Migdał to krzew lub drzewo. Ta roślina należy do podrodzajów migdałowych z rodzaju śliwki rodziny różowej. Często mylone jest z orzechami, chociaż w rzeczywistości jest to pestka. Migdały rosły na terytorium Azji Środkowej i na Morzu Śródziemnym kilka wieków przed naszą erą. Dziś można go spotkać w Kalifornii, Czechach, Chinach, na Słowacji, a także w Południowych Morawach. Ta kochająca światło roślina jest bardzo odporna na suszę. W naturalnych warunkach taka kultura woli rosnąć w małych grupach (kilka kawałków krzewów lub drzew) na wysokości 800-1600 metrów nad poziomem morza. W Rosji zwykłe migdały uprawiane są w południowej strefie europejskiej części. W środkowych szerokościach geograficznych uprawiane są migdały stepowe, albo torfowe, albo niskie migdały, albo delikatne śliwki. Ten rodzaj roślin ma nie tylko wartościowe owoce, ale także bardzo piękne liście i kwiaty. Jednocześnie trzypłatkowy migdał jest uważany za najbardziej dekoracyjny rodzaj w takiej kulturze, zwykle uprawiany jest jako roślina ozdobna. Poniżej szczegółowo opisano, jak sadzić i uprawiać ozdobne migdały krzewiaste.
Zawiera dekoracyjny migdał
Migdały, które są krzewami ozdobnymi, mogą osiągać wysokość od 250 do 300 centymetrów. Nie ma nic trudnego do wyhodowania takiego krzewu, nawet początkujący ogrodnik sobie z tym poradzi. Jest to jedna z najcenniejszych roślin ozdobnych. Istnieją odmiany, które rosną na shtambe, zewnętrznie ten krzew jest podobny do drzewa migdałowego, ma skórzaste, lancetowate, liściaste płyty o ciemnozielonym kolorze z brzegiem ząbkowanym, zwarta korona ma sferyczny kształt. Kwitnienie dekoracyjnego migdała można zobaczyć tylko 4 lub 5 lat po jego wylądowaniu w ogrodzie. Terry lub proste bardzo efektowne kwiaty z wieloma pręcikami i płatkami mogą być pomalowane na biało lub różowo. Kwitnienie z reguły trwa około 20 dni, podczas gdy krzew jest jakby owinięty kwiatami, niczym chmura powietrza. Wystarczy zobaczyć taki krzew kwitnący raz, aby zapamiętać ten cudowny widok do końca życia. Płyty liściaste mają tendencję do wzrostu po kwitnieniu. Ozdobne owoce migdałowe nie mogą być, ale są również niezwykle piękne. Owocem jest owocówka z trzech klap, o zaokrąglonym kształcie, z kością, która bardzo łatwo się oddziela.
Roślina ta jest bardzo ściśle związana z upraw owocowych, takich jak wiśni, czereśni, śliwki, nektarynki, śliwki, wiśni, czereśni, moreli, brzoskwini i oset. Dotyczy to także jabłek, róży psów, głogu, jesionu górskiego, gruszki, pigwy, róży i aronii.
Dekoracyjne migdały nie są wrażliwe na warunki uprawy, są bardzo odporne na suszę i uważane są za bardzo wartościową roślinę miodową. Jeśli krzewy są zadbane, może żyć przez 100 lat, a nawet dłużej. Dekoracyjny migdałowy migdałowy różni się od zwykłych (hodować w większości przypadków tylko przez wzgląd na owocach), który ma bardzo wysoką odporność na mróz i dobrze rośnie w środkowych szerokościach geograficznych. Właśnie dlatego migdały na Syberii nie są już rzadkością.
Sadzenie migdałów
O której należy sadzić migdały
Zaleca się sadzenie dekoracyjnych migdałów jesienią po opadnięciu liści. Można to zrobić również na początku wiosny, po nocnych mrozach i ciepłej pogodzie. Należy zauważyć, że jesienne sadzenie dla takiej rośliny jest bardziej korzystne.
