Astilba to wieloletnia roślina zielna o zaskakująco pięknych, kudłatych kwiatostanach. Mogą osiągnąć jedną trzecią wysokości całej rośliny i tworzyć duże śnieżnobiałe, fioletowe lub różowe świece. Roślina należy do rodziny Saxifragidae. W naturze można go spotkać na wilgotnych, podmokłych ziemiach, pod koroną lasów liściastych lub u wybrzeży strumienia w rozległej Ameryce Północnej i na Dalekim Wschodzie. Dobrze znosi zimę i mróz do -37 ° C, dlatego jest aktywnie wykorzystywany w klimacie umiarkowanym i chłodniejszych regionach do dekoracji ogrodów i parków.
Wygląd
Astilba to wieloletnia roślina o wyprostowanych, silnie rozgałęzionych pędach. W zależności od gatunku jego wysokość wynosi 8-200 cm, a korzenie drzewiaste mogą rosnąć bliżej lub rozprzestrzeniać się daleko w głąb ziemi. Jesienią wszystkie pędy lądowe obumierają, a wiosną pojawiają się nowe pędy z punktów wzrostu na kłączu. Astilbe ma tendencję do zwiększania wysokości drzewnego kłącza, więc stopniowo w miejscu lądowania powstaje wysoki kopiec.
Większość liści koncentruje się w podstawowych rozetach, ale na samym pędzie rośnie kilka mniejszych i całych liści. Liść o długich liściach, podzielony na cirrus, jest pomalowany na ciemnozielony. Czasami na powierzchni występują czerwonawe plamy. U głównych gatunków liście i kwiaty mają matową powierzchnię. Nazwę można przetłumaczyć jako „bez połysku”. Każdy segment arkusza ma owalny kształt z rzeźbionymi krawędziami. Wypukłe żyły są wyraźnie widoczne na ulotce.
Okres kwitnienia rozpoczyna się w czerwcu-lipcu i trwa 2-3 tygodnie (czasem miesiąc). W tym czasie u góry trzonu rośnie duża bujna wiecha lub szczotka. Jest gęsto usiany bardzo małymi kwiatami. Długość kwiatostanu wynosi 10–60 cm. Korony w prawidłowej formie składają się z podłużnych płatków i krótkich pręcików z jajnikiem. Kolorystyka kwiatów może być koralowa, biała, liliowa lub czerwona. Delikatny przyjemny aromat rozprzestrzenia się wokół kwitnącego astilbe.
Małe kiście z bardzo małymi ciemnobrązowymi nasionami dojrzewają w miejscu zapylonych kwiatów.
Rodzaje i odmiany astilbe
W rodzaju Astilba zarejestrowano ogółem 25 gatunków roślin. Około 10 z nich jest powszechnych w kulturze. Ponieważ ta roślina ozdobna jest bardzo popularna wśród ogrodników, liczba odmian przekracza 200 jednostek.
Astilbe Arends (A. Arendsii). Roślina jest dużym, rozłożystym krzewem o wysokości do 1 m. Szybko przybiera kształt kulisty lub piramidalny i jest pokryta ciemnozielonymi liśćmi z wyciętymi cirrusami. Początek kwitnienia przypada na połowę lipca, trwa do 40 dni. W tym czasie na szczytach kiełków kwitną długie racemose kwiaty ze śnieżnobiałymi, czerwonymi, liliowymi lub różowymi pąkami. Z powodu krótkich płatków kwiatostan wydaje się bardziej elegancki i delikatny. Kilka głównych gałęzi, również wysadzanych pąkami, wystaje z głównej łodygi. Odmiany:
- Ametyst - na kulistym krzaku o wysokości do 1 m bujne liliowe wiechy kwitną nad zielonymi liśćmi;
- Lollipop - roślina do 50 cm wysokości z bordowymi zielonymi błyszczącymi liśćmi kwitnie ciemno koralowymi czerwonymi kwiatami;
- Bumalda - krzak o wysokości 40-60 cm jest pokryty czerwonawo-zielonymi liśćmi i rozpuszcza białe kwiatostany z malinową obwódką na płatkach;
- Gloria Weiss - kulisty krzew o średnicy 1 mz ciemnozielonymi błyszczącymi liśćmi kwitnie w białych lub jasnych kremowych bujnych kwiatostanach;
- Ameryka - łodygi o wysokości do 70 cm z rzeźbionymi jasnozielonymi liśćmi w lipcu pokryte są bladoróżowymi kwiatami;
- Diament (biały astilbe) - duże jasnozielone liście na łodygach o wysokości do 70 cm są odstraszane przez szerokie białe wiechle o długości 14-20 cm.
