Praca leśnika jest fascynująca. Będzie rosnąć, karmić małe, ledwo dostrzegalne sadzonki nasion, ostrożnie przeszczepiać go na dobrze przygotowaną glebę i pielęgnować je przez wiele lat. Niedawno jeszcze młode zwierzęta domowe staną się potężnymi rozłożystymi dębami, smukłymi sosnami, majestatycznymi jodłami lub jesionami.
W pobliżu farmera-kultywatora, jak się wydaje, po prostu zasiał swoje pole, pilnował każdego dnia silniejszymi pędami, a teraz lato jeszcze nie zostało mocno ugruntowane, a on spaceruje wśród złotych fal pszenicy, ważąc bogate, pełne ziarno na dłoni.
Po pięciu, najwyżej, dziesięciu latach, pierwsze zbiory owoców lub jagód i ogrodnika zostają zdjęte.
Czarna topola lub czarna topolaAle ci, którzy uprawiają lasy, los nigdy nie pozwolił sobie na nie. Tylko w podeszłym wieku dano im chodzić pod baldachimem lasu, który cenili, a zbiory zbiorów leśnych są dziełem synów, a nawet wnuków. Dlatego przez długi czas leśnicy pielęgnowali marzenie: aby w swoim życiu nie wyrosło jedno, ale wiele pokoleń lasu, a nie jedno, ale kilkakrotnie radość z uprawianych przez nich drzew.
Wyglądało to jak jałowe marzenie. Ale oto nadszedł Wielki Październik, a to, co wcześniej uważano za nierealne, zaczęło się na naszych oczach.Gospodarka narodowa wydała olbrzymie fundusze dla leśników, uzbrojonych w najnowocześniejszy i najbardziej wyrafinowany sprzęt, zapewniając niemal nieograniczone obszary, zobowiązując byłych marzycieli do podjęcia rzeczywistej transakcji - aby szybciej uprawiać lasy. Było to szczególnie ważne dla europejskiej części naszego kraju, która w przeszłości była długowieczna i dość wylesiona.
Lasy rosną, podobnie jak przed wiekami, a konsumpcja ich bogactwa przez przemysł i budownictwo wzrosła stokrotnie i stale rośnie. Jak być? Niektórzy proponowali udział w kursie na rekordowych falach szybkiego wzrostu - eukaliptusie, inni szukali rozwiązania problemu w technologii rolniczej uprawy lasów, w stymulantach wzrostu, w nawozach. Ale ci, którzy obrócili swoje nadzieje w wartościowe w przeszłości gatunki, topole, znaleźli złotą żyłę leśną.
Biała topola lub topola srebrzysta (biała topola)Okazuje się, że drzewa mają niezwykłe losy. Takie, na przykład, rasy takie jak dąb, jesion, świerk, klon od dawna są powszechnie akceptowane. Są one starannie pielęgnowane w naturalnych lasach, są pięknie uprawiane w szkółkach leśnych lub w kulturach leśnych, ponieważ leśnicy nazywani są młodymi sztucznymi lasami.Topole zawsze rosły same. To prawda, że ludzie od dawna zauważyli niezwykłe tempo wzrostu topoli, ich duże rozmiary, piękny wygląd, chętnie sadzili je tamami lub brzegami stawów i zbiorników wodnych, ulic i dróg, wykorzystywanymi do sadzenia miast nie tylko ze względu na szybki wzrost, ale także ze względu na bezpretensjonalność topoli i zdolność do łatwego rozmnażania sadzonek. Na wiosnę podłożyłem 30-centymetrowe cięcie, a jesienią już drzewo o wysokości dwóch lub trzech metrów, w kolejnych latach prawie nie zmniejszy tempa wzrostu, zajmie to kilka lat, a zobaczysz duże, ciemne drzewo.
