Ruta w języku greckim oznacza "ratować". Podała ona nazwę ogromnej rodziny roślin (rutae), która obejmuje aksamit Amur (korka), piękne, ale bardzo jadowite jajeczniki (płonący krzew) i owoce cytrusowe: cytrynę, pomarańczę, mandarynkę.
Dwa i pół tysiąca lat temu rue znane było starożytnym Grekom, używali go jako przyprawy.
© Arek Cyniak
Ojczyzną rue są afrykańskie i europejskie wybrzeża Morza Śródziemnego. Stąd rozprzestrzenił się w całej Europie, na Bliskim Wschodzie, w Japonii i Chinach.
Pierwszym, który użył ruty jako leku, był król Mitrydates VI Eupator (63 pne), władca pontyjskiego królestwa, którego stolica znajdowała się w pobliżu obecnego Kercz. Istnieje legenda, że Król Mitrydates był uważany za wielkiego konesera trucizn i antidotum, przyjmował małe dawki wszystkich znanych trucizn i w ten sposób uczył swojego ciała działania. A kiedy jego armia została pokonana przez Rzymian, nie mógł otruć się i był zmuszony rzucić się na miecz. Góra Mitrydates w pobliżu miasta Kercz, gdzie zmarł, nosi jego imię. Od tego czasu ruta rozprzestrzeniła się na Krymie, gdzie wciąż rośnie dziko.
Dzięki lekkiej dłoni Króla Mitrydatesa, rue przez długi czas uważane było za uniwersalne antidotum. Był używany jako środek zaradczy na zatrucia i ukąszenia trujących gadów i owadów. W starożytności pisali o tym: "... pijesz go, a chmiel przeminie, jesz surowy, a wypuścisz trucizny".
W starożytnym Rzymie był uważany za środek przeciwko wiedźmiarstwu. Rzymianie wierzyli, że korzeń pomaga złemu oku. Nosiła ją, wisiała nad drzwiami, aby uchronić się przed truciznami, wilkołakami i wszelkimi nieszczęściami.
Do tej pory istnieje popularne przekonanie, że węże nie pełzają w pobliżu miejsc, w których rośnie korzeń.
W średniowieczu rue jest szeroko rozpowszechnione w ogrodach klasztornych, ze względu na jego zdolność do usuwania podniecenia seksualnego u mężczyzn. Słynny niemiecki lekarz Bock (XVI w.) Napisał: "... Wszyscy mnisi i osoby religijne, które chcą zachować niewinność i czystość, muszą stale spożywać korzeń w jedzeniu i piciu". Był również uważany za najlepszy środek dezynfekujący. Ludzie masowali ciało korzeniem, aby chronić się przed plagą, dezynfekując lokal swoim dymem.
Roślina ta jest wymieniona we wszystkich pismach medycznych tamtych czasów.
Do tej pory root jest zawarty w farmakopei 8 krajów. Służysurowce do przygotowania wielu leków ziołowych stosowanych w leczeniu zapalenia stawów, reumatyzmu stawów, nerwobólu, a także do uzyskania rutyny. Infuzja i wywary z ruty hamują rozwój Staphylococcus aureus, powstrzymują rozwój grzybów - patogenów; świeży sok z liści jest dobrym środkiem antyseptycznym. Olejek eteryczny ma właściwości bakteriobójcze i anestetyczne. W rzeczywistości właściwości lecznicze rue nie są w pełni zrozumiałe. Wykorzystanie ruty do celów leczniczych wymaga jednak dużej ostrożności i powinno być wykonywane wyłącznie pod nadzorem lekarza, z przedawkowaniem korzenia jest trujący. Dlatego w tym artykule nie będę rozważać rozległe właściwości lecznicze tej rośliny, prowadzić receptury na przygotowanie różnych leków i metody zaopatrzenia w surowce do tych celów. Skoncentruję się na opisie ruty jako przyprawy, a nawet ... jako roślinie ozdobnej.
© Natsubon-kinkin
Opis.
Ruta to mały wieloletni, wiecznie zielony krzew o wysokości 50-70 cm, ze stojącą rozgałęzioną, zdrewniałą łodygą i dolnymi częściami gałęzi. Co roku umierają nielignowane pędy.W ostre zimy bez schronienia, cała ziemska część może umrzeć, ale jest odnawiana co roku od korzenia. W środkowym pasie żyje 20 lat lub więcej. ZwilŜone części roślin mają słomkowożółty kolor. Liście i nie-zdrewniałe pędy są niebiesko-zielone. Liście petiolate, dwa razy lub trzy pierzaste, generalnie trójkątne lub prawie odwrotnie zarysowane. Na świetle w liściach widoczne są naczynia (jasne plamki) z olejkiem eterycznym. Ruta jest zobowiązana do tego oleju po łacińskiej nazwie Ruta graveolens - ruta jest pachnąca. Zapach ruty jest silny i raczej ciężki i nie wszystkim się to podoba. Ale po wysuszeniu zapach zmienia się, staje się przyjemny i przypomina zapach róży, więc przez wieki był używany jako roślina ostra.
