Opis gatunków cedru i ich odmian (ze zdjęciem)

Wśród wszystkich drzew iglastych nie ma drzewa równego cedrowi dla harmonijnego kształtowania pejzaży krajobrazowych. Taka jest opinia większości Brytyjczyków, co tłumaczy popularność tego rodzaju wiecznie zielonych roślin w ogrodach arystokratów. Dwa lub trzy cedry przy wejściu do domu wystarczą, by zamknąć architektoniczną kompozycję kadru, nadając mu nutę domowej i świątecznej atmosfery. Powiemy Ci, jakie cedry są odpowiednie do uprawy w gospodarstwie domowym, przeanalizujemy ich gatunek i popularne odmiany.

Cedr: ogólna charakterystyka

Czym jest cedr w naszych szerokościach geograficznych, nie każdy wie.Większość kojarzy się z pysznymi orzeszkami pinii, które są w sprzedaży. W rzeczywistości ten przysmak nie jest całkowicie związany z cedrem, ponieważ jest owocem sosny syberyjskiej.

Inne reprezentują majestatyczne cedry cedrów z kolczastymi, wydłużonymi, wielopłaszczyznowymi igłami o niebieskozielonych odcieniach, które roznoszą gałęzie i łuszczącą się szarą korę.

Takie są na wolności, często spotykane na wybrzeżu Morza Śródziemnego, w lasach i na zboczach Himalajów. W środowisku naturalnym ci przedstawiciele rodziny sosny mogą osiągnąć wysokość 50 metrów.

Botanicy klasyfikują cedry jako drzewa jednopienne o typie oligotypowym. Różnią się igłami igłowanymi i spiralnymi, wydłużonymi stożkami o kształcie beczkowatym. Blossom na jesieni. Dojrzałe ziarna o trójkątnym kształcie pokryte są cienką skórą, mają duże skrzydła. Owoce tego cedru nie są jadalne, wiele żywic znajduje się w ich składzie.

Kultywowane cedry mogą zadowolić nawet najbardziej wymagających estetów, ponieważ mają wiele kształtów, różniących się wielkością, strukturą korony, kolorem i długością igieł.

Pod opieką cedrów, bez względu na rasę, uzupełniamy listę mało wymagających roślin. Pełną wegetacji muszą być systematycznie zintegrowane karmienie każdego miesiąca wiosna mielący pni drzew i regularne wilgotność powietrza i gleby. Rozpylanie jest bardzo ważne dla młodych sadzonek. Nawiasem mówiąc, potrzebują gruntownego przygotowania do zimy: schronienie gałęzi i pni drzew. Jest rzeczą charakterystyczną, że nie może być przeszczepione cedry, więc trzeba poważnie zastanowić się nad wyborem miejsca lądowania. Materiał do sadzenia jest produktywny tylko w wieku 6-8 lat. We wczesnych etapach jego rozwoju wymaga działań zapobiegawczych w celu zapobiegania chorobom grzybiczym. Cedars są bardzo wrażliwe na rdzę, wydaje się brzydkie czerwone plamy na igłach. Leczenie to leki grzybobójcze. drzewa grozi również chloroza, szczególnie wysokie ryzyko infekcji w glebach wapiennych. Nagła choroba objawia się żółtymi i martwych igieł, skręconych oddziałów. Cedar kory chrząszczy chciał osiedlić i syberyjski Hermes. Dotkniętych tymi szkodnikami przedmioty nie podlegają na ratunek. Przy małych ogniskach pomaga leczenie insektycydami.

Rodzaje cedrów

Te majestatyczne przedstawiciele kultur iglastych znany ludziom od ponad 250 lat. Ale, co dziwne, wciąż nie może dotrzeć Botanika szereg gatunków cedrów. Według niektórych, w przyrodzie istnieją tylko cedry Libanu, że ze względu na podobieństwa dojrzałej rośliny. Inni nalegają na jasnych rozróżnień, podkreślając dodatkowo Atlas i Himalayan gatunków korotkohvoyny. I po trzecie, wręcz przeciwnie, nie uznają korotkohvoynoy rasy. Korzystanie z doświadczeń międzynarodowych ekspertów, którzy biorą udział w międzynarodowym projekcie „Catalogue of Life” i zgromadziła około 85% informacji o wszystkich żywych istot na Ziemi, jesteśmy po ich klasyfikacji.

