Liliowy krzew ozdobny, który w przyrodzie występuje około 30 gatunków, z których niektóre są bardzo szeroko stosowane w kulturze. Jak dotąd nie ma jednolitej klasyfikacji tego rodzaju, ponieważ poza gatunkami naturalnymi dość powszechne są różne hybrydy, które powstają zarówno poprzez naturalne krzyżowanie, jak i wysiłki kultywujących.
Większość z nich jest reprezentowana przez kilka odmian. Naturalnym środowiskiem bzu są górskie regiony Eurazji. Na Bałkanach iw Karpatach rośnie bzów pospolitych i węgierskich w zachodnich Himalajach - perskich i wszystkich innych gatunkach w Japonii, Korei, Primorye, regionie Amur, a zwłaszcza w Chinach.
Odmiany bzu
Odmiany i odmiany lilaków są zwykle łączone pod względem głównej jakości, która stała się przedmiotem narodowej adoracji - najpiękniejszych kwiatów o wyjątkowym silnym aromacie. Małe i bardzo pachnące kwiaty w kształcie lejka z zagięciem w czterech płatach tworzą stosunkowo wymiarowe kwiatostany-wiechy.
Inne objawy mogą się również różnić w dość szerokim zakresie, na przykład wśród krzewów są drzewa, a liście mogą być owalne lub lancetowate z zaostrzonymi końcami,pokrojone i pierzaste, ale nie mogą być decydujące na tle tak gwałtownego i bujnego kwitnienia.
Wspólny bzu
Wszystkie pospolite lilaki charakteryzują się stosunkowo dużymi kwiatami (od 1 cm średnicy). U innych gatunków są one mniejsze. Najbardziej znany i popularny jest bardzo popularny bzu, który prawie każdy widział gdzieś w parku lub na czyimś letnim domku. Od połowy XVI wieku uprawiana jest w ten sposób, że obecnie ma wielką różnorodność odmian.
Jeden z najbardziej oryginalnych i poszukiwanych - czerwony liliowy Moskwa z frotowo-liliowo-różowymi kwiatami koloru perłowego, o średnicy 2,5 cm, tworzącymi piramidę o wysokości 25 cm z kwiatostanami.
Liliowy sztandar Lenina - jasne i widowiskowe, z czerwonymi kwiatami bzu o średnicy do 2,2 cm, złożone w szerokie i gęste piramidy-wiechy.
Sortuj czucie bzu wyróżnia się wyraźną białą ramką na ciemnych kwiatach bzu o tej samej średnicy, co w poprzedniej odmianie (wielkość kwiatostanów wynosi około 20 cm).
Liliowy pierwiosnek jest unikalny pod względem cech kolorystycznych - jego pączki mają kolor zielonkawo-żółty, a kwiaty są kremowo-żółte, a płatki często zmieniają kolor na biały, gdy blakną w słońcu.
Zwykle obejmują również fioletowy hiacynt i liliowy chiński. Odmiana i sam gatunek wyróżniają się wczesnym kwitnieniem, a drugi to naturalna hybryda z jeszcze większymi kwiatostanami w porównaniu z bzem buszu jako całości.
Pochodzące odmiany chińskiego bzu (z podwójnymi kwiatami włącznie) w warunkach zbliżonych do klimatu Moskwy, mogą częściowo zamarznąć, chociaż, jeśli nie ma szczególnie zimnej pogody, dobrze się rozwijają.
Liliowy węgierski
W Federacji Rosyjskiej węgierski liliowy jest obdarzany specjalnym statusem zaraz za pospolitym bzem. Jest ceniony nie tyle, ale rośnie wszędzie, głównie w miastach. Kwitnienie Węgier rozpoczyna się miesiąc później i charakteryzuje się stabilnością i bezpretensjonalnością, godne podziwu - łatwo znosi suszę, zatory, cień, przesycenie powietrza gazami i jest w stanie wytrzymać 40-stopniowe przeziębienie.
Liliowy Zvegintsov (włochaty) do którego liliowy kudłaty (włochaty), jego wygląd przypomina Węgier, że tylko ekspert może je rozróżnić. Charakteryzują się owalnymi liśćmi, wskazanymi na końcach, włosami lub rzęskami na żyłach i krawędziach.Kwiaty tych bzów są mniejsze w porównaniu ze zwykłymi bzami, ale krzewy są szersze, wyższe (do 5 metrów) i grubsze pnie. Wszystkie mają dobrą odporność na mróz.
