Hodowla kóz: hodowla kóz

Kozy powstały w ludzkim życiu przez bardzo długi czas i były wykorzystywane przez człowieka w różnych "rolach". Zostali oswojeni na Bliskim Wschodzie około 7 tysiąclecia pne. Starożytnymi przodkami kozła domowego były dzikie kozy bezoarowe, które przeważnie żyły na terytorium współczesnej Grecji i Azji Mniejszej. W związku z szybkim rozwojem natury ludzkiej kozy odgrywają ważną rolę w rolnictwie.

Ostatnio liczba kóz znacznie wzrosła. Jest to bezpośrednio związane z ogromnym zapotrzebowaniem na kozie mleko, ponieważ ma nie tylko ogromną ilość składników odżywczych, ale ma również bardzo miękki i przyjemny arystokratyczny smak.

1. Wybór kóz do hodowli.

Kozy są stałocieplnymi zwierzętami. Cechy budowy i zewnętrznych form kozła mają bezpośredni związek z witalnością, długowiecznością, a co najważniejsze - z wydajnością.

Dlatego wszystkie części tułowia muszą być odpowiednio rozwinięte, a sama budowa ciała - mocna i wytrwała. Szeroka i głęboka klatka piersiowa, proste plecy, wybrzuszone żebra, masywny brzuch, mocne kopyta, proste i szeroko ustawione nogi to główne parametry dobrze zbudowanej kozy mlecznej.

Kręgosłup kozła musi być również silny i dobrze rozwinięty, a tułów - długi i beczkowaty. Ponieważ koza jest przeżuwaczy, po pierwszym doświadczeniu żywności szybko zaczyna żuć go drugi raz dokładniej. Ze względu na doskonałą konfiguracji wewnętrznej (czyli trzy proventriculus i jeden żołądek) nabywa prawie wszystkie składniki pokarmowe spożywane rośliny.

Ich młode kozy pielęgnowane są przez 5 miesięcy. Średnio rodzi się do trzech dzieci. W ciągu następnej godziny po porodzie małe dzieci nabywają zdolność samodzielnego poruszania się.

Najbardziej popularną spośród ras mlecznych kóz są rasy Megrelian i Zaanen. Hodowla kóz rasy Zaanen jest dość wymagająca w warunkach uwięzienia i jakości diety. Maksymalna waga kozy wynosi 100 kg, a średnia waga to 65-70 kg. Masa królowych jest nieco mniejsza i wynosi 50-55 kg.

Również ten gatunek różni się i jego wysoki koszt (w przypadku, gdy zwierzę jest hodowlane). Jest to rasa Zaanen, hodowana w Szwajcarii, słusznie uważana za najbardziej produktywną z kóz mlecznych. Stał się protoplastą wielu innych ras, które były w stanie konkurować ze sobą na poziomie wydajności mleka.

Na podstawie Zaanenskoje wyhodowano kolejną rasę o wysokiej zawartości mleka - Rosyjski kozioł. W większości przypadków kozy rasy rosyjskiej mają biały garnitur. Dostępne są również kolory czerwony, srokaty, czarny i szary.

Waga dorosłej kozy sięga 50 kg. Mówiąc o płodności, za 100 królowych przychodzi średnio 250 dzieci. Średni poziom mleczności w 8-miesięcznej laktacji wynosi 350 kg mleka, a przy doskonałym żywieniu i utrzymaniu wydajność mleka osiąga 500 kg.

Megrelian koza rasy nieznacznie różni się od poprzednich dwóch. Podczas tej samej laktacji, co rosyjski kozioł, średnia wydajność mleka wynosi 300 kg. Niemniej jednak mleko na jeden dzień może osiągnąć nawet 10 litrów mleka, co jest doskonałym wynikiem.

Oprócz produktów mlecznych, kozy są jednym z głównych źródeł wełny. Tak więc wśród wysokowłosych kóz najpopularniejsza była rasa angorska.