Cedr libański

Libańczyk cedr (Cedrus libani) To został udomowiony w XVII wieku. Charakteryzuje trwałego rozwoju, trwałości i przystosowania do ciężkiego mrozu (-30 °). Rośnie dobrze nawet w wapiennej glebie na słonecznym trawniku. Młodych drzew tworzy stożkowy wieniec, a wzrost tego środka, to jest przekształcany w wentylacyjnej z różnych poziomach gałęzi.W starych okazach gałęzie tworzą parasol. Kiełki z lekkim zaciągnięciem. Ciemnozielone igły o zadymionym odcieniu, długość igieł wynosi do 3 cm, szyszki są jasnobrązowe o długości do 12 cm, a formy dekoracyjne różnią się długością i kolorem igieł:

• "Glauca" (z niebieskimi igłami);
• "Breviramulosa" (z długimi ażurowymi gałęziami szkieletu);
• "Stricta" (korona w kształcie kolumny powstała z powodu gęstych krótkich gałęzi, lekko uniesionych do góry);
• "Pendula" (gałęzie łatwo opadają);
• "Tortuosa" (różni się nawijającymi głównymi gałęziami);
• "Nana" (odmiana karła);
• "Nana pyramidata" (krótkie drzewo z gałęziami unoszącymi się w górę).

Cedar Atlas

Cedr atlas (Cedrus atlantica) charakteryzuje się przyspieszonym wzrostem młodych drzew, może przetrwać susze i nie długotrwałe przymrozki (do -20 stopni). Światłolubny. Nie toleruje gleb wapiennych i nadmiaru wilgoci. W architekturze krajobrazu, popularne są kolonialne, piramidalne, płaczące formy ze srebrnymi, złotymi i niebieskimi igłami. W szczególności takie odmiany:

• "Glauca horizontalis" Różni się wysokimi ozdobnymi, niebieskimi igłami, gałęzie w kształcie łuków. Nawiasem mówiąc, cedry Atlasa glaucus należą do elitarnych odmian.
• "Aurea". Drzewo z pinaklem i żółtozłotymi igłami. Z każdym rokiem igły są coraz bardziej zielone.
• "Fastigiata". Duża różnorodność formy kolumnowej z jasnozielonymi igłami.
• "Pindula". Charakterystyczną cechą tej odmiany jest jednolita kolumnowata forma i wiszący szczyt. Igły są zielone.

Cedar Himalayan

Drzewa cedru himalajskiego są reprezentowane przez wiele nazw odmian ozdobnych. W przyrodzie gatunek ten ma stożkową koronę z czystą gałęzią drzewa. Jako miarę starzenia, tworzą płaski wierzchołek. Kultura rozwija się szybko, uwielbia wilgotne powietrze, czyni pokój cieniem i dostosowuje się do wapienia. Chociaż uważni ogrodnicy ostrzegają o skutkach chlorozy, która objawia się żółtymi plamami na gałęziach. Zalecamy również sadzić wszystkie odmiany cedru himalajskiego w miejscu chronionym przed wiatrem.

Charakterystyczną cechą cedru himalajskiego są miękkie igły i stożki wystające w górę. W projektowaniu ogrodu roślina jest ścinana w celu stworzenia oryginalnych figurek.Oprócz zwykłych odmian miłośników zielonego dekoru wolisz sadzić domy o grubych liściach lub odmianach długich igieł. W żłobkach jest zapotrzebowanie:

• "Albocpica". Cedr średniej wielkości, z piramidalną koroną. Punktem kulminacyjnym rasy jest kolor młodych pędów. Początkowo są białawe, a następnie jasnożółte, na końcowym etapie rozwoju stają się jasnozielone.
• "Aurea". Wyróżnia się żółtymi pędami, które jesienią stają się zielone. Szyszki tej rasy cedru himalajskiego zmieniają kolor z niebieskawego na czerwonawo-brązowy z wiekiem.
• "Złoty horyzont". Dojrzałe drzewo rośnie potężną płaską koroną. Wyjątkowość tej odmiany jest w kolorze igliwia, którego długość sięga 28 mm. Od strony słonecznej są żółte, aw cieniu są zadymione.
• "Prostrata". Jest to wolno rosnące drzewo z szeroką koroną rozgałęzioną, spłaszczoną u góry. W wieku 20 lat roślina osiąga jedynie 30 centymetrów wysokości i 75 centymetrów szerokości.
• "Kaszmir". Odmiana jest popularna w zimnych obszarach, ponieważ łatwo toleruje duże przymrozki.
• "Pigmej". Ten cedr słynie z zaokrąglonych postaci karła i zielono-niebieskich igieł. W wieku 15 lat drzewo osiąga wysokość zaledwie 30 centymetrów i 40 centymetrów szerokości.

