Rośliny rosnące w pomieszczeniach, które mogą rosnąć nawet przy słabym oświetleniu, bez uszczerbku dla atrakcyjności liści i piękna kwitnienia, są dziś w szczytowej popularności. Wynika to nie tylko z faktu, że takie kultury są zwykle bezpretensjonalne. Wprowadzenie roślin do wnętrza, aktywne użytkowanie nie tylko na parapetach, ale również w pomieszczeniach wymaga bardziej rygorystycznego doboru roślin. Nie wszystkie kryte piękności są gotowe do odosobnionego oświetlenia w najpiękniejszych miejscach i roli dekoracyjnego akcentu. Na szczęście wśród roślin rosnących w pomieszczeniach jest wiele kultur, które można uznać za odporne na cień i uwielbiające cień. Przyniosą harmonijne i atrakcyjne zielone akcenty do wystroju każdego domu.
Rośliny z tyłu pokoju.
Fani Shadow i ich talenty
Dzisiejsze kultury, które kochają cienie, mogą się równać z najbardziej spektakularnymi gatunkami kwitnących i egzotycznych. W przeciwieństwie do tych ostatnich, nie wymagają one rygorystycznego wyboru warunków wzrostu i co do zasady dobrze dostosowują się do warunków panujących w głębi pomieszczenia, otrzymując kilkakrotnie mniej intensywne oświetlenie w porównaniu do klasycznych kultur pomieszczeń.Takie rośliny pozwalają aktywnie wykorzystywać zielone akcenty we wnętrzu.
W pełnym cieniu, bez dostępu do światła, nie może rosnąć żadna, nawet najbardziej odporna roślina. Jednak wymagania dotyczące znacznie mniejszego natężenia światła i możliwości uprawy roślin na sztucznym oświetleniu z takim samym sukcesem jak na parapetach pozwalają nam wyróżnić grupę prawdziwie uniwersalnych gatunków, które mogą być wyświetlane w dowolnym miejscu. Jeśli kultury kochające światło potrzebują natężenia światła od 10 000 luksów, uprawy odporne na kolor mogą pogodzić się z indeksem od 500 do 1000 luksów. Zawsze można zmierzyć określony poziom oświetlenia za pomocą mierników lux lub mierników ekspozycji fotograficznej, ale są też prostsze metody. Należy wziąć pod uwagę, że maksymalna odległość nawet od roślin domowych cieszących się cieniem wynosi 2 m od północy i 3 m od parapetów o innej orientacji. Ze względu na możliwość dostosowania się do takich warunków, rośliny cieniolubne umożliwiają dekorowanie pomieszczeń roboczych, miejsc do spania, łazienki, innych stref i przestrzeni życiowej w salonie z żywymi roślinami.
Pomimo niezastąpionej funkcjonalności,Powszechność i bezpretensjonalność roślin cieniujących są postrzegane przez wielu jako najnudniejsza grupa roślin uprawianych w pomieszczeniach, choć dla nich charakterystyczne są największa różnorodność faktur. Unikalne odcienie zieleni, charakterystyczne dla wszystkich traw tolerujących cień, przejawiają się nawet w tym, że zmiana położenia zaledwie o kilkadziesiąt centymetrów może zmienić intensywność wzorów na liściach lub odcień koloru liści.
Rośliny z tyłu pokoju.
Do dekorowania wnętrza i dekorowania głębi pomieszczeń można używać roślin cieniolubnych i odpornych na cień. Pomimo warunkowego podobieństwa w zakresie zdolności przystosowania się do niższego oświetlenia, rośliny te wcale nie są takie same. Rośliny cieniowania nie mogą rosnąć w oświetlonych miejscach iz natury wolą prywatne oświetlenie. Ale kultury tolerujące cień to prawdziwi ludzie, którzy czują się równie dobrze w cieniu, w półcieniu i jaśniejszym oświetleniu.
