Od dawna i daleko poza granicami Kaukazu znany jest park dekoracyjny farmy winnic Tsinandalsky w Gruzji. Wiele ciekawych rzeczy można zobaczyć w tym wyjątkowym kącie stworzonym pod koniec ubiegłego wieku przez wybitnego mistrza sztuki krajobrazu A. Rege. Ale wszystkie te egzotyczne rośliny zebrane tu od ponad 25 krajach na całym świecie, wykwintne architektury parku, a nawet wiwarium z jelenie i sarny, pawie i niezliczonych innych zwierząt i ptaków nikną w tle, gdy znajdziesz się w zielonym laboratorium IG Khmaladze.
Trójniki (Taxus)Około ćwierć wieku temu przyszedł tutaj student Akademii Sztuki, Irakli Khmaladze., Miał dużo troski o rehabilitacji i poprawy składu floty, wzbogacenie roślin zagranicznych imigrantów. Ale w wolnym czasie niestrudzony entuzjasta nadal rozwijał swoją "botaniczną menażerię". To gigantyczny krokodyl leniwie wyciągnął się na trawniku, szeroko zębaty usta, trochę dalej stała czujnie tygrysa pobliżu Frolic dog-kundla i niedźwiedzia, krótko mówiąc, prawdziwym zoo. Ale rzecz w tym, że te zwierzęta są uformowane z różnych roślin z rąk utalentowanego mistrza.Niezwykle nieludzka cierpliwość jest niezbędna, aby zadbać o wszystkie te wspaniałe dzieła sztuki ogrodowej: niektóre rośliny muszą spowolnić wzrost, inne muszą zwiększyć krzewienie, inne wymagają kędzierzawej fryzury lub specjalnego formowania za pomocą różnych sztuczek. Każdego roku wzrasta liczba prac w zielonym laboratorium Khmaladze, a chwała ich twórcy rośnie.
Wszyscy oczywiście będą zainteresowani tym, jaki materiał mistrz tworzy te wspaniałe żywe rzeźby. Autor nie robi z tego tajemnicy, ale zawsze hojnie dzieli się zarówno zdobytą wiedzą, jak i doświadczeniem zdobytym w procesie wychowywania zwierząt.
Trójniki (Taxus)"Używam w swojej pracy kilku rodzajów roślin: grabu i ligustru, kaliny i cyprysu, jednak bukszpan i cis okazały się najlepsze w tego rodzaju rzeźbie" - mówi IG Khmaladz.- Jednak to nie moje odkrycie, cis i bukszpan Były one wykorzystywane do tworzenia postaci zwierzęcych w jednym z siedmiu cudów świata - w wiszących ogrodach Semiramis. W tych dniach drzewa te są wykorzystywane w ich pracy przez radzieckich ogrodników i dekoratorów, a także przez rzemieślników z Indii, Egiptu i innych krajów.Za granicą, szczególnie znany z zielonych rzeźb wiszących ogród Bombaju na Półwyspie Malabar Hills. W mistrzowski sposób rozbity na dachu ogromnego zbiornika wodnego, skąd woda jest dostarczana na cały półwysep, zawiera ogromną liczbę zielonych rzeźb: słoni, żyraf, wielbłądów, psów, koni. "
Dzięki tym dostawcom materiałów roślinnych do zielonych rzeźb można znaleźć w lasach naturalnych, i oczywiście są one cenne nie tylko dla zielonej architektury. W swojej dziczy cis znajduje się na Dalekim Wschodzie, na Kaukazie, czasami na Krymie, w Karpatach, a nawet w krajach bałtyckich. Gdzie szerszy cis i bukszpan są uprawiane sztucznie: prawie wszędzie na Ukrainie, w Kuban, na Północnym Kaukazie.
Trójniki (Taxus)We Lwowie, Rostowie, Użgorodzie, Odessie, Wołgogradzie, Kijowie zawsze można, nawet w zimie, zobaczyć zielone krawężniki stworzone przez cis i bukszpan oraz różne geometryczne kształty. Kamieniec Podolski tworzy z nich nawet oryginalne meble wypoczynkowe. Chciałoby się usiąść na wiecznie zielonej kanapie z drewna bukszpanu w ogrodzie botanicznym Kamieniec Podolski. Obok sofy znajdują się jeszcze inne szczegóły zielonego zestawu słuchawkowego: stoły dla dzieci, krzesła, fotele bujane, duże i małe piłki i kostki.
Botanicy znani są z ośmiu gatunków cisów, z których tylko jeden występuje w środowisku naturalnym w Europie, trzy rosną w Azji Wschodniej i cztery w Ameryce Północnej, chociaż wszystkie nie różnią się zbytnio od siebie. W Związku Radzieckim dwa gatunki rosną dziko - cis jagodowy, europejski i cis wskazany, lub Daleki Wschód. Dostateczny pomysł na tę roślinę drzewiastą można uzyskać odwiedzając Kaukaz. Najlepiej jest odwiedzić rezerwat przyrody Khostinsky w pobliżu Soczi, przy okazji, można również zobaczyć bukszpan.
Wystarczy przejść do otwartego mostu nad burzliwą górską rzeką Khost i przejść przez łuk z napisem "Kaukaska Rezerwat Państwowy, cis-bukowy gaj", ponieważ nietypowe jest to, że te ciepłe miejsca są chłodne. Mocne ciemne iglaste często jesteśmy zobowiązani do tego chłodu w środku upalnego lata. Gaj zaskoczy nas nie tylko tym. Przy wejściu znajduje się olbrzymi 350-letni buk, który z wiekiem może być praprawnukiem małego cisu, skromnie stojącego na uboczu i mającego 2000 lat. To prawda, że nie można go jeszcze uznać za bardzo starego: w rzeczywistości, w warunkach naturalnych, granica wiekowa cisa zwykle przekracza 4000 lat. Nawiasem mówiąc, cis uważany jest za najstarszego przedstawiciela świata roślin trzeciorzędowej flory, który istniał miliony lat temu.