Na początku lata, kiedy topola zaczyna latać, wiele niepochlebnych epitetów zostaje wypuszczonych pod adres topoli. Ale nie drzewa powinny być zbesztane, ale te, które zasadziły żeńskie okazy na ulicach. Topola to roślina dwupienna. Samce i samice kwitną w tym samym czasie, wczesną wiosną, przed rozkwitnięciem liści. Czerwonawe kolczyki topoli płci męskiej, rozpraszające pyłki, odpadają i nie sprawiają kłopotów ludziom. Po zapyleniu żółto-zielone kolczyki żeńskich drzew tworzą zielone skrzynki owoców, z których w ciągu miesiąca i pół lub dwóch miesięcy wylatują miliardy małych nasion, zaopatrzone w spadochrony podobne do piór.Zdolność topoli tak aktywnie upowszechnia swoje potomstwo i jest przyczyną skarg ludzi w miastach i wioskach. Grecy, nawet w starożytności, znali tę właściwość topoli i otaczali place ludowego zgromadzenia i główne ulice męskimi okazami. Przy okazji, botanicy zapożyczyli od starożytnych Greków i zapożyczyli słowo "populus" dla nazwy rodzaju topoli, czyli ludu.
Czarna topola lub czarna topolaAle wracając do obaw leśników. Topole wspomniane tutaj jako miłe i nieuprzejme słowo od dawna są uznawane tylko przez specjalistów w dziedzinie krajobrazu zaludnionych terenów, podczas gdy leśnicy traktowali je co najmniej obojętnie. A co szanujący się leśniczy może w przeszłości uprawiać las topolowy? W końcu topola od niepamiętnych czasów uważana była za las. Co jest odpowiednie dla luźnego, niskiej jakości drewna tych roślin? Gdzie ona jest podobna do takich, powiedzmy, ras takich jak dąb, orzech, buk?
Jednak czasy się zmieniły i zmieniły się nastawienie do rodzaju topoli. Wraz z rozwojem wszechmogącej chemii, przemysł drzewny, który opanował metody zaskakujących transformacji, zyskał na sile. Nauczyli się, jak łatwo i tanio konwertować drewno topoli na mocne, takie jak dąb lub bukszpan, piękne, jak gloryfikowane orzechy i brzozy, a ponadto dość odporne na gnicie, a nawet ogień.
Teraz topola zajęła należne jej miejsce wśród poprzednich konkurentów i przyciągnęła uwagę leśników, zwłaszcza na obszarach ubogich w lesie. Nie znaleźć teraz leśniczego, który gdzieś w Kubanie, na Ukrainie, a nawet w centralnej Rosji, nie będzie wychowywał topoli z troską.
Biała topola lub topola srebrzysta (biała topola)Wielki wkład wniesiono do nauki i do praktyki uprawy tego drzewa przez radzieckich leśników-hodowców. Wśród uczniów akademika A.S.Jablokowa są wyhodowane przez niego smukłe topole, pionier, michurin, rosyjski i nie gorszy od nich w tempie wzrostu, ale z oryginalnej formy liście są pod Moskwą, Ivanteevsky, sowiecki piramidalny i nazwany imieniem wielkiego rosyjskiego pisarza Topola Gorkiego.
Obiecujące mieszańce topoli zostały pozyskane przez A. V. Albbinskiego, korespondenta członka Wszechzwiązkowej Akademii Nauk Rolniczych im. V. I. Lenina. Na szczególną uwagę zasługuje sadzonka, wybrana spośród dziedzictwa angielskiego hodowcy, profesora O. Henry'ego, przekazanego mu przez Związek Radziecki. Ta szybko rosnąca hybryda topoli nazywa się czerwonym nerwem. On, nawiasem mówiąc, jest reprezentowany tylko przez męskie okazy,tak niezbędne dla obszarów zaludnionych krajobrazu.
Interesujące i hybrydy selekcji odpowiedniego członka Akademii Nauk ukraińskiego SSR F. L. Schepot'eva, na przykład, topola jest zabawa-pomocnik, profesor P. L. Bogdanow topole leningradzkie i inne.