Pomimo faktu, że nawet kultury o wspólnym pochodzeniu mogą wykazywać zupełnie inne wymagania co do poziomu oświetlenia,Rośliny tolerujące cień są najczęściej spotykane wśród roślin tropikalnych i subtropikalnych, które są przyzwyczajone do minimalnego oświetlenia ze względu na szybki wzrost drzewiastych i lian w ich naturalnym zasięgu. Fakt, że rośliny są w stanie dostosować się nawet do głębokich cieni, informacja nie zawsze wskazuje. Wytyczną może być przypomnienie, że rośliny czują się dobrze na północnych oknach lub mogą być używane do całkowicie sztucznego oświetlenia. Roślinom, które wymagają długiego okresu spoczynku w cieniu, nie można przypisać tym, którzy kochają cień, ponieważ w szczycie ich ornamentyki muszą być umieszczone przynajmniej dla rozproszonego oświetlenia.
Przyjrzyjmy się niektórym z najlepszych roślin tolerujących cień:
1. Aspidistra high (Aspidistra elatior)
Jest to jedna z najbardziej spektakularnych roślin ozdobnych i liściastych. Piękno liści aspidistra, jakby usiana drobnym białym proszkiem, wydaje się jednocześnie znajome i niezwykłe. Ale jeśli chcesz wyhodować tę roślinę w cieniu i odłożyć ją od parapetu, lepiej jest zwrócić uwagę na wszystkie odmiany o czystym zielonym kolorze lub przygotować się na to, co stracą tradycyjne białe wzory aspidistra.Długie, rozciągnięte-owalne liście ze szpiczastymi końcami pojawiają się w mięsistej rizie, tworząc smukłą i bardzo piękną graficzną trawę. Ich kształt przypomina konwalie. Kwiaty Aspidistra, pojawiające się niemal na poziomie gleby pod liśćmi, są przyjemne mimo różowego koloru.
Aspidistra high (Aspidistra elatior).
Jest to jedna z najbardziej bezpretensjonalnych roślin w pomieszczeniach, świetnie się czuje nawet w bardzo ciemnych miejscach. Największą zaletą aspidistra jest łatwość pielęgnacji: nie jest wrażliwa na wahania temperatury, wilgotność powietrza i nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Latem, aspidistru można nawet przeprowadzić na świeże powietrze. Jedyną rzeczą, która nie lubi tej rośliny jest stagnacja wody i bezpośredniego światła słonecznego. Jedyną wadą jest konieczność zapewnienia zimnej zimy w temperaturze co najmniej 12-15 stopni Celsjusza.
2. Chlorophytum crested (Chlorophytum comosum)
Uważany jest za jedną z najbardziej klasycznych roślin domowych. Bez chlorofitu niemożliwe jest wyobrażenie sobie projektu niemal każdego domu czy biura. Spektakularna roślina, z eleganckimi liśćmi lancetowatymi w gęstym ujściu,wypuszczanie długich rzęs nie tylko z kwiatostanami, ale także z powiązanymi roślinami zdolnymi do ukorzenia się z rozetami, należy do tych roślin, których wygląd jest znany prawie każdemu. Pomimo, że chlorophytum nie wydaje się być w stanie zaskoczyć, liczne nowe odmiany roślin o kręconych lub szerokich liściach przypominających ogród lub liście szpinaku zachwycą każdego, nie wspominając już o barwnych kolorach nowoczesnych hybryd. Chlorophytum jest dobre zarówno w doniczce, jak iw kulturze ampelicznej, nie zaginie w żadnym wnętrzu. Wysokość rośliny jest ograniczona do zaledwie 40 cm, choć dzięki słynnym rzęsom można pokryć niesamowite terytoria i stworzyć niesamowicie spektakularne kaskady.
Chlorophytum crested (Chlorophytum comosum).