Zasolona lub kwaśna gleba nie jest odpowiednia do uprawy tego krzewu, odpowiednie pH gleby powinno wynosić 4,5 do 7,5. Należy również wybrać miejsce, w którym woda gruntowa nie znajduje się blisko powierzchni gleby. Do uprawy tego krzewu zaleca się wybrać miejsce z lekką piaszczystą lub gliniastą ziemią, bogatą w składniki odżywcze. W tym samym czasie, w gliniastej, ciężkiej glebie, migdały szybko umierają. Ten krzew potrzebuje dużo światła słonecznego i powietrza, dlatego zaleca się sadzenie go na południowej stronie działki ogrodowej. Miejsce zasadzenia rośliny może świecić słońce przez cały dzień lub może być zamknięte przez cień pobliskich drzew przez nie więcej niż trzy godziny.
Jak sadzić
Dekoracyjne migdały wymagają zapylenia krzyżowego, w związku z tym zaleca się zasadzenie kilku krzewów tej pięknej rośliny jednocześnie. W zapylaniu migdałów zaangażowane są głównie pszczoły, w związku z tym będzie dobrze, jeśli niewielka pasieka znajduje się w niewielkiej odległości od tych krzewów.
Ze strony, na której będą sadzone migdały, konieczne jest usunięcie wszystkich roślin zdolnych do rzucania stosunkowo dużego cienia.W tym samym czasie nie ma potrzeby usuwania kamieni, ponieważ w naturalnych warunkach krzew ten preferuje wzrost na skalistych zboczach. Głębokość otworu do lądowania powinna wynosić co najmniej 30 centymetrów. W takim przypadku odległość między instancjami powinna wynosić od 3 do 5 metrów, a szerokość odstępu - około 5 metrów. Na dnie dołu do lądowania zrobić warstwę drenażową, do tego zaleca się stosowanie tłucznia lub cegły łamanej, a na nim kładzie się warstwę piasku. Następnie, na środku dna, musisz prowadzić długi słup, który będzie wspierał siewkę, podczas gdy musi być podniesiony ponad powierzchnią działki o co najmniej 50 centymetrów.
Bezpośrednie sadzenie krzewów powinno odbywać się bardzo wcześnie rano lub po 16 godzinach w ciągu dnia. Przed przystąpieniem do sadzenia rocznych sadzonek, ich system korzeniowy musi zostać zanurzony w glinianym zacieraniu na chwilę. Następnie są one opuszczane do dołów do sadzenia i wypełnione mieszanką gleby składającą się z górnej warstwy odżywczej gleby, piasku i próchnicy, podczas gdy szyjka korzeni rośliny musi koniecznie wznieść się ponad powierzchnię o kilka centymetrów. W przypadku, gdy gleba jest kwaśna, należy ją wymieszać z niewielką ilością mąki dolomitowej lub wapna.Po zakończeniu sadzenia gleba będzie musiała być dobrze ubita, a rośliny powinny być podlewane (od 1 krzewu od 10 do 15 litrów wody). Po całkowitym wchłonięciu cieczy i wyrównaniu się podłoża konieczne będzie wykonanie podwiązki krzaka do uprzednio zainstalowanego podparcia, a także pokrycie pnia drzewa warstwą ściółki (torf lub sucha ziemia). Konieczne jest, aby szyja korzeniowa, która po podlaniu powinna znajdować się na równi z powierzchnią terenu, była wolna od ściółki.
Osobliwości opieki
Sadzenie i uprawa migdałów jest dość proste i nie spowoduje żadnych problemów dla ogrodnika. Konieczne jest dbanie o nią w taki sam sposób, jak w przypadku innych krzewów ozdobnych, a mianowicie: do wody, chwastów, krojów, poluzowania gleby, karmienia, leczenia chorób i szkodliwych owadów na czas.
Podlewanie migdałów jest konieczne, aby powierzchnia koła w pobliżu beczki nigdy nie wyschła. Warto jednak wziąć pod uwagę, że stagnacja wody w glebie może powodować tworzenie się zgnilizny na szyi korzenia krzewu. Podlewanie odbywa się w przybliżeniu 1 raz w ciągu 7 dni, podczas gdy gleba powinna wyschnąć na głębokość kilku centymetrów. Pod 1 krzakiem nalewa się 10 litrów wody.Doświadczeni ogrodnicy zalecają poluzowanie powierzchni gleby wokół dorosłych krzewów od 8 do 10 centymetrów głębokości po każdym podlewaniu i od 5 do 7 centymetrów wokół młodych. Również podczas poluzowywania należy wykonać i odchwaszczać.