Chińska Astilba (A. chinensis). Słabo rozgałęziona roślina osiąga wysokość 50-110 cm, wyprostowane pędy u podstawy pokryte są większymi liśćmi ogonków, a liście łodygi są mniejsze. Ciemnozielone liście mają metaliczny połysk. Na wierzchołkach są piramidalne kwiatostany o długości 30–35 cm, zacieniowane przez liliowy lub fioletowy. Odmiany:
- Wizja na czerwono - łodygi o wysokości 40-50 cm pokryte są zielonymi liśćmi, a na górze puszysty ciemny kwiatostan malinowy;
- Purkurts - piramidalna roślinność do 1 m wysokości rośnie długie, fioletowo-różowe świece kwiatostanowe.
Astilba Thunberg (A. thunbergii). Bardzo ozdobna roślina tworzy gęsty, smukły krzew o wysokości do 80 cm, u podstawy łodygi i na całej jej długości rosną długie, zębate liście o jasnozielonym kolorze. Ażurowe kwiatostany racemiczne kwitnące do 20 cm długości i około 10 cm szerokości otwarte w połowie lipca Odmiana Straussendefer jest bardzo popularna z długimi wiechami zwisającymi pod ich ciężarem, pomalowanych na jasny koralowy odcień.
Japońska Astilba (A. japonica). Zwarta roślina nie przekracza 80 cm wysokości i jest pokryta małymi ciemnozielonymi liśćmi. Na błyszczącej powierzchni widoczny jest srebrny ornament. Kwiatostany-wiechy w kolorze białym lub różowym kwitną przed resztą i pozostają dekoracyjne nawet po wyschnięciu. Odmiana Montgomery dorasta tylko 50-60 cm wysokości. Jego blat zdobią puszyste jaskrawoczerwone kwiatostany.
Astilbe liściaste (A. simplicifolia). Zarośla ciemnozielonych liści o wysokości 20-50 cm zdobią długie, cienkie łodygi z wąskimi, przypominającymi świece kwiatostanami. Pod ciężarem kwiatów pędy pięknie się wyginają. Afrodyta wyróżnia się pięknymi koralowymi czerwonymi kwiatami.
Metody hodowlane
Astilba rozmnaża się przez wysiew nasion, dzieląc krzew i pąki. Do siewu wykorzystuje się nasiona zebrane w poprzednim roku. W marcu są one zakopywane na 5-7 mm w ziemi z piaskiem i torfem, a następnie przykryte śniegową czapką dla stratyfikacji. Następnie doniczki, pokryte folią, wkładaj do lodówki na kolejne 2-3 tygodnie. Następnie garnek przenosi się do ciepłego (około + 20 ° C) pomieszczenia. Pędy pojawiają się w ciągu 7-10 dni. Na początku są bardzo cienkie i słabe, więc musisz ostrożnie podlać glebę. Możesz spryskać powierzchnię pistoletem natryskowym i dodać trochę patelni do patelni. Sadzonki z 2-3 liśćmi nurkują w osobnych doniczkach torfowych, z którymi są następnie sadzone.
Dzielenie krzewu jest uważane za najłatwiejszy i najskuteczniejszy sposób rozmnażania astilbe, zwłaszcza, że astilbe nie powinien być uprawiany dłużej niż 5-7 lat bez przesadzania, wtedy roślina jest zbyt gruba i tworzy wysokie wzgórze. Lepiej przeprowadzać manipulacje w środku wiosny. Najpierw wykopuje się krzak z dużą bryłą ziemi, strząsa ziemię i korzenie są uwalniane. Używając ostrego ostrza, podziemne pędy są cięte, dzięki czemu na każdej dywidendzie pozostają co najmniej 4 punkty wzrostu. Sadzonki są rozmieszczane w świeżych dołach do sadzenia w odległości 30 cm i starannie podlewane.
Powielanie przez nerki daje dobry efekt. Są rozdzielane wczesną wiosną, aż młode pędy zaczną rosnąć. Konieczne jest odcięcie nerki piętą od kłącza. Umieść sekcje posypane kruszonym węglem drzewnym. Pąki sadzi się w doniczkach z mieszaniną torfu i żwiru. Wkrótce pojawią się młode kiełki. W miarę rozwoju schronienia można go usunąć. Podlewanie odbywa się ostrożnie. Jesienią lub następną wiosną dojrzałe rośliny sadzi się w stałym miejscu.