Chlorophytum należy do tych odpornych i bezpretensjonalnych roślin w pomieszczeniach, które mogą wytrzymać prawie każdy stan. Jest dobrze tolerowany nie tylko przy oświetleniu otoczenia, ale także z głębokim cieniem. Jednak w przypadku tego przejścia trening ograniczający światło powinien być dość stopniowy: gwałtowna zmiana warunków dla chlorofitu - czynnik znacznej utraty dekoracji.Jeśli młode rośliny zostaną początkowo wyhodowane w cieniu, nie będzie problemów. Chlorophytum czuje się dobrze w gorących warunkach, a przy schłodzeniu sprawia, że nawet najsuchsze powietrze i opieka są dla niego niezwykle łatwe. Jedyne, co trzeba załatwić, to uniknięcie zarówno suszy, jak i podtopienia podłoża, nie zapominając o okresowym spryskiwaniu rośliny i uważnym monitorowaniu jej stanu.
3. Aglaonema zmienny (Aglaonema commutatum)
Ten piękny pokój może zaoferować duży wybór odmian i gatunków o różnym kształcie lub kolorze liści. Lancetowate, żółte, owalne, jasnozielone, ozdobione srebrnymi, żółtymi, szarymi, kremowymi plamami i paskami liści aglaonemy tworzą uderzająco piękne krzewy. Osiągając wysokość 30 do 60 cm, krzew ten zdaje się składać tylko z gęsto położonych liści, które razem tworzą piękną darń, łodyga jest prawie niewidoczna. Odcienie zieleni i srebra zawsze wyglądają świeżo i elegancko. Dzięki bardzo dobrej pielęgnacji, aglaonema może rozkwitać nawet w kulturze pokojowej, tworząc kwiatostany pączków z białą narzutką.Pomimo piękna srebrnych odmian i tendencji do częściowego zaniku charakterystycznych wzorów w cieniu, aglaonema nie traci efektu dekoracyjnego nawet w bardzo zacienionym miejscu.
Aglaonema zmienny (Aglaonema commutatum).
Tę kulturę tolerującą cień można nazwać bezpretensjonalną rośliną. Aglaonema dobrze dopasowuje się do prawie każdego oświetlenia, pod warunkiem, że temperatura powietrza w pomieszczeniu nie spada poniżej 16 stopni i pozostaje w zakresie od 20 do 25 stopni. Regularne podlewanie, utrzymywanie stałej wilgotności podłoża bez zalania wodą, rzadkie żywienie - to wszystko, co jest potrzebne w tej kulturze.
4. Epipremnum
Jedna z najlepszych winnic wewnętrznych Epipremnum (Epipremnum), wcześniej znany jako skandal, charakteryzuje się niespotykanymi możliwościami draperii i jest aktywnie wykorzystywany w ekoprojekcie, w szczególności do tworzenia zielonych ścian. Epipremnum osiągający 3 metry długości jest naprawdę zdolny do rozszerzania się z niesamowitą szybkością i wypełnianiem wolnej przestrzeni. Ale tylko te talenty roślin pnących nie są ograniczone. A w doniczce, pod warunkiem, że podpora jest zainstalowana i "na wolności", ta kultura wewnętrzna jest w stanie wytwarzać pędy o długości do 6 metrów.Duże, owalne liście o sercowatym podłożu i spiczastym wierzchołku u dorosłych roślin mogą wyrosnąć do pół metra. Wśród epipremnum znajdują się zarówno liany o klasycznym nasyconym jasnozielonym kolorze, jak i różnorodne okazy o białych lub żółtawych wzorach przypominających plamy farby. Epipremnum pierzaste (Epipremnum pinnatum) i epipremnum golden (Epipremnum aureum) różnią się specjalną tolerancją cienia.
Epipremnum pierzasty "Neon" (Epipremnum pinnatum 'Neon').
Pomimo imponujących liści, epipremnum może pochwalić się doskonałymi zdolnościami do radzenia sobie niemal w każdych warunkach wzrostu. Przechowywany w temperaturze pokojowej i chroniony przed nadmiernym chłodem, roślina może dostosować się do każdego światła od jasnego słońca do półcienia i cienia. I niech w cieniu zbieraniną odmiany okazy prawie całkowicie tracą typowe plamy na ich liściach, z tego epipremnum nie staje się mniej piękne i gęsto liściaste. Dbanie o tę roślinę jest dość proste, ale wymaga regularnego podlewania i nawożenia.