Sosny, które nazywane są cedrami

Ludzie nazywają cedry serią drzew, które należą do rodzaju sosny. Są to tak zwane cedry: europejski, syberyjski, koreański i stlanicki. Ze względu na słabą zdolność przystosowania się do surowych zim w naszych szerokościach geograficznych, gatunki pochodzące z Europy i Korei są rzadziej uprawiane. Istnieje opinia, że ​​pod opieką takich sosen są bardzo zajęci. W rzeczywistości, podobnie jak wszystkie kultury iglaste, młode siewki wymagają starannego nadzoru.

Przez pierwsze pięć lat muszą co roku podlewać wodę co najmniej sześć razy. Na zimę przykryj koronę i kikut lapnika. Dwa razy w roku (na wiosnę iw środku lata) nawozić biohumusem. A także w czasie, aby dusić młode pędy, tworząc koronę. Przycinanie gałęzi jest możliwe przy silnym zanieczyszczeniu surowicą. Że szkodniki nie psują rośliny, konieczne jest regularne czyszczenie upuszczonych igieł i przetwarzanie preparatów zawierających miedź.

Cedr Europejski

W literaturze naukowej jest oznaczony jako cedr sosnowy europejski (pinus cembra).Drzewo należy do rodziny sosen, jego nazwa pochodzi od analogu cedru syberyjskiego. Obie rośliny iglaste mają bliższe cechy sosny niż cedru. Obszar tego gatunku koncentruje się w południowo-wschodniej Francji oraz w Tatrach Wysokich w Karpatach. Kultura dobrze przystosowuje się do zacienionych miejscowościach mrozoodporna (mogą przetrwać mrozy 40 stopni), wodą kochający preferuje świeże gliniaste. Zewnętrznie ma wiele podobieństw z sosny syberyjskiej kamienia macierzyste wysokość jest mniejsza, bardziej Razlogov korona jajowate i małe stożki. W naturalnej formie młode rośliny mają elegancką, lekko wydłużoną koronę, a starzejąc się, nabywają dziwacznych form. Cedr europejski ma ponad 100 gatunków, wśród których jest wiele ozdobnych, odznaczających się kształtem i wielkością korony, kolorem i długością igieł.

Cedr syberyjski

Siberian pinia (Rinus sibirica) różni dekoracyjny gruby kondominium korona w kształcie stożka, brązowo-szary łuszcząca się kora i brązowe młode pędy, szczelnie pokryta czerwonym stos.Kiełki skrócone, igły miękkie trójkątnie ciemnozielone z niebieskawym nalotem woskowym. Długość igieł wynosi około 14 cm. Typową oznaką tej odmiany są duże owoce z pysznymi orzechami. Pojawiają się w trzydziestym roku życia. Średnio każdy stożek ma 50-150 nasion. Gatunek uważany jest za jednego z najbardziej odpornych i tolerujących cień. Formy ozdobne są głównie sadzone na lekkich, dobrze odwodnionych glebach. Cedr syberyjski jest uważany za wolno rosnącą kulturę, ponieważ tylko 40 dni rozwija się w ciągu roku.

Cedar koreański

Koreański cedr (pínus koraiénsis) jest zbliżony do gatunków syberyjskich i europejskich. Na wolności jest to wysokie drzewo z brązową, szorstką, obieralną korą i gęstą, wysoko rozwiniętą koroną. Młode osobniki przypominają stożek lub owalny i dojrzałe przekształcony w cylindrze lub odwróconego stożka. Nowe pędy pokryte są czerwoną włochatością. Igły osiągają długość 20 cm, trójkątne, smoky-zielone, rosną w gronach od 4 do 5 sztuk, a przechowywane na gałęzi około czterech lat. Szyszki koreańskiego cedru dają również jadalne nasiona, w każdym z nich dorastają do 150 sztuk. Na wolności drzewa zaczynają owocować po 100 latach, aw kulturze - po 30 latach.Gatunek charakteryzuje się odpornością na wiatr.

Drewno cedrowe

W małych obszarach lokalnych i na podwórku, skarlałe odmiany drzew sosnowych, tak zwane sosny cedrowe (pinus pumila), będą wyglądały spektakularnie. Takie wiecznie zielone krzewy można zidentyfikować w skalnym ogrodzie, na trawniku lub w miksie. Są to małe rośliny z rozłożystymi gałęziami. Hodowcy wyprowadzali wiele dekoracyjnych form, różniących się różnorodnością koron: treelą, pełzaniem, miseczkami. W ogrodzie rasa ma ugruntowaną pozycję na obszarach chronionych. Wysokość rośliny zależy od odmiany - zmienia się w granicach 30 cm-7 metrów przy średnicy korony 25 cm - 12 metrów. Osobliwością łodyg cedru są bardzo małe szyszki, dojrzewające w drugim roku i młode pędy powstające, które różnią się bogatą zieloną barwą.

Obejrzyj wideo: SCP-261 Pan-dimensional Vending Machine | Object Class: Safe