Żonkile nie zasługują przypadkowo na tytuł bezpretensjonalnego bulwiastego. Są to jedne z najłatwiejszych do uprawy wiosennych roślin kwitnących, dla których łatwo jest znaleźć odpowiednie warunki i równie łatwo zapewnić minimalną ostrożność. Żonkile nie wymagają niestrudzonej pielęgnacji i stałej uwagi, zachwycając się jasnymi główkami kwiatów i pięknymi liśćmi z roku na rok. Nawet niedoświadczeni ogrodnicy mogą je uprawiać.
Uprawa i pielęgnacja żonkili.
Żonkile - rośliny są wdzięczne i bezpretensjonalne, a ich główna troska pojawia się wiosną i w razie potrzeby sprowadza się do najlepszego sosu i podlewania. Transplantację uważa się za najbardziej pracochłonną w pielęgnacji cebulek cebulowych: chociaż żonkile nie mogą być porównywane z tulipanami i korzeniami, co wymaga corocznego kopania (z rzadkimi wyjątkami), nadal nie wymagają tak rzadkiego podziału i transplantacji, aby zachować dekoracyjność. W sprzyjających latach, gdy pogoda się psuje, rośliny prawie nie wymagają opieki i uwagi. Żonkile to kultury, które pasują do koncepcji "leniwego" ogrodu, co pozwala znacznie uprościć obciążenie związane z problemami ogrodowymi, ale jednocześnie, przy minimalnej uwadze, prosimy o bujną wiosenną paradę pachnących kwiatów.
Wymagania żonkila dla wilgoci i podlewania
Żonkile to jedna z tych roślin, które mogą być zadowolone z niewielką ostrożnością. Przy normalnej pogodzie nie będą potrzebować regularnego podlewania nawet podczas kwitnienia. Co więcej, nadmierne nawilżenie gleby dla żonkili jest bardzo niebezpieczne. Ale jeśli pogoda nie daje sobie rady lub trwa długa susza, wówczas dla nawozów żonkilowych wprowadzane jest nawadnianie w okresach pączkowania i kwitnienia, a także w miesiąc po nich. Jeden głęboki podkład permeacyjny wystarcza do nawadniania w tygodniu (i przy mniej gorących temperaturach - i rzadziej).
Podlewanie żonkili odbywa się ostrożnie, unikając zwilżania kwiatów i pąków. Używanie tryskacza jest niepożądane.
Kontrola chwastów i obluzowywanie gleby
Pomimo faktu, że żonkile tworzą gęste grupy i stale się powiększają, rośliny te cierpią z powodu zaniedbania nasadzeń. Lepiej walczyć z chwastami przez cały czas, nie dając im szansy na powstrzymanie ulubionych gwiazd wiosennych. Dla tych bulwiastych, preferowanych ręcznych, a nie mechanicznych chwastów.
Pielenie żonkili w połączeniu z ostrożnym poluzowaniem gleby, która odbywa się płytko, unikając ryzyka uszkodzenia cebulek i korzeni.
Jedynym sposobem na pozbycie się kanału żonkili i regularne rozluźnienie jest mulczowanie gleby.
Przycinanie wyblakłych pąków i wiązanie liści żonkili.
Przycinanie kwiatów i liści żonkili
W przypadku żonkili pożądane jest natychmiastowe usunięcie zwiędłych kwiatów razem z szypułką. Tworzenie się nasion w tym bulwiastym nie może być dozwolone (chyba że zostawisz kilka roślin w celu zbierania nasion).
Liście żonkili nie są usuwane, o ile nie żółkną, ale nie całkowicie wysychają. Te liście roślin muszą umierać same i naturalnie; pomimo znacznej utraty ozdobnych rabatek kwiatowych nie można "pomóc" żonkilom. Proces wysychania liści trwa prawie półtora miesiąca, a podczas tego okresu lepiej nie dotykać roślin.
Przy najmniejszych oznakach uszkodzenia roślin przez choroby lub szkodniki, lepiej je natychmiast usunąć i zniszczyć, nawet jeśli w tym czasie kwitną żonkile.
Odmładzanie i przeszczep żonkili
Żonkile w większości należą do cebuli, nie wymagając corocznego kopania. W jednym miejscu mogą one bezpiecznie pozostać do kilkunastu lat, ale aby utrzymać wysoki efekt dekoracyjny i cechy odmianowe, lepiej jest zaplanować obowiązkową separację i przeszczepienie z częstotliwością 1 raz na 4-5 lat.Zawsze należy skupić się na zmniejszeniu liczby kwiatów, jakościowym pogorszeniu kwitnienia, a nie na jakichkolwiek innych objawach. A jeśli żonkile kwitną słabo w porównaniu z poprzednim rokiem, to nie warto opóźniać przeszczepu. Istnieją wyjątki od tej zasady: nowe odmiany często zaleca się kopać co roku (zawsze lepiej jest kierować się indywidualnymi wymaganiami, a informacje na ten temat należy podać przy zakupie).