Wełna tej rasy wyróżnia się długością, która osiąga 25 cm, a główną cechą tego gatunku jest to, że płaszcz ten jest prawie jednolity, więc wydajność netto wełny będzie aż do 80% całkowitej pokrycia.

Ale ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że kozy te muszą być sadzone tylko w celu wycofania wełny, ponieważ mają bardzo niski poziom płodności - 1-2 kozy na jeden miot.Najlepszą wełnę tego młodego kozła można uzyskać w wieku jednego roku.

Rasa Angora stała się przodkiem nowego rodzaju kozła - sowieckiej wełny, która wyróżnia się zwiększoną wytrzymałością. Przy właściwej, dobrej opiece i odżywianiu sowieckie kozy nie ustępują Angorianom za wycinanie wełny.

Specjalną kategorią surowców wełnianych jest koza, która jest wykorzystywana jako materiał dla produktów o szczególnej miękkości i lekkości. Oprócz głównego celu, takie kozy są również hodowane na skórki, mleko i mięso. Mięso kozie z ras puchowatych nie jest w żaden sposób gorsze w swoich parametrach baranich. Maksymalna waga dobrze karmionej i dorosłej koźliny puchowej sięga 30 kg. Aby uniknąć nieprzyjemnego zapachu kozłów trafiających do mięsa, są poddawane kastracji do roku życia. Puchate kozy z odpowiednią dbałością i odżywianiem przez jedną laktację mogą dać do 300 kg mleka i przynieść 2 kozy na miot.

Naturalnie, w małej farmie największą korzyścią będzie hodowla koźląt o wysokiej zawartości mleka, a nie puch i wełna.

Wybór kozy mlecznej, pierwsze spojrzenie musi koniecznie spaść na wymię kozy. Powinien być obszerny, dobrze rozwinięty, miękki, bez żadnego utwardzenia. Rozmiar sutków powinien być przeciętny, ponieważ bardzo długie sutki są raczej sztywne.Kształt wymienia powinien mieć kształt gruszki, mieć dobry przód i tył. Niż ten zapas będzie miększy, bardziej obszerny i delikatniejszy, tym bardziej produktywny będzie macica. Wymię kóz mlecznych wyróżnia się elastycznością. Po dojściu kozy na wymieniu tworzą się cienkie fałdy. Zwierząt niemleczny wymień jest ciastowaty i kruchy.

Również na mleku kozy można oceniać na dołkach i żyłach mleka. Żyły mleczne pochodzą z wymienia i rozciągają się do brzucha, gdzie w rzeczywistości tworzy się mleczarnia. Im jaśniejsze i szersze są te studnie i żyły, tym lepiej.

Posiadanie małego gospodarstwa jest pożądane, aby zacząć młode zwierzęta. Wiek kozła zależy od stanu jego siekaczy. W przypadku dzieci już w roku kutry mleczne mają właściwość, którą należy zastąpić mocniejszymi i dużymi, stałymi zębami. Że sukces hodowli kóz zakończył się sukcesem, należy wybrać dobrego kozła (1 koza dla 50-60 kóz). Pożądane jest, aby wiedzieć, rodowód kozie producent, dla owocnej i wydajnej potomstwem zwierząt są bezpośrednio zależne od jego ojca.

Dojrzałość płciowa u kóz i kóz występuje w wieku od 5 do 8 miesięcy, fizjologicznie - do roku.W ten sposób możliwe jest rozpoczęcie samca w kryciu w wieku sześciu miesięcy, niemniej jednak lepiej jest czekać na jego wzrost do 1,5 roku, ponieważ w przeciwnym razie potomstwo może być krótkie i kruche. To samo dotyczy kóz.

