Roślina kwitnąca Arctotis (Arctotis) jest członkiem rodziny Astro. Ten rodzaj obejmuje około 70 gatunków. Niektóre z tych gatunków są uważane za endemiczne dla regionu Cape, około 30 występuje w Afryce na południe od Angoli i Zimbabwe, a inna część rośnie w Ameryce Południowej. Nazwa tej rośliny z języka greckiego jest tłumaczona jako "ucho niedźwiedzia", jest to spowodowane tym, że krzew ma bardzo gęste pokwitanie. Arktotis uprawiany jest od ponad wieku.
Funkcje arktotisa
W naturze arctotis jest reprezentowany przez krzewy i rośliny zielne. Na powierzchni liści i pędów występuje gęste pokwitanie w kolorze białym lub srebrnym. Regularnie lub przeciwnie umieszczone płytki liściowe mają kształt falisty lub z karbem zębatym. Korzenie kwiatostanów w kształcie spodka mają średnicę sięgającą 50-80 mm, na zewnątrz są bardzo podobne do rumianku lub gerbery. Pojedyncze kwiaty znajdują się na długich szypułkach, składają się z kwiatów trzcinnikowych o purpurowym, żółtym, białym lub różowym kolorze, a także z rurkowych kwiatów środkowych, pomalowanych na fioletowo, fioletowo lub brązowo.Skład wielorzędowego kwiatostanu otoki zawiera wiele skal. Owoc jest brązowawo-szarym ziarnem z kępką. Nasiona zachowują żywotność przez 2 lata.
Arktotis jest rośliną wieloletnią, jednoroczną i dwuletnią. Gatunek wieloletni w regionach o stosunkowo chłodnym klimacie rośnie w skali rocznej.
Lądowanie arktotisa w otwartym terenie
Rosnące arktotisa z nasion
Arktotis można hodować z nasion i najlepiej wykonywać za pomocą sadzonek. Uprawianie sadzonek tak pięknego kwiatu jest dość proste. Zaleca się wysiew w połowie marca, ponieważ są one układane w doniczkach torfowych o objętości 3-5 sztuk. Weź patelnię i umieść tam wszystkie garnki, które następnie muszą być przykryte szkłem lub folią. Pierwsze sadzonki pojawiają się około 7 dni później. Nie zaleca się hodowania siewek tej kultury we wspólnym pojemniku, ponieważ jest ona wyjątkowo słaba pod względem tolerancji kilofa. Ale jeśli na przykład do siewu użyto pudełka, to sadzonki, podczas formowania 2 prawdziwych płyt liściastych, musiałyby być zbierane w doniczkach, z trzema sadzonymi roślinami.Gdy sadzonki osiągną wysokość 10-12 centymetrów, należy je uszczypnąć, aby krzewy były bardziej bujne.
Sadzenie sadzonek na otwartej glebie odbywa się tylko wtedy, gdy skończy się groźba powrotu wiosennych przymrozków, z reguły czas ten przypada na drugą połowę maja lub pierwsze dni czerwca. Przed zaokrętowaniem rośliny powinny być hartowane, aby mogły przyzwyczaić się do nowych warunków. Aby to zrobić, każdego dnia sadzonki powinny być przenoszone na ulicę, a wydłużenie czasu trwania tej procedury powinno być stopniowe. Należy zauważyć, że po 15 dniach procedur hartowania, sadzonki powinny być w stanie przebywać poza 24 godzinami na dobę.
Należy wykonać otwory do sadzenia, zachowując odległość między nimi 0,25-0,4 m. Muszą ostrożnie przenieść sadzonki, nie próbując zniszczyć grudki ziemi. W takim przypadku, jeśli sadzonki były uprawiane w donicach torfowych, należy je sadzić z tymi pojemnikami. Studnie powinny być wypełnione ziemią, której powierzchnia musi być lekko zagęszczona. Posadzone rośliny wymagają obfitego podlewania.
