Pierwszy gatunek z rodzaju Bergenia crassifolia (Bergenia crassifolia) został opisany przez Karla Linnaeusa w 1760 r. W kopiach wysłanych z Petersburga, gdzie przywieźli je członkowie jednej z wypraw syberyjskich. Linnae niósł nieznaną roślinę do rodzaju Campelloma i nadał jej odpowiednią nazwę: płytkę ze skalnicy. Następnie botanik Conrad Mönch przejął Badan w odrębny rodzaj, Bergenia, który został nazwany na cześć uzdrowiciela Carla Augusta von Bergen.
BergeniaBergenia używana do garbowania skóry, ponieważ ich kłącza zawierają dużą liczbę tanin. Z przesuszonych suszonych liści Bergenii przygotowywana jest herbata znana jako syberyjska, mongolska lub chigir. Roślina stosowana jest w medycynie tybetańskiej jako środek przeciwzapalny, tonizujący i ściągający.
Badany będzie ozdabiać grupy krzewów, przedpola mixborders, obszary skaliste, stoki skalne. Dobrze połączone z liliami, zlewniami, astilbe, strojami kąpielowymi, irysami, veronica, paprociami, pelargoniami, zbożami.
BergeniaBadany - byliny kłączowe, rzadko - jednoroczne trawy. Liście są bardzo widowiskowe: duże, okrągłe, błyszczące, skórzaste, zimujące, zebrane w wylot rozety.Pod koniec lata - jesienią są pomalowane na czerwono. Małe kwiaty, zebrane w corymbose kwiatostany, w kształcie dzwonu. Płatki są czerwone, różowe lub białe. Owocem jest pudełko.
Badan grubolistny, który jest najczęściej uprawiany w ogrodzie, "dziki" rośnie na skalistych zboczach.
Coleat bergenia (Bergenia ciliata) pochodzi z Tybetu i Himalajów, gdzie wznosi się na wysokość 1800-4300 m. Jego liście nie są gołe, jak inne gatunki z rodzaju, ale szczeciniaste, do 35 cm średnicy. Kwiaty są jasnoróżowe lub białe, z gorącą różową filiżanką. W naturze kwitnie natychmiast po stopieniu się śniegu. Poważne mroźne zimy liści umierają, ale kłącza, z reguły, są zachowane. Obecnie coraz więcej odmian hybrydy Badana (Bergenia x hybrida) można znaleźć w sprzedaży. Są piękne, ale w warunkach Rosji są mniej odporne na zimę niż gatunki naturalne.
Bergenia
