Kwiaty atsidantera Sadzenie upraw i pozostawianie w otwartym terenie iw warunkach domowych

Acidanthera (lat Acidanthera) to rodzaj zielnych bulwiastych bulwiastych bylin z rodziny Iris. Miejsce narodzin kwiatu to tropikalna Afryka - Etiopia, Mozambik. Istnieje kilka alternatywnych nazw dla atsidantery. Tak więc tłumaczenie z języka greckiego nadaje nazwę "ostry kwiat", który potwierdza kształt płatków kwiatów. Inną znaną nazwą jest "pachnący mieczyk". Acidanter naprawdę przypomina ich wygląd, pielęgnację, warunki zimowania, ale wciąż jest to kolejna roślina.

Atsidantera ma system korzeniowy w postaci małej, około 5-6 cm średnicy, kłącza o lekko podłużnej formie. Biały, mleczny rdzeń ukryty jest pod łuskami, brązowawym i lekko usieciowanym. W niektórych odmianach "pachnącego mieczyka" gładkie proste łodygi osiągają ponad 1 m. Główna część listowia, która jest dość duża, znajduje się u podstawy łodygi. Na samym zdjęciu rośnie tylko kilka liniowych i raczej ciemnych blaszek liściowych.

Koronowany szczyt łodygi nierealnych piękna duże kwiaty

Rozmiar 9-10 cm od końca jednego płatka do przeciwległego. Wydają się jeszcze bardziej ze względu na świetlisty kolor.Zebrane w kwiatostan kolca, w którym z około 5-6 kwiatów, kwitną prawie jednocześnie. Każdy pączek, składający się z 6 szeroko otwartych płatków, jest połączony z długim wygiętym kanalem. Każdy płatek jest taki sam z sąsiednim rozmiarem i ma spiczasty kształt. Kolor niektórych gatunków może być monochromatyczny, inne gatunki - pstrokaty.

Tradycyjne białe strzelanki kwasowe z perłowym połyskiem wydają się być tradycyjne, ale wybór jest wystarczająco szeroki: jasnoróżowy, blady liliowy, mleczno-kremowy i żółty.

Kwiat atsidantera zaczyna się dość późno: od sierpnia do września, ale nadal trwa aż do pierwszych przymrozków. Owoc jest wydłużonym pudełkiem z dużą liczbą małych nasion.

Wszechstronność atsidantery

Acidanter Muriel Flowers Photos

Powszechność atsidantrii jako kultury przejawia się w tym, że oprócz uprawy w otwartym terenie jako typowej rośliny ogrodowej, może ona być uprawiana jako kryte i szklarnia. Coraz więcej fanów atsidantery chce zobaczyć kwitnienie tej pięknej uprawy w okresie poza sezonem. I choć jego wymuszanie jest nieco bardziej skomplikowane niż na przykład tulipany i inne bulwiaste, jest to całkiem możliwe do osiągnięciaże w twojej szklarni wczesną wiosną rozkwitnie kwasowiec.

Oczywiście taka wszechstronność nie pozostaje niezauważona w warunkach uprawy. Warunki pogodowe bardzo różnią się od stabilnych szklarni. Nie można zagwarantować, że lato nie będzie deszczowe i zimne. Takie niekorzystne warunki nie pozwolą na kwitnienie atsidantera. Uzależnienie od intensywności warunków oświetlenia i temperatury oraz ich stabilności, nakłada szereg szczególnych warunków dla uprawy kwiatów w ozdobnej uprawie kwiatów.

Niezbędne warunki do uprawy

Rosnące atsidantery w otwartym polu i warunki domowe zdjęcie

Jednym z priorytetowych warunków wpływających na pomyślny wzrost kwasowców w ogrodzie jest wybór słonecznego miejsca. Wynika to z miejsca narodzin kwiatu - gorącej i słonecznej Afryki. Witryna powinna być cicha, chroniona przed porywami wiatru.

Jeśli "mieczyk o słodko pachnących" planach rośnie jako roślina doniczkowa

Powinien być umieszczony na południowych oknach, upewniając się, że bezpośrednie światło słoneczne nie spada. W razie potrzeby (szczególnie zimą) produkują oświetlenie za pomocą fitolampów. Latem można postawić doniczkę na balkonie.Kwasy do użytku domowego są chronione przed przeciągami i gwarantują minimalną temperaturę około 20 stopni.