Aby roślina mogła normalnie rosnąć i rozwijać się, potrzebuje nawożenia. Na wiosnę zaleca się, aby koło przylegające do pnia było pokryte mulczem, ale zamiast torfu, weź dziewanny lub obornik. Nieco później, pod każdym krzewem, konieczne będzie wylanie roztworu odżywczego składającego się z 10 litrów wody, 20 gramów azotanu amonu i 10 gramów mocznika. Jesienią 20 gram podwójnego superfosfatu i tyle samo siarczanu potasu będzie trzeba dodać do każdego metra kwadratowego ziemi.
Cięcie migdałowe
Krzew migdałowy wymaga szybkiego przycinania. Przycinanie sprężyn powinno odbywać się przed rozpoczęciem przepływu soków, a wszystkie ranne, obgryzione, wysuszone, pogrubione korony oraz gałęzie i pędy uszkodzone przez tę chorobę muszą zostać usunięte. Zdarza się, że jedna z gałęzi zakłóca normalny wzrost drugiego, nazywa się to konkurowaniem. W takim przypadku wybierz najsilniejszą i najlepiej zlokalizowaną gałąź, a następnie drugą. Po wyblaknięciu migdałów wytwarzają formacyjne przycinanie.Strzyżenie nie szkodzi tej roślinie, wręcz przeciwnie, jeśli szybko odetniesz wyblakłe łodygi, to w przyszłym roku migdały rozkwitną jeszcze wspaniale.
Po osiągnięciu przez krzak 7 lat konieczne będzie usunięcie tych gałęzi, które stały się bardzo stare. Będą w stanie zastąpić korzeń potomstwa, które rośnie po krzaku w wieku 3 lat.
Jak kwitnie migdał
Istnieją źródła, w których twierdzi się, że nazwa migdały pochodzi od słowa amygdalos, które ze starożytnego greckiego oznacza "piękne drzewo". Wielu uważa, że ta wersja jest prawdziwa, ponieważ kwitnące migdały wyglądają po prostu fascynująco pięknie. Tyle kwiatów, że przylegają do całej rośliny. Ich kolor może być czerwony, różowy, biały lub fioletowy. Ci, którzy kochają malarstwo, prawdopodobnie ujrzeli zdjęcie "Kwitnące gałęzie migdałów" autorstwa Vincenta van Gogha.
Jeśli region jest wystarczająco ciepły i łagodny, migdały zaczynają kwitnąć w ostatnich dniach stycznia, a kończą się w marcu. Na średnich szerokościach geograficznych kwitnienie rozpoczyna się w ostatnich dniach kwietnia, lub w pierwszym - w maju i trwa około pół miesiąca. W tym czasie krzew powinien otrzymać wymaganą ilość wody, w przeciwnym razie kwitnienie nie będzie tak długo.
Choroby i szkodniki
Migdały są podatne na takie choroby, jak: monilioza, parch, podmuch, szara pleśń i rdza. A ze szkodników na nim mogą żyć mszyce, sadzonki migdałów, przędziorków i ćmy. Możesz poradzić sobie z chorobami grzybiczymi za pomocą fungicydów, na przykład: Quick, Kuproksat, Topaz, Fundazol. Od szkodników pozbyć się za pomocą środków owadobójczych: Calypso, Zolon, Aktellik lub Fufanon. A jeśli przędziorek przędzi się na krzak, to należy go leczyć Akarinem, Kleschevitem lub Agrawertynem.
Należy jednak pamiętać, że jeśli odpowiednio dbać o ten krzew ozdobny, rzadko będziesz mieć z nim problemy.
