Botanicy są przekonani, że w naszym kraju można uprawiać cudowny melon - drzewo melonowe. Nie myślcie, że w tym celu trzeba przerobić pędy biczowe naszych znanych melonów na pnie. Drzewo melonowe jest od dawna tworzone przez naturę, chociaż zadanie to staje przed nerdami, nie staje się łatwiejsze. Melony, a dokładniej ich gatunki i odmiany kulturowe, pochodzą głównie z Anterior (Zakaukazia, Kopetdag, Azja Mniejsza, Ormiańska i Irańska Wyżyna, Mezopotamia, Półwysep Arabski, Lewant) i Azji Środkowej, chociaż niektórzy eksperci sugerują, że dzikie przodkowie melony rosły w tropikalnych regionach Afryki i Azji. Nasze pachnące melony i melony rosnące na melonach są bardzo zbliżone pod względem klimatycznym, ale poza tym podobne cechy można znaleźć tylko w strukturze owocu.
PapayaDrzewo melonowe należy do rodziny papai. Jest szeroko rozpowszechniony w krajach tropikalnych. Jednak botanicy uważają drzewo melonowe za podobną do drzewa roślinę zielną. Dali mu naukowe imię papaya karika, a częściej po prostu nazywali się papaja. Botanicy odnoszą się do osobliwych odchyleń papai jako cauuliphlorii, to jest do zdolności tworzenia owoców nie na gałęziach, ale bezpośrednio na łodydze rośliny.
Hiszpańscy zdobywcy w XVI wieku, gdy ujrzeli papaya w Panamie po raz pierwszy, byli zaskoczeni widokiem prawie dziesięciometrowych drzewostanów, których nagie pnie pod małymi ażurowymi koronami, parasole dużych palmowych liści były gęsto powleczone żółtozielonymi owocami. Owoce smakowały jeszcze bardziej zaskakująco: smakowały jak melony, chociaż były nieco słodsze.
PapayaPapaja najbardziej ceniona jest dzięki enzymowi papainy zawartemu w soku owocowym, który działa jak enzymy soku żołądkowego. Papaina poprawia trawienie, z powodzeniem stosowana w leczeniu wrzodów i innych chorób żołądka i jelit. Papaina dobrze zmiękcza surowe mięso, rozkłada białka. Wystarczy dodać kilka kropli soku z papai do bulionu, a najtwardsze mięso staje się miękkie. Jako środek leczniczy, papaya promuje rozpuszczanie martwych komórek i promuje wzrost żywych tkanek. Tradycyjna medycyna zauważa, że owoce drzewa melona szybko przywracają moc ludzi wyczerpanych chorobą lub przepracowanymi ludźmi.
Liście, kora, skorupa zielonego owocu papai, rdzeń jego łodygi zawiera wiele innych dobroczynnych substancji.Nie tylko w medycynie, ale także w technologii, w przemyśle, w życiu codziennym jest około stu leków i półproduktów wytwarzanych z papai.
PapayaSzczególnie rozpowszechniona kultura papai na licznych wyspach Oceanii. Z owoców jej przygotowania uzdrawiające napoje, marynaty, dżemy. Sok uzyskany z owoców jest wykorzystywany do produkcji specjalnych odmian lodów, syropów i wielu innych przysmaków.
W warunkach tropików zbieranie papai powoduje najwięcej kłopotów. Nie jest łatwo zdobyć jeden z najcenniejszych produktów papai - soku z lateksu zawierającego papainę. Wyciąga się go z nie całkiem dojrzałych owoców za pomocą osobliwego stukania: od dwóch do czterech małych okrągłych nacięć wykonuje się na owocach; Sok płynący z ran zbiera się w szklanych słojach zawieszonych na owocach, ponieważ aktywnie wchodzi w interakcje z metalowymi naczyniami.
PapayaDrzewo melonów nie jest znane w stanie dzikim ani w Ameryce Środkowej, gdzie po raz pierwszy było widziane przez Europejczyków, czy w innych częściach świata. Tylko w lasach Kolumbii i Ekwadoru udało się znaleźć jego krótką, dziką krewną - papaję górską. Od czasu odkrycia przez Columbus of America obszar zajmowany przez kulturę papaya znacznie się rozszerzył. Obecnie papaje uprawiane są w Afryce, Indiach, na Fr.Sri Lanka, na licznych wyspach Archipelagu Malajskiego iw Australii. Na tych ziemiach znalazły nie mniej korzystne warunki niż w domu.
Wszędzie papaja rośnie szybko, czasem osiąga wysokość dwu-trzypiętrowego domu. Najczęściej jego wysokość wynosi 3-4 metry, az takich skarłowaciałych drzew wygodniej jest zbierać owoce. Czasami w uprawie drzew melonowych sięgają do metod ogrodniczych, które opóźniają ich wzrost.
Pień drzewa melona nie rozgałęzia się, jego dolna część osiąga 30 centymetrów. Owocuje w ciągu 10 lat. Co ciekawe, owoce papai różnią się znacznie pod względem smaku, nie tylko w różnych drzewach, ale również w obrębie tego samego drzewa. Ich rozmiar i kształt również różnią się znacznie, ale ich waga zwykle nie przekracza 2 kg.
PapayaDrzewo melonowe jest bardzo ciepłolubne i nie toleruje temperatur bliskich zeru. Można sobie zatem wyobrazić, jakie trudne zadanie mieli botanicy z Gagra głównego Ogrodu Botanicznego Akademii Nauk, gdy zdecydowali się praktykować kulturę papai na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie.
To prawda, że mieli odważnego i upartego poprzednika.Jeszcze przed Wielką Październikową Rewolucją Socjalistyczną botanik V. Markevich podjął pierwszą próbę w ogrodzie w Suchumi i rolniczej stacji eksperymentalnej. Po otrzymaniu sadzonki drzewa melonowego z Petersburskiego Ogrodu Botanicznego z powodzeniem wyhodował młode drzewa, chociaż nie udało mu się uzyskać żadnych owoców.
Radzieccy nerdowie poszli znacznie dalej. W ich szklarniach owoce papai regularnie. Z jednego drzewa na rok można zbierać plony owoców o łącznej wadze około 30 kilogramów.
PapayaW ostatnich latach naukowcy uporczywie opanowali kulturę drzewa melonowego w otwartym polu. W styczniu i lutym siają nasiona papai w szklarni, a wraz z nadejściem stabilnego ciepła (maj-czerwiec) młode rośliny uczą się klimatu naszego kurortu. Okazuje się, że działa na nie jeszcze korzystniej niż w atmosferze szklarni, a plony na otwartym polu osiągają wysokość półtora metra po upadku, zapis dla naszych warunków. Drzewa dobrze kwitną, zawiązują i wlewają owoce, które w czasie jesiennej pogody mają czas, aby uzyskać około 150 gramów. Eksperci twierdzą, że owoce nie wystarczą na miesiąc lub dwie dobrej pogody.Niektóre z nich sprawią, że papaje będą rosły szybciej. Inni sugerują, że nasiona najbardziej odpornych na zimno gatunków z Południowej Kalifornii wykorzystano do stworzenia bardziej wytrzymałych hybrydowych form drzewa melona. W skrócie, naukowcy zamierzają przyjąć cały arsenał osiągnięć radzieckiej i światowej botanicznej nauki, a także bogate praktyczne doświadczenie w sztucznej uprawie tej obcej rośliny.
Linki do materiałów:
- S.I. Iwczenko - Zarezerwuj o drzewach