Żonkile są wykopywane po całkowitym zżółknięciu i zwiędnięciu liści. W tym samym czasie, późniejsze kopanie jest znacznie bardziej niebezpieczne niż nieco wcześniej, ponieważ początek ponownego ukorzenia cebulek znacząco wpływa na jakość materiału sadzeniowego. Żonkile kwitną wcześnie, ale nie tak szybko opuszczają scenę ogrodową, a zwykle kopanie prowadzone jest dopiero pod koniec czerwca-lipca.
Sam proces kopania żonkili jest dość prosty:
- Żarówki wykopuje się z dużą ilością ziemi, tak ostrożnie jak to możliwe, ręcznie uwalniając je z podłoża.
- Wszystkie żarówki sprawdzają, natychmiast wybierając i niszcząc okazy z najmniejszymi oznakami uszkodzenia.
- Żarówki są czyszczone i sortowane według wielkości i klasy.
- Dezynfekcję przeprowadza się w roztworze fungicydu lub nadmanganianu potasu.
- Na wolnym powietrzu, w wentylowanych płytkich pojemnikach iw cieniu, susz cebule przez 2 do 3 dni.
- Wyczyścić żarówki w wentylowanym, suchym pomieszczeniu do przechowywania w lecie (w tym samym czasie pożądane są umiarkowane temperatury około 18 stopni).
Sadzenie żonkili odbywa się w sierpniu lub na początku września na wcześniej przygotowanych obszarach, zgodnie z ogólnymi zasadami sadzenia żonkili (w grupach, do głębokości 10 do 20 cm, w zależności od wielkości cebulek). Po zasadzeniu żonkile potrzebują podlewania w czasie suszy, mulczowania i schronienia na zimę z suchymi liśćmi (schronienie usuwa się jak najszybciej po stopieniu się śniegu).
Zdrowe żarówki żonkili z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym.
Górny opatrunek na żonkile
Aby żonkile cieszyły się obfitymi kwiatami z roku na rok, wystarczy zapomnieć o jednym górnym opatrunku wczesną wiosną. Gdy tylko śnieg topi się dla rośliny, lepiej jest przynieść pełną porcję złożonych nawozów mineralnych (50-60 g na wiadro wody). Przy normalnym ulepszaniu gleby i stosowaniu nawozów, przed zasadzeniem (wiosną), zaczynają one żywić się tylko od drugiego i na bardzo żyznych glebach - od trzeciego roku po posadzeniu (z wyjątkiem żonkili, które wymagają kopania lub szczególnie cennych odmian).Aby uzyskać bardziej obfite kwitnienie, można podzielić górny opatrunek na azot wczesną wiosną i fosforan potażu na etapie pączkowania, lub można przeprowadzić dwa identyczne karmienia o połowie zmniejszonej koncentracji pełnych nawozów mineralnych.
Jeśli żonkile są uprawiane do cięcia lub chcą uzyskać bardziej spektakularne kwitnienie, można zastosować inną strategię - odżywianie potasem-azotem. Przy takiej strategii wprowadzono nie jeden, ale cztery suplementy:
- Na pojawienie się pędów - pełny nawóz mineralny.
- Wraz ze wzrostem szypułek - nawozów azotowych i potasowych.
- W okresie pączkowania - pełny nawóz mineralny.
- Podczas kwitnienia - nawozy fosforowo-potasowe.
We wszystkich czterech karmieniach stosuje się 20-30 g nawozów na wiadro wody i na metr kwadratowy sadzenia.
Z nawozów organicznych do tej żarówki musi być bardzo ostrożny. Żonkile nie mogą znieść obornika i nie powinny być używane ani w polepszaniu gleby przed sadzeniem, ani w dalszej pielęgnacji.
Zimujące żonkile
Żonkile są uważane za rośliny odporne na zimę i zazwyczaj nie potrzebują ochrony. Tylko w przypadku przesadzania i sadzenia w nowym miejscu rośliny należy dodatkowo zabezpieczyć warstwą ściółki na pierwszą zimę (opcja standardowa to ściółka o wysokości do 5 cm i suchych liści o tej samej warstwie,ale można uzyskać tylko suche liście). Podczas uprawy żonkili zaleca się ich coroczne mulczowanie. To samo podejście powinno być stosowane w przypadku żonkili odmianowych, frotowych i importowanych. Ściółkowanie zapobiega ryzyku utraty żonkili nawet podczas bezśnieżnych zim, więc (ściółkowanie) jest coraz częściej wpisywane na listę obowiązkowych procedur przygotowujących do zimy najlepsze nowe odmiany żonkili nawet pod warunkiem początkowo wysokiej zimotrwalości.
Przygotowanie i przetwarzanie żonkila.
Kontrola szkodników i chorób
Pomimo statusu kultury, która rośnie prawie bez ingerencji, narcyzy są często dotknięte przez szkodniki i choroby. Na nich często pojawiają się roztocza, nicienie i cebulowe cebulki; Przy pierwszych oznakach uszkodzenia powinny być stosowane środki owadobójcze iw przyszłości, każdej wiosny, przed pojawieniem się pąków, przeprowadzać zabiegi profilaktyczne.
Od chorób żonkile cierpią na różne rodzaje zgnilizny, mozaiki, fusarium i sclerotinia. Walczą z tymi chorobami za pomocą fungicydów zawierających miedź (na przykład siarczan miedzi, rozcieńczony wodą o stężeniu 100 g na 1 wiadro).