Trójniki (Taxus)Cis to roślina niska, nawet w wieku 2000 lat jej wysokość nie jest większa niż kilka metrów, ale tylko 5-6 osób może uchwycić pień tego najstarszego drzewa Kaukazu.
Większość sąsiadów cisa to drzewa liściaste, podczas gdy on sam należy do wiecznie zielonych drzew iglastych. Pnie jego zawiązków: wygląda na to, że składa się z wielu grubych pędów, mocno połączonych ze sobą. Czerwonawe zabarwienie pnia i gałęzi cisa, jak gdyby usprawiedliwiało imię, które zostało mu nadane przez ludzi, - mahoń. Oprócz niezwykłego koloru drewno cisowe ma trwałą i rzadką siłę. Czasami cis nazywany jest drzewem niebędącym drzewem, co również potwierdza wyjątkową odporność drewna, tym razem na gnicie. Żywy cis drewna, w przeciwieństwie do ściętego, jest poważnie uszkodzony przez mikroskopijny grzyb pasożyta, który, podobnie jak kora i liście, jest bardzo trujący.
Cis kwitnie wczesną wiosną, a ciemnozielone gałęzie pokryte są delikatnymi małymi kwiatami. W cisowym lesie można spotkać męskie drzewa ze złotymi kolczykami i żeńskie drzewa z małymi kwiatami w kształcie szyszek. Czerwone, matowe nasiona cisa dojrzewają dopiero w połowie jesieni.Cis nie może rozproszyć własnych nasion. Ale ma aktywnych, ale nie bezinteresownych pomocników. Kosy i kuny łatwo znajdują jasne nasiona cisa. Razem z miazgą połykają i nasiona samego cisa, które następnie są rzucane niestrawione i kiełkują.
Trójniki (Taxus)Niezapomnianym wrażeniem jest wizyta w krzaku cisu zwyczajnego. Przede wszystkim uderza ich absolutna cisza: nie słychać ani śpiewu ptaków, ani szelestu zwierzęcia. Nawet promienie południowego słońca rzadko przechodzą przez gęsty namiot koron drzew. Ludzie nie ingerują tutaj w życie roślin, dlatego zachowują dziewiczy, oryginalny wygląd. Olbrzymie kudłate grzywy zwisają z pni bukszpanu swoich rówieśników - starożytnych mchów i porostów. Są różnorodne zarówno pod względem wyglądu, jak i systematycznej przynależności: jest tu kilkadziesiąt gatunków botaników. O każdej porze roku fantastyczna dekoracja cisów z krzewów cisowych przypomina podwodny świat gęstych glonów.
Najczęściej są małe, b-9-metrowy wzrost, bukszpany z gałązkami, całkowicie porośnięte małymi błyszczącymi owalnymi zielonymi liśćmi.Ich pnie mają średnicę 15-20 centymetrów, a obwód najgrubszych drzew czasami dochodzi do 1,5 metra. Tylko jeden milimetr w roku pnie bukszpanu zagęszczają się. Właściciel najpotężniejszego tułowia w rezerwacie ma około 500 lat.
Natura wydaje się cementować drewno bukszpanu, które jest uważane za twardsze i twardsze niż jakiekolwiek nasze drzewa. Miejscowa ludność nazywa to kaukaską palmą lub kością słoniową. Ciężar właściwy drewna wynosi 1,06 i tonie jak kamień w wodzie. Wysokie właściwości mechaniczne bukszpanu pozwalają na wykonanie łożysk, czcionek, transportów tkackich, eleganckich pamiątek z niego.
Trójniki (Taxus)© Liné1
Starożytni Grecy i Rzymianie uważali bukszpan za cenne drzewo. Homer wspomina go w 24 pieśni Iliady, gdzie opisuje układanie jarzma gładkiego bukszpanu na bykach Priama, a rzymski poeta Owidiusz w jednej ze swoich prac opowiada o tym, jak Minerwa wykonała pierwszy flet z bukszpanu.
Osobliwym widokiem jest kwitnienie bukszpanu. Z pierwszym oddechem wiosny, już na początku marca, z zatok każdego liścia pojawiają się małe złote kwiaty, całkowicie pokrywające koronę.Kwiaty bukszpanu, w przeciwieństwie do kwiatów innych roślin, w ogóle nie emitują nektaru, podczas gdy zielonkawe, już dojrzałe owoce są pełne przejrzystego słodkiego soku. Owoce, dojrzewające, z siłą pustej szczeliny i rozpraszające się we wszystkich kierunkach, niezbyt daleko, ale z reguły znajdują się poza koroną.
Gąszcze bukszpanowe koncentrują się głównie na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie i na Dalekim Wschodzie. Ale żaden kraj na świecie nie może pochwalić się tak wyjątkowym lasem, jakim jest wiecznie zielone muzeum cisów w pobliżu Chosty, choć zajmuje stosunkowo niewielką powierzchnię około 300 hektarów. Warto zauważyć w tej rezerwie i fakt, że cis i bukszpan, nie będąc blisko spokrewnionymi, rosną razem, nie gnębią i nie grzęzną w sobie nawzajem.
Trójniki (Taxus)Linki do materiałów:
- S.I. Iwczenko - Zarezerwuj o drzewach