Acidanter Muriel w doniczce

Drugi punkt, na który kładzie się nacisk - wybór gleby. W skrajnych przypadkach powinna być subakwiczna, neutralna. Dobrze wprowadzić wprowadzenie torfu. Acidanter doceni żyzny, wysokiej jakości, głęboko wykopany glebę. Ryzyko stagnacji wilgoci w glebie jest całkowicie wyeliminowane. Jeśli to konieczne, zrób dobry drenaż. Możesz wyhodować "pachnący mieczyk" na podium.

Jeśli podjęto decyzję o uprawie kwasu w domu, można użyć gleby ogrodowej lub przygotować luźny, oddychający substrat składający się z:

• Sod - 2 części;
• Piasek - 1 część;
• Liść próchnicy - 1 część.

Jeśli atsidantera jest sadzona w skrzynkach, pomiędzy tymi okazami utrzymuje się odległość 12-20 cm, garnek o średnicy 12-15 cm nadaje się do pojedynczego sadzenia, nie więcej, ponieważ nadmiar wolnej ziemi nie przyniesie jej pożytku. Zalecany schemat: 3-5 żarówek w jednym pojemniku ogrodowym.

Rzeczywiste: Zaleca się zmianę miejsca lądowania "pachnącego mieczyk" po 5 latach.

Sadzenie i konserwacja kwasu w otwartym terenie

Zdjęcie Atsidantera sadzenia i opieki w otwartym polu

Podczas sadzenia na zewnątrz gleba poprawia się jesienią, z dużym wyprzedzeniem, bez opuszczania tego zawodu do wiosny. Bardzo ważne jest stosowanie nawozów organicznych do gleby w odpowiednim czasie (np. Kompost). Zaleca się ściółkowanie gleby, w tym celu wykorzystują słomę, torf, siano, próchnicę. W razie potrzeby dodaj piasek, drenaż. Wiosną glebę wykopuje się nawozami mineralnymi i sadzi w maju. W zależności od warunków pogodowych: ustalona ciepła pogoda na środkowym pasie jest ustawiona na koniec maja.

Aby przygotować się z góry na proces sadzenia drzewostanów i cormy. Procedura jest przeprowadzana na kilka dni przed planowanym terminem. Obejmuje następujące proste kroki:

1. Corms sprawdzają, dokładnie oczyszczone z suchej muszli.
2. Wytrawiony w nadmanganianu potasu. Leczenie słabo stężonym roztworem będzie działało zapobiegawczo przeciwko chorobom roślin i szkodnikom.

Posadzone cebulki "pachnące mieczyk" w ziemi na wystarczającą głębokość: 10-12 cm.
Takie pogłębienie uratuje je w przypadku niespodziewanych zimnych zatrzasków.Odległość odniesienia między bulw atsidantery spełniać swoje wymiary: dla średnich podziemne łodygi bulwiaste odległości 15-20 cm, odpowiednio, to zwiększa się duże i zmniejsza się na małe kawałki. Atsidantera czuć się komfortowo i dobrze kwitło, przedział z innymi rodzajami kwiatów powinna wynosić co najmniej 20 cm.

Jak zasadzić atsidanter, spójrz na wideo:

Można przyspieszyć i uczynić bardziej dłuższy czas kwitnienia atsidantery. W związku z tym, że nie są kłącza sadzone w otwartym terenie, jak iw przedszkolach doniczkach, w okolicach marca. Dodaj tylko powinny być one bardziej gęste i zmniejszyć rozmiar otworu w ziemi. - 3-4 cm rośliny uprawiane są również posadzone pod koniec maja.

W przypadku roślin, a następnie do zimy, to pozostaje w puli, a przeszczep jest przeprowadzane na wiosnę w nowej ziemi, przez zasady podobnej do poprzedniej.

Uprawa i pielęgnacja kwasu w otwartym polu

Jakie są zarazki atsidantów

Atsidantera nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. Musi zapewnić regularne podlewanie, ale ich ilość i objętość zależy od warunków pogodowych. Nie pozwalają na wysuszenie gleby podczas monitorowanie terminowego odejście wilgoci, unikając stagnacji wody, inaczej atsidantera może umrzeć. Zmniejsz podlewanie podczas kwitnienia.

Nawożenie gleby, jeśli spełnia wymagania, jest wystarczające kilka razy w okresie wzrostu:

• Podczas lądowania;
• W okresie wegetacji: zwiększenie objętości zielonej masy;
• W okresie pączkowania, aby pobudzić proces kwitnienia.