Jeśli celem hodowli kóz jest wełna i puch, wówczas istnieją inne cechy wyboru zwierzęcia. Puchate i wełniane kozy muszą być poddane kontroli pod koniec zimy - wczesną wiosną (przed początkiem fryzur i czosnku) lub jesienią, kiedy niezbędne kozy już wystarczająco dorosną. Wydajność tych skał zależy bezpośrednio od gęstości włókien puchowych, ich długości, stopnia przerostu całego zwierzęcia, ilości drobnego puchu w grubej wełnie. W celu określenia całkowitej masy lub gęstości puchu, konieczne jest wykonanie kilku uchwytów ręcznych na łopatach, udach i łopatach zwierzęcia. U kozich kóz zawartość puchu powinna wynosić powyżej 40%, a długość włókien - ponad 5,5 cm. Kolor puchu zależy od rasy kóz. Im większe zwierzę, tym lepiej.Dobry wynik jest rozważany, jeśli długość włosów zwierzęcia przekracza 20 cm.

2. Odżywianie.

Dieta kóz praktycznie nie różni się od racji zwierząt roślinożernych przeżuwaczy. Tak więc podstawowymi elementami żywności będą: soczysta, gruba i skoncentrowana pasza. Psy paszowe potrzebują 3-4 razy dziennie. Najważniejszym w diecie kozła jest trawa. To zioło ma wszystkie niezbędne witaminy dla organizmu. Koniecznie, w diecie należy dodać, ale już w znacznie mniejszym stopniu, błonnik: siano, słoma, gałązki.

Oprócz tych pasz, musisz podać kozie ziarna, ciasto, otręby. Jeśli mówimy w ujęciu procentowym, to latem i wiosną trawa osiąga 80%, reszta to pasza, siano, mieszanka paszowa. Zimą racja dzienniczka jest odwrotna. Tak więc podstawą diety jest gruboziarnista pasza (słoma, siano, gałązki) - 50%, ciasto i otręby - 10%, reszta - trawa.

Również bardzo ważneo używaj nawożenia mineralnego (mączka mięsno-kostna, sól kuchenna, kreda), która zwiększa odporność i produktywność, ogólnie zdrowie kozie.

Ważne miejsce w diecie dla kóz zajmuje picie. Średnio trzeba kozy wodne dwa razy dziennie - od samego początku wypasać i po kolacji. Nie można pić kóz z zimną wodą.Latem można podawać lekko schłodzoną wodę, ale nie zimną. Zimą sami go nie wypiją. Dlatego będziesz musiał zaopatrzyć się w dobrych pijących. Ponadto kozy otrzymują herbatę ziołową. Tak więc, we wrzącej wodzie do zaparzania liści porzeczek, malin, wiśni, truskawek, kalina itp, a następnie ochładzając je do temperatury pokojowej w celu uzyskania doskonałej syntezę wszystkich witamin mineralnych w napoju. Przez jeden dzień dorosły kóz może wypić do 10 litrów takiej herbaty.

Zdrowe koza musi być dobrze karmione, dobrze rozwinięte wymię, ale w żadnym wypadku nie gruby. To właśnie świadczy o tym, że utrzymywane jest właściwe odżywianie i dobra opieka.

3. Miejsce do wypasu.

Latem i wiosną, kiedy ciepło na zewnątrz, pożądane jest, aby stada kóz na różnorodnych pastwiskach, na trawie - głównym elementem pożywienia tego okresu. Naturalnie, najlepsze dla wypasu kóz są górskie pastwiska.

Zupełnie nie nadaje się do wypasu na terenach podmokłych, z powodu dużej wilgotności, ponieważ to ona może powodować problemy u kóz z nogami i żołądkiem. Również w chłodne jesienne i wiosenne dni jest pożądane, aby kóz wypasać na pastwisku tylko po pełnym wysuszeniu rosy.

