Melilot to trawiasta dwuletnia rodzina roślin strączkowych. Występuje na wszystkich kontynentach, ale najczęściej występuje w Eurazji. Roślina jest popularnie znana pod nazwami „słodka koniczyna”, „burkun”, „senna trawa”, „zając chłód”, „mydlana trawa”, „stabilny”. Chociaż nie można nazwać koniczyny wyłącznie dekoracyjną, przynosi ona ogromne korzyści stronie i osobie, a także jest doskonałą rośliną miodną. Z tego powodu warto co najmniej raz na kilka lat siać go na stronie.
Opis botaniczny
Melilotus to dwuletnie lub młode rośliny zielne o wysokości do 1-2 m. Silny, rozgałęziony kłącze może wnikać w glebę na głębokość 150 cm. W podziemnych procesach tworzą się guzki z bakteriami wiążącymi azot. Cienkie, lekko rozgałęzione łodygi pokryte są gładką zieloną skórą. Tworzą wysoką, ale przezroczystą roślinność powietrzną.
Na pędach są małe jajowate lub lancetowate liście o falistych lub ząbkowanych krawędziach. Uginają się lekko wzdłuż środkowej żyły. Liście są pomalowane na niebiesko-zielony odcień. Na każdym ogonku rosną 3 osobne liście. Małe przylistki znajdują się na styku z łodygą. W środkowej części ogonek liściowy jest nieco dłuższy niż boczny.
Na szczytach łodygi i jej procesach bocznych powstają długie, ale wąskie kwiatostany racemose. Małe korony na krótkich elastycznych szypułkach przypominają ćmę o długości 2-7 cm, a kwiaty są pomalowane na żółto lub biało. Okres kwitnienia rozpoczyna się od czerwca do sierpnia i trwa około miesiąca. Do połowy września owoce dojrzewają - małe, wydłużone ziarna z kilkoma brązowymi nasionami, które wyglądają jak ziarna.
Rodzaje słodkiej koniczyny
Rodzaju koniczyny nie można nazwać różnorodnym. Obejmuje w sumie 22 gatunki roślin.
Melilotus officinalis (żółty). Dwuletnia roślina z kłączem łodygi tworzy przewiewny, rozgałęziony pęd o wysokości 100-150 cm i jest pokryty małymi potrójnymi liśćmi lancetowatymi. Akcje rosną na cienkich ogonkach i mają ząbkowane krawędzie. Kwiatostany w postaci wąskich luźnych pędzli kwitną na cienkich pędach. Małe nimbuły z ćmy są żółte. Płatki otaczają 10 długich pręcików, w tym 9 z połączonymi nitkami. W zależności od klimatu kwitnienie występuje w okresie od czerwca do września.
Melilot jest biały. Dwuletni lub roczny z rozgałęzioną łodygą osiąga wysokość 60-170 cm. Pęd pokryty jest rzadkimi potrójnymi liśćmi. Wierzch ozdobiony jest wąskim pędzelkiem z małymi białymi kwiatami. Kwitną latem. W sumie kwitnienie trwa około miesiąca, ale pojedynczy kwiat trwa do 2 dni. Roślina wytwarza dużą ilość nektaru i jest najlepszą rośliną miodną w rodzaju.
Melilot Indian. Dość zwarta roślina jednoroczna dorasta do 15-50 cm wysokości. Jego łodygi pokryte są małymi, odwrotnie owalnymi listkami o ciemnozielonym lub niebieskawym kolorze. Krótkie luźne pędzle składają się z żółtych kwiatów o długości 2-3 mm. Kwitną w pierwszej połowie lata.
Pług słodkiej koniczyny. Roczne trawy rosną lekko owłosione, lekko rozgałęzione pędy o długości 15-100 cm, dolna część łodygi stopniowo staje się czerwonawa. Ulotki bliżej ziemi są większe. Wraz z ogonkami ich długość osiąga 6,5 cm, kolor liści jest jasnozielony. Latem luźne pędy z żółtymi kwiatami ćmy o długości 5-7 mm otwarte na pędach.
Uprawa nasion
Ze względu na krótki cykl życia koniczyna rozmnaża się przez nasiona. Siewane są bezpośrednio na otwartym terenie przed zimą lub w marcu-kwietniu w temperaturze 0 ... + 4 ° C. Przed siewem nasiona moczono w ciepłej wodzie przez 2-4 godziny, aby skóra zmiękła. Dla lepszego kiełkowania przeprowadza się również wertykulację.
Do siewu przygotuj studzienki o głębokości 1,5–2 cm w odległości 50–60 cm Nasiona są rozrzucane ręcznie lub przy użyciu maszyn rolniczych. Wskaźnik zużycia nasion: 200-250 g / ar. Pędy pojawiają się za 10-15 dni. Kiedy sadzonki wyhodują prawdziwe liście, odchwaszczają, zwiększając odległość między roślinami do 30 cm. W pierwszym roku kwitnienie następuje pod koniec lata, więc owoce nie dojrzewają. To nie jest tak obfite.