Nie zaniedbuj rozluźnienia gleby, szczególnie po ulewnych deszczach, aby roślina rozwijała się lepiej. I ściółkowanie pomoże uniknąć odparowania wilgoci i składników odżywczych z gleby. Świeżo ścięta trawa, torf, humus - najczęstsze opcje ściółkowania. Dla pełnego rozkwitu powinieneś usunąć kwiatostany kwiatowe, które dodatkowo pomagają wzmocnić cebulki.

Po zakończeniu okresu kwitnienia konieczne jest przesunięcie atsidantera do etapu odpoczynku. Różnica tego gatunku od innych bulwiastych jest taka, że ​​nie może tego zrobić samodzielnie. Aby to zrobić, wytnij antenową część łodygi rośliny, pozostawiając nienaruszone dolne liście.

Różnica w opiece nad roślinami wewnętrznymi polega na przygotowaniu się na odpoczynek. Aceletki nie kopią bulw, powinny być przechowywane w glebie, ale przestają podlewać.

Jak wykopać atsidanteru

Jak wykopać atsidantera

Po pokrojeniu górnej części rośliny cebulki muszą pozostać w ziemi, aby uzyskać siłę, dostarczyć zapas substancji odżywczych. Dopiero po rozpoczęciu pierwszego kopania mrozu. W zależności od warunków klimatycznych okres ten może rozpocząć się we wrześniu i pod koniec listopada.

Kopanie "pachnącego mieczyk" powinno być bardzo ostrożne, z dużą ilością ziemi, aby nie uszkodzić żarówki rośliny. Już po zakończeniu ekstrakcji oczyścić cebulę z ziemi i wysuszyć. Do schnięcia niezbędne są następujące warunki: temperatura około 20 stopni i dość intensywny obieg powietrza.

Okres schnięcia jest dość długi - wynosi 1 miesiąc. Jeśli to konieczne, w celu zapobiegania, corm można leczyć fungicydami - produktami przeciw pleśni i gniciem. Proces suszenia zakończony jest końcowym oczyszczeniem cebulek z łusek, a dla nich rozpoczyna się etap zimowania.

Zimowanie

Kwasanty Corms mogą spędzać zimę, będąc bezpośrednio w ziemi. Konieczne jest jedynie przeprowadzenie mulczowania gleby. Odpowiednie materiały - torf, igły, listowie. Można dodatkowo pokryć gałęzie świerkowe, karton.Wtedy nie będzie zimno. Ale nie ma gwarancji, że konieczna będzie stabilność temperatur i suchość gleby.

Czasem nawet niewielka odwilż w środku zimy może zepsuć kwaśnicę, ponieważ przy nieplanowanym wzroście temperatury wzrasta wilgotność gleby. Żarówki nasączone niewielką ilością wilgoci zamarzają i giną z dalszym chłodzeniem. Aby uniknąć takiego ryzyka i wywołać zimowanie.

Suszone przetworzone cormy atsidantry wyłożone w papierowych torebkach. Jest to papier jako materiał opakowaniowy, który może zapewnić stabilne warunki, chroniąc przyszły materiał nasadzeniowy przed niekorzystnymi czynnikami: wilgocią, narażeniem na światło. Ewentualnie do zimowania można użyć piaskownicy. Przechowywać żarówki w dość ciepłym pomieszczeniu - około 15 stopni, w dość suchym i dobrze wentylowanym miejscu. W przypadku roślin w pomieszczeniach preferowana jest temperatura nieco niższa - 12 stopni.

Hodowla

Możliwe jest propagowanie zakwaszacza metodą seed, ale jest to dość pracochłonne i nie zawsze udane.

• Jeśli użyjesz tej metody, będziesz musiał siać nasiona dla sadzonek pod koniec lutego - na początku marca.
• Gleba składająca się z gleby ogrodowej, piasku i torfu, pożądane jest, aby zapalić się w piecu dla dodatkowej ochrony przed bakteriami i pasożytami.
• Siewki kiełkują w jasnym świetle, w ciepłym pomieszczeniu (+20 - + 25C), pod folią, okresowo spryskując powierzchnię aerozolu.
• Po 2 tygodniach pojawiają się pierwsze pędy.
• Kiedy pojawiają się pierwsze silne liście, sadzonki nurkują w oddzielnych pojemnikach, gdzie powinny rosnąć przez 2-3 lata.
• Przy tej metodzie rozmnażania pierwsze kwiaty pojawią się dwa lata później, nie wcześniej.

Atsidantera daje dużo dzieci

Dlatego doświadczeni hodowcy wolą wychowywać dzieci, które można sadzić w domu w marcu w doniczce, a posadzone latem mogą już kwitnąć. Córka cebuli, kilka z nich jest uformowanych, rozdzielonych jesienią podczas kopania kłącza głównej rośliny. Jest ich wiele na żarówce matki i nie jest trudno je rozdzielić.