Perystologiczny liliowy
Reprezentować Perski liliowy i wiele innych. Wraz z jajowatą lancetowatą, natknęła się na wypielęgnowane liście. Z bzów w tej grupie, Persian jest prawie jedynym, który może normalnie rozwijać się w rosyjskiej strefie środkowej.
Nadzwyczajne zainteresowanie to hybryda karzeł perski bzu, aromat kwiatów, który różni się znacznie od innych gatunków, a wzrost nie przekracza 2 metrów. W okresie kwitnienia od połowy maja do końca czerwca, bzy perskie są otoczone białymi, czerwonymi lub fioletowymi kwiatami.
Puszysty liliowy
Takich jak bez męża, mają cienką warstwę pokwitania na liściach i kwiatostanach, składającą się z małych, ale bardzo aromatycznych kwiatów. Wszystkie puszyste bzy charakteryzują się urodą i oryginalnością, które podkreśla niewielki rozmiar buszu (do 1,5 m wysokości). Są bardzo fajne, ozdabiają ogrody i skalne ogrody, ale nie tak zimą, by przetrwać trudne zimy.
W szczególności dla klasy Bzu Meyera bez liliowca ciepła Turcja uważana jest za rodzime środowisko wzrostu, skąd została wprowadzona. Oprócz niewielkich rozmiarów buszu, odmiana ta różni się w stosunkowo małych kwiatostanach (10 cm długości), uformowanych z różowo-fioletowych kwiatów z subtelnym cieniem bzu. Kwitnienie bzu Meier rozpoczyna się w maju i trwa 1-2 miesiące.
Drzewo bzu
Specjalne miejsce w klasyfikacji należy do bzów drzew. Jednym z przedstawicieli tej grupy jest Amur liliowyodizolowane przez niektórych badaczy z innego rodzaju. Powodem tego był fakt, że chociaż owoce charakteryzują się znakami rodzaju o tej samej nazwie, to kwiaty są bardziej podobne do kwiatów z rodzaju Birchichina.
Duże kwiatostany bzu Amur składają się z małych kremowo-białych kwiatów z wydłużonymi żółtawymi pręcikami. Wysokość niektórych krzewów i drzew może sięgać 10 metrów, listowie - zaokrąglone ze spiczastymi końcami. Bzy drzew kwitną latem (kilka tygodni po węgiersku), są odporne na mróz i zanieczyszczenie środowiska, ale trudno znieść poważną suszę.
Indian Lagerstrom
Które wiele połączeń "indyjski liliowy", Nawet biorąc pod uwagę fakt, że nie należy ona do tej rodziny lub porządku, charakteryzuje się wymiarowymi kwiatami pomalowanymi na biało, różowo, bordo lub fioletowo. Jej liście są owalne, a wzrost wynosi do 10 metrów.
Na podstawie nazwy można przyjąć, że ojczyzną tej rośliny są Indie, jednak w rzeczywistości są to tropikalne tereny Chin. Evergreen dekoracyjne krzewinki bzy indyjskich są idealne do dekoracji parków i szklarni.
Lilac sadzenia i opieki w otwartym polu
W przypadku rosnących bzów lepiej jest podnosić oświetlony obszar, pokryty silnymi wiatrami. Nie zaleca się lądowania na niskich, bagnistych i zalanych terenach w określonych porach roku. Najmniejsza stagnacja wilgoci może niekorzystnie wpłynąć na rozwój młodego systemu korzeniowego rośliny.
Najkorzystniejszy okres sadzenia to połowa lipca - początek września, pogoda jest pochmurna, a czas wieczorny. W jakiej odległości od siebie do sadzonek roślin, zależy od tego, jaki rodzaj / typ został wybrany - może wynosić od 2 do 3 metrów.
Oferujemy również czytanie, sadzenie jabłoni i opiekę w otwartym polu. Może stać się godną ozdobą ogrodu, a ponadto przynieść dobre i zdrowe zbiory. Wszystkie zalecenia dotyczące uprawy i zawartości można znaleźć w tym artykule.
Podlewanie bzu
Po posadzeniu bzu należy obficie podlać go w strefie łodygi. W przyszłości będą wymagać częstego podlewania w czasie kwitnienia i wzrostu pędów, w dni letnie są one wykonywane tylko przy silnym upale.
