Ledum (Ledum) to roślina należąca do rodziny Heights. W źródłach zachodnich jest on określany jako Rhododendron, w literaturze rosyjskiej jest uważany za osobny gatunek. Zimozielony krzew ma 8 gatunków, z których najczęstszym jest bagno Ledum. Jest to odporny na zimę krzew, który jest rzadko używany, ponieważ jest trujący. Ma wysokość 0,5 - 1,2 metra. Preferuje gleby kwaśne, dobrą glebę i wilgotność powietrza. Lubi słoneczne miejsca, ale czuje się dobrze w półcieniu.
Ledum - piękna ozdoba ogrodowa
Liście rozmarynu są skórzaste, błyszczące na górze, ciemnozielone, zardzewiałe, gruczołowe lub owłosione od dołu. Ogonki w pobliżu liści są krótkie, ułożone w kolejnej kolejności na gałęzi.
Kwiaty dzikiego rozmarynu z białymi kwiatostanami, które pojawiają się na końcach zeszłorocznych pędów. Same kwiaty są białe, mają 5 płatków, umieszczone na cienkim szypułce i szybko opadające. 10 pręcików naciągnięto cienkimi nitkami. Okres kwitnienia obejmuje drugą połowę maja i pierwsze dwie dekady czerwca. Owocem jest pudełko, wewnątrz którego są uskrzydlone nasiona.
Lambskin jest tak nazwany
Rosyjska nazwa wiecznie zielonego krzewu pochodziła z przestarzałego słowa "bagulit", co oznaczało "zatrucie". Przymiotnik "bagulny" w dawnych czasach był używany w znaczeniu "cierpki, oszałamiający, trujący".
Ledum jest najbardziej pachnącą rośliną wśród mieszkańców bagien. Znany fenolog DN Kaigorodov opowiadał, jak pewnego dnia, podczas polowania, jego pies, zwykle energiczny i niespokojny, po kilku godzinach poszukiwań gry wśród Ledum był "odurzony" przez niego. Kaigorodov nazywa rozmaryn zdradliwą rośliną, ponieważ początkowo przyjemny zapach wywołuje silny ból głowy, aż do mdłości.
W ludziach ten krzew znany jest także pod imieniem rekina, cykuty bagiennej, puzzli, oregano, trawy klaszczowej, głupiego moczara.
Naukowa nazwa rośliny "lepidum" pochodzi od języka łacińskiego - Lédum, który z kolei powstał z greckiego ledonu - rośliny, z której ekstrahowano aromatyczną żywicę kadzideł.
Jak dbać o Ledum
Wszystkie odmiany dzikiego rozmarynu są zwykle dobrze znane w sadach. Aby krzew dobrze się rozwijał, lepiej jest sadzić go na wiosnę, na stałe, ponieważ roślina żyje do 30 lat, dobrze tolerując mroźne zimy. Najlepiej zrobić sadzenie na głębokości 30-40 cm.Kanał jest wypełniony mieszanką torfu, iglastej ziemi i piasku w proporcji 3: 2: 1.
Roślina jest ważna do karmienia. Zwykle nawożenie odbywa się raz w roku na wiosnę, przy użyciu nawozów mineralnych.
Jeśli lato jest suche, gorące, krzewy należy podlewać obficie co najmniej raz w tygodniu, zużywając 5-8 litrów wody na krzak. Po podlaniu gleby warto poluzować i obrać z torfu koniecznie, aby wilgoć trwała dłużej. Podczas poluzowywania należy zachować ostrożność, ponieważ korzenie rozmarynu znajdują się blisko powierzchni gleby.
Cięcie buszu nie jest konieczne, usuwaj tylko suche lub złamane gałęzie w zimie.
Dziki rozmaryn rozmnaża się z nasionami. Może być również sadzone w sadzonkach w lecie, ale ta metoda wymaga specjalnej wiedzy. Sadzonki powinny być traktowane 0,01% roztworem heteroautyny nie później niż 16-24 godziny po pocięciu, aby korzenie rozwijały się i rozwijały. Po zabiegu łodyga jest myta i sadzona w pudełku. System korzeniowy powstaje dopiero w przyszłym roku.
Zastosowanie Ledum
Olejki eteryczne, pochodzące z firmy Ledum, znajdują zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym, w produkcji mydła. Jest również stosowany w przemyśle tekstylnym jako utrwalacz i w leczeniu skóry.
Zapach świeżych liści ledum chroni wełniane produkty przed ciemami, a osoba - od ssących krew owadów. Substancje uwalniane przez liście dzikiego rozmarynu zabijają bakterie, które są szkodliwe dla ludzi.
Kwitnienie Ledum (wideo)
Ledum jest trujący, dlatego nie może być spożywany w żywności, jest używany wyłącznie przez pszczoły.
Galeria: Ledum (25 zdjęć)
