Prawdopodobnie nie ma rodziny, w której nie jedzą ziemniaków. Ziemniaki gotowane, smażone lub pieczone, w sałatkach lub jako osobne danie - ogólnie rzecz biorąc, zapasy muszą być przyzwoite. A tutaj, przed szczęśliwcami, którzy mają swój własny ogród, pojawia się pytanie - jak to zrobić, aby rośliny nie kurczyły się i nie są drogie dla kieszeni? Ogrodnik przyjdzie z pomocą ogrodnikom. Spośród wielu zielonych ziołowych nawozów na ziemniaki, łubiny są szeroko stosowane.
Pozytywny efekt wykorzystania łubinu jako siderata
Łubin zaleca się stosować na ubogich glebach piaszczystych, kwaśnych lub ciężkich. Ważne jest, aby natychmiast określić, jaki rodzaj zielonki nadaje się do określonej gleby. Do nawożenia gleb piaszczystych odpowiedni jest łubin żółty, w przypadku gleb węglanowych, łubin biały.
Najbardziej odporna na mróz jest odmiana niebieska, a odporna na suszę to łubin biały.
Podczas używania łubinu jako siderata uzyskuje się następujący efekt:
- Zmniejszone koszty finansowe zakupu nawozów azotowych.
- Zwiększa wydajność ziemniaków.
- Wysiew łubinu ma korzystny wpływ na zdrowie ogrodników w związku z zaginioną potrzebą stosowania nawozów mineralnych, z powodu których mogą wystąpić choroby żołądka.
Ponadto łubin wytwarza specjalne związki, które hamują wzrost bakterii w glebie, co prowadzi do takich chorób ziemniaków jak zgnilizna i zgnilizna korzeni.
Daktyle sadzenia łubinu
Zaleca się przesiać łubiny, począwszy od wczesnej wiosny do jesieni, każdego roku w nowym miejscu lub po zebraniu wczesnych warzyw. Najczęściej roślina jest sadzona na początku maja. Łubin letni uprawiany jest również w lipcu.
Przed zasiewem należy poluzować glebę, rzędy należy rozstawić z odległości około 15 cm, wysiać nasiona na odległość 6 cm i nie zamykać głęboko. Średnio jeden splot wynosi od 2 do 3 tysięcy gramów. Opieka nad łubinem obejmuje terminowe odchwaszczanie chwastów i rozluźnienie między rzędami.
Ponieważ łubin jest przedstawicielem rodziny motylkowatych, nie można uprawiać innych roślin strączkowych na działce po nim.
Sposoby wykorzystania łubinu jako nawozu
Metoda 1. Po pojawieniu się pąków zieloną masę należy skoszować i od razu zakopać w glebie o głębokości 8 cm, podczas gdy warstwa gnoju zielonego powinna mieć co najmniej 6 cm grubości. Ziemniaki należy sadzić w tym rejonie na wiosnę.
Metoda 2 Wytwarzaj kompost z koszonej rośliny. W zagłębieniu kompostu wyłożyć łubinu pokruszonego łopatą i dodać trochę żyznej gleby zgodnie z zasadą: warstwa trawy (do 30 cm grubości) - warstwa gleby (6 cm). Stos kompostu zwilża się okresowo. Jesienią i wiosną należy odkurzyć łopatkę, aby powietrze mogło przedostać się do dojrzałości. Zasadzić ziemniaki na obszarze, w którym rośnie siderat. Ponieważ łubin, dzięki systemowi korzeniowemu, sprawił, że gleba była bardziej krucha i wzbogacona fosforem i azotem, ziemniak zapuści korzenie głębiej i nie ucierpi w okresie suszy. W rezultacie jego produktywność wzrośnie. Po wykopaniu ziemniaków dodaj już dojrzałego kompostu do opuszczonego miejsca.
Zaletą drugiej metody jest to, że pojedyncze lądowanie zielonego nawozu stosuje się dwukrotnie:
- w pierwszym roku sadzenia ziemniaków system korzeniowy jest używany jako nawóz;
- w przyszłym roku jako nawóz stosowany jest nawóz zielony.