4. Pokój.

Kozy są zwierzętami masywnymi.Niemniej jednak, mówiąc poważnie, muszą być bardzo dobrze zaopiekowane i utrzymywane w dobrych warunkach. Istnieje pewna lista wymagań dotyczących miejsca dla kóz: obecność czystego powietrza o temperaturze latem - nie powyżej 18 stopni, zimą - nie mniej niż 6 stopni; Szopa nie powinna znajdować się w pobliżu szamb i chodników, które zanieczyszczają powietrze; ze względu na dużą wrażliwość kóz na wilgoć pomieszczenie powinno być suche i spełniać naturalne standardy czystości; Wilgotność nie powinna przekraczać 75%. Te podstawowe elementy budowy lokalu są warunkiem dobrego rezultatu żywności.

W zimie konieczne jest utrzymanie ciepła w takim pomieszczeniu. W konsekwencji wszystkie okna i szczeliny są uszczelnione, a ściany są izolowane. O tej porze roku obornik jest usuwany rzadziej niż latem, aby oszczędzać ciepło.

Ogólnie rzecz biorąc, miejsce, w którym będzie przebywać bydło, powinno być dobrze oświetlone naturalnym światłem słonecznym, suchym i czystym powietrzem. W samym pokoju powinna być wystarczająca liczba okien. Ze względu na nagromadzenie obornika drzwi do stajni powinny znajdować się przy progu. Obowiązkowym elementem konstrukcji powinna być lekko podniesiona podłoga, aby spuścić ciecz. Pożądane jest również wykonanie rowków drenażowych, które będą sięgać aż do samego składu nawozu.

Pożądanym materiałem dla samego budynku jest drzewo. Beton lub cegła będą zimne i wilgotne, a drewno pozostanie ciepłe.

Ważne jest, aby nie zapomnieć o wentylacji. Rura wydechowa do zwietrzenia zepsutego powietrza i wentylacji pomieszczenia, a także małych rur w ścianach (od dołu), w celu uzyskania czystego i świeżego powietrza.

Każdy kozioł powinien stać w swoim własnym boksie, w którym znajduje się oddzielny lub wspólny podajnik (w zależności od lokalizacji straganów). Tak więc każdy kozioł ma swój własny mały "pokój" we wspólnej szopce. Kozy również nie należy zbytnio przywiązywać do żłóbka, ponieważ wymaga on swobodnego przemieszczania się i spokojnej i wolnej lokalizacji na podłodze. Kozioł powinien mieć własną i oddzielną stajnię od kozłów, a także małe dzieci, które muszą być trzymane na wolności.

5. Opieka.

Jednym z najważniejszych elementów utrzymania kóz w stajni jest miejsce, w którym koza faktycznie leży i śpi: ściółka. Zawsze powinna być obfita i sucha, w przeciwnym razie koza sama się zaśmieci, przenosząc siano z przedszkola na stopy. Miot jest wybierany w zależności od materiału podłogi: drewniana podłoga to słomiana ściółka, jeśli z kamienia beton jest torfem (ale torf musi być pod słomą). Możesz także użyć suchych liści paproci, trocin, które doskonale wchłaniają wilgoć.

Zaleca się częste usuwanie obornika, ponieważ może powodować różne choroby u zwierząt. Oprócz codziennego czyszczenia obornika pożądane jest dokładne i dokładne czyszczenie całego łóżeczka dwa razy w miesiącu.

Kozy nie powinny być umieszczane z innymi zwierzętami w jednym łóżeczku, aby uniknąć różnych praktycznych niedogodności, możliwych chorób. Opieka kopytowa powinna być idealna, aby uniknąć bardzo bolesnych chorób kopyt i nóg. Tak więc, musisz codziennie czyścić kopyta, utrzymując kozę w średniej suchości, aby nie dostać stukotu kopyt i rogu. Kozy potrzebują ogromnej swobody, dlatego potrzebują codziennego ruchu w powietrzu. Opieka nad kozami powinna zawsze być serdeczna i delikatna, jak u dziecka: im gorsza i bardziej niegrzeczna postawa, tym gorzej i im bliżej mieszkania, tym bardziej uparte i gniewne stają się.

Obejrzyj wideo: Mini hodowla kóz.