Na łąkach i pastwiskach, w pobliżu poboczy, wzdłuż brzegów zbiorników można znaleźć pojedynczą roślinę z kilkoma potężnymi łodygami, grubymi i dużymi liśćmi. Szczaw koni przyciąga uwagę ze względu na podobieństwo do szczawu ogrodowego. Zielone liście nie mają zwykle kwaśnego smaku, są lekko gorzkie. Uzdrawiające właściwości szczawika utrzymują się przez całe lato, a późną jesienią można używać nasion i korzeni. Kultura znalazła szerokie zastosowanie we wszystkich sferach ludzkiej działalności - życiu, medycynie, kosmetologii, gotowaniu, medycynie weterynaryjnej, rzemiośle skórzanym, robótkach ręcznych.
Opis i miejsca wzrostu
Szczawik koński - jest przedstawicielem rodzaju rodziny szczawowej gryki. Rodzaj jest dość liczne, liczące ponad 150 gatunków. Kultura rozprzestrzenia się w europejskiej części Rosji, gdzie panuje klimat umiarkowany. Rzadziej występuje na północy, Kaukazie i Dalekim Wschodzie. Zioło lecznicze zyskało wiele imion wśród ludzi - dziki szczaw, koński wół, żaba trawiasta, pisklęta przepuklinowe i hodowca koni. Wszystkie są związane z tym jak wygląda szczawik koński.
Potężna roślina może osiągnąć wysokość 1,5-2 metrów, ma duże liście owalne-trójkątne, które koncentrują się u podstawy. Bylina rośnie jeden po drugim, preferując zbocza wzgórz, wąwozów, brzegów rzek, otwarte obszary pokryte chwastami. Grube zarośla szczawiu można spotkać w miejscach, w których występuje piaszczysta gleba i wysoka wilgotność. Kultura nie rośnie na bagnach i nizinach.
Ważną cechą odróżniającą konia od innych jest liść, który jest owłosiony od spodu. Kłącze krótkie i grube, rozgałęzione niewiele. Kwiaty powstają pod koniec maja lub na początku czerwca, są zbierane w długim i gęstym kwiatostanie, jak wiecha.
Skład i właściwości lecznicze
W szczawiu konnym są skoncentrowane wiele biologicznie aktywnych substancji, które są korzystne dla zdrowia. Ich największą koncentrację osiąga się u nasady rośliny leczniczej.
Wszystkie odmiany szczawiu zawierają kwas szczawiowy. U ludzi promuje wchłanianie wapnia, które jest niezbędne dla wytrzymałości kości i zębów.
Co pomaga szczawiu końskiego - skład i właściwości lecznicze rośliny:
- antrachinony - substancje o złożonym składzie, mają wyraźny efekt przeczyszczający;
- glikozydy - rozległa organiczna grupa związków, drażniące zakończenia nerwowe i receptory;
- garbniki lub taniny - klasa związków wolnych od azotu, zdolnych do wywoływania efektu ściągającego i otaczającego;
- Kumaryny - pochodne kwasu orto-hydroksycynamonowego, mają działanie przeciwskurczowe i wzmacniające naczynie;
- flawonoidy - substancje z grupy fenolowej, które mają właściwości bakteriobójcze i przeciwzapalne;
- leukoantocyjanidyny lub polifenole roślinne - reagują i tworzą trwały film ochronny na powierzchni błon śluzowych.
Zielona masa szczawika zawiera pektynę, karotenoidy, sacharozę, witaminę K i C, kwasy organiczne, przede wszystkim cytrynowy i mlekowy. Normalizują równowagę kwasowo-zasadową w ciele, poprawiają trawienie i funkcjonowanie jelit, aktywują funkcję wydzielniczą i mają właściwości antyseptyczne.