Hodowla dzieci atsidantery

Niezbyt głęboko należy zasadzić dzieci, próbując zakopać nie więcej niż dwie średnice cebuli.

Kontrola szkodników i chorób

Szkodnikami, które zagrażają kwasicy w ogrodzie są ślimaki, ślimaki, mszyce.Jeśli pominiesz początkowy etap pojawiania się szkodników, to ucierpi zielona masa rośliny. Najlepszym rozwiązaniem jest prowadzenie profilaktyki za pomocą bezpiecznych, szeroko rozpowszechnionych leków (amoniak, proszek gorczyczny). Gdy zostaną zauważone pierwsze szkodniki, stosowane są chemikalia (insektycydy Fufanon lub inne), a uszkodzone liście są usuwane.

Z chorób poważnego niebezpieczeństwa, jak wszystkie bulwiaste, zgnilizna. Dotknięte liście charakteryzują się obecnością zardzewiałych, ciemnych plam. Pomocne będzie szybkie przetwarzanie żarówek za pomocą fungicydów - zapobiegnie to chorobie (np. Fitosporin-M). Ale najlepiej jest użyć 1% płynu Bordeaux, który może być skuteczny nawet w późniejszych stadiach choroby. Należy pamiętać, że przestrzeganie warunków nawadniania, wilgotności gleby podczas uprawy tej pięknej rośliny jest najlepszym sposobem zapobiegania gniciu.

Popularne gatunki i odmiany kwasowców

Atsidantera dwukolorowe zdjęcia do lądowania i pielęgnacji

W rodzaju acidanter około 40 wspaniałych gatunków. Stosunkowo niedawno (w 2010 r.) Współczesna botanika zaczęła klasyfikować go jako grupę mieczyków, ale plantatorzy kwiatów i wszyscy zaangażowani w dekoracyjną uprawę kwiatu używają wspólnej nazwy.Również w każdej literaturze ogrodniczej, na materiale siewnym, znajdziesz oryginalną nazwę. Atsidantera dwukolorowa (łac. Acidanthera bicolor) - podstawowa odmiana, która została najbardziej rozpowszechniona. Oficjalnie ten kwiat nazywa się gladiolus Muriel (lat. Gladiolus muriela).

Ta niesamowicie piękna roślina osiąga wysokość 120 cm, a dość liczne liście również rosną do 50 cm i więcej. Mają ładny jasnozielony kolor i liniowy kształt miecza. Dzięki takiemu ulistnieniu dwubarwny acididera wygląda wspaniale z mieszanym nasadzeniem, co doceniono w ozdobnej uprawie kwiatów.

Z jednej krzewów mieczyk Muriel 10 wystarczająco dużych, kwiaty (z których każdy należy do 10-11 cm średnicy) wchodzący w typowym kolca kwiatostanu. Sześć białych lub kremowych płatków ma ostry trójkątny kształt. Niesamowity kolor pozwala im wyglądać wyjątkowo elegancko, bardzo elegancko, jakby unosił się nad zieloną masą.

Pod koniec lata lub później mogą być postrzegane jako rozkwicie na zewnątrz tych białych pączków, pokazując piękne pręcików dużej ciemnej magenta, ciemny purpurowy połowie drogi mającej uderzający kontrast z kolorem bazowym. Przez swój wygląd środek ten przypomina nawet gwiazdkę.Ponadto kwiaty dwukolorowej atsidantery mają przyjemny zapach, atrakcyjny dla wielu.

Należy pamiętać, że acididera jest pozycjonowana jako gatunek mieczyków, które są jedynymi z całego gatunku, który może zimować w strefie klimatycznej charakterystycznej dla centralnej Rosji. Ale w rzeczywistości opieka nad kwiatem nie zapewnia tego: potrzebuje kopania na zimę i pewnych warunków przechowywania cyst.

W ogrodnictwie ozdobnym występuje kilka innych typów kwasowców, z których każdy ma swoje unikalne cechy.

Acidanthera tropical (Latin Acidanthera aequinoctialis)

Acidanthera tropical Acidanthera aequinoctialis

Alternatywna nazwa to Tropical Gladiolus (Latin Gladiolusaequinoctialis). Dość wysoki przedstawiciel - dorasta do 130 cm Różni się w żebrowane liście o ciemnozielonym kolorze. Kwiatostany składają się z 5-6 pąków i mają formę dwustronną. Same kwiaty są białe z charakterystycznymi szkarłatno-fioletowymi plamami.

