aż wilgoć całkowicie się zagłębi. Nadchodzi czas sadzenia aronii Aronia. Sadzonka zanurza się w otworze, tak aby szyjka korzeniowa znajdowała się kilka centymetrów nad poziomem gruntu, przykryta przygotowanym podłożem, zagęszczona, a następnie podlewana, tak aby krzew był dobrze osadzony na ziemi.Pristvolny koło, w celu uniknięcia szybkiego wysychania ziemi i tworzenia się skorupy, bogato ściółki.
Aby aronia stała się szybciej zakorzeniona, doświadczeni ogrodnicy doradzają, przed zasadzeniem aronii, skrócić pędy sadzonki, pozostawiając nie więcej niż 5-6 żywotnych pąków.
Pielęgnacja aronii po posadzeniu
Bardzo łatwo jest dbać o krzewy odporne na mróz i suszę. Aronia potrzebuje regularnego przycinania korony, trzykrotnego karmienia, usuwania chwastów, profilaktycznego zwalczania szkodników i rzadkiego, ale obfitego podlewania.
Przycinanie odbywa się:
- jesienią, po zbiorach i końcu sezonu wegetacyjnego;
- wczesną wiosną, przed procesem przebudzenia krzewu.
Oprócz starannego wycinania suchych, zniszczonych i słabych gałęzi, usuń pędy, które zapobiegają przenikaniu przez koronę światła i owady zapylające. Aronia jarzębina bezboleśnie przenosi się tworząc przycinanie, dzięki czemu może być uprawiana jako miniaturowe drzewo. Aby to zrobić, na poziomie gleby usuń wszystkie pędy oprócz najsilniejszych, a następnie stopniowo uformuj z nich łodygę.W tym celu przez kilka lat na krzaku aronii pozostało tylko kilka wierzchołkowych pąków, a gdy roślina osiągnie pożądaną wysokość, punkt wzrostu zostaje usunięty i rozpoczyna się tworzenie zwartej korony na szczycie łodygi.
Wiosna zaczyna się od traktowania krzewów od szkodników i karmienia z przewagą 
nawozy azotowe. Ponowne nawożenie należy przeprowadzić po kwitnieniu, gdy jajnik zacznie napełniać, inny nawóz powinien przygotować roślinę na zimę. Przeprowadza się go pod koniec lata bez użycia azotu.
Mimo, że aronia może przetrwać przez długi czas w warunkach suszy, potrzebuje wody, aby uzyskać doskonałe zbiory i piękno. Podlewanie jest ważne:
- na początku sezonu wegetacyjnego;
- latem, podczas wylewania i dojrzewania owoców;
- jesienią, zanim krzew odejdzie na zimę.
Każdy krzak powinien otrzymać co najmniej 20-40 litrów wody jeden raz. W celu uzyskania największej skuteczności systemu korzeniowego, podlewanie odbywa się w odległości 30-40 cm od środka krzewu do płytkich bruzd.
Kręgi pristvolnye są utrzymywane w stanie czystym, dla którego gleba jest regularnie poluzowana lub sproszkowana mulczem.
Cięcie aronii Aronia i jej sadzonki rozrodcze
Przycinanie aronii rozpoczyna się w pierwszym roku życia. Początki tworzą koronę z 10-12 gałęzi orlionów, a następnie wraz z wiekiem stopniowo zastępują nowe pędy. Odrodzenie zaczyna się w wieku 8 lat.
Jeśli krzak jest uruchomiony i traci swoją siłę, nie trzeba go spieszyć. Wystarczy wyciąć całą koronę pod korzeniem jesienią, aby poczekać na silny młody wzrost wiosną. Od niej w jesieni tworzą kręgosłup nowego krzewu.
Silne zdrowe gałęzie, które mają być skrócone lub przycięte, mogą być wykorzystane do uzyskania doskonałego materiału do sadzenia i hodowli aronii.
Dla zielonych sadzonek nie brać zdrewniałych wierzchołków lub środkowych części z 5-6 żywych pąków. Wszystkie liście, dach górnej pary, odcięte, a pozostałe skrócone. Rozdrabnianie przeprowadza się w szklarni, na lekko piaszczystym podłożu, wstępnie traktowane sadzonki ze stymulatorem wzrostu. W ciągu roku z małego segmentu gałęzi powstaje pełnowymiarowa sadzonka z czarnych aronii do sadzenia.
Lignified sadzonki są kawałki dojrzałych rocznych pędów z kilkoma zdrowymi pąkami.Są one cięte jesienią i zakorzenione w shkolka, tak, że podczas sadzenia nad powierzchnią gleby są tylko dwa pąki.
Jeśli w miejscu dorosłego krzewu występuje krzak czarnej aronii, można rozmnażać:
- oddzielanie i otsadiv radykalnego wzrostu z własnym systemem korzeniowym;
- Specjalnie ukorzenione pędy roczne, schylone i zabezpieczające je na ziemi.
Młode rośliny szybko zapuszczają korzenie, tylko w pierwszych latach życia potrzebują schronienia na zimę, a po kilku latach są gotowe, by zadowolić ogrodnika z dojrzałymi, niebieskawo-purpurowymi lub prawie czarnymi koszami.
