Hionodoxa to wczesna bylina z pięknymi kwiatami w postaci wielokolorowych gwiazd. Kilka rodzajów roślin należy do rodziny hiacyntów. Jest powszechny w Azji Mniejszej i basenie Morza Śródziemnego. Hionodoksa pojawia się wczesną wiosną przez bardzo krótki czas. Już na rozmrożonych płatach bujnej zieleni będzie przypominać wiosnę i przebudzenie natury. Pierwsze kwiaty są w stanie pokryć trawnik ciągłym dywanem. O tej porze roku hionodox nie ma konkurentów. A po kilku tygodniach kwiatostany i pędy całkowicie znikną i ustąpią późniejszym mieszkańcom ogrodu kwiatowego.
Opis zakładu
Chionodoxa jest bulwiastą byliną o wysokości zaledwie 8-15 cm, cebulki w kształcie jajka są pokryte lekką łuską. Ich długość wynosi 1,5-3 cm, z bulwiastej szyi wyrasta kilka liniowych, wyprostowanych liści o równoległych żyłach. Długość jasnozielonego liścia osiąga 12 cm, a pośrodku rozety liścia znajduje się szypułka z kilkoma kwiatami w kształcie dzwonu. Na cienkiej, pionowej łodydze widoczne są żółto-brązowe paski.
Każdy pączek składa się z sześciu szeroko otwartych płatków. Mają podłużny kształt z gładkimi krawędziami i zaokrąglonym końcem. Średnica korony wynosi 2,5-4 cm, a kwiaty mają kolor biały, różowy, niebieski, fioletowy lub liliowy. Czasami intensywność zabarwienia zmienia się od krawędzi do środka pąka. Kwitnienie rozpoczyna się w kwietniu i trwa 2-3 tygodnie. Towarzyszy mu delikatny, przyjemny aromat.
Po zapyleniu owoc dojrzewa - skrzynia nasienna. Każde miniaturowe ziarno ma pożywny dodatek. Ze względu na te przydatki mrówki zbierają nasiona. Niosą je na duże odległości.
Rodzaje i odmiany chionodoksów
W rodzaju chionodoksów zarejestrowano tylko 8 gatunków roślin. Najbardziej rozpowszechniony Hionodox Lucilius. Ma cebulki o wysokości około 3 cm, a nad nimi rozeta o wąskich ciemnozielonych liściach. W centrum znajduje się szypułka o długości do 20 cm z kilkoma pąkami. Kwiaty bzu o średnicy około 25 mm otwierają się z kolei. Do czerwca wszystkie pędy są całkowicie suche. Popularny chionodoks Lucilia Alba z śnieżnobiałymi płatkami i Roseą - z jasnoróżowymi pąkami.
Gigant Hionodox. Roślina ma szersze liście. Wszystkie pędy są pomalowane na ciemnozielony. Sam krzew nie ma wysokości 10-12 cm, odmiana otrzymała nazwę dużych kwiatów. Średnica korony sięga 4 cm, a krawędzie jasnofioletowych lub niebieskawych płatków są lekko faliste, pokryte nierównościami.
Hionodox Sardinian. Pęczek liści kwitnie nad owalnymi brązowawymi cebulkami, ich długość wynosi 8-12 cm. W środku znajduje się gęsty kwiatostan z 8-10 jasnoniebieskimi pąkami o średnicy do 2 cm. Długość gęstej szypułki wynosi 10-12 cm. Odmiana może kwitnąć już pod koniec marca .
Hionodox Forbes. Ta roślina ma największy rozmiar. Wysokość krzewu kwitnącego wynosi 22-25 cm Kwiatostan w postaci luźnej szczotki o długości 10-15 cm składa się z kilku niebieskich kwiatów. Rdzeń każdego kwiatu ma jaśniejszy, prawie biały kolor. Średnica korony wynosi 10–35 mm.
Metody hodowlane
Rozmnażanie chionodoksów jest możliwe za pomocą nasion i cebul potomnych. Nasiona dojrzewają w podłużnych kapsułkach. Należy je odebrać pod koniec maja. Roślina daje również obfite samosiew. Zebrane nasiona należy suszyć i przechowywać do połowy października. Siej je natychmiast na otwartym terenie, w zimie. W wybranym obszarze powstają płytkie dziury, które próbują równomiernie rozprowadzić ziarno. Posyp nasiona cienką warstwą ziemi i delikatnie nawilż. Zimą powinieneś pokryć stronę warstwą śniegu, która stworzy niezbędny mikroklimat. Wiosną pierwsze pędy pojawiają się w rozmrożonych łatach. Sadzonki kwitną 3-4 lata po posadzeniu.