Zasady lądowania
W ogrodzie dla astilbe lepiej wybrać lekko zacienione miejsca. Po północnej stronie ogrodzenia lub ściany dowolnego budynku zrobi się cień drzew. Cóż, jeśli blisko powierzchni gleby leżą wody gruntowe, które zasilają korzenie wilgocią. Możesz także wylądować astilbe w pobliżu zbiornika. Ziemia powinna mieć reakcję neutralną lub lekko kwaśną.
Przed sadzeniem gleba jest dokładnie poluzowana, duże grudki są łamane, a suche korzenie są usuwane. Aby gleba była bardziej pożywna, zrób torf i gnijący obornik. Doły do lądowania o głębokości do 30 cm są umieszczone w odległości 30-50 cm od siebie. Popiół i nawozy mineralne wylewa się na spód każdego z nich. Punkty wzrostu na korzeniach są umieszczone 4-5 cm głębiej niż poziom gleby. Gdy rośnie i rozwija się, kłącze nieznacznie unosi się i trzeba będzie go pokropić. Po posadzeniu ziemia jest zagęszczana, a następnie ściółkowana próchnicą lub torfem o grubości 3-5 cm.
Pielęgnacja roślin
Astilba to roślina niekapiąca. Jeśli miejsce zostanie wybrane wystarczająco zacienione i wilgotne, roślina nie spowoduje kłopotów. Podstawowa opieka sprowadza się do regularnego podlewania. Ponieważ kwiaty w przyrodzie rosną w wilgotnych lasach, gdy gleba wyschnie, liście szybko więdną, a kwiatostany zaczynają wysychać. Na początku lata, gdy tworzą się pąki kwiatowe, podlewanie odbywa się do dwóch razy dziennie. Nie rozpylaj krzaków, aby przez krople wody słońce nie paliło liści.
Ściółkowanie pomoże zaoszczędzić wilgoć, a także ochroni przed wieloma irytującymi chwastami. Od czasu do czasu wciąż trzeba przedzierać się przez zarośla astilbe, aby wyglądały lepiej. Należy to zrobić ostrożnie, aby nie uszkodzić korzeni.
W połowie wiosny kwietnik jest nawożony kompozycją mineralną o wysokiej zawartości azotu. Przyspieszy rozwój zieleni. W czerwcu preferowany jest górny opatrunek fosforowo-potasowy, który przyczynia się do obfitszego kwitnienia.
Po zakończeniu kwitnienia na roślinie pozostawia się na chwilę wielobarwne pędzle, ponieważ są one bardzo dekoracyjne. Są później odcięte. Zielone zarośla na długo zadowolą ich urodę. Do połowy jesieni zaczną również wysychać, a następnie wszystkie pędy na ziemię zostaną odcięte i ściółkują obszar opadłymi liśćmi. Chroni korzenie przed mrozem. Rośliny sadzone tylko jesienią są dodatkowo pokryte gałązkami świerkowymi.
Astilba ma doskonałą odporność i odporność na pasożyty. Wśród szkodników, groszy i nicienia dręczą kwiat. Jeśli możesz pozbyć się groszy przez opryskiwanie środkami owadobójczymi („Confidor”, „Aktara”), to nicienie żyjące w roślinie są praktycznie niewrażliwe. Aby się ich pozbyć, musisz przyciąć lub usunąć zainfekowane rośliny wraz z korzeniami. Jako środek zapobiegawczy pomaga opryskiwanie pędów i uprawa gleby Fitoverm.
Astilba w projektowaniu krajobrazu
Astilba jest idealna do projektowania działek. Jest sadzony w grupach lub na wstążce wzdłuż granic, w pobliżu krzewów i drzew zimozielonych, a także jako niższy poziom pod drzewami liściastymi. Różnorodne odcienie kwiatostanów i wysokości roślin pozwalają stworzyć wyjątkową, jasną kompozycję w zacienionych zakątkach ogrodu. W miejscach nasłonecznionych zaleca się łączenie astilbe z paprociami, hostą lub irysami, które stworzą dodatkowy cień i zapobiegną przegrzaniu korzeni.
W pobliżu astilbe zwykle sadzi się Iberis, trykot, doronicum, skalniki, klementynę, rozchodnik. Bujne i jasne kwiatostany, które zachowują swoje piękno nawet po wyschnięciu, są często używane przez kwiaciarnie do komponowania żywych i suchych bukietów.