Co to jest pożyteczny szczaw korzeń:
- ma działanie przeczyszczające, ułatwia akt defekacji z zaparciami, szczelinami odbytu, zapaleniem okrężnicy, zapaleniem jelit, atonią jelitową;
- wywary i napary są stosowane jako środki przeciwrobacze u dzieci i dorosłych;
- promuje tworzenie i usuwanie żółci, jest stosowany wewnętrznie w przypadku niewydolności wątroby, zapalenia pęcherzyka żółciowego, zapalenia dróg żółciowych;
- jako środek tonizujący i zwiększający apetyt u słabych i chorujących dzieci, aby poprawić obronę organizmu u dorosłych;
- łagodzi ból w stanach zapalnych zębów i dziąseł, oczyszcza i wybiela dobrze szkliwo zęba, eliminuje krwawienie;
- do zapobiegania i leczenia chorób przewodu żołądkowo-jelitowego, stosowanych w przypadku nudności, ciężkości, zgagi, zatrucia, zapalenia żołądka, wrzodu trawiennego;
- w przypadku bólu gardła, płukania gardła, łagodzi ból i stany zapalne, eliminuje bakteryjną płytkę nazębną;
- stosowany jako lek hemostatyczny do krwawienia wewnętrznego, płucnego, macicznego, jelitowego, żołądkowego, hemoroidalnego.
Szczaw koni jest szeroko stosowany do hemoroidów. Roślina przyczynia się do rozcieńczenia fotela, co w tej sytuacji ułatwia wizyty w toalecie, zmniejsza ból, zmniejsza stan zapalny.
Jak stosować szczaw konia
W medycynie ludowej stosowanie szczawu końskiego opiera się na prawidłowym obliczeniu proporcji rośliny leczniczej, przestrzeganiu warunków leczenia.
Walcz z biegunką
Jak zrobić korzeń szczawiu końskiego z biegunką:
- zagotować 1 litr wody;
- po ugotowaniu dodać 1 łyżkę suchego posiekanego korzenia;
- gotować płyn na małym ogniu przez 10 minut;
- zdjąć z ognia, ochłodzić;
- odcedź nieco ciepły bulion;
- Weź 3 łyżki stołowe 1,5 godziny przed posiłkiem rano, po południu i wieczorem.
Według starej receptury szczaw gotowano z winem lub winem wraz z korzeniem. W tej formie leczono je szkorbutem, wąglikiem, dżumą. Świeże obszary ciała traktowano sokiem ze świeżej rośliny, w lesie służyło jako ochrona przed trującymi owadami i wężami.
Wyeliminuj zaparcia
Jak zrobić infuzję szczura konia z zaparciami:
- wlać 5 łyżek suszonego i posiekanego korzenia do termosu;
- wlej suchą mieszaninę do litra wrzącej wody;
- płyn musi parzyć przez 3 godziny;
- do filtrowania zaleca się gotowy wlew;
- środek jest używany wewnątrz jednej łodzi jadalnej co 2-3 godziny.
Jeśli kłącze rośliny jest silnie wysuszone i zmiażdżone w moździerzu, otrzymasz leczniczy proszek stosowany w leczeniu biegunki, usuwania pasożytów, zatrzymywania krwawienia, zmniejszania ciśnienia, łagodzenia kaszlu, łagodzenia stanu zapalnego i bólu. Lek przyjmuje się w 0,25 grama trzy razy dziennie.
Walcz z chorobami skóry
Sorrel w proszku zmieszany z kwaśną śmietaną lub masłem jest stosowany do leczenia skazy lub zapalenia skóry u dzieci, świerzbu, ropnych i nie gojących się ran, czyraków, guzów.W przypadku słabych dziąseł podatnych na krwawienie, proszek dodaje się do pasty do zębów, a jamę ustną traktuje się wywarką szczurzego konia. Lekarstwo na bazie proszku szczawiowego w połączeniu z tłuszczem zwierzęcym stosuje się przeciwko róży, łuszczycy, egzemie, bieleniu, sarkoidozie i innym.
Leczenie za pomocą szczura końskiego zalecane jest przez ograniczony czas, maksymalnie - 1 lub 2 dni. W przypadku przedłużającej się terapii uzależniającej, skuteczność leczenia jest znacznie zmniejszona.
Jak zrobić nasiona szczawu koni:
- jedną łyżkę stołową nasion pobiera się na jedną szklankę wody;
- ciecz doprowadza się do wrzenia i gotuje przez 10 minut przy małym ogniu;
- dalej powinno być dozwolone ostygnięcie bulionu;
- dla ułatwienia użycia płyn przepuszcza się przez gazę.