Jak sadzić arktotis w ogrodzie
W regionach, w których wiosna pojawia się stosunkowo wcześnie, a jest dość ciepła, w pierwszych dniach maja można siać nasiona arktotisu w otwartej glebie. Ta kultura kocha światło, dlatego strona powinna być otwarta i słoneczna. Odpowiednia gleba powinna być dobrze osuszona, a wapno musi być obecne w jej składzie. Roślina ta nie jest zalecana do uprawy na glinie i glebie surowej. Podczas wysiewu w każdym dołku należy umieścić 4 lub 5 nasion. Odległość pomiędzy otworami do sadzenia jest silnie uzależniona od rodzaju i odmiany uprawianych arctotis. Tak więc, między roślinami wysokimi powinna zachować odległość nie mniejszą niż 0,4 m, a między roślinami krótkimi - około 0,25 m. Po zapieczętowaniu nasion, powierzchnia terenu powinna być trochę ubita, a następnie dobrze podlana. Pierwsze sadzonki można zobaczyć po około 10 dniach, a po zaledwie 10-12 dniach są rozcieńczone. Jeśli roślina ma odpowiednią pielęgnację, może zacząć kwitnąć już po 8 tygodniach.
W trosce o arctotis w ogrodzie
Łatwo jest dbać o arktotę wyhodowaną w ogrodzie, wystarczy tylko podlać i wykorzenić na czas,karmić, poluzowywać powierzchnię gleby, szczypać, a także przetwarzać od szkodników i chorób, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Kultura ta jest wysoce odporna na suszę, system korzeniowy krzewów jest w stanie wydobywać wilgoć z głębokich warstw gleby. Pod tym względem arktotis nie wymaga częstego podlewania. Jednak podczas długotrwałej suszy konieczne jest jej podlewanie od czasu do czasu, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że zwilżona powierzchnia gleby jest znacznie łatwiejsza do poluzowania i chwastów.
Obowiązkowe karmienia dla tej rośliny nie są potrzebne. Jednak podczas tworzenia pąków i kwitnienia krzewów nadal zaleca się karmić złożony nawóz mineralny. Organiki do karmienia tej kultury nie są używane.
Nie trzeba jeszcze zapominać, aby usunąć kosze, które zaczęły zanikać w odpowiednim czasie, co wpływa na bardziej aktywne tworzenie nowych pąków. Często wysokie krzaki potrzebują podwiązki do wsparcia.
Choroby i szkodniki
Ta kultura jest wysoce odporna na choroby i szkodniki. Jednak w zaroślach, pluskwy łąkowe i mszyce nadal mogą się osadzać.Jeśli roślina arktotis rośnie na mokrej glebie, a także podczas długotrwałych deszczy, prawdopodobieństwo szarego zgnilizny jest wysokie.
Aby wyeliminować pluskwy łąkowe, krzewy należy traktować roztworem musztardy (100 g suchego proszku na 1 wiadro wody) lub ekstraktem z cebuli. Jeśli to konieczne, zabieg można wykonać za pomocą preparatu owadobójczego. Mszyca jest owadem ssącym, który odżywia się sokiem roślinnym, a także jednym z głównych nosicieli chorób wirusowych uznawanych za nieuleczalne. Aby się go pozbyć, należy użyć środków owadobójczych, na przykład: Actellic, Fitoverm, Aktara, itp.
Jeśli krzak dotknie szara pleśń, musi zostać usunięty z gleby i zniszczony, ponieważ takiej choroby nie można wyleczyć. Pozostałe krzewy należy spryskać roztworem fungicydu, na przykład, Fundazol.
Po kwitnieniu
Rośliny uprawiane jako roczne po tym, jak stracą swoją skuteczność, kopią i palą. Z nadejściem jesieni ze strony musisz usunąć pozostałości roślinne, a następnie dokonać jego kopania. W regionach o chłodnym klimacie wszystkie gatunki arctotis są uprawiane jako rośliny jednoroczne.W południowych regionach Rosji i na Ukrainie dość prawdopodobne jest uprawianie bylin tego gatunku, ale tylko na zimę muszą być bardzo dobrze przykryte. W głębokiej jesieni należy odciąć część krzewu, znajdującą się nad ziemią. Następnie powierzchnia terenu powinna być ściółkowana grubą warstwą kory, słomy lub trocin, a wierzch ogrodu kwiatowego pokryty jest włókniną lub gałęziami ze świerku.
Rodzaje i odmiany arktotis ze zdjęciami i nazwami
Na średnich szerokościach geograficznych uprawia się niewiele gatunków arktotis.