Czarna topola lub czarna topolaTysiące krzyżówek musiało powstać, dziesiątki tysięcy hybrydowych sadzonek rosnąć i uprawiać zanim wybrano cenne, obiecujące formy. Przez wiele lat twórczej pracy poświęconej dziesiątkom nowych odmian naszych naukowców. Ale jaka przyszłość dla ich potomstwa! Nowe, cenne odmiany topoli wychodzą na rozległe lasy.
Nie pozostaje w długach dla naukowców i przyrody. Niestrudzenie tworzy, korzystając ze stosunkowo łatwego krzyżowania topoli, wszystkich nowych odmian. Do tej pory w strefie umiarkowanej świata botanicy badali ponad 110 gatunków topoli i nie jest łatwo wziąć pod uwagę odmiany i formy hybrydowe: wiele z nich znajduje się w prawie każdym obszarze leśnym. Teraz co roku wybierz najbardziej szybko rosnące i odporne naturalne hybrydy. Wiele z nich zostało już wyhodowanych w różnych regionach Związku Radzieckiego, w szczególności w lesie jasnym, na południu kraju.
Tutaj na przykład kanadyjska topola.Jest to potomek topoli przesiedlonej do nas z Kanady. Wielokrotnie krzyżując się z naszymi topolami, przekształcił się w złożoną naturalną hybrydę. Podobnie jak najlepsze hybrydy stworzone przez naukę, już w pierwszym roku sadzenia w paskach leśnych jest w stanie chronić pole przed suchymi wiatrami i suszami. W wieku 7-8 lat topola kanadyjska może już produkować pierwsze drewno ozdobne, a po 15-20 latach jego najlepsze plantacje gromadzą tyle drewna, co dąb lub las sosnowy, dopiero w wieku stu lat. Tutaj znajdują się rezerwy szybko rosnącego drewna. Wtedy nadarzyła się okazja, aby zadowolić sto razy większy popyt na cenne surowce, a jednocześnie zrealizować cenne marzenie leśników. Nie ma kilku zbiorów w ciągu ich życia, ale są one corocznie zbierane przez naukowca z Charkowa F. A. Pawlenko. Zaproponował metodę wykorzystania rocznych dzienników topoli do produkcji papieru - nową stronę w poszukiwaniu twórców dla leśników i losach topoli.
Biała topola lub topola srebrzysta (biała topola)© Jakub Hałun
Jeśli lasy eukaliptusowe będą hałasować na naszych ziemiach w przyszłości, mówią właściciele lasu, to teraźniejszość w słabo zalesionych i bezleśnych obszarach kraju należy w całości do topoli.Na setkach tysięcy hektarów lasy szybko rosnących topoli kładzione są co roku w naszym kraju.
Wraz z nimi zabytki topoli noszą cześć honorową. Wczesną wiosną 1924 r. Na stromym brzegu Oka, w miejscowości Konstantinow, zasadzono młodą topolę przed jego domem Siergieja Jesienina. Wiele drzew na skromnym posiadłości Jesieninów zginęło z powodu silnych mrozów Ryazanshchina lub po prostu przestarzałych w swoim wieku, a topola dojrzała, rzuciła kędzierzawą koronę wysoko w błękit nieba, mocno ugruntowała swoje głębokie korzenie. Żyje w żywym pomniku poety w chacie, teraz zamieniony w muzeum.
Sadzenie topoli zdecydowało się na obchody urodzin V. I Lenina, robotników nazistowskich w Moskwie. To był piękny wiosenny dzień 22 kwietnia 1960 r. Przyszli do klubu i zasadzili 90 drzew. Natychmiast postanowiono zasadzić kolejną topolę w tym ważnym dniu każdego roku. Dobra tradycja była obserwowana aż do pamiętnej setnej rocznicy. Każdego roku najlepsi z najlepszych pracowników najstarszego przedsiębiorstwa otrzymywali prawo do sadzenia drzewa.
Czarna topola lub czarna topolaLinki do materiałów:
- S.I. Iwczenko - Zarezerwuj o drzewach