Gotowy bulion nakłada się w środku z bólem, skurczami, zgagą, 1/3 szklanki 3 razy dziennie. Na zewnątrz, opierając się na nim, kompresuje się na krwiaki, pooperacyjne ściegi, bóle stawów. Płyn można stosować do płynów do głębokich ran, odleżyn, oparzeń lub odmrożeń, owrzodzeń troficznych. Opłukują jej gardło bólem gardła, używanym do dezynfekcji jamy ustnej po ekstrakcji zęba.
Szczaw koni w żywieniu
Czy można jeść szczaw konia? Świeże liście rośliny mają gorzki smak, więc zjedzenie ich jest prawie niemożliwe. Przydaje się dodanie kilku dużych liści szczawiowych do każdej zielonej sałaty. Jest szczególnie smaczny w połączeniu z ogórkami, pomidorami, rzodkiewkami, zieloną cebulką i młodym czosnkiem.
W celach profilaktycznych można żuć świeże liście szczawiu, ale nie więcej niż jeden lub dwa liście dziennie.
W Armenii szczaw konia rośnie wysoko w górach. Liście szczawiu wraz z sadzonkami wplatane są w warkocze i suszone na świeżym powietrzu. Po wyschnięciu są fermentowane i ciemnieją jak herbata, uzyskując przyjemny korzenny smak, znika cała gorycz. Zgodnie z tradycją ormiańską danie to nazywa się Aveluk, jest oferowane na rynkach, w sklepach, restauracjach i kawiarniach. Eveeluk z chlebem lub chlebem pita, sosem matsun, serem, serami.
Zasady zbierania, pobierania i przechowywania
W przepisach medycyny tradycyjnej szczaw koński jest używany całkowicie, prawie bez pozostałości. Latem zielone części rośliny - liście, kwiaty i łodygi - są brane do sporządzania wywarów i naparów. Mogą być spożywane świeże lub suszone.Jesienią, pod koniec sierpnia - na początku września, zbierane są nasiona, a kiedy nieziemska część umiera, najcenniejsza rzecz jest wykopana z rośliny - jej korzenia.
Przed suszeniem surowiec jest dobrze myte i pocięte na małe kawałki. Fragmenty zepsute pleśnią lub zgnilizną są usuwane. Suchy szczaw może być na zewnątrz, pod promieniami słońca. Możesz wysuszyć roślinę leczniczą w suszarce elektrycznej lub piekarniku w temperaturze 60 °. Przechowuj przedmiot w szklanym pojemniku z zamkniętą pokrywą.
Możliwe szkody i przeciwwskazania
W dużych dawkach, z naruszeniem zasad i warunków leczenia, traci się właściwości lecznicze szczawika. Przeciwwskazania i ograniczenia dotyczą kobiet w okresie ciąży i laktacji, osób z zaburzeniami czynności wątroby i nerek oraz osteoporozą. W przypadku poważnych chorób roślina lecznicza powinna być stosowana jako pomocniczy środek terapeutyczny, po konsultacji z lekarzem. Dawki i warunki użytkowania powinny być wcześniej omówione ze specjalistą.
W dużych ilościach szczaw jest uważany za trujący, może być zatruty.
W małych ilościach kwas szczawiowy jest dobry dla zdrowia.Przy długotrwałym leczeniu i przekraczaniu dopuszczalnych dawek, kwas szczawiowy gromadzi się w ludzkim ciele. Oddziałując z wapniem, tworzy nierozpuszczalne związki, które osadzają się w kanałach wątroby, nerek, pęcherzyka żółciowego.
W przyrodzie wiele unikalnych roślin, które pomagają ludziom radzić sobie z różnymi chorobami. Właściwości lecznicze, niż szczawiu końskiego, są użyteczne, pozwalają na stosowanie go w chorobach żołądka i jelit, łagodzą bóle głowy, wzmacniają układ odpornościowy, od kamieni i piasku. Roślina lecznicza jest stosowana zewnętrznie - w celu zatrzymania krwawienia, zmian ginekologicznych i skórnych, skaleczeń, stłuczeń, siniaków. Roślina pomaga na przeziębienia i alergie, łagodzi kaszel, łagodzi katar, służy do dezynfekcji jamy ustnej i gardła. Ważne jest, aby nie przekraczać dawki i nie używać narzędzia zbyt długo.