Gleba na bzu
Wymagania dla gleby są następujące: umiarkowana wilgotność, płodność, obecność drenażu i wysoka zawartość próchnicy. Lilak preferuje słabą kwasowość lub neutralność gleby i niski poziom wód gruntowych.
Ściany otworów do lądowania powinny być strome, równomiernie rozłożona objętość wykopu nie powinna przekraczać 50 metrów sześciennych. cm w średniej żyznej glebie, 100 cu. cm - w biednych, piaszczystych. Podstawą gleby jest humus lub kompost (15-20 kg), popiół drzewny (200-300 gramów) i superfosfat (20-30 gramów).
Ze względu na to, że końcowy składnik przyczynia się do zakwaszenia gleby, w przypadku kwaśnych gleb efekt ten musi zostać zneutralizowany - 2-krotne zwiększenie porcji popiołu (optymalny zakres kwasowości wynosi 6,6-7,5).
Składniki gleby należy dokładnie wymieszać, a następnie po zasadzeniu, ściółce z torfem lub połowicznie zgniłych liści na warstwie 5-7 cm Zaleca się 3-4-krotne poluzowanie ziemi łodygi w okresie wegetacyjnym o głębokości 4-7 cm.
Przeszczep bzu
Liliową transplantację zaleca się przeprowadzić w drugiej połowie lata, jednak jeśli temperatura jest zbyt wysoka, lepiej ją przenieść na początek jesieni. Wiosna i jesień nie są odpowiednie do tej procedury, ponieważ wtedy rośliny zapuszczają korzenie w nowych obszarach gorzej.
Od prac przygotowawczych z nadejściem lata wykop rowek o głębokości w przybliżeniu równej spodziewanej objętości ziemskiej śpiączki i odciąć korzenie rozciągające się na szerokość. Aby przyspieszyć wzrost młodych korzeni w dole spadek zasnąć bogatej żyznej ziemi.
Jeśli musisz przeszczepić kilka bzów jednocześnie do jednego miejsca, musisz zachować odległość między nimi, ponownie, w zależności od rodzaju / gatunku, ale ogólna rekomendacja to odległość nie mniejsza niż 150 cm. Znowu, podobnie jak podczas zejścia z pokładu, lepiej jest zrobić jest w pochmurny dzień lub wieczorem.
Do przeszczepu są pobierane okazy o rozwiniętych i zdrowych korzeniach o długości co najmniej 25-30 cm. Przed posadzeniem przeszczepionego bzu jego korona musi zostać pocięta na 2-3 pary pąków.Przycinanie stosuje się do korzeni, z których następują całkowicie bolesne i mające uszkodzenia. Szyja korzeniowa przeszczepionej rośliny powinna znajdować się na równi z powierzchnią ziemi.
Po posadzeniu warto obficie nawodnić glebę i odciąć 5-7 cm. Dalsze zabiegi pielęgnacyjne są zredukowane do regularnego rozluźniania podkulonej ziemi o głębokości 5-7 cm.
Nawóz do bzu
Nawozy azotowe stosuje się od 2 roku do 50-60 gramów (mocznik) lub 65-80 gramów (azotan amonu) na sezon. Materia organiczna jest dość skuteczna, na przykład, zawiesina w ilości 1-3 wiader na drzewo / krzew, a najbardziej odpowiednim nawozem złożonym dla bzu jest popiół, którego 200 gramów rozcieńcza się w 8 litrach wody.
Liliowe przycinanie
Piękno formy i bogate kwitnienie każdego roku osiągają doświadczeni ogrodnicy dzięki odpowiedniemu przycięciu krzaka. Aż do bzu ma 3 lata, nie potrzebuje przycinania, natomiast przez 3-4 lata zaczyna tworzyć szkielet kręgosłupa.
Od tego czasu, na początku wiosny, zanim pąki zaczną się budzić, w koronie wybieramy 5-10 optymalnie dobranych gałęzi według aranżacji, a resztę wycina się. Istnieje pewna korzyść w przycinaniu bukietu do 70% pędów kwiatowych - w takim przypadku reszta zacznie rozwijać się w przyspieszonym tempie.
Młodego bzu nie należy zostawiać na zimę, nie ukrywając go w leśnym regionie. Jako osłonę stosuje się torf i suszone liście (warstwa nie jest grubsza niż 10 cm).