Zimowanie
Przygotowanie do zimy
Zimą krzew ten musi zacząć się przygotowywać latem. W tym celu wytwarza się wierzchołek łodyg, dzięki czemu o wiele szybciej się zapadają, a migdały nie zamarzają w zimie. Młode młode muszą być pokryte jesienią suszonymi listkami, słomą lub lutrasilem, na wysokości 15 centymetrów od powierzchni ziemi. Konieczne jest upewnienie się, że szyja korzenia, która znajduje się pod warstwą śniegu, nie zaczyna gnić.Dorosłe osobniki nie potrzebują schronienia na zimę. Jeśli część łodyg i zamarznie, to krzew w okresie wiosennym zostaje przywrócony w krótkim czasie.
Zimowanie w regionie Moskwy i Moskwie
W Moskwie i regionie moskiewskim zaleca się uprawiać takie rodzaje migdałów jak: niski (stepowy), gruziński, trzyłopatkowy i migdałowy Ledebura. Krzewy te mogą nieco ucierpieć w okresie zimowym od silnych mrozów, ale szybko się regenerują i kwitną niesamowicie obficie. Sadzenie migdałów i opieka nad nimi powinny być dokładnie takie same jak na środkowym pasie (opisanym powyżej).
Hodowla migdałów
Różnorodne migdały mogą być rozmnażane tylko przez nakładanie warstw, zaszczepianie i przerastanie oraz gatunki - nawet przez nasiona. Niektórzy ogrodnicy niezależnie uprawiają podkładki, a następnie są szczepieni na sadzonkach odmianowych.
Rosnące migdały z pestek
Wysiew nasion odbywa się w otwartym terenie, a można tego dokonać wiosną lub jesienią. Należy zauważyć, że przed sadzeniem na wiosnę nasiona należy przygotować, w tym celu umieścić je w lodówce na półce na warzywa przez cztery miesiące. Wykonaj rowki w glebie, których głębokość powinna wynosić od 8 do 10 centymetrów, natomiast między nasionami należy zachować od 10 do 12 centymetrów.Pomiędzy rowkami szczelina powinna wynosić 50 centymetrów. Sadzonki migdałowca wydają się wymagać opieki, która polega na terminowym podlewaniu, odchwaszczaniu i poluzowaniu powierzchni gleby. Latem, gdy sadzonka osiąga wysokość pół metra, a grubość jego łodygi wynosi 10 mm, wszystkie jej gałęzie, które wyrastają na wysokość 10 centymetrów od korzenia, powinny zostać pocięte na pierścień. Następnie przeszczep rośliny do stałego miejsca. Jak tylko zaczną perebeleut, będzie można rozpocząć wszczepianie im sadzonek odmianowych.
Przeszczepy migdałowe
Zapasy któregokolwiek z gatunków tej rośliny są odpowiednie do szczepienia, jednak zaleca się, aby wziąć te z nich, które są bardzo odporne na mróz. Migdał dobrze rośnie na podkładkach czereśni, czeremchy, cierni czy śliwek. Nadaje się do szczepienia, potomek musi być prosty, mają rozwinięte łodygi z oczami, które muszą być w pełni uformowane. Z cięcia należy usunąć wszystkie liście z secateur, musisz pozostawić tylko krótkie centymetr długości.
Możliwe jest rozmnażanie tego krzewu za pomocą inokulacji tylko w czasie, gdy obserwuje się przepływ soku, czyli wiosną lub w sierpniu.Stado, które powinno rosnąć w otwartym terenie, należy delikatnie przetrzeć wilgotną ściereczką, usuwając z niej kurz i brud. Następnie, nieco wyżej niż kołnierz korzenia, konieczne jest wykonanie nacięcia w kształcie litery T za pomocą noża oporowego. Następnie delikatnie przekręć naciętą korę na bok. Od zrazu tarcza powinna zostać odcięta, czyli pasek kory z nerką i cienką warstwą drewna. Należy zauważyć, że tarcza powinna całkowicie pasować do nacięcia w kształcie litery T wykonanego przez ciebie wcześniej, więc nie rób tego zbyt długo. Po włożeniu tarczy należy nacisnąć krawędzie kory, które wcześniej zostały odwrócone. Aby naprawić tarczę, możesz użyć taśmy, taśmy lub tynku, podczas gdy wystarczy wykonać kilka obrotów wokół łodygi. W takim przypadku pamiętaj, że nerka z resztą rdzenia nie powinna być zamknięta.