Rue jest wymagająca światła i odporna na suszę, nie wymagająca glebydobrze rośnie na żwirowej, wapiennej, węglanowej, gliniastej. Roślina toleruje suszę lepiej niż nadmiar wilgoci.
Kwitnienie trwa od czerwca do sierpnia. Ruta jest dobrą rośliną miodową, wokół niej budzą się pszczoły. Jej kwiatostan to luźne corymbose, żółte kwiaty z czterema płatkami. Owoce - kuliste pudełko z czterema "gałęziami", na krótkich nogach iz małymi rogami na każdym plasterku. Suche kwiatostany z owocami są bardzo dekoracyjne i są używane do suchych bukietów.W skrzynkach są czarne nasiona, które dojrzewają we wrześniu - październiku i zachowują żywotność przez ponad 5 lat.
Ruta jest dość bezpretensjonalną rośliną, nie wymaga szczególnej troski, rośnie w jednym miejscu, bez zmniejszania plonów, przez 5-6 lat.
Krzewy ruty, ze względu na niebiesko-zielone, niebieskawe liście, są bardzo dekoracyjne. Dlatego często używają go dekoratorzy - sadzeni w klombach lub sadzeni jako krawężniki. Ruta toleruje fryzurę.
© Topjabot
Powielanie.
Propagowane nasiona korzeni. Jeśli zebrałeś nasiona z twoich roślin, to lepiej siać je przed zimą, bo pierwsze 4-5 miesięcy. po zebraniu nasiona nie kiełkują. Możesz kupić zapakowane nasiona w magazynach nasiennych. W szczególności kupiłem nasiona firmy rolniczej "Semko" i posiałem je do sadzonek w marcu-kwietniu w sadzonkach, nasiona zeszły się w zaledwie 7-10 dni. Po minięciu zagrożenia nawracającymi mrozami sadzonki zostały posadzone na stałe w ramach schematu 20-25х50-60 cm, a następnie przeszczepiłem rośliny więcej niż jeden raz. Ruta jest dobrze tolerowanym przeszczepem.
W pierwszym roku sadzonki zwykle nie rosną powyżej 10-12 cm, można je pokryć na zimę, dzięki temu większość młodych roślin będzie zimować.W moim przypadku schron nie powstał, ale wszystkie krzewy zimowały, nawet część gruntowa została zachowana, być może wynika to z sprzyjającej pogody tej zimy. W przyszłości zakłady nie mogą obejmować. To prawda, że odradzają się wiosną później i po raz pierwszy, aż pojawi się wiele gałęzi, nie są one dekoracyjne.
Wiosną zamrożone, martwe gałęzie należy przyciąć do pierwszego pączka i podać roślinie nawóz azotowy (lepszy niż mocznik).
Możesz także propagować rutę, dzieląc krzaki lub zielone sadzonki, które korzeń pod folią.
W rue nie ma chorób i szkodników, ale młode krzewy mogą być uciskane przez chwasty, więc muszą być regularnie odchwaszczane.
Roślina ta może powodować podrażnienie skóry, poparzenia, dlatego pożądane jest umieszczenie jej tam, gdzie kontakt z osobą jest mniejszy. Na wszelki wypadek wszystkie prace z korzeniami najlepiej wykonywać za pomocą rękawiczek.
© Topjabot
Użyj podczas gotowania.
Liście i nasiona ruty stosowane jako przyprawa w postaci suszonej. Jak wspomniano powyżej, po wysuszeniu uzyskują przyjemny aromat. Ruta jest doprawiona sałatkami, gulaszem jagnięcym, nadzieniami mięsnymi, omletami, daniami rybnymi, zupami ziemniaczanymi.Roślina używana jest w puszkach. Szczególnie dobrze w harmonii z nieodłącznie pikantnymi rutynowymi kanapkami z czarnego chleba z kremowym serem (być może przepis tego sera ma starożytne korzenie, pamiętaj, na samym początku artykułu mówił o użyciu przez starożytnych Greków przypraw z korzenia? Sokrates, zapraszając do odwiedzenia jednego z jego przyjaciół, obiecał traktować go z serem i korzeniem ...).
Oryginalny smak i zapach dopełnia aromatyzowany rue vinegar.
Ponieważ roślina ta ma silny aromat i smak, powinna być dodawana w żywności jako przyprawa z umiarem.
© Topjabot
Stocking.
Aby użyć korzenia jako przyprawy, konieczne jest zbieranie jego zieleni przed kwitnieniem lub na samym początku. Ciąć za pomocą secateur non-woody leafy gałązek nie dłuższych niż 20 cm długości z pąkami i 1-2 kwitnących kwiatów. Suszone w cieniu w pęczkach. Surowce powinny być zielone. Przechowywać w ciemnym, suchym miejscu. W świetle korzenia szybko bledną, prawie białe i tracą aktywność. Przechowuj nie dłużej niż dwa lata.
Po raz pierwszy wyodrębniono rosyjską odmianę rue Lacemaker.To korzystnie różni się bardziej "eleganckim" wyglądem.