Krótka łodyga Arktotis (Arctotis breviscapa)
Ta wieloletnia roślina to zwarta tuleja, której wysokość nie przekracza 15 centymetrów. Ojczyzną tego gatunku jest Południowa Afryka. Na powierzchni pędów i blaszek liściowych znajdują się białe filcowe koce. Marginesowe kwiaty z trzciny pomalowane na bogaty kolor pomarańczowy. Uprawiane od 1812 roku
Arktotis rough (Arctotis aspera)
Ojczyzną tego gatunku jest także RPA. Wysokość krzewu waha się od 0,4 do 0,5 m. W średnich szerokościach geograficznych gatunek ten uprawiany jest jako roślina jednoroczna. Średnica kwiatostanów-koszy około 50 mm, składają się one z rurkowych kwiatów w kolorze żółtym i żółtych kwiatów trzciny z brązowymi shtrishkami.
Stemless Arctotis (Arctotis acaulis = Arctotis scapigera)
Ten gatunek jest odwieczny i ma silne korzonki. Długość wypreparowanych ze sztyftem blaszek liściowych wynosi około 20 centymetrów, ich przednia powierzchnia jest zielona, a grzbiet jest białawy, ponieważ ma na nim pokwitanie. Kosze o średnicy sięgają około 50 mm, składają się z kwiatów trzciny o żółtym kolorze z fioletową podszewką, a także z kwiatów tubularnych w kolorze czerwono-czarnym.
Arktotis stekhasolistny (Arctotis stoechadifolia)
Ten gatunek pochodzi również z Południowej Afryki. Ta wieloletnia roślina na średnich szerokościach jest uprawiana jako roślina jednoroczna. Mocno rozgałęzione, zielonkawe, pionowe pędy mają wysokość około 100 cm, a ich powierzchnia pokryta jest pokwitaniem, składającym się z miękkiego stożka koloru białego i srebrnego. Asymetryczne gęste blachy mają kształt lancetowato-owalny, krawędź jest ząbkowana-falista. Są naprzeciwko siebie, a na ich powierzchni znajduje się odczuwalne pokwitanie. Dolne blaszki liściowe są petiolate, a górne są siedzące. Na długich szypułkach znajdują się pojedyncze kwiatostany pełne wdzięku, zapach jest raczej słaby, ale bardzo przyjemny. Składają się z marginalnych kwiatów w kolorze śnieżnobiałym, a ich podstawy są żółtozielone, a dolna powierzchnia jest jasnopurpurowa.Składają się one również z małych rurkowatych kwiatów w kolorze fioletowo-szarym, w środku koszyka tworzą dysk niebiesko-stalowy. W pochmurny dzień zbliżają się kwiatostany. Jest uprawiany od 1900 roku. Istnieje gatunek grandis: w przeciwieństwie do głównego typu, jego blaszki liściowe są dłuższe, kosze są również większe.
Arktotis hybrid (Arctotis x hybridus)
Ten gatunek łączy złożone hybrydy, które są popularne wśród ogrodników. Uzyskuje się je poprzez krzyżowanie różnych rodzajów arktotis. Te hybrydy mogą być uprawiane zarówno jako jednoroczne jak i byliny, wszystko zależy od klimatu w Twojej okolicy. Niezbyt często ogrodnicy uprawiają takie gatunki jak: arctotis vulgaris - kolor kwiatów trzciny jest bogaty żółty; piękne - marginalnie niebieskie kwiaty; wspaniały lub wspaniały - z dużymi pomarańczowymi kwiatami marginalnymi. Najpopularniejsze są następujące odmiany:
- Różowy Shuga. Kwiaty brzeżne od środka do podstawy są pomarańczowożółte, a od końców aż po środkowe - purpurowo-różowe.
- Mahogany. Tubularne kwiaty są zielone, a marginalne pomarańczowo-terakotowe.
- Haley. Kolor kwiatów trzciny jest jasnożółty, a środkowa część składa się z czarnych i ciemnożółtych cylindrycznych kółek.
- Brick Red. Kolor trzciny kwiaty czerwone, a środek - ciemny brązowo-żółty.
Również w kulturze jest dość popularny mix odmiany Harlequin, który zawierał odmiany o różnych kolorach.