Jeśli szczepienie przeprowadzono wiosną, po upływie dwóch tygodni głąb nerki, który powinien być jeszcze zielony, powinien spaść samoczynnie, jednocześnie nieco zmniejszając opaskę. W przypadku, gdy szczepienie zostało przeprowadzone w sierpniu, taśmy nie należy usuwać przed następną jesienią,w tym samym czasie, późną jesienią, konieczne jest spiętrzenie szczepionej sadzonki glebą (miejsce inokulacji musi być wypełnione ziemią). Wraz z nadejściem okresu wiosny konieczne jest usunięcie gleby, aby szyja korzeniowa była wolna, a także usunięto taśmę mocującą.
Sadzonki
Materiał do sadzenia do szczepienia należy przygotować od połowy do końca czerwca. W tym celu wycina się pół-drzewne sadzonki wierzchołkowe, na których powinny być 2 węzły, ich długość waha się od 15 do 20 centymetrów. Następnie sadzonki należy zanurzyć na 16 godzin w sposób stymulujący wzrost. Ich zakorzenienie powinno się odbywać w zimnej szklarni. Do sadzenia używa się mieszaniny gleby składającej się z torfu i piasku (2: 1). W pełni ukorzenione sadzonki po 20-30 dniach. Według statystyk, 85-100 procent sadzonek zaczyna korzeń. Kiedy pojawiają się korzenie, sadzonki będą musiały zostać przeszczepione do łóżka edukacyjnego do uprawy.
Jak propagować pędy
Aby wywołać aktywny wzrost pędów wokół buszu, konieczne jest silne przycinanie. Oddzielone potomstwo powinno mieć w pełni ukształtowany system korzeniowy, a stanie się to dopiero w drugim roku. Trzeba opiekować się potomstwem przeszczepionym na stałe miejsce w taki sam sposób jak na jednoroczne drzewo.
Jak propagować przez nakładanie warstw
Konieczne jest zginanie na powierzchni giętkich pędów gleby, mocowanie ich metalowymi ćwiekami, a następnie posypywanie ziemią. W tym czasie, gdy system korzeniowy uformuje się w warstwach, konieczne jest zapewnienie terminowego nawadniania, odchwaszczania i poluzowywania powierzchni gleby. Możliwe jest rozdzielenie warstw i umieszczenie go w stałym miejscu dopiero po 12 miesiącach. W tym czasie musi całkowicie stworzyć system korzeni.
Rodzaje i odmiany migdałów ze zdjęciem
Migdał zwyczajny
Gatunek ten jest uprawiany jako roślina owocowa. Jest on podzielony na słodkie migdały, które są uprawiane przez wielu ogrodników i nie zawierają żadnych szkodliwych substancji w ich owocach, a także dzikich migdałów (gorzkich) - w ich ziarnach znajduje się kwas cyjanowodorowy. Duża liczba odmian słodkich migdałów jest bardzo popularna wśród ogrodników, a także uprawiana jest na skalę przemysłową. Ten rodzaj migdałów nie jest dekoracyjny, ale jego owoce mają wysoką wartość leczniczą i odżywczą.
Migdałowy niski, lub stepowy, lub bogovnik
Wysokość tego liściastego krzewu może sięgać 150 centymetrów. Jego wspaniała korona ma sferyczny kształt, kora na wyprostowanych gałęziach jest szaro-czerwonawa. Długość skórzastych wąskich płatków liści formy lancetowatej wynosi około 6 centymetrów.Ich przednia powierzchnia jest ciemnozielona, a tylna - jasnozielona. Pojedyncze kwiaty mają bogaty różowy kolor. Kwitnie 1-1,5 tygodnia. Owoce takiego krzewu można spożywać. Ten typ jest bardzo popularny wśród ogrodników z Middleland. Ten typ ma 2 formy, a mianowicie: białe kwiaty i Gessler. Almond Gessler ma mniejszy rozmiar w porównaniu do oryginalnego gatunku, ale jego kwiaty są bogate w różowy kolor, nieco większy. Następujące odmiany są najbardziej popularne na środkowym pasie:
- Biały żagiel. Białe kwiaty o średnicy centymetra gęsto pokrywają gałęzie rośliny.