Funkcje opieki
W opiece koniczyna nie jest kapryśna. Decydującą rolę odgrywa właściwy wybór miejsca. Roślina potrzebuje dużo światła. Równie dobrze znosi silne ciepło i mróz, dlatego nie potrzebuje schronienia.
Gleba do sadzenia może być ciężka glina, piaszczysta lub skalista. Nawet na terenie zasolonym koniczyna będzie rosła. Jednak na kwaśnych i zalanych ziemiach nie może przeżyć. Dobrze dopasowuje się również do wapieni. Przed sadzeniem ziemia jest nawożona niewielką ilością materii organicznej. Więcej nawozu nie jest potrzebne.
Rośliny są odporne na suszę, więc zwykle nie wymagają podlewania. Tylko przy długotrwałym braku opadów, gdy gleba jest bardzo pęknięta, można podlewać sadzonki przez zraszanie.
Jesienią cała część nadziemna wysycha i umiera. Dobrze rozwinięty, długi kłącze pozostaje pod ziemią. Już wczesną wiosną z pąków odnowy pojawiają się nowe kiełki. Jeśli ze stopionego śniegu jest za dużo wody, pędy mogą gnić.
Kiedy słodka koniczyna jest stosowana jako rośliny boczniakowe, paszowe i lecznicze, jest cięta na etapie pączkowania. Aby zwiększyć zieloną masę, zaleca się przycinanie korzeni specjalnym kultywatorem. Wtedy będzie się lepiej rozwijać i będzie bardziej nasycony składnikami odżywczymi.
Zastosowanie ekonomiczne
Melilot zapewnia ogromne korzyści dla witryny. Jest doskonałym zielonym nawozem. Zgniła biomasa podczas rozkładu zapewnia glebie dużą liczbę związków azotu i innych składników odżywczych. W tym samym czasie silny i długi korzeń wnika w głąb i dobrze rozluźnia nawet powalone grudy i gęstą glinę.
Ziemia staje się bardziej luźna i żyzna. Przeciwnie, na gliniastym piasku i lekkich glebach kłącza mają działanie wiążące i zapobiegają erozji. Jeśli nie pokroisz pędów, będą one utrzymywać śnieg. Dodatkową zaletą słodkiej koniczyny jest jej zdolność do zwalczania zgnilizny korzeni, drutów i nicienia. Jego zapach odstrasza gryzonie.
Świeża trawa i siano uzyskane z ciętej koniczyny zawierają wiele składników odżywczych. Roślina może łatwo konkurować z lucerną lub koniczyną. Niestety, gdy rosną w łodygach, gromadzi się duża liczba kumaryn, które również stają się bardzo sztywne. Dlatego przygotowanie paszy odbywa się na etapie pączkowania. Melilot zaleca się łączyć z innymi roślinami. Zwiększa ilość mleka i tkanki tłuszczowej u zwierząt.
Kultura odgrywa ważną rolę jako roślina miodu. Biała koniczyna jest najbardziej skuteczna. W okresie kwitnienia pszczoły zbierają nektar w ilości 1,5-2 c / ha.
Miód Melilot ma białawy, bursztynowy kolor i intensywny aromat. Jest stosowany nie tylko jako smaczny suplement, ale także do leczenia. Stosowanie produktu zwiększa laktację u kobiet karmiących. Jest również przyjmowany jako środek przeciwskurczowy, moczopędny, przeciwzapalny. Łagodzi ból, łagodzi nadciśnienie i skurcze dróg oddechowych. Stosuje się go również zewnętrznie, stosując okłady na klatkę piersiową z zapaleniem sutka.
Właściwości lecznicze
Słodka koniczyna jest bogata w kumaryny, olejki eteryczne, żywice, śluz, garbniki. Jest aktywnie stosowany w medycynie tradycyjnej. Do celów leczniczych stosuje się kwiaty i górną część pędów z liśćmi. Są cięte i suszone, a następnie wcierane w dłonie, a twarde łodygi są usuwane. Otrzymane surowce są przechowywane w papierowych kopertach przez okres do 2 lat. Ma silny gęsty aromat i gorzki posmak.
Maści, wywary i napary alkoholowe są wytwarzane z suchej trawy. Odwary i nalewki są przyjmowane doustnie w leczeniu bezsenności, bólów głowy, nadciśnienia, zapalenia oskrzeli, wzdęć i zapalenia pęcherza. Kompresy z wywarów stosuje się w zapaleniu sutka, zapaleniu korzeni, skręceniu, hemoroidach, procesach zapalnych i ranach na skórze. Maść kwiatowa pomaga złagodzić ból stawów.
Leczenie koniczyny ma przeciwwskazania. Przede wszystkim bez wyjątku nie należy zwiększać dawki, ponieważ kumaryny mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie. W rezultacie pojawiają się zawroty głowy, bezsenność i ból głowy. Melilot jest również przeciwwskazany w przypadku krwawień wewnętrznych i chorób wątroby.
