Fryzyjska rasa koni

Fryzyjska rasa (lub fryz) jest jednym z najpiękniejszych koni pociągowych na dziś.

Dzięki swoim wielofunkcyjnym właściwościom i przyjacielskiemu charakterowi, fryzy są bardzo popularne na całym świecie.

Sugerujemy, aby dowiedzieć się więcej o tych egzotycznych egzotycznych zwierząt.

Dane historyczne

Rasa fryzyjska jest hodowana w prowincji Fryzja na północy Holandii. Przodkowie fryzu byli hiszpańskimi końmi i lokalnymi, ciężkimi rasami "zimnokrwistymi". Fryzy dwukrotnie w historii były na skraju wyginięcia, ale dzięki wysiłkom holenderskich koni ocalono konie. Pierwsza wzmianka o fryzyjskich koniach sięga wstecz XIII wiek. Rzymski historyk Tacyt przedstawił pierwszych przedstawicieli rasy jako silne uniwersalne, ale niezbyt atrakcyjne konie.

W średniowieczu (podczas kampanii i wojen) konie te były używane w bitwach. Ze źródeł historycznych, które do nas dotarły, wiadomo, że to właśnie te konie rycerze europejscy używali do swoich krucjat. Podczas kampanii na Wschód zwierzęta krzyżowały się odmiany wschodnie, co miało pozytywny wpływ na ich charakterystykę.

Wraz z upadkiem Imperium Rzymskiego rozpoczęto głębsze wprowadzenie rasy fryzyjskiej na terytorium Norwegii i Anglii. Tutaj konie były wykorzystywane do celów hodowlanych w celu poprawy cech rodzimych gatunków. W rezultacie takie nowoczesne rasy, jak koniki angielskie Fell i Dale, a także norweski Gudbransdal, w swoich właściwościach przypominają mini fryzy. Wiek XII odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu rasy. W celu poprawy gatunku wykorzystano konie berberyjskie i andaluzyjskie. Dzięki wpływowi andaluzyjskie dzisiejsze fryzy zyskały swój majestat.

W tym samym czasie, jako bezużyteczność, popularność fryzy w roli walczące konie. Coraz częściej ta rasa była używana jako koń konny. W epoce baroku fryzyjski koń był aktywnie wykorzystywany jako uroczyste konie na dworach królewskich. W XVIII wieku gatunek został użyty do wyselekcjonowania następujących gatunków kłusaków: amerykańskiego, Orzeł, Norfolk. W XIX wieku rasa straciła popularność i była używana głównie przez sportowców-amatorów. Frizov hodował wyłącznie chłopów, którzy nie realizowali specjalnych celów hodowlanych.A ze względu na wysiedlenie koni z torów wyścigowych nastąpił spadek liczby zwierząt. W związku z tym postanowiono utworzyć stowarzyszenie "Towarzystwo książki rodowodowej o koniach fryzyjskich".

Organizacja zajmowała się hodowlą małego zwierzęcia na potrzeby agrarne. Ale nawet taki środek nie mógł spowolnić gwałtownego spadku liczby rasowych ogierów. Gatunek nie wytrzymał konkurencji z popularnymi odmianami roboczymi. W rezultacie w 1913 r. Na świecie było tylko trzech rasowych przedstawicieli gatunku fryzyjskiego.

Mimo to fryzy zdołały znaleźć "drugi wiatr". Holenderscy rolnicy krzyżowali rasowe ogiery z osobnikami odmiany Oldenburg. Drugi kryzys miał miejsce w latach 60. XX wieku. Liczba zwierząt w tym czasie wynosiła tylko 500 sztuk. Jednak rasa została uratowana przed nieodwracalnym wyginięciem. A dzisiaj fryz jest uważany za jeden z najpopularniejszych rodzajów koni używanych do hodowli i sportu jeździeckiego.

Charakterystyka i opis rasy

Konie fryzyjskie wyróżniają się niezwykłą elegancją i elegancją, a także mają łatwo rozpoznawalny wygląd. Przez kilka stuleci tej rasy udało się zachować pełny zakres jej uniwersalnych cech.

Wzrost i waga

Koń fryzyjski jest okazałym zwierzęciem. Wzrost osobnika osiąga 160-165 cm, a konie tej rasy należą do kategorii ciężkich zwierząt i mają potężną sylwetkę. Waga osobnika wynosi 600-680 kg.

Zewnętrzne

Ogier fryzyjski ma wyrazisty i wyrazisty wygląd zewnętrzny, dzięki czemu jest łatwo rozpoznawalny.

Gatunek ten charakteryzuje się następującymi parametrami:

• Głowa jest duża, wydłużona, ma bardzo wyraziste ciemne oczy. Prosty profil z krótkimi i zgrabnymi uszami. Nozdrza są wystarczająco szerokie.
• Szyja jest długa i muskularna, z zgrabnym łukiem. Gatunek charakteryzuje się długim i rozwiniętym kłębiem.
• Plecy są dość mocne i mocne z nieco wydłużonym ciałem. Ciało ma potężne, ukośne ramiona. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka.
• Nogi zwierzęcia są długie, mocne, z silnymi kopytami. Szczotki są dobrze widoczne na nogach. Ze względu na ich wysoki układ, pędzle opadają z grubymi lokami do samych kopyt. Ta cecha została nazwana "frisist" i przeniesiona na inne gatunki.Obecność takiej ozdoby kończyn jest podstawową cechą koni fryzyjskich i nadaje im kolorowy "baśniowy" wygląd.
• Krótki i lśniący płaszcz pokrywa grubą skórę zwierzęcia. Również fryzyjska rasa charakteryzuje się niezwykle długą grzywą i tym samym długim, grubym i bujnym ogonem.