- Annie. Kwiaty głębokiego różu mają średnicę około 2,5 centymetra.
- Sen. Średnica jasnoróżowych kwiatów około 2,5 centymetra.
- Różowy flaming. Średnica podwójnych różowych kwiatów osiąga 1 cm.
- Różowa mgła. Dość duże, bogate różowe kwiaty mają średnicę około 2,5 centymetra.
- Mediator. Ta odmiana stworzyła Michurina. Wysokość tego drzewa wynosi zazwyczaj 200 centymetrów, a duże kwiaty mają kolor jasnoróżowy. Roślina jest bardzo odporna na mróz.
Almond gruziński
Ten kaukaski endem woli rosnąć na krawędziach, słoniach, a także w dziuplach. Krzew osiąga wysokość około 100 centymetrów, na zewnątrz jest podobny do niskiego migdałowca, ale jego liściaste talerze nie są tak małe i osiągają długość około 8 centymetrów, a kruche, bogate różowe kwiaty są większe. Gatunek ten jest szczególnie często wykorzystywany w pracy przez hodowców, a także może być uprawiany w warunkach regionu moskiewskiego, ponieważ jest dość odporny na zimno.
Migdał Ledebura
W naturalnych warunkach można spotkać u podnóża Ałtaju, podczas gdy gatunek ten może tworzyć gęste zarośla. Duże płyty liściaste mają ciemnozielony kolor. Kwitnienie rozpoczyna się wcześniej niż u innych gatunków i trwa 15-20 dni. Kwiaty są różowe. Najbardziej znaną odmianą jest Fire Hill, jej różowoczerwone kwiaty osiągają średnicę 30 mm.
Almond Petunnikova
Gatunek ten jest endemiczny dla Azji Środkowej. Wysokość tego krzewu osiąga 100 centymetrów, gałęzie rozłożone lub pionowo, pokryte brązowo-szarą korą. Pędy jasnożółte. Lancetowate lub liniowe blaszki liściowe mają spiczastą górną część i tępo przyciętą krawędź. Różowe kwiaty samotne.
Migdałowy trzy-ostrze
Ten krzew ma rozłożystą koronę, a na wysokości może osiągnąć 300 centymetrów. Trójblatowe płyty blaszane o grubych krawędziach mają podczas otwierania bardzo miękką i matową powierzchnię. Średnica kwiatów osiąga 1,5 centymetra, na pędach układają się w pary, można je malować na różne kolory. Istnieją 2 dekoracyjne kształty:
- Niewola. Średnica kwiatów frotte różowa od 3 do 4 centymetrów. Kwitnienie rozpoczyna się po pojawieniu się liści, co powoduje spadek dekoracyjności samej rośliny.
- Kijów. Na wysokości krzak może osiągnąć 350 centymetrów, kwitnienie jest bardzo bujne. Średnica różowych kwiatów frotte waha się od 2,5 do 3,5 centymetra. Liście pojawiają się później ujawnienie kwiatów, dzięki czemu roślina ma wysokie walory dekoracyjne.
Ten typ ma wiele hybryd i odmian, które różnią się nie tylko kolorem i rozmiarem kwiatów, ale także czasem kwitnienia, na przykład:
- Svitlana. Ta odmiana została stworzona przez hodowców z Ukrainy. Kwiaty są bardzo jasne.
- Tanya. Średnica podwójnych kwiatów wynosi od 25 do 35 mm, płatki są skręcone.
- Wimura Snows. Terry wystarczająco duże kwiaty mają kolor jasnoróżowy, który po rozpoczęciu kwitnienia rośliny zastępuje się kremem.
- W pamięci Mahmet. Kolor kwiatów frotte różowy.
- Chińska kobieta. Kwiaty są proste, bladoróżowe.
- Ruslana. Ta odmiana jest hybrydowa. Kolor prostych kwiatów jest solidny, a gdy roślina zaczyna zanikać, zmienia kolor na prawie biały.
- Hybrydowa liczba 3. Duże, frotte jasnoróżowe kwiaty umieszcza się na długich szypułkach. Kwitnienie tej rośliny jest podobne do sakury.
