Ta roślina nosi imię poważnego boga-grzmotu od starożytnego słowiańskiego pogańskiego panteonu. Być może jest to hołd dla hobby starożytnej słowiańskiej mitologii autora gruszki.
Ale w każdym przypadku nazwa kultury owocowej, która będzie omawiana, jest bardzo zgodna z powagą regionu, w którym jest uprawiana. A ta krawędź to Syberia, a to wszystko.
Jest w jego dość złożonych i mniej łagodnych warunkach klimatycznych (przynajmniej w odniesieniu do ciepłolubnych z definicji gruszek) sortuj "Perun" pokazuje się bardzo dobrze i produktywnie, dalej w artykule opisującym technologię rolniczą, zdjęcie owoców i recenzje ogrodników.
Do jakiego rodzaju gruszki to jest?
Ta kultura owocowa to gruszka typ późno-jesienny. Owoce zaczynają dojrzewać od połowy października. Proces końcowego dojrzewania owoców trwa przez pewien czas i kończy się wraz z nadejściem pierwszych przymrozków.
Przechowywany w komorze chłodniczej gruszki odmiany "Perun" Nie trać warunków zewnętrznych i smakowych do stycznia.
W tym miejscu musimy pamiętać, że nadmierna ekspozycja jesiennych gruszek na drzewie jest obarczona faktem, że owoce tracą niektóre z ich cnót. Wielu doświadczonych ogrodników są usuwane 8-10 dni przed ostatecznym terminem zapadalności. Po leżeniu po kilku dniach stają się bardziej soczyste niż gruszki, "przeżywają" na drzewie.
Jesienne odmiany należą również do urody Bere Bosk, Uralochka, Quiet Don, Svetlanka i Samara.
Istnieje inny "mechaniczny" powód, dla którego pożądane jest usunięcie prawie dojrzałych owoców na kilka dni przed ich końcową dojrzałością.
Z reguły gruszka Peruna do końca cyklu dojrzewania staje się wystarczająco ciężkie. Takie owoce, jeśli nastąpi wietrzna pogoda, bardzo łatwo się kruszy, nie wpisując właściwego dobrego smaku.
Jednocześnie ta plon gruszy odnosi się do roślin owocowych z własnym owocem. Przynależność do tej kategorii sugeruje, że drzewo nie jest w stanie aktywnie samozapylić swojego własnego pyłku.
W celu zagwarantowania osobników Perun, normalnego nawożenia i akceptowalnego plonu, konieczne jest zasadzenie dwóch lub trzech zapylających gruszek, kwitnących w tym samym czasie. Zapewnią one dodatkowe zapylenie krzyżowe drzewa.
Historia regionów hodowlanych i hodowlanych
Grusza z Perun została wyhodowana w ogrodach eksperymentalnych Ogólnorosyjskiego Instytutu Badawczego Ogrodnictwa na Syberii. M. A. Lisavenko (Barnauł) przez zespół naukowców-hodowców I.Puchkin (szef grupy), E. Karataev, I. Kaliinin, M.Borisenko.
Przy stworzeniu nowości gruszka z wybranej odmiany hybrydowej №10821 (para rodzicielska - oceny) "Wnuczka" i "Bergamotnaya"), który został skrzyżowany z odmianą "Zimowa karafka".
Ta kultura jest zawarta w grupie odmian tzw zwana hodowlą Altai. Wraz z Perun w liście zawarte Svarog, Lel, Kupava i niektóre inne rodzaje gruszek, które zostały opracowane specjalnie z myślą o trudnych warunkach klimatycznych syberyjskich gospodarstwach ogrodniczych.
W wyniku opisanego gruszki było bardziej odporne na zimno niż oceny z centralnych regionów Rosji, a nie gorzej niż jakość zebranych produktów.
Nawiasem mówiąc, bajki i słowiańskie mitologiczne nazwy wielu z nich nie ma nic wspólnego z dawnych genów tych roślin. Wystarczy szef grupy autorów, w tym czasie był bardzo zainteresowany w historii i religii dawnych Słowian, i tak niespokojny stosunek do historii Puchkina Rosji, jej dawnych legend i opowieści przekazywanych gruszek, które zostały stworzone przez nich.