5. Alocasia (Alocasia)
Dekoracyjna tropikanka alokaziya podbija piękno dużych, ozdobionych kremowymi i lekkimi smugami liści.Niezwykle spektakularne i chwytliwe, to piękno, jakby całość składała się z ostrych linii i kontrastów. Osiągając wysokość od pół metra do prawie 2 m, alokaziya zaskakuje również formą wzrostu, ponieważ roślina rozwija się z kłącza. W zieleni alokaziya wszystko jest w porządku - zarówno kształt, jak i kolor. Liście wznoszą się na długich i cienkich ogonkach, bardzo dużych, w kształcie serca z zaostrzoną końcówką i nieregularnymi dużymi zębami wzdłuż krawędzi. Na bardzo ciemnej powierzchni talerzy, których kolor w odbarwionych alokazach może różnić się od bogatych zielonych do srebrnych i purpurowych, grubych, pozornie masywnych żył, rozcinających duże fragmenty jak mozaiki, pojawiają się jasno. Lekka, błyszcząca powierzchnia jest prawie niewidoczna z lekką pomarszczoną powierzchnią. W niektórych odmianach liści alokaziya spadają w zimie, ale najlepiej sprawdzone odmiany mieszańców zachowują zieleń przez cały rok.
Amazońska Alocasia (Alocasia amazonica).
Rosnące alokaziya nie jest takie łatwe. Jest to jedna z najbardziej niewymagających światła roślin, które mogą wytrzymać każdy odcień. Ale dla tego alokaziya stawia wiele wymagań dotyczących opieki.Nie bez powodu uznaje się ją za uprawę, której uprawa jest możliwa tylko dla doświadczonych ogrodników. W przypadku alokazii konieczne jest zapewnienie nie tylko wysokiej wilgotności, ale także ścisłej kontroli temperatury, jednolitej wilgotności gleby, której nie można zakłócić ani w kierunku wysychania, ani w kierunku nadmiernego osuszenia. Ponadto roślina musi ściśle obserwować okres odpoczynku, monitorować substrat i stale kontrolować stan liści i pędów. Nawet zgodnie z wymaganiami dotyczącymi podłoża, Alokazia jest dość kapryśna, ponieważ może z powodzeniem rozwijać się tylko w glebie, której skład jest identyczny ze specjalnym substratem dla storczyków.
6. Soleyrolia lub Gelxine (Soleirolia soleirolii)
Roślina ta przypomina wyglądem drobnozielone maty ogrodowe i jest w rzeczywistości wieczną trawiastą pokrywą gruntową dostosowaną do kultury pomieszczenia i tworzącymi unikalne poduszki lub "czapki" o krętej teksturze i drobnych zaokrąglonych liściach. Zyskał tolerancję cienia w domu, na Sardynii i Korsyce, gdzie przyzwyczajony jest rosnąć na skałach w szwach pomiędzy głazami i kamieniami, w najbardziej zacienionych miejscach.Roślina ta praktycznie nie rośnie na słońcu, ale w kulturze pokojowej dobrze przystosowuje się do jasnych miejsc i półcieni w kulturze pokojowej. Niemniej jednak, solanka w cieniach wygląda najpiękniej. Kędzierzawa poduszka zieleni zaskakująco efektowna z dala od parapetów. Oprócz rośliny o bazie zielonej, dziś wśród słonowodnych występują odmiany ze srebrnymi i złotymi liśćmi, ale w cieniu występuje lepszy wzrost klasycznych zielonych liści.
Sole Sole (Soleirolia soleirolii).
