Podobnie do miniaturowych stokrotek, skromnych pod względem wielkości i koloru, ale wciąż pokrywających krzaki solidną poduszką, kwiatostany włoskich astry są łatwo rozpoznawalne w każdym ogrodzie kwiatowym. Jest to stary, jeden z pierwszych astrów wieloletnich wprowadzony do kultury, który uwielbiają przede wszystkim za prostotę uprawy i stabilny efekt dekoracyjny. Liliowe poduszki są wspaniałe na brzegach, rabatach kwiatowych i rabatkah, a piękno gęste, surowe w formie krzewów może dać szanse bardziej niegrzecznym fashionistom. Włoskie astery trudno poradzić sobie z nowymi hybrydami. Ale ta roślina wygrała miejsce na liście najlepszych bezpretensjonalnych roślin, które kwitną w drugiej połowie sezonu ogrodowego.
Włoskie astry - odmiany, pielęgnacja, zastosowanie w projektowaniu ogrodu.
Opis włoskich Asters
Nazwa "włoski aster" pozostaje najbardziej popularną nazwą rośliny, być może ze względu na prawie obowiązkowe stosowanie tego asteru w dekoracji ogrodu w stylu Apeninów. Ale w katalogach i życiu codziennym ten podgatunek astry nazywa się inaczej: europejski aster, dziki aster, aster stepowy, asterowy rumianek, liliowy aster, wrześniowy aster, liliowy stokrotki, septibryinki, octo-drzewa, małe dęby.
Włoscy astry (Aster amellus) - jeden z gatunków bylin wieloletnich, szeroko reprezentowany w naturze na terenie Eurazji. Roślina ta osadza się na glebach wapiennych, zwykle na żwirowych stokach i jest uważana za jeden z typowych dzikich gatunków we Francji, we Włoszech, na Kaukazie, mimo że znajduje się we włoskich astrach w innych krajach Azji Mniejszej i południowej Europie.
Włoskie astry są łatwe do rozpoznania nawet w towarzystwie krewnych. Są to specjalne rośliny z prawie zawsze dość ścisłą formą krzewu i wyróżniającą się odmianą kwiatostanów-koszy. Średnie wysokości, krzaki włoskich astry zaskakują dobrym rozgałęzieniem, dzięki czemu zachowują niemal idealny półkulisty kształt.
Ścisłe z natury astry te zawsze wyglądają elegancko i schludnie, ale nie tracą naturalnego, naturalnego piękna. Pędy twarde i owłosione, ciemne, dość cienkie. Wysokość odmian we włoskich astrysach wynosi od 30 cm do 60 cm, zwykle wielkość rośliny jest bezpośrednio zależna od warunków wzrostu i charakterystyki gleby. Kłącze jest krótkie, pąki odnawiane są na poziomie gruntu.
Liście włoskiego asteru byłyby niczym niezwykłym, gdyby nie było ich tak wielu, i nie tworzyły efektu gęstej, grubej poduszki.Przed rozpoczęciem kwitnienia krzewy włoskich astrów wyglądają elegancko i wspaniale, a podczas kwitnienia nie ma poczucia "nagich drzewek".
Sessile strzela naprzemiennie, liście są typowe dla prawie wszystkich wieloletnich astry - lancetowate, średniej wielkości, ciemnozielone, z lekką krawędzią, w niektórych odmianach nadają roślinie niebieskawy lub srebrny efekt. Niższe liście łodyg są petiolate, całość i powrót jajowate. Środkowe i górne - z trzema żyłami, stałe, siedzące, ze spiczastą końcówką.
We włoskim asterze kwiatostany wyróżniają się jaskrawo w stosunku do innych astrów. Nie najmniejsze, kosze tego gatunku astry mają średnicę 4-5 cm. Pomimo faktu, że kwiatostany są dość luźne, średnica kwiatów tworzy wrażenie solidnej poduszki. W jednym kwiatostanie zakwita nawet do 15 kwiatów, co tworzy gęstą zasłonę na wierzchołkach pędów. Kształt koszy najbardziej przypomina stokrotki. Żółte, cylindryczne kwiaty tworzą jasną środkową część o lekko wypukłym kształcie, wokół której leżą lancetowate, długie kwiaty trzciny.
