Do sadzenia na obszarach podmiejskich ogrodnicy coraz częściej wybierają wczesne odmiany ziemniaków o wysokich plonach. Według opinii, klasa "Uladar" odnosi się właśnie do takich. Następnie opiszemy bardziej szczegółowo jego cechy i zalety.
- Opis i cechy charakterystyczne odmiany
- Zalety i wady
- Lądowanie
- Opieka
- Podlewanie
- Dodatkowe nawożenie
- Produktywność
Opis i cechy charakterystyczne odmiany
Ten rodzaj ziemniaka znajduje się w ogrodach wielu, dzięki staraniom białoruskich hodowców, którzy wydali go na początku wieku. Ta środkowa roślina jest typu pośredniego z prostymi, być może lekko nachylonymi, cienkimi pędami o jasnozielonym kolorze.
Wysokość krzewu jest średniej wielkości, rośnie maksymalnie do 65 cm, liście są średniej wielkości, bogato zielone, spiczaste na kończynach i do końca, lekko owłosione.
Krzew ozdobiony jest kwiatami, które w kolorze są delikatnie fioletowe lub fioletowe z czerwonymi. Składają się z pięciu stopionych płatków i żółtego słupka.
Korzenie rośliny są bardzo silne, tworzą bulwę, w której dojrzewa od sześciu do dwunastu ziemniaków. Owoc ma bardzo atrakcyjny wygląd i jasnobeżowy kolor. 
Ma właściwy owalny kształt,o gładkiej twardej skórze i płytkich oczach, które są dość małe. Waga ziemniaków to średnio 100-130 gramów, giganty osiągają wagę 180 gramów. Miąższ jest żółtawy, nie ściemnia się po podgrzaniu.
Ziemniaki zawierają jedynie do 12% skrobi, więc ten ostatni nie produkują, ale nie gotować miękkie ziemniaki.
Zgodnie ze sprzężeniem zwrotnym, jedną z cech wyróżniających odmiany ziemniaka „Uladar” jest wysoka wydajność na wczesnych etapach dojrzewania.
Na zimę zbiory są zbierane 70 dni po posadzeniu, a ich ilość jest podwojona. Rekord, zebrany z hektara, wynosił ponad siedemdziesiąt ton, a przeciętnie spotyka się o połowę mniej. 
Ze względu na właściwości skórki, odmiany są dobrze przechowywane i transportowane. Po usunięciu skórki z ziemi prawie nie ma uszkodzeń na koniec zimy lub pogorszeniu zgnilizny mniej niż pięć procent upraw. Odmiana jest mało wymagająca dla różnych gleb, dobrze toleruje susze i wahania temperatury.
Zalety i wady
Odmiana ziemniaczana "Uladar" ma wiele zalet. Zacznijmy ich opis od plonu. Według opinii hodowców samochodów ciężarowych, z należytą starannością w regionach południowych, można je zbierać dwa razy w roku.
"Uladar" pada wcześnie na ziemię, podczas siewu wczesnych zbóż, a po półtora miesiąca daje pierwszą młodą plon na kilogram z buszu.
Podczas głównej zbiórki podwaja się i możesz zebrać ponad dwa kilogramy owoców z buszu. Są łatwe do wykopania, ponieważ bulwa w ziemi jest bardzo zwarta.
Odmiana jest uprawiana na sprzedaż ze względu na jej doskonały wygląd rynkowy. Jest wydobywany bez uszkodzeń mechanicznych, dzięki temu jest dobry w transporcie i przechowywaniu. Jego wartość handlowa i rynkowa kształtuje się na poziomie 94 procent. 
Doskonałe recenzje dotyczą smaku ziemniaków. Ze względu na niską zawartość skrobi, nie gotuje się, dlatego nadaje się do smażenia, gotowania z plastrami i do pieczenia. Piękny kształt owoców sprawił, że popularne było gotowanie w całości i przygotowywanie sałatek.
Odmiana "Uladar" może rosnąć w każdych warunkach klimatycznych i na każdej glebie, nie wymaga dodatkowego karmienia.Czuje się lepiej w południowych regionach, gdzie często gromadzone są dwa razy w roku.
Ziemniak jest odporny na najbardziej popularne choroby i szkodniki. Nie boi się raka, parcha, nicienia.
Z niedoskonałości różnorodności roślin warzywnych wynika jedynie niestabilność wobec rizoktonii. Rzadko można zaatakować późną zarazą i skręceniem liści.
Lądowanie
Przed sadzeniem ziemniaków zaleca się trochę kiełkować. W tym celu nasiona należy umieścić w pomieszczeniu o temperaturze od 12 ° C do 15 ° C na dwa tygodnie przed zejściem ze statku.
Wcześniej pożądane jest mycie i trawienie z patogenów. Ten ostatni może być obniżona przez dwadzieścia minut w słabym roztworze nadmanganianu potasu i nadtlenku wodoru z szybkością jednego łyżka pięć litrów wody.
Gdy ziemniaki dają kiełki, można je wyrabiać na ulicy przez kilka dni. Kiełki na owocach nie powinny być większe niż centymetr, w przeciwnym razie ulegną rozkładowi podczas sadzenia. 