Zdumiewającą zdolność tej bezpretensjonalnej rośliny można przypisać dobremu przystosowaniu do wysokich i niskich temperatur, miłości zimowego chłodu, a nawet tolerancji dla ostrych skoków w wskaźnikach temperatury. Aby odnieść sukces w uprawie tej rośliny, ważne jest utrzymanie jednolitej zawartości wilgoci w podłożu.
7. Tetrastigma Voinier (Tetrastigma voinierianum)
Pomimo faktu, że liście winorośli przypominają kasztany przede wszystkim, wśród ogrodników roślina ta znana jest pod nazwą winogron w pomieszczeniach. Wspaniałe kręte krzewy winne, szybko rosnące i zaskakująco bezpretensjonalne, stały się słynne z dużych, składających się z 5 płatków o poszarpanej krawędzi z bogatymi zielonymi liśćmi.Wysokość rośliny zależy od sposobu podwiązki na podporę i formacji, ale pędy tetrastigma mogą wyrosnąć do 4 m. Pnącze te wymagają dużo miejsca, ale mimo ogromu wydają się przewiewne i bardzo eleganckie. Winogrona pokojowe charakteryzują się eleganckim, klasycznym pięknem.
Tetrastigma Vouinier (Tetrastigma voinierianum).
Zalety tetrastigma Voye można uznać za bezpretensjonalne. Roślina łatwo tworzy się na dowolnym podłożu, ale może rosnąć tylko w zacienionym miejscu. Nie spiesz się, aby umieścić tę roślinę w rogach pokoju, lepiej jest ograniczyć się do maksymalnej odległości 2 - 2,5 m od okna. Lepiej jest umieścić go w roli ekranu żywego lub w pobliżu ścian. Ponieważ winogrona domowe bardzo lubią świeże powietrze, pozycja w rogu pomieszczenia może prowadzić do stagnacji i rozprzestrzeniania się szkodników. Ta liana doskonale toleruje temperaturę pokojową. Podobnie jak wszystkie rośliny tolerujące cień, żyły Tetrasigma preferuje jednolitą zawartość wilgoci w podłożu bez ekstremalnych zjawisk, umiarkowany ubieranie się i dobrze reaguje na suche powietrze w pomieszczeniu. Nie boi się winogron pokojowych i częstego przycinania.
8. Sierp sierpowy (Polystichum falcatum)
Pomimo statusu roślin cieniujących, większość paproci w kulturze pokojowej nie preferuje wcale zacienionych obszarów. Prawie jedyna paproć, która czuje się dobrze w odległości 2 m od okna, to wielowarstwowy półksiężyc (Polystichum falcatum). Ta roślina ma swoje zalety i wady. Osiągając wysokość 50-70 cm, wielopoziomowy tworzy bardzo piękne liście z niezwykle dużymi płatami dla paproci. Wydaje się być architektoniczne i wzorzyste, zaskakująco spektakularne, aw kulturze doniczkowej przyciąga przede wszystkim bogatą zieloną barwą i ażurową teksturą liści. Jednocześnie sierpowate płatki na liściach dają roślinie nie mniej uroku niż spektakularny błyszczący blask. Z wyglądu paproć ta różni się nieco od swoich wewnętrznych odpowiedników. I nie jest to zaskakujące: w przeciwieństwie do większości wewnętrznych paproci, multi-row jest rośliną okrywową.
Półksiężyc Cyrtomium (Cyrtomium falcatum).
Ukształtowany w kształcie półksiężyca polistericum (Polystichum falcatum) według nowoczesnej klasyfikacji nazywa się Cystomium falcatum, ale w codziennym życiu nadal nosi nazwę polikryształu.
Główną i, być może, jedyną wadą wielorzędowego sierpa jest miłość do chłodu. Czuje się komfortowo w chłodnych warunkach z temperaturą powietrza około 10 stopni Celsjusza w zimie i około 16-18 stopni w lecie. Utrzymując równomierne nawilżenie gleby, częste opryskiwanie i powściągliwe opatrunek, multi-row może dostosować się do wyższych temperatur, szczególnie jeśli znajduje się w zacienionym miejscu we wnętrzu.