Po kwitnieniu dojrzewają skompresowane, duże, włochate nasiona ze spektakularnym białym pęczkiem. Nasiona włoskich astry dojrzewają od czerwca do października.
Dla włoskich astrów kolor liliowy jest typowy - wszystkie odcienie jasnofioletowych i liliowych kolorów. Są wśród różnych kolorów tej rośliny i rzadkich odcieni - lawendy, bzu-różu, jasnej fuksji. Nowsze odmiany są częściej zimniejsze, niebieskie lub niebieskie.
Włoskie astry to długo rosnące byliny. Średnio okres kwitnienia tych astrów trwa około dwóch miesięcy, a wraz z dodatkowym nawadnianiem suszy - ponad 65 dni. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu, w środku lata, i trwa do początku złotej jesiennej parady, jak gdyby oznaczało koniec sezonu ogrodowego.
Astra - europejska, dzika, stepowa, rumianek, liliowy, wrzesień; liliowe stokrotki, septibrinki, octograss, dubochki - popularne nazwy włoskich astry.
Najlepsze odmiany włoskiego astera
We włoskim asterze paleta odmian i form dekoracyjnych jest bardziej ograniczona niż modnych asterów z Nowej Anglii i Belgii, ale wciąż jest coś do wyboru. Odmianowe włoskie astry są uważane za mniej odporne, szybciej się degenerują, muszą być rozdzielane częściej niż rośliny "proste".
Spośród dekoracyjnych form roślin jest specjalne zapotrzebowanie Odmiana bessarabska (Aster amellus var. bessarabicus) - wysoki, efektowny krzew z dużymi koszami jasno fioletowych lub fioletowo-fioletowych kwiatostanów. Jest często używany do rozmnażania odmian, poprawiając charakterystykę odcięcia i wielkość kwiatostanów.
Iberyjska forma dekoracyjna (Aster amellus var. ibericus) - odmiana niższa i gęsto rozgałęziona, której głównym elementem nie jest wielkość, ale liczba kwiatostanów.
Do popularnych odmian włoskich astry należą:
- najbardziej popularna odmiana o ciepłej liliowej barwie kwiatostanów o wąskich kwiatach "King George";
- ulubiona odmiana "Dwarf" z delikatnymi pąkami bzu;
- krój różowy gorący krój z ciemno-środkowymi kwiatami trzciny "Rosea";
- delikatna odmiana bzu-niebieskiego "Coerulea";
- różowa, elegancka odmiana o wąskich płatkach "Henrich Seibert";
- w kolorze różowym, z wyciszonym pastelowym kolorem i szeroko rozstawionymi płatkami "Lady Hindlip";
- odmiany jasnopurpurowe, pod pąkami, które nie mają zieleni "Herman Lens";
- fioletowo-fioletowa odmiana z dużymi kwiatostanami "Kobold".
Włoski Aster (Aster amellus) "King George".
Włoski Aster (Aster amellus) "Lady Hindlip".
Włoska Astra w projektowaniu ogrodu
Odmianowe, włoskie astry są spektakularnymi roślinami, ale wciąż mają reputację bardziej krajobrazowego niż surowa roślina.Zadbane krzewy tego asteru dobrze wyglądają w regularnych nasadzeniach, ale roślina ta w pełni ujawnia swoje piękno w naturalnych ogrodach i tam, gdzie nie ma zbyt ostrych wzorów w kompozycjach. Wszystkie niedoskonałości, drżenie, cecha kwiatostanów tego astera, podobnie jak piękno zieleni, przy wyborze odpowiednich towarzyszy wyglądają jak ekskluzywna dekoracja.
Tego typu aster można używać:
- w mixborders, zwłaszcza w nasadzeniach krajobrazowych;
- jako akcent w drugiej połowie sezonu;
- w naturalnych klombach kwiatowych i grupach;
- dla krawędzi;
- grupy na trawniku;
- w imitacjach dzikich zarośli i kwitnących tablic;
- na nasadzeniach łąk i ogrodach preryjnych;
- do łatwych w pielęgnacji klombów kwiatowych;
- do maskowania obudów budynków lub przedmiotów.
Partnerzy dla włoskich astrów są typowymi odpornymi na trawę bylinami typu pejzażowego. Świetnie wygląda z rozchodnikiem, oregano, szałwią, kocimiętką, trawami, chistetami, piołunem, pachnącą rue.