Należy zauważyć, że próby podziału tej odmiany w północnych regionach Syberii (w szczególności w Nowosybirsku, Tomsku i Kemerowie) nie powiodły się.
Ze względu na cechy strukturalne gałęzi, których zewnętrzny opis i zdjęcia zostały zamieszczone w dalszej części artykułu, odmiana gruszy Perun praktycznie nie jest zdolna do owocowania w tak surowych naturalnych strefach klimatycznych.
Do odmian odpornych na mróz należą: Piękno Lasu, Cudowna Kobieta, Jakowlewskaja, Otradenskaja i Bajka.
Opis PERUN
Odmiana ma następujące specyficzne cechy zewnętrzne i strukturalne:
Drzewo. Standardowy wzrost jest średni, w niektórych przypadkach ze szczególnie korzystnym środowiskiem, a rozwój może być powyżej średniej. Pień pokryty jest korą zielonkawoszarej barwy.
Korona, gałęzie. Drzewo odmiany "Perun" wyróżnia się dość rozłożystą koroną, która ma atrakcyjny kształt zewnętrzny zbliżony do kulistego. Układ rozgałęzień nie jest bardzo gęsty, a pogrubienie jest oceniane jako średnie.
Pędy. Mają łukowaty kontur.Dominujący kolor pędów jest brązowo-szary. Formacje owocowe są związane głównie z pierścieniami prostych i złożonych typów.
Liście. Średniej wielkości liście z reguły są zdominowane przez szeroką owalną sylwetkę. Standardowa płyta ma nieznaczną wklęsłość. Powierzchnia płyty jest gładka w dotyku. Całe i praktycznie równe brzegi liści są prawie pozbawione ząbkowania. Liście są pomalowane na ciemne odcienie zieleni.
Kwiatostan. Kwitnienie gruszki "Perun" rozpoczyna się w dość późnym okresie.
Owoce. W zbiorach z dorosłego drzewa przeważają owoce o średniej i powyżej średniej wielkości (w szczególnie sprzyjających latach). W tym samym czasie średnia gruszka z takiego drzewa waży w zakresie 140-170 g, chociaż jest więcej ciężkich owoców.
Charakterystyczną cechą tej klasy, od razu rzuca się w oczy jest jego asymetria anisoplural owoce, których powierzchnia jest często naznaczone małego guzka.
Niezbyt gęsty, biały, lekko oleisty, z drobnym ziarnem mięsa ma wyraźny przyjemny aromat.
Ciało, charakteryzujące się niewielką ilością soku w stanie suchym, pokrywa delikatną, lekko oleistą, błyszczącą skórą.
Kolor owoców przed usunięciem z drzewa jest zielony, po dojrzewaniu skórka nabiera złocistożółtego koloru.
Na skórce w dużej liczbie zielonych punktów podskórnych są wyraźnie widoczne. Wewnątrz płodu małe, wąskie nasiona znajdują się w małych, nasiennych komorach zamkniętego typu.
Gruszki są trzymane na gałęzi za pomocą krótkich, zakrzywionych szypułek.
Zdjęcia
Charakterystyka
Ten rodzaj gruszy ogrodowej odnosi się do uniwersalnych odmian owoców. Oznacza to, że jego owoce nadają się do różnych zastosowań - świeżych, suszonych i jako surowiec do produkcji różnych pysznych i użytecznych kompotów, dżemów, galaretek, marmolad, deserów.
W momencie dojrzałości konsumenta owoc uzyskuje wystarczającą ilość przyjemny słodko-kwaśny smak o charakterze deserowym.
Niektóre wady "Perun" to uczucie podczas jedzenia przekłucia, co wynika z braku soczystości.
Substancje chemiczne w dojrzałej gruszy zawarte są w takim stosunku:
| Skład | Liczba |
|---|---|
| Sahara | 12,8% |
| Kwasy miareczkowane | 0,45% |
| Kwas askorbinowy | 5,8 mg / 100 g |
| Garbniki | 58 mg / 100 g |
| Związki P-aktywne | 58 mg / 100 g |
Owoce drzewa określonej odmiany rozpoczyna się 4-5 lat po posadzeniu sadzonki.