Kolor

Konie fryzyjskie są przedstawicielami koloru czarnego. Wszelkie inne kolory są zupełnie nietypowe. W tym samym czasie skóra konia fryzyjskiego jest całkowicie pozbawiona śladów, co wyraźnie widać na zdjęciu.

W ciągu ostatnich stuleci ta rasa miała wiele kolorów: zatoki, czarny, szary i czarny. W wyniku kryzysów, które minęły, różnorodność genetyczna gatunku znacznie się zmniejszyła. Dziś gatunek ten znany jest tylko w jednym kolorze - czarny. Od czasu do czasu w klaczach pojawia się mały znak w postaci gwiazdki. Ogiery nie powinny mieć białych śladów.

Charakter i natura

Najważniejszą cechą charakteru fryzy jest ich zrównoważenie. Ci czarni giganci słyną z łagodnego i przyjaznego usposobienia. Konie są bardzo dobroduszne zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Jednak za zewnętrznym spokojem i chłodem panuje energetyczny temperament. Takie połączenie pozwala na korzystanie z koni na amatorskie spacery, a także na profesjonalną jazdę. Ponadto, przedstawiciele fryzów mają doskonałą pamięć i wysoką wydajność, są ciekawi. Wszystkie te cechy pomagają szybko i łatwo trenować zwierzęta.

Zwracamy również uwagę na względną bezpretensjonalność tych gigantów. Friezy dobrze radzą sobie z warunkami pogodowymi. Ale jednocześnie konie są nieco bardziej kapryśne co do jakości i składu paszy.

Charakterystyczne cechy

Koń fryzyjski wyróżnia się spośród innych ras cechami własnymi, szczotkami i grzybami, garniturami, charakterem i temperamentem, bieganiem. Rozważaliśmy już niektóre z powyższych funkcji. Garnitur Voronaya w połączeniu z gęstą, luksusową grzywą, ogonem i pędzlami sprawia wrażenie, że te szlachetne i piękne zwierzęta wywodzą się bezpośrednio ze stron rycerskich powieści.Hodowcy koni często wolą nie przycinać zwierzęcia i pozwolić, by zamki rosły na ziemi. Podczas poruszania się, kosmiczne płyny przepływają przez ciało i tworzą doskonały obraz.

Ponieważ fryzy są ciężkimi zwierzętami, mają luźną budowę. Jednak ten niedobór jest kompensowany przez wysokie i smukłe nogi.

Oprócz cech zewnętrznych, specyficzną cechą konia fryzyjskiego jest bieg wysoki i biegowy. Te konie poruszają się tylko na swój specyficzny sposób, podnosząc wysoko kończyny.

Wielu hodowców koni klasyfikuje fryz jako słabo silną rasę, ponieważ taki chód sugeruje znaczny wydatek energetyczny podczas podnoszenia stóp. Ale właśnie dzięki tej specyfice wyścig zyskuje szczególny urok i wygląda zgrabnie.

Wykorzystanie skały

Fryzyjskie konie są uniwersalny, odnosząc się jednocześnie do grup wyższych i ciężkich. Konie te zajmują pośrednie miejsce pomiędzy "zimnokrwistymi" ciężkimi gatunkami a końmi typu hiszpańskiego. Jednocześnie mają wyraźną specjalizację trenera.

Konie fryzyjskie są często wykorzystywane do rywalizacji w zawodach uprzęży, a także ujeżdżeniowych i cyrkowych. Zamrażanie jest hodowane w większości krajów Europy i na obu kontynentach Ameryki. Często te egzotyczne konie są wykorzystywane do filmowania filmów historycznych. Ich najrzadszy wygląd zdobi wiele popularnych filmów.

Uniwersalność gatunku polega na jego szczególnych nawykach i manierach. Konie te są w stanie wykonywać skomplikowane elementy (pod siodłem lub ramionami), pozostawiając konie uprzęży.

Lata praktyki dowodzą, że zarządzanie innymi odmianami koni może być wykonywane tylko przez zawodowych hodowców koni, podczas gdy nawet początkujący miłośnik może sobie poradzić z fryzem.

Trudno spotkać podobnego rodzaju konie, łącząc w swoich talentach umiejętność radzenia sobie z jazdą i uprzężą. Ponadto zwierzę będzie idealnym zamiennikiem kosiarek do trawy.

Średni koszt

Hodowlę fryzyjskich koni prowadzą zarówno prywatni hodowcy koni, jak i wyspecjalizowane stowarzyszenia i kluby. Do porządnej konserwacji i sprzedaży fryzów potrzebne są duże obszary, świeże powietrze i dobra ekologia.Dlatego pastwiska powinny znajdować się poza metropolią.

Średni koszt dorosłego fryzu na rynku wynosi 45-55 tysięcy hrywien. Cena w dużej mierze zależy od warunków hodowli i gwarancji sprzedawcy.

Posiadanie fryzyjskich gigantów oznacza uczczenie subtelnego poczucia smaku. Dziś te piękne zwierzęta mają tysiące fanów na całym świecie. Freese może również stać się lojalnym przyjacielem przez wiele lat.

Obejrzyj wideo: Konie Fryzyjskie