Każdego roku obok macierzystej cebuli powstaje kilka gałęzi córek. Można je dokładnie wykopać w połowie lipca i oddzielić od siebie. Suszona cebula jest przechowywana przez 5-6 tygodni w chłodnym miejscu. Możesz umieścić je w papierowej torbie, która jest umieszczana na półce na warzywa w lodówce. Na początku września cebulki są wyjmowane, marynowane i sadzone w otwartym terenie na głębokość 6–10 cm. Im większy okaz, tym głębiej jest sadzony. Kwitnienie takich sadzonek nastąpi wiosną.
Cykl życia żarówki i wymuszanie
Pierwsze pędy hionodoksów pojawiają się wiosną podczas topnienia śniegu. W zależności od regionu może to nastąpić w marcu lub kwietniu. Niemal równocześnie z liśćmi pojawia się szypułka, co oznacza, że kwitnienie nie potrwa długo. Kwiaty są przechowywane przez 18-22 dni, a następnie stopniowo blakną. Po kilku tygodniach liście zaczynają żółknąć i wysychać. Zwykle na początku czerwca umiera cała ziemska część wiesiołka. Nie trzeba kopać żarówek; mogą pozostać w ziemi do następnego sezonu.
Ponieważ hionodoksy wyglądają dobrze w kompozycjach doniczkowych, stosuje się destylację bulwową. Pozwala uzyskać roślinę kwitnącą na początku marca. Aby to zrobić, wykop żarówki w lecie i wysusz je w chłodnym pomieszczeniu. We wrześniu sadzi się je w doniczce z luźną ziemią ogrodową do głębokości 3 cm. W każdym pojemniku można umieścić 6-7 cebuli. Do listopada garnek jest trzymany na ulicy, a następnie wkładany do chłodnej piwnicy lub lodówki. W styczniu pojemnik przenosi się do jasnego, ale chłodnego pokoju i ostrożnie podlewa. Pierwsze kiełki pojawiają się dość szybko i już pod koniec lutego doniczkę zdobi kwitnący krzew.
Zasady lądowania i opieki
Hionodox powinien być sadzony w miejscach nasłonecznionych lub w lekkim cieniu. Odpowiednie są małe wzgórza lub obszary skaliste. Gleba na kwiaty powinna mieć neutralną kwasowość i lekką strukturę. Unikaj nizin, gdzie woda często stagnuje, a także ciężkich, gliniastych gleb.
Przed sadzeniem dobrze wykop i wypoziomuj ziemię. Aby zwiększyć jego żyzność, musisz wykonać niezbędną ilość nawozów organicznych i mineralnych (kompost, próchnica, popiół). Aby proces wymiany i odwadniania gazu nie był utrudniony, wprowadzany jest piasek lub żwir. Zarośla chionodoksów mogą rosnąć w jednym miejscu przez bardzo długi czas. Aby jednak rośliny nie rosły, należy je przesadzać co 5-7 lat.
Opieka nad chionodoksem w otwartym terenie jest praktycznie niepotrzebna. Wiosną bardzo rzadko roślina cierpi na suszę. Wilgoć ze stopionego śniegu i wiosennych deszczy odżywia kwiaty w wystarczających ilościach. Konieczne jest upewnienie się, że woda nie stagnuje. Dla lepszego napowietrzania zaleca się pielenie i spulchnianie ziemi w pobliżu zasłon.
Wraz z pojawieniem się pierwszych pędów musisz wykonać jednorazowe karmienie. Zalecane są nawozy azotowe. Proszek w suchej postaci jest rozrzucony na ziemi, starając się nie dostać na liście.
Chionodoksy są odporne na choroby i szkodniki. Żarówki mogą gnić podczas długotrwałego zastoju wody. Wszystkie uszkodzone okazy należy bezwzględnie zniszczyć, aby choroba się nie rozprzestrzeniła. Najczęstszymi szkodnikami są gryzonie i roztocza cebuli.
Hionodox w ogrodzie
Hionodoksy są wspaniałą ozdobą ogrodu. Kryją nagą ziemię, gdy inne rośliny są jeszcze w stanie hibernacji. Kwiaty sadzi się na środku trawnika, w ogrodach skalnych lub w skalnym. Możesz wykonywać lądowania w kontenerach. Najlepszymi sąsiadami dla hionodoksu są krokusy, bluebills, zwierzęta mięsożerne, żonkile.