Dorosłe drzewo daje regularne plony, dla których charakterystyczne są umiarkowane objętości.
W szczególności w ogrodnictwie farmy Ałtaju - miejsce urodzenia "Perun" - średnie plony z jednego drzewa osiągają 18 kg.
Na Syberii, grusza Perun wykazuje zadowalającą zimotrwalosc, chociaż w tym parametrze jest gorszy od starych odmian syberyjskich "Lukashovka".
Tymczasem w przypadku szczególnie surowe zimy, drewno może silnie zamarzać. Dlatego podczas uprawy "Perun" zaleca się zwrócić szczególną uwagę na panujące warunki klimatyczne w miejscu planowanego sadzenia.
W tych regionach z powodzeniem uprawiane są gruszki odmian: Tonkovetka, Sverdlovchanka, Severyanka, Feeria i Severyanka z czerwonymi policzkami.
Sadzenie i pielęgnacja
Pomimo faktu, że "Perun" był hodowany głównie dla upraw w regionach syberyjskichz tego nie przestaje być rośliną stosunkowo ciepłolubną. Z tego powodu Sadzenie sadzonek powinno odbywać się w dobrze chronionym miejscu.
Nie obserwuj silnych przeciągów i wód gruntowych, które znajdują się blisko powierzchni ziemi.A co najważniejsze - w tym miejscu powinno być dużo światła słonecznego.
Będzie to gęsty i stabilny cień promować śmierci niedorozwiniętych małych oddziałów i nie będą zbierane od drzew dobrych plonów.
W odniesieniu do właściwego składu gleby w miejscu sadzenia, Pożądane są gleby czarnoziemowe, iłowe lub gliniaste. Na piaszczystych i gliniastych podstaw hodowli gruszka jest możliwe w tworzeniu dobrego pit lądowania, niskiej kwasowości i regularnie (co roku) gleby nawozów.
Pod sadzeniem sadzonki kopać głębokość studzienki około 1 mi średnica 70-80 cm. Aż do momentu lądowania szybu musi zostać rozstrzygnięty w ciągu 1-2 tygodni.
Ta mieszanka gleby po zasadzeniu, korzenie sadzonki zasypiają. W tym samym czasie jego Szyjka macicy powinna opuścić ziemię na 5-7 cm.
Wokół tego drzewa posadzone za pomocą promieniowy rampart 3-4 cm wysokości postaci Pni 35-40 cm promień.
W uformowanym lejku zalać 2-3 wiadra wody. Po wchłonięciu wilgoci umieścić podlewanie posypać mulcz z suszonej próchnicy (2-3 cm).
Właściwa opieka nad gruszką sugeruje regularne podlewanie drzewa (jako przedstawiciel odmian syberyjskich, "Perun" wymaga dodatkowego nawadniania na początku lata), właściwe nawożenie gleby, a także właściwe przycinanie.
Pierwsze przycinanie musi być wykonane jeszcze na sadzonkach, która nada przyszłej koronie właściwą formę i zapewni jej normalny rozwój.
Ponadto Dorosłe drzewa wymagają przycięcia na wiosnę aby usunąć martwe i zbyt zarośnięte gałęzie.
Choroby i szkodniki
Gruszka "Perun" jest tradycyjnie bardzo dobrze opiera się głównym chorobom grzybiczym.
Odmiany gruszoodporne odporne na choroby: Wonder, Chizhovskaya, Skorospelka z Michurinsk, wczesne piękno Moskwy i Orel.
Według obserwacji ogrodników, kultura ta prawie nigdy nie jest chora. Ta odmiana jest odporna na wiele szkodników.
Niemniej jednak, jeśli istnieje chęć dalszej ochrony rośliny przed gryzoniami i poparzeniem słonecznym, zaleca się owinięcie łodygi i gałęzi szkieletu dowolnym improwizowanym materiałem.
Od owadów pomoże dobrze zaprawę wapienną, którą obrabia się pniem drzewa.
Dzięki starannej i odpowiedzialnej realizacji wszystkich tych zasadniczo prostych zasad, można liczyć na to, że gruszka będzie dziękować swojemu panu wspaniałymi żniwami.