Varietal asters włoskich roślin są spektakularne, ale nadal mają reputację bardziej roślin krajobrazowych.
Rosnące warunki dla włoskich astrów
Włoskie astry są uważane za jedną z najbardziej niewymagających roślin wśród wiecznych astry, ale nie mogą osiedlić się w żadnym miejscu ogrodu.Dla tych asterów konieczna jest ścisła selekcja reakcji gleby i oświetlenia, ponieważ zachowują przyzwyczajenia charakterystyczne dla dzikich przodków i czują się komfortowo tylko w warunkach imitujących język włoski.
Włoskie astry są słoneczne. Nie są sadzone nawet w lekkim cieniu lub w rozproszonym świetle, ponieważ niewystarczająca ilość godzin słonecznych może spowodować zmniejszenie nie tylko czasu trwania, ale także obfitości kwitnienia.
Gleba dla asteru włoskiego powinna być wapienna, jeśli to możliwe - żwirowa lub co najmniej dobrze osuszona. Roślina nie toleruje wilgoci i czuje się lepiej w glebie suchej lub lekko wilgotnej, na wysokościach. Posadzić włoskiego astrę w miejscach, gdzie istnieje nawet najmniejsze ryzyko stagnacji wody, nie jest tego wart.
Dzięki wartości odżywczej gleby astry są mało wymagające. Na żyznej glebie mogą utracić charakterystyczne srebrne lub szare brzegi zieleni, na słabym rozkwitnięciu gleby, dlatego lepiej jest roślinom wybrać średnio żyzne, wysokiej jakości gleby.
Wybierając miejsce do sadzenia włoskich astrów, trzeba zwrócić uwagę na wiatr i ciepło. Włoskie astry lubią południowe zbocza i kompozycje oświetlone południowym słońcem.Ciepłe, przytulne, obszary bez zimnych przeciągów pasują do nich tak dobrze, jak to tylko możliwe.
Włoskie astry są uważane za jedną z najbardziej niewymagających roślin wśród wiecznych astry.
Dbaj o włoskich astry
Ten rodzaj asteru nie jest przypadkowo uważany za jeden z najłatwiejszych do wzrostu. Włoskie astry rzadko powodują kłopoty, są stabilne, wytrzymałe i nie wymagają ciągłej, starannej pielęgnacji. W rzeczywistości wystarczy zająć się kilkoma podstawowymi procedurami, które są wymagane w przypadku każdej pięknej rośliny kwitnącej:
- O nawadnianiu w silnej, długotrwałej suszy. Astra jest delikatnie podlewana, bez moczenia liści, pod korzeniem, z głęboką namaczaniem gleby. Ona potrzebuje rzadkiego podlewania, pozwalając roślinie nie usychać, są one lepsze niż nawadnianie powierzchni.
- Astry potrzebują pielenia z chwastów, zwłaszcza na początku ich wzrostu.
- Konieczne jest poluzowanie gleby po nawadnianiu lub obfitych opadach deszczu (zwykle w połączeniu z odchwaszczaniem).
- Potrzebują opatrunku wczesnowiosennego z pełnym nawozem mineralnym - jedynym i obowiązkowym. Ale jeśli chcą osiągnąć szczególnie bujny kwitnienie z włoskich astry, nawożenie odbywa się 2-3 razy w roku - wczesną wiosną z azotem, na początku pączkowania z pełnym minerałem, a na początku kwitnienia z nawozami potasowo fosforowymi.W przypadku roślin należy stosować normę zalecaną przez producenta dawkowania nawozów.
Przycinanie włoskich astryków sprowadza się zwykle do przycinania kwiatostanów w bukietach, co odbywa się przed pełnym rozkwitnięciem koszów kwiatostanów. Zimą rośliny są odcięte u nasady, ściółkowanie gleby liśćmi lub wylewanie śniegu w celu ochrony pąków. Jeśli nie ma ryzyka zalania wodą, można zostawić suche krzaki z nasionami, aby udekorować zimowe klomby i przycinać wczesną wiosną.
Kiedy przycinamy je w zwykłym ogrodzie, przycinanie światła pomaga nadać roślinom bardziej rygorystyczne kontury, efekt rzetelnego rzędu lub gładką kulę, ale dla włoskich astrów, piękne naturalne formy są typowe, a ich "dziki" charakter nie jest wadą, ale główną zaletą gatunku.
