Ziemski (lub wodny) szczur jest duże kłopoty dla każdego rolnika lub ogrodnik.
Bardzo często na wiosnę pod śniegiem można wykryć nawet rzędy przesłoniętych łóżek, ale otwartą ziemię z dużą ilością dziur.
Gryzoń bardzo szybko się mnoży, a zatem, jakiś czas po pojawieniu się, rozpoczyna naloty na szopy i inne budynki pomocnicze.
Wygląd i zdjęcie szczura ziemi
Ziemski szczur odnosi się do dużych szkodników gryzoni, ale w rzeczywistości nie jest szczurem. W rzeczywistości jest to mysz-nornik, a dokładniej, największy gatunek tej rodziny.
Zwierzę ma rozmiar od 16,5 do 22 cm (z czego ogon ma 6-13 cm) i masę ciała od 180 do 380 gramów.
Ciało jest masywne, z dużą głową i tępym pyskiem, małe prawie niewidzialne uszy. Ogon jest okrągły, długi, pokryty cienkimi włosami.
Zimą płaszcz jest gęsty i długi, w lecie krótki i rzadki. Szczury różnią się formą wełny, żyją w różnych siedliskach lub w różnym wieku.
Kolorowanie pleców - ciemny brąz, w różnych odcieniach, brzuch jest brudny biały. Czasami są całkowicie czarne zwierzęta.
Palce na przednich łapach są krótkie, zakończone długimi, lekko zakrzywionymi pazurami. Tylne nogi wydłużone. Doskonałe pływania.
Jasne zdjęcia ziemskich szczurów:
Dystrybucja i reprodukcja
Szczura ziemskiego można znaleźć w europejskiej części kraju, na Kaukazie, na Syberii (z wyjątkiem Dalekiej Północy). Duża liczba gryzoni koncentruje się na południu Syberii i Azji Środkowej.
Na całe życie wybiera mokre miejsca - wzdłuż brzegów zbiorników wodnych, bagien i wilgotnych łąk. Przy dużej liczbie ludności mogą zaludnić ogrody, pola i ogrody.
Podczas powodzi migruje, przenosząc się do bardziej suchych i wygodnych miejsc do życia.
W południowych regionach, w komfortowych warunkach, ziemny szczur może się rozmnażać przez cały rok. W innych miejscach proces odbywa się od wiosny do jesieni, dwa do trzech razy.
Liczba osobników potomstwa zależy od czasu życia zwierzęcia - im starsza kobieta, tym więcej młodzi mogą przynieść. Potomstwo jest wywiezione pod ziemią, w osobnym, wyposażonym miejscu.
Kiedy wiek sięga jednego miesiąca, młodzi zaczynają żyć samodzielnie.
W optymalnych warunkach liczba ziemnych szczurów rośnie kilka razy, a ich liczba może osiągnąć 400 zwierząt na hektar pole.
Styl życia
Pokaz gryzoni aktywność przez cały rokw zimie prawie cały czas spędzony pod ziemią. Pora dnia, największa aktywność koncentruje się wieczorem i w nocy.
Z nory wspina się tylko na krótki okres, poruszając się na niewielkiej odległości - z reguły, jedząc rośliny leżące na ziemi.
W lecie podczas największego upału i zimą zatyka dziury w środku. Ziemia, która pojawia się podczas wykopywania kanałów, jest rzucana na powierzchnię, tworząc małe płaskie hałdy o różnych rozmiarach i w różnych odległościach od punktu wyjścia.
Pola podziemne znajdują się 10-15 cm od powierzchni ziemi. Gniazdo składa się zazwyczaj z rozległej sieci labiryntów, komory lęgowej i kilku magazynów z zapasami.
Różnice w stosunku do innych gryzoni
Z szarego szczura ziemi wyróżnia się miękką wełną i krótszy ogon bez pierścieniowych skal.
Z moli różnią się mniejsze rozmiary przejść podziemnych, które również mają nieregularny kształt. Również szczury nie zimują w stan hibernacji.
Ścieżki są podobne do odcisków szarych norników, ale mają dużą długość kroku 6-8 cm.
Szkoda dla rolnika i sposoby walki
Przełamując dziury, natychmiast zjada całe jedzenie, które spotyka. Ziemski szczur niszczy przede wszystkim lucernę, powoduje również znaczne uszkodzenie ryżu podczas dojrzewania, bawełny, pszenicy, jęczmienia, niektórych melonów, w tym arbuzów i melonów.
Również szkodzi młodym drzewom, obgryzanie ich pod ziemią przy korzeniu lub poważne obgryzanie kory - szczególnie często "dostaje" wiśni, jabłka, wierzby.
Zjada małe zwierzęta - myszy polne, raki, mięczaki, owady i inne. Zręcznie pływa i wspina się po drzewach, niszcząc ptasie gniazda.
Może osiedlać się w mieszkaniach ludzkich, gdzie spożywa jedzenie i paszę. Potrafi przegryźć ściany gnobitnye i pracować pod podłogą.
Naturalnymi wrogami ziemskiego szczura są psy, koty, szakale, lisy, pieszczoty i wiele innych drapieżnych gatunków, a także ptaki - sowy, orły, księżyce polne.
Początkowo wszystkie metody są podzielone na:
- Urządzenia mechaniczne - Obejmuje to wszelkiego rodzaju pułapki, pułapki, odstraszacze;
- Zwierzęta - kilka kotów na obszarze, na którym żyją szczury ziemne, nie będzie mogło złapać całej populacji, ale może odstraszyć gryzonie i zmusić je do opuszczenia swojego siedliska;
- Chemikalia - Stosuje się rozpylanie trujących gazów: tlenek węgla, chlor lub substancje rozpylane na ziemię, gdy szczur go traci.
Metody radykalne - pułapki i trucizny są używane, gdy nie ma zbyt wiele czasu na odstraszanie. Należy jednak pamiętać, że szczury są inteligentnymi zwierzętami i nie zbliżą się do mechanizmu, jeśli zobaczą, że ktoś w nim umarł.
Ponadto radykalne metody mogą również zaszkodzić innym zwierzętom i roślinom znajdującym się w pobliżu.
Metody humanitarne sugerują odstraszanie gryzoni:
- Ultradźwiękowe odstraszacze - instalacja na miejscu urządzeń generujących ultradźwięki. Zdarza się, że niektóre gryzonie nie reagują na to, a także dostosowują się do stałego podrażnienia;
- Palenie - w otworach umieścić substancje, które powodują ostry nieprzyjemny zapach. Może to być wełniany płaszcz, piołun lub mięta.Jednym z interesujących wyjść jest sadzenie na miejscu czarnego bzu, którego korzenie są wydzielane do gleby przez cyjanki trujące dla szczurów;
- Napełnianie wodą - Ziemskie szczury dobrze pływają, jednak będą musiały opuścić takie siedliska.
Wniosek
Ziemski szczur to niebezpieczny gryzoń, który osiada na brzegach rzek, bagien, a także w ogrodach warzywnych i na polach. Mieszka w podziemiach, gdzie kopią labirynty.
Niszczy lądowania ryż, jęczmień, pszenica, bawełna, młode drzewa. Metody walki z gryzoniami są zróżnicowane i podzielone na radykalne (pułapki, trujące gazy i przynęty) i humanitarne (przerażenie, uszkodzenie nor).