Lądowanie może rozpocząć się, gdy gleba i gleba zostaną stopniowo ogrzane do 10 ° C. Przed zasiewem można nawozić glebę, mieszając ją z niewielką ilością nawozu lub kompostu.
Z reguły w momencie sadzenia nie dodaje się innych nawozów mineralnych. Studnie są odkopywane od siebie w odległości do 30 cm i głębokości 5-8 cm.
Optymalna odległość między rzędami wynosi 60 cm, ziemniaki umieszcza się w nich z kiełkami do góry i są posypane ziemią obornikiem lub kompostem.
Jeśli sadzisz ziemniaki na grzbietach, głębokość otworu powinna wynosić od 8 do 10 cm, w miejscach suchych nasiona schodzą na ziemię o kolejne 5 cm poniżej. 
Opieka
Po zasadzeniu młode rośliny potrzebują dużej ilości tlenu, dlatego zaleca się poluzowanie gleby między rzędami. Po wykiełkowaniu konieczne jest wykonanie pierwszego rzutu.
Dzięki specjalnym narzędziom ogrodniczym ziemia wlewa się do łodygi rośliny. Zrób to bardzo ostrożnie, aby go nie uszkodzić. Podniesienie poziomu ziemi pod łodygą chroni, wzmacnia i dostarcza mu dodatkowego tlenu.
Musimy regularnie chwastów ziemi, aby pozbyć się chwastów.Mogą zmniejszyć ilość łóżek mulczujących. Między roślinami tworzy się trawa, która nie tylko nie pozwala rosnąć chwastom, ale także zatrzymuje wilgoć.
Po uformowaniu pąków konieczne jest drugie szarpnięcie. Konieczne jest obserwowanie stanu zewnętrznego roślin. Odmiana jest odporna na różne patogenne drobnoustroje. W celu zapobiegania, krzewy można spryskiwać roztworem 3% nadtlenku wodoru w ilości 100 g na 5 litrów wody. Oprócz ochrony zapewni to roślinie dodatkowy tlen. 
Zgodnie z opiniami ogrodników, stonkę Colorado bardzo lubią odmianę "Uladar". Dlatego najbardziej zaleca się ochronę roślin poprzez zastosowanie insektycydu. Wybierając go spośród wielu, trzeba pamiętać, że po jego użyciu można zbierać tylko miesiąc.
Podlewanie
Odmiana ziemniaka "Uladar" jest odporna na susze. Jeśli to konieczne, należy podlewać po posadzeniu iw okresie wegetacji. Lepiej jest doprowadzić wodę między rzędami, aby nie zmyć ziemi w pobliżu bulwy.
Jeśli lato jest suche, możesz dodatkowo podlać sadzenie. Zaleca się, aby robić to nie częściej niż raz na dwa tygodnie. Ze względu na naturę rośliny można określić, czy potrzebuje dodatkowej wilgoci.
Jeśli łodygi są bardzo niskie, musisz wykopać ziemię u nasady, zobaczyć, jak jest sucha i, jeśli to konieczne, zdecydować o podlewaniu.
Dodatkowe nawożenie
Zaleca się, aby opatrunek na ziemniaki rozpocząć od jesieni. Po zbiorach ziemia jest wykopana bez rozbijania dużych grud. Zimą utrzymują śnieg, gromadząc wilgoć.
Nawóz lub kompost wylewa się na ziemię. Gdy śnieg się rozpuści, gdy gleba trochę się rozgrzeje, musisz ponownie wykopać ogród.
"Uladar" nie potrzebuje dużo nawozów mineralnych. Po zasadzeniu iw trakcie sezonu wegetacyjnego można go karmić ekologicznie.
Stosuj wodne roztwory obornika w proporcji dziesięciu do jednego lub ptasich odchodów w proporcji dwudziestu do jednego. Roztwory wodne nawozów lepiej stosować, ponieważ szybciej docierają do systemu korzeniowego.
Aby zwiększyć plon, można zasilać tę odmianę ziemniaka nawozami potasowymi w okresie wegetacji. Lepiej jest również rozcieńczyć je w wodzie zgodnie z instrukcją użycia.
Produktywność
"Uladar" zdobył popularność ze względu na wysoką wydajność.Pierwsze młode ziemniaki można zebrać w połowie czerwca w wystarczających ilościach. To więcej niż kilogram z buszu i od 16 do 35 ton na hektar.
Dojrzałe ziemniaki zbiera się nieco ponad trzy miesiące po wysiewie. Średnie zbiory ziemniaków na hektar wynoszą od 40 do 55 ton.
Rekord plonu ziemniaków na hektar wynosił ponad siedemdziesiąt ton. W regionach południowych nierzadko zdarza się, że zbiory są zbierane dwa razy w roku.
To dodaje popularności różnorodności, która wyróżnia się doskonałą wydajnością, bezpretensjonalnością w pielęgnacji i odpornością na choroby i szkodniki. Jego doskonały smak sprawia, że jest to powitalna potrawa na każdym stole. 