Liście obornika (Acidanthera graminifolia)

Zdjęcie Acidanthera graminifolia

Drugą nazwą według nowoczesnych klasyfikacji jest kwitnący mieczyk (Gladiolus floribundus). Charakterystyczną zaletą tej formy jest listowia - jest wąska i cienka, podobna do roślin zbożowych, co pozwoliło na nadanie jej takiej nazwy - "niskozielone".Szczególną tkliwość tego rodzaju kwaśniczek stanowią cienkie opadające łodygi kwiatów. Niemal niezauważalna tuba pozwala tym biało-fioletowym kwiatom wyglądać tak oryginalnie.

Acidanthera o kilku kwiatach (łac. Acidanthera pauciflora)

Acidanthera kilka kwitnących Acidanthera pauciflora zdjęcie

Ma inną nazwę - kwitnący kwitnący mieczyk (Gladiolus floribundus). Nie ma praktycznie żadnych różnic w liściach od zjadaczy kwasów, są one również nietypowe, ale kwiaty różnią się kolorem - jest to kolor czerwony.

Kapskaya atsidantera (łac. Acidanthera capensis)

Acidanthera Cape Acidanthera capensis zdjęcie

Inna nazwa - Ixia paniculata (lat. Ixia paniculata). Charakterystyczną cechą - fioletowe smugi na płatkach.

Acidanthera white (lat Acidanthera Candida)

Acidanthera Candida white acid photo

W najnowocześniejszej klasyfikacji - biały mieczyk (Gladiolus candidus). Ma prostą łodygę, na której śnieżnobiałe kwiaty trzymane są na długiej cienkiej rurce. Płatki nie mają dodatkowego wzoru, co czyni je idealnie pięknymi. Ponadto tego typu środki kwasotwórcze mają silny aromat.

Acidantera Fourcade (łac. Acidanthera fourcadei)

Acidanthera Fourcade Acidanthera fourcadei zdjęcie

Nowoczesna alternatywna nazwa to Geissorhizafourcadei. Ma niezwykły bladoróżowy, lekko purpurowy kolor płatków. Taki kolor jest dość rzadki i jest to bardzo cenne w ozdobnej uprawie kwiatów.Ale ten rodzaj atsidantery nie może pochwalić się liczbą kwiatów - jest ich tylko jedna lub dwie.

Atsidantera w projektowaniu krajobrazu

Atsidantera w projektowaniu krajobrazu

Atsidantera o wyrafinowanym wyglądzie może zmienić wygląd dowolnego miejsca w ogrodzie nie do poznania. W zależności od osobistych preferencji można go sadzić na różne sposoby:

1. W przypadku sadzenia mieszanego atsidantera pojawia się na pierwszym planie na tle innych, mniej chwytliwych roślin. Może to być ostatni akord w projektowaniu ogrodu kwiatowego.
2. Grupa ląduje elegancki wygląd na tle trawnika.
3. Mieszane lądowanie - skalne szlaki, zjeżdżalnie alpejskie.
4. Udekoruj i daj ekscytujący aromat klombów i rabatkam. Lokalizacja - w obszarach rekreacyjnych, werandach.
5. Ze względu na swój wzrost, atsidantera ma zastosowanie do projektowania ogrodzeń, małych ogrodzeń.
6. Wzmocnij zniewalający wygląd sztucznych zbiorników.
7. Może być uprawiana jako roślina doniczkowa, wygląda pięknie w pojemnikach ogrodowych, wazonów na zewnątrz.

Jak działa atsidanthera w nasadzeniach grupowych

Aby uniknąć konkurencji kwasowców z innymi mieszkańcami klombu podczas mieszanych nasadzeń, należy stosować niskie rośliny towarzyszące: begonia, konwalia, alissum są optymalne.Wśród sredneroslyh wybranych typów: host, brunner, geyhera. Dobrą kombinację wykazuje ten godny przedstawiciel w partnerstwie z akonitem, szałwią i asterem.

Acidantera pokazuje nie tylko piękno zewnętrzne, ale także wspaniały delikatny aromat, za który otrzymała drugie imię "pachnący mieczyk". Intensywny aromat nie wydaje się ciężki i uciążliwy, a nuty miodu i owoców tworzą wyrafinowany i szlachetny zapach. Dlatego acidantera jest znana jako kultura ścinania, ale warto wziąć pod uwagę, że nie wszystkie odmiany mają tak silny aromat.

Kwiat atsidantera lądowania i opieki