Reprodukcja bzu
Rozmnażanie dzikich gatunków bzów odbywa się za pomocą nasion. Procedury siewu są zwykle przeprowadzane jesienią lub wiosną po dwumiesięcznej stratyfikacji nasion w zakresie temperatur od 2 do 5.
W przypadku bz odmianowych stosuje się przeszczepianie lub rozmnażanie przez nakładanie warstw. Rozdrobnienie zielonych sadzonek zależy od wilgotności (wymagane 95-100%) i temperatury (odpowiednia 23-25)). Torf i piasek (2: 1) będą potrzebne do mieszania gleby.
Przed sadzeniem, sadzonki muszą być przetwarzane w kwasie indolilomasłowym (roztwór 40-50 gramów w 1 litrze wody) przez cały dzień. Aby zebrać sadzonki wczesnego kwitnienia odmiany powinny być na początku kwitnienia, późno - podczas masowego kwitnienia. Jak zwykle odbywa się to w procesie formowania przycinania, przypadkowo przecinając wierzchołki pędów (nad ostatnią parą pąków) w sadzonki.
Choroby i szkodniki
Gdyby na liściach bzu pojawił się biały kwiat, więc jest dotknięty mączniakiem prawdziwym. W takich przypadkach liście są spryskiwane fungicydami (naprzemiennie) stroboskopem (roztwór 20-30 gw 10 litrach wody), quadris (6 ml w tej samej objętości wody) 5 razy w odstępach tygodniowych,topaz (25/10) i topsin m (80/10) Aby zapobiec tej chorobie, unikaj zwilżania liści podczas podlewania.
Do nekrozy (oparzenia) w chłodnym, mokrym czasie szczyty młodych pędów i liści zniknąi pędy stają się czarne, w wyniku której bzyk staje się podobny do spalonego. Zaleca się zwalczanie tego za pomocą rozpylania cieczy Bordeaux 2-3 powtórzenia po 10-14 dniach.
Jeśli ma miejsce skręcenie liści ze wstępnym zażółceniem, następnie brązowieniem i późniejszym opadem na początku lata, wskazuje to na niewielką ilość korzeni w porównaniu z koroną rozszerzoną.
Opóźnienie kwiatu lilac może być spowodowane zbyt wysoką kwasowością gleby. Opisane powyżej techniki pielęgnacji zapobiegają temu problemowi, ale jeśli nie zostały zastosowane podczas sadzenia / transplantacji, nigdy nie jest za późno, aby nasycić glebę popiołem lub zrobić zgniły kompost.
Liliowe liście lecznicze właściwości i przeciwwskazania
Niewiele osób wie, ile uzdrawiających cech wspólnego bzu. Jego różne elementy zawierają: olejek eteryczny, siniglicę, fenoglikozyd, farnezol. Istnieje wiele leków o działaniu przeciwgorączkowym, przeciwbakteryjnym i przeciwbólowym, w tym tych związków.
W medycynie ludowej używano liści, pąków i kwiatów. Te ostatnie zbiera się w okresie kwitnienia, zanim zaczną się kruszyć. Zbieranie liści do spożycia odbywa się w tym samym okresie, a nerki powinny być zbierane, gdy pęcznieją.
Maść na bazie suchego ulistnienia, jego sok i proszek z nerek są stosowane w profilaktyce zaburzeń nerwicowych, zapalenia stawów i zapalenia korzeni nerwowych. Do jego przygotowania będziesz musiał wymieszać zebrane części rośliny z wazeliną lub masłem w proporcjach 1: 4. Napar z kwiatów pomaga zwalczyć zapalenie oskrzeli, gruźlicę płuc, kaszel.
Nalewka z kwiatów bzu: szklankę kwiatów należy wlać z 250 gramami wrzącej wody, nalegać na godzinę, przecedzić i można użyć łyżki 3-4 razy dziennie.
Liliowa nalewka na wódkę / alkohol daje dobre wyniki dla problemów ze stawami. Przepis na jego przygotowanie jest dość prosty - natychmiast po zebraniu 100 gramów kwiatów i liści bzu, włóż je do szklanego słoika o pojemności 1 litra z pokrywką, napełnij alkoholem lub wódką, korkiem i odłóż w ciemność na 10 dni. Po określonym czasie filtrujemy infuzję przez 4-warstwową gazę.
